కళావతి : ఏం కుమారా….నీవు కూడా ఎవరైనా రాజకుమార్తెను మోహించావా….

ఆదిత్యసింహుడు : లేదమ్మా….ఇంకా అంత దూరం వెళ్లలేదు….
కళావతి : మరి….విషయం ఏంటి కుమారా…..
ఆదిత్యసింహుడు : నాకు దేశపర్యటన చేయాలని అనిపిస్తున్నది…అందుకని మీ అనుమతి తీసుకుని బయలుదేరుదామని వచ్చాను…..
అలా అనగానే కళావతి కలవర పడటం గమనించిన ఆదిత్యసింహుడు….
ఆదిత్యసింహుడు : ఏమైంయిందమ్మా….
కళావతి : ఏం లేదు కుమారా….ఇప్పుడే వీరసింహుడి వివాహం గురించి మాట్లాడుతున్నాం కదా….ఇప్పుడు నువ్వు దేశపర్యటన కోసం వెళ్తానంటున్నావు….ఎలా….
ఆదిత్యసింహుడు : ఇందులో విచారపడాల్సిన అవసరం ఏం లేదమ్మా….నేను ఎక్కడ ఉన్నది….ఎప్పటి కప్పుడు మన వేగుల ద్వారా మీకు సమాచారం అందిస్తూ ఉంటాను….అదీ కాక తూర్పు వైపున ఉన్న మన రాజ్యపు సరిహద్దుల్లో అక్కడక్కడ ఆక్రమణలకు గురైనట్టు సమాచారం అందింది….అందుకని ఒకసారి వివరాలు కనుక్కుని ఆ తిరుగుబాటుని అణిచివేసునట్టు ఉంటుంది….పైగా ప్రజల అవసరాలు కనుక్కున్నట్టు కూడా ఉంటుంది….
కళావతి : అవును కుమారా….ఈ విషయం మీ తండ్రిగారు కూడా ఒకసారి నాతో చర్చించారు….
ఆదిత్యసింహుడు : అయితే….నా ప్రయాణానికి మీరు అనుమతించినట్టేనా…..
కళావతి : వద్దన్నా…నువ్వు అనుకున్న తరువాత ఆగుతావా…నీకు కావలసిన సైనిక బలగాన్ని తీసుకుని బయలుదేరు….

ఆదిత్యసింహుడు : నాకు సైనిక బలగం ఏమీ వద్దమ్మా….నేను ఒంటరిగానే వెళ్దామనుకుంటున్నా…..
కళావతి : ఒంటరిగానా….ఇందుకు నేను అనుమతించను కుమారా…..
ఆదిత్యసింహుడు : సరె…అమ్మా….నాతో పాటు నాకు నమ్మినబంటు అయిన రమణయ్యను తీసుకువెళ్తాను….
కళావతి : కాని ఒంటరిగా వెళ్లడం చాలా ప్రమాదం కుమారా…..
ఆదిత్యసింహుడు : నేను ఎలా ఉంటానో మన అంతఃపురంలో తప్పితే ఎవరికీ తెలియదు….పైగా మేము సామాన్య పౌరుల దుస్తులలో వెళ్తే మమ్మల్ని ఎవరూ గుర్తు పట్టరు….దానికి తోడు నాతో పాటు రమణయ్య వస్తున్నాడు…ఇక మీరు చింతించడానికి కారణం కనిపించడం లేదు….
కాని కళావతి మౌనంగా ఉండటం చూసి ఆదిత్యసింహుడు….
ఆదిత్యసింహుడు : అదీకాక తూర్పు వైపు మా చిన్నన్న వీరసింహుడు కూడా ఉన్నట్టు వర్తమానం అందింది మాతా…. మీరు ఆయనకు వివాహం చేద్దామనుకుంటున్న విషయం ఆయనకు వివరించి మీ దగ్గరకు పంపిస్తాను…..
ఆదిత్యసింహుడు అలా అనగానే కళావతి ఇక చేసేది లేక అలాగే అన్నట్టు తల ఆడించింది.
కళావతి ఒప్పుకోగానే ఆదిత్యసింహుడు అక్కడ నుండి వచ్చేసి రమణయ్యతొ కలిసి రాజ్య పర్యటనకు బయలుదేరాడు.
ఆదిత్యసింహుడు తన తల్లి అనుమతి తీసుకోగానే రమణయ్యతో పాటు దేశాటనకు బయలుదేరాడు.
అలా వాళ్ళిద్దరూ రాజ్యంలోని విశేషాలు, పాలన గురించి ప్రజలు ఏమనుకుంటున్నారో తెలుసుకుంటూ కొద్దిరోజులు ప్రయాణం చేసి తమ రాజ్యసరిహద్దుల్లో ఉన్న కామపుర రాజ్యానికి చేరుకున్నారు.
కామపుర రాజ్యం అవంతీపుర సామ్రాజ్యానికి సామంత రాజ్యం కాకపోయిన ఇరు రాజ్యలకు మంచి మైత్రీ భావం ఉన్నది.
సైనిక పరంగా కూడా రెండు రాజ్యాలు ఒకరికి ఒకరు సహాయం చేసుకుంటాయి.
అయితే వీళ్ళిద్దరూ ఆ రాజ్యంలో అడుగుపెట్టే సమయానికి అక్కడ జాతర జరుగుతుండటంతో చాలా కోలాహలంగా ఉన్నది.
ఆదిత్యసింహుడు, రమణయ్య ఆ జాతరని తిలకిస్తూ అక్కడ జరుగుతున్న ఆటలు, పాటలు చూస్తూ ముందుకు వెళ్తున్నారు.
అంతలో ఒక చోట బాగా కోలాహలంగా ఉండే సరికి వీళ్ళిద్దరూ ఏంటో చూద్దామని అక్కడకు వెళ్ళారు.
అక్కడ కత్తియుద్ద పోటీలు జరుగుతున్నాయి.

దానికి తోడు ఆ రాజ్యపు రాజుగారు కూడా పాల్గొనడం….గెలిచిన వారికి మంచి బహుమతి ప్రకటించడంతో చాలా మంది ఉత్సాహంగా పాల్గొంటున్నారు.
కత్తి యుద్ధం బాగా హోరహోరీగా జరుగుతుండటంతో అందరూ చాలా ఉత్సాహంగా చూస్తున్నారు.
కొద్దిసేపటికి పోటీలో ఒకతను విజేతగా నిలిచాడు.
ఆదిత్యసింహుడు కూడా ఉత్సాహంగా ఆ పోటీలో పాల్గొనదలిచి ముందుకు అడుగువేసాడు.
కాని రమణయ్య వెంటనే ఆదిత్యసింహుడిని ఆపుతూ, “యువరాజా….మనకెందుకు ఈ పోటీలు…మన దారిన మనం వెళ్దాం పదండి,” అన్నాడు.
ఆదిత్య సింహుడు నవ్వుతూ, “రమణయ్యా….నాకు కత్తి యుధ్ధం అంటే ఎంత ఇష్టమో నీకు తెలుసుకదా…” అన్నాడు.
“చిత్తం….నాకు ఎందుకు తెలియదు యువరాజా….ఇప్పుడు మనం దేశపర్యటనలో ఉన్నాము…ఇప్పుడు మీరు ఈ పోటీలో పాల్గొన్నారంటే మనం ఎవరమో తెలిసిపోతుంది…అందుకని ఈ ప్రయత్నాన్ని విరమిస్తే మంచిదని నా అభిప్రాయం,” అంటూ రమణయ్య చుట్టుపక్కల తమను ఎవరైనా గమనిస్తున్నారేమో అని పరిశీలిస్తున్నాడు.
“అదేం లేదు రమణయ్యా….నా నిజరూపాన్ని బయటపడనివ్వనులే…చింతించకు,” అంటూ ఆదిత్యసింహుడు బరిలోకి దిగి, “నేను కూడా పాల్గొనదలిచాను….ఒక్క అవకాశం ఇప్పించండి,” అన్నాడు.
దాంతో ఆ పోటిని నిర్వహించే అధికారి ఆదిత్యసింహుడిని చూసి, “ఎవరు నువ్వు….చూస్తుంటే ఈ దేశపౌరిడిలా లేవే…” అన్నాడు.
ఆదిత్యసింహుడు : మీరు చెప్పింది నిజమే….నేను దేశపర్యటన చేస్తూ ఇక్కడకు వచ్చాను….ఈ కత్తి యుద్ద పోటీలు చూసేసరికి నాకూ పాల్గొనాలనిపించింది….
నిర్వాహకుడు : కాని ఇది మా దేశానికి సంబంధించిన పోటీలు…ఇందులో పరాయి దేశం నుండి వచ్చిన వారిని అనుమతించం….
ఆదిత్యసింహుడు : అలాగే….మీ ఇష్టం……(అంటూ అక్కడ నుండి రావడానికి వెనక్కు తిరిగాడు.)

ఆమె : ఇది ఖడ్గవిద్యా ప్రదర్శనమే కాని…యుధ్ధం కాదు కదా….
నిర్వాహకుడు : నిజమే యువరాణీ గారు….కాని ఈ ప్రదర్శనలో ఒకవేళ అతను గెలిచిన బహుమానాలు అతనికి ఇవ్వలేం కదా….
ఆదిత్యసింహుడు : నేను బహుమానాలు, బంగారు వరహాలను ఆశించి నేను రాలేదు….కేవలం వినోదం కోసమే పాల్గొన దలిచాను….ఒకవేళ నేను గెలిచినా కూడా అతన్నే విజేతగా ప్రకటించవచ్చు….నాకు ఎటువంటి అభ్యంతరం లేదు….
యువరాణి : అతను కేవలం వినోదం కోసమే అంటున్నాడు కదా….ఇందులో ఇబ్బంది ఏమున్నది….
యువరాణి అలా అడిగే సరికి నిర్వాహకుడు ఏం చెప్పాలో తెలియక రాజు వైపు చూసాడు.
రాజు కూడా ఒకసారి తన కుమార్తె వైపు చూసాడు.
ఆమె కూడా ఒప్పుకోమన్నట్టు సైగ చేయడంతో రాజు కూడా ఆదిత్యసింహుడిని పాల్గొనమన్నట్టుగా అనుమతి ఇచ్చాడు.
దాంతో ఆదిత్యసింహుడికి, ఇంతకు ముందు గెలిచిన అతనికి మధ్య కత్తి యుధ్ధం మొదలయింది.
ఆదిత్యసింహుడి ఖడ్గ విన్యాసం చూసి అక్కడ ఉన్న వాళ్ళందరికి అతను సామాన్యపౌరుడు కాదని అర్ధమయింది.

యువరాణి కూడా ఆదిత్యసింహుడిని రెప్పవేయకుండా అతని వైపు, అతని ఖడ్గ విన్యాసాన్ని చూస్తున్నది.
కొద్దిసేపటికి ఆదిత్యసింహుడు ఆ పోటీలో గెలిచాడు.
కాని ఆ రాజ్యపు షరతుల ప్రకారం ఇదివరకు గెలిచిన అతన్నే విజేతగా ప్రకటించారు.
అంతా అయిపోయిన తరువాత యువరాణి తన ఆసనం లోనుండి పైకి లేచి ఆదిత్యసింహుడిని చూపిస్తూ, “నేను ఇతనితో కత్తి యుధ్ధం చేయాలనుకుంటున్నా,” అన్నది.
ఆమె అలా అనగానే ఆదిత్యసింహుడితో సహా, అక్కడ ఉన్న వారందరూ ఒక్కసారిగా నిర్ఘాంతపోయారు.
వెంటనే ఆ రాజ్యపు రాజు, ఆమె తండ్రి అయిన యశోవర్ధనుడు, “ప్రభావతీ….ఏంటి ఈ విపరీత నిర్ణయం,” అన్నాడు.
ప్రభావతి : లేదు నాన్నగారు….చాలా రోజుల తరువాత నాకు కత్తి యుధ్ధం చేయాలని అనిపిస్తున్నది…దయచేసి అనుమతి ఇవ్వండి….
దాంతో యశోవర్ధనుడు కూడా అది విద్యాప్రదర్శనే కాబట్టి యువరాణి ప్రభావతికి అనుమతి ఇచ్చాడు.
అది చూసిన ఆదిత్యసింహుడు కూఆ ఆశ్చర్యపోయి వెనక్కు తిరిగి రమణయ్య వైపు చూసాడు.
రమణయ్య కూడా ఏం చెప్పాలో తెలియక కానివ్వమన్నట్టు సైగ చేసాడు.
కొద్దిసేపటికి యువరాణి ప్రభావతి తన రాజరికపు దుస్తులు వదిలేసి కత్తియుద్ధానికి కావలసిన దుస్తులు వేసుకుని క్రీడా మైదానంలోకి వచ్చింది.
అప్పటిదాకా పరదా వెనకాల చూసిన ఆదిత్యసింహుడు ఇప్పుడు తన ఎదురుగా నిల్చున్న ప్రభావతిని, ఆమె అందాన్ని చూసి మైమరిచి పోయాడు.

ఆదిత్యసింహుడు అక్కడ పరిసరాలను పట్టించుకోనట్టు ప్రభావతి వైపు అలాగే కన్నార్పకుండా అలాగే చూస్తున్నాడు.
ప్రభావతి అది గమనించి చిన్నగా నవ్వుతూ తన చేతిలో ఉన్న కత్తితో చిన్నగా శబ్దం చేసింది.
దాంతో ఆదిత్యసింహుడు ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి తన ఎదురుగా నిల్చున్న ప్రభావతి వైపు చూసి నవ్వాడు.
ఇద్దరూ కత్తియుధ్ధం చేయడం మొదలుపెట్టారు.
అలా ఆదిత్యసింహుడితో యుధ్ధం చేస్తున్న ప్రభావతికి అతని ఖడ్గవిద్యా నైపుణ్యం చూసి ఆదిత్యసింహుడు సామాన్య పౌరుడు కాదని గ్రహించడానికి ఎంతోసేపు పట్టలేదు.
ఇద్దరూ హోరాహోరీగా యుధ్ధం చేస్తున్నారు.

కొద్దిసేపటికి ప్రభావతి తన నైపుణ్యంతో ఆదిత్యసింహుడి చేతిలొని కత్తిని గాల్లోకి ఎగిరేలా చేసింది.
ప్రభావతి అందానికి మైమరిచి పోయిన ఆదిత్యసింహుడు ఏమరుపాటుతో ఉండటంతో ప్రభావతి అతని కత్తిని గాల్లోకి ఎగిరేలా చేసింది.
దానికితోడు ఆదిత్యసింహుడికి తనెవరో బయటపెట్టడం ఇష్టం లేకపోవడంతో కావాలనే ఓడిపోయాడు.
అది చూసి అక్కడ ఉన్న వాళ్ళందరూ ఒక్కసారిగా చప్పట్లు కొట్టారు.
ఆదిత్యసింహుడు కూడా సామాన్యపౌరుడి వలె యువరాణి ప్రభావతికి ప్రణామం చేసాడు.
ప్రభావతి తన చేతిలోని కత్తిని పక్కనే ఉన్న పరిచారికలకు ఇచ్చి ఆదిత్యసింహుడి దగ్గరకు వచ్చి, “ఈ రోజు మీరు మాతో భోజనం చేయడానికి మిమ్మల్ని మా అంతఃపురం లోకి ఆహ్వానిస్తున్నాము,” అన్నది.
ఆదిత్యసింహుడు సంతోషంతో, “తప్పకుండా యువరాణీ….ఇది మా అదృష్టం,” అన్నాడు.
తరువాత అందరూ అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయారు.
యువరాణి ప్రభావతి ఆజ్ఞ ప్రకారం ఆదిత్యసింహుడికి కాపలాగా పదిమంది సైనికులు అతని వెంటే ఉన్నారు.
ఆదిత్యసింహుడు, రమణయ్య అక్కడ జరిగే జాతర అంతా చూసి రాత్రి సమయానికి అంతఃపురానికి చేరుకున్నారు.
అప్పటికే యువరాణి తన చెలికత్తెలకు చెప్పి భోజనం ఏర్పాట్లు చేయించడంతో అంతా కోలాహలంగా ఉన్నది.
కాని యువరాణి ప్రభావతి మాత్రం ఆదిత్యసింహుడు ఎవరా అని ఆలోచిస్తున్నది.
అంతలో ఆదిత్యసింహుడు, రమణయ్య రావడంతో ముగ్గురూ కలిసి భోజనం చేస్తున్నారు.
ప్రభావతి : (ఆదిత్యసింహుడి వైపు చూస్తూ) ఇంతకు మీ నామధేయం ఏంటో చెప్పలేదు….
ఆదిత్యసింహుడు : ఆదిత్య….నన్ను ఆదిత్య అంటారు యువరాణీ…..(అంటూ రమణయ్య వైపు చూపిస్తూ) ఈయన నా మిత్రుడు రమణయ్య….
ప్రభావతి : మా రాజ్యానికి రావడానికి కల కారణం ఏంటి….
ఆదిత్యసింహుడు : పెద్ద విశేషం ఏమీ లేదు యువరాణీ…మేము దేశసంచారులం…రాజ్యాలు అన్నీ తిరుగుతూ అనుకోకుండా మీ రాజ్యానికి రావడం సంభవించింది…..

ప్రభావతి : మీతో యుధ్ధం చేసిన కొద్దిసేపటికే మీరు ఎంత నైపుణ్యం కలవారో నాకు అర్ధమయింది….కాని ఎందుకు ఓడిపోయారో నాకు అర్ధం కావడం లేదు….కావాలని ఎందుకు ఓడిపోయారు…..
ఆదిత్యసింహుడు : మీరు ఏం మాట్లాడుతున్నారో అర్ధం కావడం లేదు యువరాణీ….(అంటూ ఆమె మాట్లాడే మాటలు అర్ధం అయినా అవనట్టు నటిస్తున్నాడు.)
ప్రభావతి : నేను ఏం మాట్లాడుతున్నానో….దేని గురించి మాట్లాడుతున్నానో మీకు బాగా అర్ధం అవుతున్నదని నాకు తెలుసు ఆదిత్యా….
ఆదిత్యసింహుడు : మీరు చాలా తెలివైన వారు యువరాణీ…
తరువాత అందరూ మాట్లాడుకుంటూ భోజనం పూర్తి చేసారు.
ఆ రాత్రి ఆదిత్యసింహుడు, రమణయ్య ఇద్దరూ అక్కడ ఉండటానికి ప్రభావతి అనుమతించడంతో ఆ రాత్రికి అంతఃపురం లోనే ఉండిపోయారు.
కాని ఆదిత్యసింహుడి కళ్ళ ముందు యువరాణి ప్రభావతి అందమైన రూపం కదలాడుతుండటంతో నిద్రపట్టక తన మందిరం నుండి బయటకు వచ్చి అక్కడ ఉన్న ఉద్యానవనం లోకి వచ్చాడు.
అక్కడ ఒక ఆసనంలో కూర్చుని ఆదిత్యసింహుడు ఆకాశంలోకి చూస్తూ ప్రభావతి గురించే ఆలోచిస్తున్నాడు.
ఇంతలొ పక్కనే ఎవరో కదిలిన అలికిడి వినిపించేసరికి ఆదిత్యసింహుడు ఊహల్లో నుండి బయటకు వచ్చి తల పక్కకు తిప్పి చూసేసరికి యువరాణీ ప్రభావతి నిల్చుని ఉండటం చూసాడు.

ఆదిత్యసింహుడు అలాగే ఆమె వైపు చూస్తూ ఆసనం నుండి లేచి వెన్నెల్లో ఇంకా అందంగా కనిపిస్తున్న ప్రభావతిని కన్నార్పకుండా అలాగే చూస్తున్నాడు.
ఆదిత్యసింహుడు పరిచయం అయిన దగ్గర నుండీ నిశితంగా పరిశీలిస్తున్న ప్రభావతికి ఒక సామాన్యపౌరుడిలో ఉండాల్సిన భయం, బెరుకు ఏమీ లేకుండా తన కళ్ళల్లోకి చూసి మాట్లాడటం, నడకలో హుందాతనం, మాటల్లో చేతల్లో ధైర్యం కనిపించేసరికి అతను ఎవరో తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలంతో నిద్ర పట్టక తిరుగుతున్న ఆమెకు ఉద్యానవనం లోకి ఆదిత్యసింహుడు రావడం చూసి ఆమె కూడా అక్కడకు వచ్చింది.
ఆదిత్యసింహుడు తన వైపు అలాగే కన్నార్పకుండా చూస్తుండేసరికి ప్రభావతి మనసులోనే నవ్వుకుంటూ, “ఏంటి…. కళ్లతోనే తినేసేలా చూస్తున్నారు….అంతఃపుర కాంతలను అలా చూడకూడదని మీకు తెలియదా,” అన్నది.
ఆమె మాట్లల్లో కోపం ఏమాత్రం కనిపించకపోయే సరికి ఆదిత్యసింహుడు కూడా, “మరి ఆకాశంలో చంద్రుడు మొత్తం వెన్నెలను నా ముందు కురిపించి నిలబెడితే చూడకుండా ఎలా ఉంటాం యువరాణీ,” అన్నాడు.
ఆ మాట వినగానే ప్రభావతి చాలా ఆనందపడిపోయింది.
“మాటలు బాగా చెబుతున్నారు….కాని అంతఃపుర స్త్రీలను చూడటం కాని….వాళ్ళతో మాట్లాడటం కాని చేస్తే దానికి శిక్షలు చాలా తీవ్రంగా ఉంటాయి,” అంటూ ప్రభావతి తన మాటలతో ఆదిత్యసింహుడిని భయపెట్టి నిజం రాబట్టాలని ప్రయత్నిస్తున్నది.

కాని ఆదిత్యసింహుడు ఆమె మాటలకు లొంగకుండా, “ఇది మరీ బాగున్నది…నా మానాన నేను ఉద్యానవనంలో కూర్చుని చెదిరిన నా మనసుని సమాధానపరుచుకుంటుంటే….మీరు వచ్చి నాతో మాట్లాడుతూ నన్నే భయపెడుతున్నారు,” అన్నాడు.
ప్రభావతి అక్కడ ఉన్న ఆసనంలో కూర్చుంటూ, “అవునా…అంతఃపురంలో ఉద్యానవనాలు కేవలం అక్కడ స్త్రీలకు మాత్రమే అని మీకు తెలియదా,” అన్నది.
“కాని ఈ నియమం అతిధులకు వర్తించదుకదా రాకుమారి….అప్పుడు నేను శిక్షార్హుడను ఎలా అవుతాను,” అన్నాడు ఆదిత్యసింహుడు.
అలా మాట్లాడుతుండగా ప్రభావతి చూపు ఆదిత్యసింహుడి వేలికి ఉన్న ఉంగరం మీద పడింది.

అది రాజముద్ర అని తెలుసుకోవడానికి ప్రభావతికి ఎంతో సేపు పట్టలేదు.
దాంతో ప్రభావతి, “మరి తమరు ఏ రాజ్యపు యువరాజులో తెలుసుకోవచ్చా,” అంటూ ఆదిత్యసింహుడి వైపు చూసింది.
ఆమె అలా అడగ్గానే తన వేలికి ఉన్న ఉంగరం ప్రభావతి గమనించిందని ఆదిత్యసింహుడికి అర్ధమయింది.
ఇక నిజం తెలిసిన తరువాత దాయడం ఎందుకన్న ఆలోచనతో ఆదిత్యసింహుడు నవ్వుతూ, “నేను అవంతీపుర సామ్రాజ్య అధినేత రత్నసింహుడి మూడవ కుమారుడను…నా నామధేయం ఆదిత్యసింహుడు,” అన్నాడు.
అవంతీపురం అనగానే ప్రభావతి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది.
చాలా పెద్ద సామ్రాజ్యము అని ఆమె ఇదివరకే విని ఉండటంతో ప్రభావతి అయోమయంగా, “మరి మీరు మా రాజ్యానికి రావడానికి కల కారణం ఏంటి….ఏదైనా రాజకీయ ఉద్దేశ్యంతో వచ్చారా,” అనడిగింది.
“లేదు రాకుమారి….మేము దేశాటన చేస్తూ వింతలు, విశేషాలు చూద్దామని అనుకోకుండా ఈ రాజ్యానికి వచ్చాము… కాని ఇక్కడ నాకు పండు వెన్నెల మొత్తం ఒక చోట కుప్పగా పోసినట్టు ఒక అందాలరాశి మాకు దక్కుతుందని అసలు ఊహించలేదు,” అంటూ ఆదిత్యసింహుడు మెల్లగా యువరాణీ ప్రభావతి దగ్గరకు వస్తున్నాడు.
కాని అప్పటికే ప్రభావతి కూడా ఆదిత్యసింహుడి వీరత్వం చూసి మనసు పారేసుకున్న ఆమె ఇప్పుడు అతను అవంతీపుర సామ్రాజ్యానికి రాకుమారుడు అనే సరికి ఇంకా సంతోషంగా ఉన్నది.
కాని ప్రభావతి ఆ సంతోషాన్ని బయటకు కనబడనీయకుండా, “ఏంటి…యువరాజు వారు దగ్గరకు వస్తున్నారు,” అంటూ తాను మాత్రం వెనక్కు జరక్కుండా అలాగే నవ్వుతూ చూస్తున్నది.

“మరి తొందర పడకపోతే ఈ అందాల రాశి వేరే వారి సొంతం అవుతుందేమో అని భయం,” అంటూ ఆదిత్యసింహుడు దగ్గరకు వచ్చి ప్రభావతి నడుము మీద చెయ్యి వేసి దగ్గరకు లాక్కున్నాడు.
దాంతో ప్రభావతి ఒక్కసారిగా ఆదిత్యసింహుడి మీద పడింది.
అలా పడటంతో ప్రభావతి సళ్ళు ఆదిత్యసింహుడి ఛాతీకి మెత్తగా హుత్తుకుపోయాయి.

మొదటి సారి తన పెదవుల మీద ఒక మగాడి పెదవుల స్పర్శ తగిలేసరికి ప్రభావతి కళ్ళు మత్తుగా మూసుకుపోయాయి.
ఆదిత్యసింహుడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ, “యువరాజా….ఏంటి ఈ ధైర్యం…వివాహం కాకుండా ఇలా చేయడం భావ్యం కాదు …నా గురించి కొంచెం ఆలోచించండి,” అంటూ ప్రభావతి సిగ్గు పడింది.
“కాని మీ అందం చూస్తుంటే….నాకు మనసాగడం లేదు యువరాణీ…మరి మాతో వివాహానికి మీరు ఒప్పుకున్నట్టేనా,” అనడిగాడు ఆదిత్యసింహుడు.
“మీ మీద ఇష్టం లేకపోతే ఇంత చనువుగా ఎందుకుంటాను యువరాజా…” అంటూ ప్రభావతి సిగ్గుపడుతూ ఆదిత్యసింహుడికి దూరంగా జరగడానికి ప్రయత్నిస్తున్నది.
ప్రభావతి ఇబ్బందిని గమనించిన ఆదిత్యసింహుడు ఆమెను వదిలి అక్కడే ఉన్న ఆసనంలో కూర్చుని, “మరి మీ తండ్రి గారిని సంప్రదించమంటారా….” అన్నాడు.
ప్రభావతి కూడా ఆదిత్యసింహుడి పక్కనే ఆసనంలో కూర్చుంటూ, “మీదే ఆలస్యం…నాకు సమ్మతమే,” అంటూ తల వంచుకున్నది.
“మరి ఇప్పుడే వెళ్ళి మీ తండ్రిగారితో మాట్లాడతాను….” అంటూ ఆదిత్యసింహుదు ఆసనంలో నుండి లేచి వెళ్ళబోయాడు.
ఆదిత్యసింహుడి తొందరపాటుకి ప్రభావతి నవ్వుకుంటూ, “ఇప్పుడు సమయం కాదు యువరాజా….అయినా ఇంత తొందర ఏల…మా తండ్రిగారు నిద్రలో ఉంటారు,” అంటూ ఆదిత్యసింహుడి చేయి పట్టుకుని ఆపింది.

“తొందర ఉండదా రాకుమారీ….ఇంత అందాల రాశిని ఎంత తొందరగా వివాహం చేసుకుని నా అంతఃపురానికి రాణిని చేద్దామా అని నా మనసు తహతహలాడుతున్నది,” అంటూ ఆదిత్యసింహుడు మళ్ళీ ప్రభావతి పక్కనే కూర్చుని ఆమె చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని నిమురుతున్నాడు.
కొద్దిసేపటి తరువాత ఆదిత్యసింహుడు, “నేను మీకు పరిచయం అయ్యి ఒక్క రోజు కూడా కాలేదు….అంతలోనే నా మీద మీకు ఇంత ఇష్టం ఎలా వచ్చింది,” అనడిగాడు.
ప్రభావతి చిన్నగా నవ్వుతూ, “మిమ్మల్ని ఖడ్గవిద్యా ప్రదర్శనలో చూడగానే మీ ఆకారం, నడవడికను బట్టి కొంత అంచనా వేయగలిగాను…తరువాత మీతో ఖడ్గ యుద్ధం చేస్తుంటే మీరు సామాన్యులు కాదు అనిపించింది…అందుకే మీరు ఎవరో తెలుసుకోవాలని చనువుగా ఉన్నాను….ఇప్పుడు మీరు ఎవరో తెలిసిన తరువాత చాలా సంతోషంగా ఉన్నది…” అంటూ తన చేతిని ఆదిత్యసింహుడి చేతి మీద వేసింది.
“కాని మీరు మా ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పలేదు…” అన్నాడు ఆదిత్యసింహుడు.
“ఏమో….నాకు కూడా తెలియదు యువరాజా….మిమ్మల్ని చూడగానే ఎందుకో నా మనసు చలించిపోయింది,” అంటూ ప్రభావతి తన చేత్తో అతని చేతిని గట్టిగా పట్టుకున్నది.
ఆదిత్యసింహుడు : మరి వివాహం కాకుండానే ఇలా నాతో సమీపంగా కూర్చున్నారు….పైగా వేళకాని వేళలో….ఈ సమయంలో మీరు  నాతో ఉంటే మీ నాన్నగారే కాదు…ఎవరు చూసినా తప్పుగానే ఊహిస్తారు….
ప్రభావతి : మీరన్నది నిజమే యువరాజా….కాని మీ సమీపం నుండి వెళ్ళడానికి నాకు మనసు రావడం లేదు….

ఆదిత్యసింహుడు : కాని యువరాణీ…మీ తండ్రిగారితో నేను మాట్లాడే కన్నా నేను మా రాజ్యానికి వెళ్ళి మా తల్లిదండ్రుల చేత మనిద్దరి వివాహం కొరకు సమాచారం మీ నాన్నగారికి పంపిస్తాను…అదే పధ్ధతి….
ప్రభావత : మీరు మళ్ళీ మీ రాజ్యానికి వెళ్ళడానికి ఇంకా ఎన్ని రోజులు పడుతుంది…..
ఆదిత్యసింహుడు : తొందరలోనే వెళ్తాను ప్రభావతి….వెళ్ళిన వెంటనే మన వివాహం గురించే ప్రస్తావిస్తాను సరెనా….
ఆ తరువాత వాళ్ళిద్దరూ కలిసి ఇంకొద్దిసేపు ముచ్చట్లాడుకుని ఎవరి మందిరాల్లోకి వారు వెళ్ళి నిద్రపోయారు.
వీళ్ళిద్దరినీ చాటుగా గమనిస్తున్న రమణయ్య కూడా మనసులో సంతోషపడుతూ వచ్చి పడుకున్నాడు.
తరువాత రోజు నిద్ర లేచిన దగ్గర నుండి ప్రభావతి చాలా ఉత్సాహంగా ఉన్నది.
ఆమె మళ్ళీ ఎప్పుడెప్పుడు ఆదిత్యసింహుడిని కలుద్దామా అన్నట్టు ఆత్రంగా ఉన్నది.
అలా వారం రోజుల పాటు ప్రభావతి రోజూ ఆదిత్యసింహుడిని కలుస్తూ ఆనందంగా ఉన్నది.
ఇక ఆదిత్యసింహుడు రెండు రోజుల్లో బయలుదేరతాడు అనగా ప్రభావతికి మనసు బాధగా అనిపించింది.
కాని ఆదిత్యసింహుడు సర్దిచెప్పడంతో ప్రభావతి కూడా భారమైన మనసుతో ఒప్పుకోకతప్పలేదు.
ఆరోజు రాత్రి ఆదిత్యసింహుడు నిద్రపట్టక బయటకు వచ్చి ఉద్యానవనంలో కూర్చుని ఉన్నాడు.
ప్రభావతి వస్తుందేమో అని కొద్దిసేపు ఎదురుచూసాడు.
కాని ఆమె ఎంత సేపటికీ రాకపోయే సరికి ఆదిత్యసింహుడు మెల్లగా ఆమె మందిరం దగ్గరకు వెళ్లాడు.
అక్కడ కాపలా బాగా ఎక్కువగా ఉండటంతో మళ్ళీ తను కూర్చున్న చోటుకు వచ్చ ఆమె మందిరం వైపు చూసాడు.
ఆమె మందిరం వెనక వైపు ఒక పెద్ద చెట్టు ప్రభావతి మందిరానికి దాదాపుగా ఆనుకున్నట్టు ఉండటంతో ఇక ఏమాత్రం ఆలోచించకుండా చెట్టు ఎక్కాడు.
ఆదిత్యసింహుడు చెట్టు కొమ్మను పట్టుకుని ప్రభావతి మందిరం లోకి చూసాడు.
హంసతూలికా తల్పం మీద ప్రభావతి నిద్ర పట్టక అటూ ఇటూ పొర్లుతున్నది.

ఇద్దరు దాసీలు ఆమెకు గాలి రావడానికి వింజామరలు విసురుతున్నారు.
కాని ప్రభావతి మనసులో మాత్రం ఆదిత్యసింహుడు తన రాజ్యానికి వెళ్ళీ వీలైనంత త్వరగా పెళ్ళి ప్రస్తావన ఎప్పుడెప్పుడు పంపిస్తాడా అన్న ఆలోచనతో నిద్ర పట్టడం లేదు.
అలా ఆలోచిస్తున్న ప్రభావతికి చూపు చెట్టు మీద పడటంతో ఆమెకు కొమ్మల మధ్యలో ఏదో కదిలినట్టు గమనించింది.
దాంతో ప్రభావతి చెట్టులో కదులుతున్నది ఏంటా అని లేచి పరీక్షగా చూసింది.