నేను వెళ్లేసరికి రూమ్ లో బెడ్ మీద శశి పడుకుని ఉంది, పక్కనే స్టూడెంట్స్ కొంత మంది అమ్మాయిలు, అబ్బాయిలు ఒక పక్క నిల్చొని ఉన్నారు, మానస కోసం చూసా వంట రూమ్ లో ఉంది.

లోపలికి వెళ్లి శశి పక్కన కూర్చున్నా మానస నన్ను చూసి రూమ్ లోకి వచ్చింది, శశి నన్ను చూసి నవ్వింది చాలా నీరసంగా ఉంది, అందరిని చూసి సైగ చేసింది అందరు బైటికి వెళ్లిపోయారు.

తన దెగ్గరికెళ్లి తన తల పట్టుకుని తననే చూస్తున్నాను, చిన్నగా నావైపు తిరిగి నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టింది.

తన పెదాల మీద ముద్దు పెట్టాను, శశి మానస ని చూసి సైగ చేసింది రమ్మని, మానస చెయ్యి పట్టుకుని దెగ్గర కూర్చో పెట్టుకుని “మీరు ఇద్దరు జీవితాంతం ఇలాగే ఒకరికొకరు తోడుగా ఉండాలి”అంది. నేను తననే చూసాను, మానస తన చెయ్యి పట్టుకుని అలాగే అన్నట్టు చెయ్యి పట్టుకుంది.

శశి : విక్రమ్ నేను ఇక్కడనుంచి వెళ్ళిపోతున్నాను, మా అక్కలు అన్నలు ఎవరు ముప్పై ఐదు ఏళ్లకి మించి బతకలేదు, నా జీవితం కూడా చివరికి వచ్చేసిందని నాకు తెలుస్తుంది మా తెగ వారికీ కబురు చేశాను వాళ్ళు వచ్చి నన్ను తీసుకెళ్తారు, (మధ్యలో నేను మాట్లాడుతుంటే ఆపేసి) మీరు నాకోసం రావద్దు ఇన్ని రోజులు వారికి దూరంగా ఉన్నాను ఇక ఈ మిగిలిన రోజులు మా వాళ్ళ తో గడుపుతాను, నా చావుకి మీరు రావొద్దు నాకు ఇష్టం లేదు, ఎందుకు ఏమిటి అని అడగకండి.

మానస : ఏడుపు గొంతు తో “అలాగే” అంది.

శశి : ఇక విక్రమ్ నాకు ఒక సాయం కావాలి చేస్తావా?

చిన్నా : చెప్పు.

శశి పరుపు కింద నుంచి ఒక ఫోటో తీసి నాకు ఇచ్చింది అది ఒక అమ్మాయిది బహుశా శశి వయసే ఉండొచ్చు, మా అమ్మ నా చిన్నప్పుడు ఎలా ఉండేదో తను అలానే ఉంది, పాల తెలుపు రంగు మొహం ఎర్రటి పెదాలు ముఖ్యం గా కింద పెదం కొంచెం లావుగా అందుకోడానికి పర్ఫెక్ట్ సైజు, పట్టుకుని కోరికేయాలనిపించే మెడ, నిండు సండ్లు ఆ చీర పైటకే అందాన్ని తెచ్చింది, ఆ తెల్లటి చేతులు చాలా అందం గా ఉన్నాయ్, వేళ్ళు చాలా పొడవు కానీ ఎత్తు గోర్లు లేవు అంత అందంగా కనిపిస్తున్నా పద్ధతి గల్లది అనుకున్నాను, ఎందుకంటే అంత మోడరన్ చీర కట్టినా ఎక్కడా రివీలింగ్ గా లేదు పద్దతైన చీర కట్టు, ఉందా లేదా అన్నట్టు ఉన్న నడుము ఏమి కనిపించట్లేదు కానీ చాలా నున్నటి నడుము ఐవుంటుంది అలాంటి నడుముకి బొడ్డు హాఫ్ ఇంచ్ లోపలికి ఉండాల్సిందే, ఉంటుందా ఉండదా అని ఆలోచిస్తుంటే మానస శశి నన్ను చూసి నవ్వుకుని మానస నా తల మీద మొట్టికాయ వేసింది ఈ లోకం లోకి వచ్చాను.

శశి : బాగుందా అంతలా చూస్తున్నావ్?

చిన్నా : చాలా పద్ధతి గా ఉంది.

మానస : ఏయ్ నిజం చెప్పు నువ్వు ఒక అమ్మాయిని ఇన్ని నిముషాలు అది ఒక ఫోటోని చూడటం నేను ఎప్పుడు చూడలేదు.

చిన్నా : వెళ్లి మంచినీళ్లు తీసుకురాపో.

మానస నవ్వుకుంటూ “హా వెళ్తా వెళ్తా” అన్ని నవ్వుకుంటూ వంట రూమ్లోకి వెళ్ళింది.

శశి వైపు చూసాను.

శశి : విక్రమ్ ఈ ఫోటోతో పాటు ఈ లెటర్ నాకు వారం క్రితం వచ్చింది ఆ లెటర్ ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ నాన్న నుంచి వచ్చింది , ఒక సారి నువ్వు కూడా చదువు తను అపాయం లో ఉందని మాత్రం తెలుసు తనని కాపాడ్తానని నేను వారి నాన్నకి మాట ఇచ్చాను కానీ ఇప్పుడున్న పరిస్తుతుల్లో నేను చెయ్యలేను, తనని నువ్వు తప్ప ఎవరూ కాపాడలేరని నాకు అనిపించింది అందుకే ఈ పని నీకు అప్పగిస్తున్నాను కాపడ్తావా?

శశి చెయ్యి అందుకుని తన పెదాల మీద ముద్దు ఇచ్చి చిన్నగా నవ్వి తన చేతిలో నా చెయ్యి వేసాను అవును అని నా అంగీకారం తెలుపుతూ.

శశి : ఇక మీరు ఇక్కడనుంచి బైలదేరండి మా వాళ్ళు ఎప్పుడు వస్తారో నాకు తెలియదు, మీకు లేనిపోని సమస్యలు ఎదురైవుతాయి, వెళ్లిపోండి అని నన్ను కౌగిలించుకుంది తనని అలానే పట్టుకుని మాట్లాడాల్సినవన్ని మాట్లాడి ఆ ఫోటో ఆ లెటర్ తీస్కుని అక్కడ్నుంచి మానసని తీస్కుని బైలుదేరాను.

ఇంటికి వచ్చాక అందరం ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళం పడిపోయాం నాకు రెండు రోజులు కంపెనీ పనులు, పూజ రజినితో తోడుగా ప్రాజెక్ట్ మీద రీసెర్చ్ కోసం బైటికి వెళ్లారు, రవి అసలైన చున్ మింగ్ ఆచూకీ కనిపెట్టడానికి ఏటో వెళ్ళాడు మానస కొన్ని రోజులు కాలిగా ఉంటానంది, రాజు కొత్త గాడ్జెట్స్ తన హాకింగ్ స్కిల్స్ పెంచుకోడం లో బిజీ అయిపోయాము.

……………………………………………………………….

సుష్మ : అను ఆ అబ్బాయి భరత్ ఎలా ఉన్నాడు.

అను : వంట రూమ్ లో కాఫీ కలుపుతూ “పర్లేదు మా చెప్పిన పని చేస్తున్నాడు” అంది.

సుష్మ : అందంగా కూడా ఉన్నాడు కదా?

అను : అమ్మా????

సుష్మ : ఇంకా ఎక్కడి వరకు వచ్చింది నీ కంపెనీ.

అను : ప్రాజెక్ట్ స్టార్ట్ అయింది కావాల్సిన ఏక్విప్మెంట్ కూడా వచ్చేసింది చిన్న చిన్న పనులు ఆల్రెడీ స్టార్ట్ అయ్యాయి.

సుష్మ : సంతోషం తల్లి.

ఇలా రెండు వారాలు గడిచిపోయాయి

భరత్ : అను నువ్వు చెప్పిన పని అయిపోయింది నెక్స్ట్?

భరత్ చనువుగా తనని పిలిచిన విధానానికి అను ఆశ్చర్యపోయింది కొంచెం కోపం కూడా వచ్చింది.

భరత్ : సారీ అనురాధ గారు ఏదో ఫ్రెండ్షిప్ లో అలా వచ్చేసింది ఐయామ్ సారీ అని అను చెయ్యి పట్టుకున్నాడు.

అను : అను చెయ్యి విడిపించుకోడానికి ట్రై చేస్తూనే “పర్లేదు భరత్” అంది ఇబ్బందిగా…

భరత్ మీద మీదకి వస్తూ సారీ అను అంటూ ఇంకా ముందుకి వెళ్ళాడు.

అను కోపంగా చెయ్యి విదిలించుకుని అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోయింది, మళ్ళీ భరత్ పిలిచినా పలకలేదు..

సాయంత్రం ఆఫీస్ అయిపోగానే అను ఇంటికి వచ్చేసింది, భరత్ అటు నుంచి అటు క్లబ్ కి వెళ్ళాడు సుష్మ ని కలవడానికి.

సుష్మ : హాయ్ భరత్ ఎంత వరకు వచ్చింది మన ప్లాన్ అను ని పడేసావా?

భరత్ : ఆంటీ ఇవ్వాళ కొంచెం రెవెర్స్ అయింది తప్పు నాదే నాకు మీరు కొంచెం హెల్ప్ చెయ్యాలి, తను నా కాల్ కూడా లిఫ్ట్ చేయడం లేదు.

సుష్మ : చెప్పు భరత్.

భరత్ : ఆంటీ ఇవ్వాళ ఒక చిన్న కన్స్ట్రక్షన్ పని అని చెప్పి అను ని గ్లోబల్ అపార్ట్మెంట్స్ కి తీసుకురండి ఎలాగైనా నేను సప్రైజ్ ఇచ్చి తన కోపం పోగొడతాను అలానే మీరు అను ఒకసారి నాన్న గారిని కలవచ్చు.

సుష్మ : అలాగే కానీ….

భరత్ : ఆంటీ ప్లీజ్ ఇది మీరు మాత్రమే చేయగలరు, మీ మెడ కాలిగా ఉందని మీకోసం నెక్లెస్ తెచ్చాను కావాలంటే చుడండి అని ఒక బాక్స్ సుష్మ చేతిలో పెట్టాడు.

సుష్మ బాక్స్ ఓపెన్ చేసి ఆ నెక్లెస్ చూడగానే పిచ్చి ఆనందం తో “అలాగే భరత్ నేను అనుని ఒప్పిస్తాను” అని ఆ నెక్లెస్ తీసుకుని అక్కడనుంచి వెళ్లిపోయింది.

భరత్ : నాన్న ఇవ్వాలె నాకు పిల్లతో నీకు తల్లితో శోభనం ఇంకా కోటీశ్వరులం కూడా మొత్తం అరెంజ్ చెయ్. అని ఆనందంగా కాల్ కట్ చేసాడు.

రాత్రి ఏడున్నర అవుతుండగా సుష్మ భరత్ తో కలిసి గ్లోబల్ అపార్ట్మెంట్స్ కి వెళ్ళింది, అక్కడికి వెళ్ళేటప్పటికే భరత్ నాన్న మొత్తం రెడీ చేసాడు, సుష్మ తనని పలకరించి చుట్టూ చూసింది పది మంది గార్డ్స్ ఉన్నారు, ఇంట్లోనే గార్డ్స్ ఉన్నారంటే ఎన్ని డబ్బులుంటాయో అని సంతోష పడింది తన పైటా కొంచెం కిందకి జరుపుతూ..సుష్మ లోపలికి వెళ్ళగానే పక్కనే బొకే మరియు కేక్ అన్ని చూసి నిజంగానే అనుకి సారీ చెప్తాడని నమ్మి ఫోన్ తీసుకుని అను కి కాల్ చేసింది.

విక్రమ్ ని తలుచుకుంటూ బెడ్ మీద పడుకుని ఆలోచిస్తున్న అను ఫోన్ రింగ్ అవడం తో ఊహల్లోనుంచి బైటికి వచ్చి ఫోన్ చూసింది వాళ్ళ అమ్మ సుష్మ.

అను : అమ్మా?

సుష్మ : అను ఇక్కడ గ్లోబల్ అపార్ట్మెంట్స్ దెగ్గర ఉన్నాను మా ఫ్రెండ్ వాళ్ళు అపార్ట్మెంట్స్ ని కూల్చేసి మళ్ళీ కట్టాలనుకుంటున్నారు ఒకసారి వచ్చి చూడు నీకు అర్ధమవుతుంది.

అను : తన అమ్మ తనకోసం హెల్ప్ చేస్తుందని నమ్మిన అను “అమ్మా నాకోసం తిరుగుతున్నావు థాంక్స్ కానీ ఇప్పుడు ఓపిక లేదు రేపు పొద్దున్నే వెళ్లి ఇద్దరం చూద్దాం” అంది.

సుష్మ : తల్లి నీకోసం ఇంత దూరం వచ్చాను నాకోసం రాలేవా ఇటు వస్తే ఇక్కడనుంచి ఇద్దరం కలిసి ఇంటికి వచ్చేద్దాం.

అను : పొద్దున్న భరత్ చేసిన పనికి ఇంకా విసుగుతో ఉన్న అను సరే వెళ్దాం కొంచెం రిలీఫ్ గా ఉంటుంది కొంచం వర్క్ కూడా చేసుకోవచ్చని “సరే అమ్మ వస్తున్నాను లొకేషన్ పంపించు”.

సుష్మ లొకేషన్ షేర్ చెయ్యగానే అను రెడీ అయ్యి బైల్దేరింది………

అను గ్లోబల్ అపార్ట్మెంట్స్ ని చేరుకొని సుష్మ కి కాల్ చేసింది, అన్ని పాత అపార్ట్మెంట్స్ జన సంచారం తక్కువగా ఉండటం చూసి ముందు కొంచెం భయపడినా ఇవన్నీ కూలచేయడానికే కదా వచ్చింది అనుకుంది.

సుష్మ : అను వచ్చావా?

అను : హ బైట ఉన్నాను.

సుష్మ : థర్డ్ అపార్ట్మెంట్ సెకండ్ ఫ్లోర్ ఫస్ట్ రూమ్ కి వచ్చేయ్.

అను : లోపలికి వెళ్ళింది అక్కడక్కడా లైట్స్ ఉన్నాయ్ అంతే, తనకి వెళ్లాలని అనిపించకపోయినా ఇక్కడదాకా వచ్చి ఇక బాగోదాని రూమ్ డోర్ కొట్టింది.

సుష్మ డోర్ తెరిచి అనుని లోపలికి పిలిచింది, అను లోపలికి వెళ్లి అక్కడ పది మందిని, ఇంకా భరత్ ని చూసి కోపంగా సుష్మని చూసింది.

అను : అమ్మా?

సుష్మ : అది అను భరత్ నీకు సారీ చెప్తా అన్నాడు నీకోసం గిఫ్ట్ కూడా తెచ్చాడు నాకోసం కూడా తెచ్చాడు ఇదిగో అంటూ మెడకి ఉన్న నెక్లెస్ చూపించింది.

ఈలోగా భరత్ రూమ్ డోర్ క్లోజ్ చేసాడు ఆ సౌండ్ కి అను వెనక్కి తిరిగింది. భరత్ ముందుకి వస్తున్నాడు అను భయంగా వెనకడుగు వేయసాగింది, ఈ లోగ సుష్మ భుజం మీద చేయి పడింది, ఆల్రెడీ అక్కడ జరిగిన హడావిడికి సుష్మ భయంగా చూస్తుంటే భుజం మీద చేయి పడేసరికి వెనక్కి చూసింది, భరత్ తండ్రి భగత్ సుష్మ భుజం మీద చెయ్ వేసి నిమురుతూ “పిల్లలు వాళ్ళ ప్రాబ్లెమ్స్ వాళ్ళు సాల్వ్ చేసుకుంటారు మనం అలా కూర్చుందాం అని పైట ఊడేలా ముందుకి లాగాడు.

సుష్మ : భరత్ ఏంటి ఇదంతా నాకు చెప్పిందేంటి మీరు చేస్తుందేంటి?

భరత్ : చూడు సుష్మ నీకు నెక్లెస్ ఇచ్చాను గా మూసుకుని కో ఆపరేట్ చెయ్ నేను బిజీ గా ఉన్నాను అని అను వైపు వెళ్ళాడు.

అను : భరత్ నువ్వింత నీచుడవనుకోలేదు నీకేం కావాలి చెప్పు.

భరత్ : ముందు నీ అకౌంట్ లో ఉన్న డబ్బు మొత్తం నా అకౌంట్ కి ట్రాన్స్ఫర్ చెయ్.

అను : అది కంపెనీ డబ్బు నీకెలా?….

భగత్ సుష్మని బలవంతం గా ఒళ్ళో కూర్చోపెట్టుకుని “గార్డ్స్” అన్నాడు.

అను భరత్ తో సహా అందరూ భగత్ వైపు చూసారు.

భగత్ : అను ముందు అమౌంట్ సెటిల్ చెయ్ లేకపోతేయ్ ఇక్కడున్న ప్రతి ఒక్కరు మీ అమ్మ సండ్ల బరువుని కొలుస్తారు.

గార్డ్స్ ఆనందంగా అందరు ఒక్కొక్కరుగా వెళ్లి భగత్ ఒళ్ళో ఉన్న సుష్మ సండ్లని పిసుకుతూ ఆ హాయిని అనుభవించాసాగారు.

అను వెంటనే ఫోన్ లో నుంచి లాగిన్ అయ్యి డబ్బులు ట్రాన్స్ఫర్ చేసేసి వాళ్ళు చూడకుండా విక్రమ్ కి కాల్ చేసి వెంటనే హోమ్ ప్రెస్ చేసి మళ్ళీ ట్రాన్సక్షన్స్ సక్సెస్ చూపించి “మొత్తం పంపించాను ఇక వదిలేయండి” అంది.

దానికి భగత్ భరత్ అక్కడున్న గార్డ్స్ అందరు నవ్వుతున్నారు.

అనుకి భయం ఇంకా ఎక్కువైంది.

భగత్ వెళ్లి అను చెయ్యి పట్టుకున్నాడు అను విదిలించుకుని పరిగెతడానికి ముందుకు వెళ్ళబోయింది, కానీ భగత్ అనుని గట్టిగా చెంప మీద ఒకటి పీకాడు అను స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.

ఛా అనుకున్నాడు భరత్.

భగత్ ఒక చేత్తో సుష్మ సళ్ళని పిసుకుతూ ఇంకో చేత్తో చీర పై నుంచే పూకు మీద గట్టి గట్టిగా దెబ్బలు కొడుతూ సుష్మ చెవి కోరుకుతున్నాడు.

అది చూసిన భరత్ వచ్చి ప్యాంటు జిప్ ఓపెన్ చేసి సుష్మ మొహం మీద రుద్దుతూ “చెకవే లంజా” అన్నాడు.

సుష్మ నోరు తెర్వకపోయేసరికి కాలిగా ఉన్న ఇంకో సండు బోడిపెని గట్టిగా గిచ్చాడు నొప్పి తట్టుకోలేక నోరు తెరిచింది వెంటనే మొడ్డని నోట్లోకి తోసాడు.

భరత్ : పక్కనే పడిపోయిన అను ని చూస్తూ “రేయ్ భగత్ అను పెదాలు మాత్రం నా మొడ్డనే మొదటగా ముట్టుకోవాలి రా, ఆ కసి పెదాలు చూడు ఎంత జ్యూసీగా ఉన్నాయో ” అన్నాడు ఒక వేలుని సుష్మ పూకులో తోస్తు..

భగత్ : అది మాత్రం అడక్కు ఆ పెదాలు నావి దాన్ని జీవితాంతం నా పక్కలోనే ఉంచుకుంటాను, నా మొడ్డ ఎప్పుడు దాని నోట్లోనే ఉండాలి, దాని గుద్ద అది గుద్ద కాదు పరుపుల మెత్త అది మొత్తం నాకే కావాలి దీన్ని మీరు ఎంత మంది అయినా దెంగండి మళ్ళీ మనం పట్టుకొచ్చే వాళ్ళని కూడా ఏస్కోండి కానీ ఈ కసి పిట్ట, దాని పెదాలు నా మొడ్డకే…అని సుష్మ నోట్లో నుంచి మొడ్డని తీసి అను వైపు నడిచాడు… మత్తులో ఉన్నా అనుభవించాల్సిందే అని.

ఈలోగా వరుసగా గార్డ్స్ అందరి మెడలు తెగి కింద పడ్డాయి, వెంటనే ఇద్దరు తెరుకొని లేచి ఆక్టివ్ అయ్యారు.

భగత్ : ఎవడ్రా నువ్వు?

భరత్ : నాన్న వీడు అనురాధ మొగుడు ఎందుకు పనికిరాడని వదిలేసింది.

భగత్ : మరి ఈడు మనోళ్ళ ముగ్గురు తలలు నరికాడు.

ఈలోగా అక్కడున్న మిగతా వారి తలలు తెగాయి.

సుష్మ నన్ను చూసి బట్టలు సర్దుకుని ఏడుస్తూ “విక్రమ్ మమ్మల్ని కాపాడు” అని ఏడుస్తుంది.

భగత్ నేను నరుకుతున్న విధానానికి భయపడుతు ఏం చెయ్యాలో తెలీక సుష్మ ని ఒకటిపీకాడు దానితో సుష్మ స్పృహ కోల్పోయింది.

అక్కడున్న అందరిని ఏసేసి, భరత్ ని ఒక్కటి తన్నాను…

భరత్ : ఆగు ఆగు వీళ్ళని తీసుకెళ్ళిపో, వీళ్ళని వదిలేస్తున్నాను పో.

నేను అలానే చూసాను

భరత్ : ఇంకా భయపడుతు ఎమౌంట్ గుర్తొచ్చి తన ఫోన్ తీసి అమౌంట్ మొత్తం అను అకౌంట్ కి రిట్రాన్స్ఫర్ చేసి “డబ్బులు కూడా పంపించేసాను ఇక వెళ్లిపోండి మిమ్మల్ని వదిలేస్తున్నాను” అన్నాడు.

చిన్నా : ఏరా ఆశీష్ బాగున్నావా? నువ్వెలా ఉన్నావ్ రమేష్??

వాళ్ళ అసలు పేర్లు నా నోటి నుండి వినేసరికి వాళ్ళ పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి, వెనక రషీద్ వచ్చి సర్ వీళ్ళని ఏంచేద్దాం అన్నాడు.

భరత్ వాళ్ళ నాన్న రషీద్ ని చూడగానే వాడి ఊపిరి ఆగిపోయింది ఇండియా డాన్ లాంటి రషీద్ ఒక పిల్లాడి ముందు వినయంగా ఉన్నాడు ఎవడు వీడు?

వెంటనే వెళ్లి విక్రమ్ కాళ్ళు పట్టుకుని మమ్మల్ని వదిలేయ్ ప్లీజ్ అని దణ్ణం పెట్టుకుంటున్నాడు ఇదంతా చూస్తున్న భరత్ కి కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు…

నా కాళ్ళ దెగ్గరున్న ఇద్దరినీ చెరొక్క వేటున నరికాను ఇద్దరి తలలు తెగి ఎగిరి పడ్డాయ్.

చిన్నా : రషీద్ వీళ్లిద్దరి తలలు నాకు సిటీ మెయిన్ సెంటర్ లో వేలాడలి.

రషీద్ : అలాగే సర్.

అక్కడనుంచి అను ని ఎత్తుకుని బైటికి వచ్చి కార్ లో అను ఇంటికి బైల్దేరాను.

అను నా ఒళ్ళో ఉంది చాలా రోజులైంది ఇంత దెగ్గరగా చూసి, లోపలికి వెళ్లి అనుని బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాను తన తలకి పట్టిన చెమటని తుడిచి ఏసీ వేసి ఫ్యాన్ ఆన్ చేసి, కొంచెం సేపు అలా కూర్చుని తన నుదుటిపై ముద్దు పెట్టుకుని బైటికి వచ్చేసాను…

సుష్మ ని రూమ్ లో పడేసి రషీద్ బైటికి వచ్చి సర్ వెళదామా అన్నాడు.

నేను ఫోన్ తీసి సునీల్ గారికి కాల్ చేశాను.

చిన్నా : సునీల్ గారు నేను చెప్పిన ఇల్లు రెడీ చేసారా?

సునీల్ : రెడీ అయింది ఆదిత్య..

చిన్నా : నేను అక్కడికే వెళ్తాను, ఇక అక్కడే ఉంటాను.

సునీల్ : మరి మానస రజిని వాళ్ళు?

చిన్నా : లేదు నేను వంటరిగా ఉండటానికి నిర్ణయించుకున్నాను.

సునీల్ : నీ ఇష్టం ఆదిత్య, కానీ మానస కి చెప్పవా?

చిన్నా : లేదు ఇప్పుడు చెప్తాను.

అక్కడనుంచి మానస దెగ్గరికి వెళ్లి మానసకి జరిగింది చెప్పి, “నేను వెళ్తున్నాను కొత్త ఇంటికి, ఒక్కడినే ఉంటాను కొన్ని రోజులు నన్ను ఎవరు డిస్టర్బ్ చేయకండి ” అని చెప్పి అక్కడనుంచి, అను కట్టుకోవాలనుకున్న డ్రీం హౌస్ కి బైల్దేరాను.

ఒక్కడినే ఇంటికి వెళ్ళాను గేట్ తీయగానే చల్ల గాలి నన్ను ఒక్కసారి బైటికి నెట్టినట్టు అనిపించింది, అను లేకుండా ఒక్కడినే వచ్చాననేమో! చుట్టూ ఎటు చూసిన పూలు, గాలికి ఆ పూలు అటు ఇటు కదులుతుంటే మనసుకి హాయి గా ఉంది, మొన్నటిదాకా రక్తం నిన్న తలలు ఇవన్నీ వరసపెట్టి చూసిన నాకు ఆ పూలు ఆ వాతావరణం చూడగానే నిద్ర పోవాలనిపించింది, కొన్ని రోజులు ఈ బైట ప్రపంచం తో సంబంధం లేకుండా జీవించాలని ఉంది, ఎలాగో సునీల్ గారికి అన్ని పనులు అప్పగించేసాను ఇక కొన్ని రోజుల వరకు దీని అవసరం లేదు అని చేతిలో ఉన్న ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ చేసేసి గేట్ ఎంట్రన్స్ లో విసిరేసాను.

గేట్ నుండి ఇంటి వరకు 250మీటర్స్ ఉంటుంది సన్నటి దారి మొత్తం ఎర్రటి తెల్లటి పూలతో చాలా అందం గా తయారు అయింది, అన్ని బాగుండి ఉంటే ఇప్పుడు అను నా పక్కనే ఉండేది, హా మిస్ యు అను.

ఇంటి లోపలికి వెళ్లేముందే బైటే ఉన్న బాయి దెగ్గరికి వెళ్ళాను, సునీల్ గారు అప్పటికి అడిగారు ఇంతటి మోడరన్ డేస్ లో బాయి ఎందుకు అని అప్పుడు నా నవ్వే సమాధానంగా ఇచ్చాను కానీ నాకు బాయి లో నీళ్లు చేదుకోడం, చల్లటి బండల మీద పడుకోటం ఇంకా ఇలాంటి వింత వింత ఇష్టాలు ఉన్నాయి లెండి అవన్నీ మానసకి మాత్రమే తెలుసు.

స్నానం చేసి టవల్ కట్టుకుని మెయిన్ డోర్ ఓపెన్ చేశాను ఎదురుగా గోడకి పెద్దగా అమ్మ ఫోటో కనిపించింది అది చూడగానే నా మనసు ఇంకా విశాలమైంది, సునీల్ గారికి థాంక్స్ చెప్పుకున్నాను అలా అమ్మ ఫోటోని తన మొహంలో ఉన్న నవ్వుని చూస్తూ నిల్చున్నాను……………..

సుమారు పదిన్నర కావొస్తుంది అనుకి మెలుకువ వచ్చింది, వొళ్ళంతా చెమటలతో భయంగా ఉలిక్కిపడి లేచింది చుట్టూ చూసి తన రూమ్ అని కంఫర్మ్ చేస్కుని ఊపిరి పీల్చుకుంది.

ఒక్కసారిగా రాత్రి జరిగిందంతా గుర్తొచ్చింది అలానే భయంగా లేచి వెళ్లి ఫ్రిడ్జ్ లో ఉన్న చల్లటి మంచినీళ్లు తాగి వాటితోటే మొహం కడుక్కుంది, పక్క రూమ్ కి వెళ్ళింది అక్కడ వాళ్ళ అమ్మ ఇంకా పడుకొనే ఉంది తనని చూడగానే అసహ్యం వేసింది అలానే కోపంగా టవల్ అందుకుని బాత్రూం లోకి దూరింది.

షవర్ ఆన్ చేసి కింద కూర్చుండిపోయా అవును నేను ఏడుస్తున్నాను ఎందుకు నా జీవితం మాత్రమే ఇలా ఏడ్చింది, ఆ షవర్ కింద ఎంత ఏడ్వాలో అంతా ఏడ్చి, చిన్నగా లేచి సబ్బు అందుకున్నాను, రాత్రి అది అంతా నిజం ఐతే నన్ను కాపాడింది ఎవరు నేను ఇంట్లో ఎలా ఉన్నాను, రాత్రి విక్రమ్ కి కాల్ చేశాను ఆ తరువాత నాకేం గుర్తులేదు, అవును విక్రమ్ తప్ప నన్ను ఇంకెవరు కాపాడతారు.

నాకు ఆనందంతో కళ్ళలో నీళ్లు వచ్చాయి, నా విక్రమ్ నాకు కావాలి వాడు నాకు మాత్రమే సొంతం, నేను విక్రమ్ దెగ్గరికి వెళ్ళిపోతాను ఇప్పుడు విక్రమ్ దెగ్గరికి వెళ్తే నన్ను కాపాడిందని వచ్చిందనుకుంటాడు ఏమో, ఏమైనా అనుకోని నాకు నా విక్రమ్ కావాలి, వాడు లేని ఇన్ని రోజుల్లో ఒక్క రోజు కూడా నేను సంతోషంగా లేను, అవును విక్రమ్ ఉన్నప్పుడు నా దెగ్గర ఏం ఉన్నాయ్ నేను ఒక సాధారణ ఎంప్లొయ్ ని, అన్ని అవమానాలు భయాలు డబ్బు లేదు గుర్తింపు లేదు అయినా వాడు నా పక్కన ఉన్నప్పుడు నేను సంతోషంగానే ఉన్నాను కానీ ఇప్పుడు నా చేతిలో ఒక కంపెనీ, డబ్బులు, చిన్నగా నా పేరు అందరికి తెలుస్తుంది అయినా ఏం లాభం నేను సంతోషంగా లేను విక్రమ్ లేని ఇన్ని రోజుల్లో ప్రతి క్షణం వాడ్ని తలుచుకుంటూనే బతికేస్తున్నాను.

వెళ్లి అడుక్కుంటాను, లేకపోతే కాళ్ళ మీద పడి బతిమిలాడుకుంటాను ఏమైనా చేస్తాను నాకు నా విక్రమ్ కావలంతే……

అను ఆనందం గా స్నానం చేసి హడావిడిగా డ్రెస్ వేసుకుని బైటికి వచ్చింది వాళ్ల నాన్న కనిపించాడు.

అను : నాన్న రాత్రి నన్ను ఎవ్వరు తీసుకొచ్చారు?

నాన్న : అమ్మా అను నిన్ను మీ అమ్మని రాత్రి విక్రమ్ తీసుకొచ్చి వదిలి వెళ్ళాడు నేను చూసాను, విక్రమ్ చాలా మంచివాడు తల్లి, నీకోసం ఏమైనా చేస్తాడు మీ అమ్మ నన్ను ఎప్పుడు గౌరవించలేదు నువ్వు సంతోషంగా ఉండటమే నాకు కావాలి విక్రమ్ దెగ్గరికి వెళ్ళిపో.

అను ఏడ్చుకుంటూ బెడ్ మీద ఉన్న ఫోన్ తీసుకుని చూసింది అకౌంట్ లో డబ్బులు క్రెడిట్ అయినట్టు చూసుకుని పెదాల మీద నవ్వుతు ఇది కూడా విక్రమ్ పనే అని కాంటాక్ట్ లిస్ట్ లో ఉన్న విక్రమ్ కి ఫోన్ చేసింది…. స్విచ్ ఆఫ్ మళ్ళీ మళ్ళీ చేసింది స్విచ్ ఆఫ్ రావడం తో కొంచెం నిరుత్సాహ పడినా మళ్ళీ విక్రమ్ లైబ్రరీ కి వెళ్లే అలవాటు ఉంది కదా అని హ్యాండ్ బ్యాగ్ అందుకుని లైబ్రరీ కి బైల్దేరింది, ప్రతి పది నిమిషాలకి ఒక సారి విక్రమ్ కి కాల్ చేస్తూనే….

లైబ్రరీలో కనుక్కుంటే అను డివోర్స్ అయినా దెగ్గరనుండి లైబ్రరీకి రావడం లేదని తెలిసింది, రిజిస్ట్రార్ అందుకుని చూసింది కానీ అందులో విక్రమ్ అని సైన్ ఎక్కడా కనిపించలేదు కానీ కొన్ని పేజీలు వెనక్కి తిప్పి చూస్తే అక్కడక్కడా ఆదిత్య అని సైన్ కనిపించింది కొంచెం ఆశ్చర్యంగానే చూసి అక్కడనుంచి ఇంటికి వచ్చింది.

అను కి గుర్తొచ్చింది విక్రమ్ మొత్తం పేరు విక్రమాదిత్య అని కానీ విక్రమ్ అనే అందరికి తెలుసు కదా అలా ఎవరికీ తెలియని ఆదిత్య పేరుని ఎందుకు లైబ్రరీ లో సైన్ చేసాడు వెంటనే ఇంట్లో డివోర్స్ ఇచ్చినప్పుడు ఉన్న జీరోక్స్ పేపర్స్ చూసింది అందులో కూడా వి పెద్దగా రాసి పక్కనే ఆదిత్య అని సంతకం చేసి ఉండడం గమనించింది, ఆ పేపర్స్ చూడగానే అనుకి దుఃఖం ముంచుకొచ్చి ఆ పేపర్స్ ని చించి అవతల పారేసింది.

లేచి బైటికి వెళ్లి సాయంత్రం వరకు కాళ్ళు అరిగిపోయేలా చుట్టూ పక్కల ఉన్న అన్ని లైబ్రరీలు తిరిగా కానీ ఎక్కడా విక్రమ్ జాడ దొరకలేదు, కాళ్ళు నొప్పిగా ఉన్నాయ్ పొద్దున్న నుంచి ఏమి తినలేదు. ఎలా అని ఆలోచిస్తుండగా నాకు పూజ గుర్తొచ్చింది, వెంటనే ఫోన్ తీసాను కానీ ఈ మధ్య పూజ నా తో ముభవంగా ఉంటుంది సరే ఆఫీస్ కి వెళ్దాం అక్కడ పూజ గారిని అడిగితే నాకేమైనా హెల్ప్ చేస్తుందేమో చూడాలి అనుకుంటూ గ్రీన్ లోటస్ ఆఫీస్ కి బైల్దేరాను.

పూజ పనిలో ఉండగా ఆఫీస్ బాయ్ లోపలికి వచ్చి మేడం మిమ్మల్ని కలవడానికి అనురాధ గారు వచ్చారు అని చెప్పాడు, కొంచెం అసహనంగానే “సరే రమ్మను ” అని చెప్పింది.

అను లోపలికి వచ్చింది, పూజ అను ని చూడగానే కొంచెం జాలి వేసింది తన అవతారం చూసి చాలా నీరసంగా ఉంది కాళ్ళు తడబడుతున్నాయి యే క్షణాన కళ్ళు తిరిగి పడిపోతుందా అన్నట్టు ఉంది, ఇదంతా చూసిన పూజ చైర్ లో నుంచి లేచి అనుని పట్టుకుని కూర్చోపెట్టింది.

పూజ : అనురాధ ఏమైంది?

అను : మేడం నాకు కొంచెం హెల్ప్ కావాలి.

పూజ : “అదంతా తరువాత”, అని బెల్ కొట్టగానే ఆఫీస్ బాయ్ వచ్చాడు జ్యూస్ ఆర్డర్ చేసింది “ముందు ఇది తాగు, ఆ తరువాత చెప్పు” అని కొంచెం గట్టిగానే చెప్పింది.

అను గట గటా తాగేసి మూతి తుడుచుకుని : మేడం మీకు నా హస్బెండ్ తెలుసు కదా?

పూజ : ఆశ్చర్యంగానే “హా తెలుసు ఒకటి రెండు సార్లు కలిసాను” అని పేస్ లో క్వశ్చన్ మార్క్ సింబల్ పెట్టింది.

అను : అవును మేడం తననే వెతుకుతున్నాను నాకు విక్రమ్ కావాలి.

పూజ : మీ ఇద్దరికీ డివోర్స్ అయిందని విన్నాను మరి నువ్వేమో?????

అను : (ఏడుస్తూ) అవును మేడం అయింది కానీ నాకు విక్రమ్ కావాలి, తను లేకుండా నేను బ్రతకలేను, పొద్దున్న నుంచి తనకోసం నాకు తెలిసిన ప్లేసెస్ అన్ని వెతికాను నాకు కనిపించలేదు కొంచెం మీరేమైనా హెల్ప్ చేస్తారా?

అను అంతలా ఏడుస్తూ బతిమిలాడుకునేసరికి పూజ కి జాలేసింది.

పూజ : కత్చితంగా హెల్ప్ చేస్తాను అను కానీ ముందు నువ్వు భోజనం చేశాకే.

అను : లేదు మేడం……(పూజ ఆఫీస్ కాంటీన్ నుంచి ఫుడ్ తెప్పించింది)

పూజ : నువ్వు తినడం స్టార్ట్ చేస్తే నేను వెతికించడం స్టార్ట్ చేస్తా….

అను వెంటనే ఏడుస్తూ ప్లేట్ అందుకుని తినడం మొదలుపెట్టింది.

పూజ బైటికి వచ్చి మానసకి ఫోన్ చేసింది.

………………………………………………………………

మానస : రాజు బైటికి వెళ్ళాలి….

రాజు : హాల్లో లాప్టాప్ లో పని చేసుకుంటూ….ఎక్కడికి?

మానస : షాపింగ్ కి.

రాజు : నేను రాలేను పని ఉంది.

మానస : రాకపోతే నువ్వే నష్ట పోతావ్.

రాజు : నువ్వలాగే చెప్తావ్ నేను టెంప్ట్ అయ్యి కుక్కలాగ వస్తా అక్కడ ఏమి ఉండదు.

మానస : ప్లీజ్ రాజు రారా..

రాజు : నేను రాను.

మానస : ఆఖరిసారి అడుగుతున్నాను వస్తావా రావా?

రాజు : నువ్వు ఇంకో వంద సార్లు అడిగిన నేను రాను, గంటలు గంటలు ఆమ్మో నా వల్ల కాదు నన్ను వదిలేయ్.

మానస : సరే ఏదో నీ చేత్తో రజినికి బట్టలు కొనిద్దామనుకున్నా నీ బాడ్ లక్, రజినీ….

రజినీ : వదినా నేను రెడీ….

వెంటనే లాప్టాప్ పక్కన పడేసి మానస కాళ్ళ మీద పడిపోయి : దేవతా ఈ భక్తున్ని మన్నించు నువ్వు అనుమతిస్తే కుక్క లాగ నీ వెనుకే పాక్కుంటూ వస్తాను ప్లీజ్ ప్లీజ్ ప్లీజ్…..

మానస : నవ్వుతు “ఇప్పుడు దారికొచ్చావ్ సరే భక్త కాదు కాదు రధసారధి పద వెళ్లి మన బండి తీయుము” అని నవ్వింది.

రజినీ కూడా నవ్వింది, రాజు చిన్న బుచ్చుకుని కార్ తీయడానికి బైటికి వెళ్ళాడు, మాల్ కి వెళ్లి రాజు ని రజినీ కి ప్రైవసీ ఇచ్చి వాళ్ళని వదిలేసి అలా అన్ని చూసుకుంటూ వెళ్తుండగా మానసకి పూజ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది.

మానస : హలో పూజ.

పూజ : మానస ఎక్కడున్నావ్.

మానస : ఇక్కడే మాల్ లో ఏ?

పూజ : అను నా దెగ్గరికి వచ్చింది…. అని జరిగిందంతా చెప్పింది…

మానస : షాపింగ్ లో ఉన్నాను సాయంత్రం వరకు కూర్చోబెట్టి నువ్వు ఇంటికి వెళ్ళిపో నేను కలుస్తాను తనని.

పూజ : అది తను ఏడుస్తుంది….

మానస : నువ్వు వచ్చేయ్ నేను చూసుకుంటాను.

పూజ మానస తో మాట్లాడి లోపలికి వచ్చేసరికి అను తినేసి టేబుల్ మీద పడుకుంది.

పూజ అనుని తట్టగానే అను లేచి నిల్చుంది.

పూజ : అనురాధ నాకు కొంచెం పని ఉంది నేను వెళ్ళాలి నువ్వు ఇక్కడే ఉండు ఆల్రెడీ వెతికిస్తున్నాను నాకు ఇన్ఫర్మేషన్ రాగానే నేను నీకు కాల్ చేస్తాను.

అను : అలాగే…

అను సాయంత్రం ఎడింటి వరకు అక్కడే కూర్చుంది విక్రమ్ ని కలిసాక ఏం మాట్లాడాలి ఏం చెయ్యాలి అని ఆలోచిస్తూ ఉంది.

రాత్రి పది అవుతుండగా సడన్ గా ఫోన్ రింగ్ అవ్వటంతో ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసింది.

అను : హలో

మానస : విక్రమ్ గురించి తెగ వెతుకుతున్నావట?

అను : ఎవరు మీరు?

మానస : “వెతికింది చాల్లే కానీ ఇంటికి వేళ్ళు లొకేషన్ పంపిస్తున్నా, రేపు రా” అని కాల్ కట్ చేసింది.

అను లొకేషన్ చూసుకుని బైల్దేరింది.

అను వెళ్లేసరికి అప్పుడప్పుడే చీకటి పడుతుంది, రోడ్ కి అటు ఇటు ఏమి లేవు ఒక పెద్ద కాంపౌండ్ వాల్ గేట్ లోపలినుంచి ఏమి కనిపించట్లేదు. అక్కడ ఎవ్వరు లేకపోవడం తో భయం వేసి ఇంటికి వెళ్లిపోయింది.

ఇంటికి వెళ్లిందే కానీ ఏమి తినలేదు సుష్మ ని అస్సలు చూడలేదు సుష్మ కూడా తన రూమ్ లోనుంచి బైటకి రాలేదు.

ఫోన్ ఛార్జింగ్ పెట్టి బెడ్ మీద కూర్చుంది, అను ఆ రాత్రంతా నిద్ర కూడా పోలేదు.

బాగా అలిసి పోవడం ఏమి తినకపోడం వల్ల పోదున్నే మూడింటికి కళ్ళు మూసుకుపోయాయి, ఆరింటికి మెలుకువ వచ్చి టైం చూసుకుని ఫోన్ లో ఉన్న లొకేషన్ దెగ్గరికి బైల్దేరింది.

ఆరింటి నుంచి మధ్యాహ్నం రెండింటి వరకు ఆ కాంపౌండ్ వాల్ కి ఎదురుగా ఉన్న రోడ్ కి ఇవతల ఉన్న గడ్డిలో కూర్చుని చూస్తుంది ఎర్రటి ఎండలో.

తనకి దూరంగా రెండు కార్లు, మొదటి కార్ కాళీగా ఉంది రెండో దాంట్లో మానస, పూజ కూర్చొని ఉన్నారు.

మానస : పూజ చూసావా ఇది అనురాధ అంటే, నువ్వు నన్ను అడిగావు కదా ఈ అమ్మాయి కాకపోతే ఆదిత్య కి ఎవ్వరు రారా చిటికెస్తే వంద అమ్మాయిలు క్యూ కడ్తారు అన్నావ్ కదా?
మరి తన మొగుడు చేతకానోడు అని తెలిసినా తన వల్ల ఏమి ఉపయోగం లేదని తెలిసినా విక్రమ్ కోసం ఎంతగా ఎదురుచూస్తుందో చూసావా?
ఇప్పుడు తన దెగ్గర డబ్బులున్నాయి చిన్నగా సక్సెస్ అవుతుంది ఇన్ని ఉన్నా కూడా, ఆల్రెడీ డివోర్స్ ఇచ్చేసినా కూడా, తన మొగుడి కోసం ఎంతలా ఆరాటపడుతుందో చూసావా? అదే అనురాధ వాళ్లిద్దరూ మేడ్ ఫర్ ఈచ్ అదర్ ఇదంతా నీకు అర్ధం కావాలనే ఇంత చేశాను….

ఆదిత్య మీద నీకు ఉన్న ఇష్టం నాకు తెలుసు కానీ ఆదిత్య అనురాధ గురించి కూడా నీకు తెలియాలి కదా రాముడుకి సీతకి మధ్యలో ఎవ్వరు వెళ్ళలేరు, విక్రమ్ అనురాధ కూడా అంతే….

పూజ : నాకు నిన్న అనురాధని చూడగానే అర్ధమైంది, ఒకింత ఆదిత్య మీద అసూయ కూడా పుట్టింది, నాకు కూడా అనురాధ లాగా భర్తను ప్రేమించే అంత నన్ను కూడా ప్రేమించే అంత మగాడు నాకు కావాలి.

మానస : పూజ ని కౌగిలించుకుని “కచ్చితంగా దొరుకుతాడు” అంది.

పూజ : ఇక అనురాధ సంగతి చూడు తన బాధ నేను చూడలేకపోతున్నాను, త్వరగా ఈ సీతని తన రాముడు దెగ్గరికి చేర్చు…

మానస : నువ్వు ఇక్కడనుంచి వెళ్ళిపో అను ఇప్పుడు నన్ను కొట్టినా కొట్టొచ్చు, నేను వచ్చేస్తాను లే.

పూజ ముందున్న కార్ తీస్కుని అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోయింది.

మానస నెమ్మదిగా అను వెనకమాల ఉన్న చెట్టు నీడ లో గట్టు లాగ ఉన్న పొద మీద కూర్చుని చిటికె వేసింది.

అను వెనక్కి చూసింది వెనక తాను ఇంతక ముందు చూసిన ఫోటోల్లో అను ముద్దు పెడుతున్నప్పుడు ఉన్న అమ్మాయి ని చూడగానే కోపం కట్టలు తెంచుకుంది, నిన్నటి నుంచి విక్రమ్ ని కలవలేకపోయినన్న బాధ, అసహనం, అన్ని మానస మీద చూపించింది.

మానస అదంతా చిన్నగా నవ్వుకుంటూ వింటుంది, మానస నవ్వడం చూసి అనుకి ఇంకా కోపం వచ్చి….

అను : సిగ్గు లేకుండా నవ్వుతున్నావా ఇంకెన్ని రోజులు నా మొగుడ్ని నీ పక్కలో పడుకోబెట్టుకుంటావ్ అని నోటికొచ్చింది మానసకి కోపం వచ్చేలా మాట్లాడింది.

అప్పటి వరకు శాంతంగా ఉన్న మానస విక్రమ్ గురించి తన గురించి తప్పుగా మాట్లాడేసరికి మానస అను ని లాగి పెట్టి ఒకటి కొట్టింది.

అను ఆశ్చర్యం మరియు కోపం తో చెంప పట్టుకుని అలానే చూసింది పోయిన సారి కూడా ఇలా మాట్లాడినందుకే విక్రమ్ అను ని కొట్టబోయాడు , ఒక్కసారి దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది, మానస కాళ్ళ మీద పడిపోయి “నా విక్రమ్ నాకు కావాలి నాకు ఇచ్చేయ్” అని బోరున ఏడ్చేసింది….

మానసకి కోపం అంతా పోయి అను తల నిమురుతూ “అను” అంది.

అను తల ఎత్తి చూసింది మానస కళ్ళలో తనపై
ప్రేమని చూసి ఒకింత ఆశ్చర్యంతో అలానే చూసింది, తన మొహం పట్టుకుని అను కళ్ళని తుడిచి తన పక్కన కూర్చోపెట్టుకుంది.

మానస : అను విక్రమ్ గురించి నీకేం తెలీదు వాడు అనుభవించినన్ని కష్టాలు ఎవ్వరు అనుభవించలేదు, మీ అత్త పల్లవి ఎంతో సంతోషంగా ఉండే విక్రమ్ ఇంకా వాళ్ల అమ్మ గారి జీవితాలని సర్వ నాశనం చేసేసింది.

విక్రమ్ వాళ్ల అమ్మని చంపేసి వాళ్ల నాన్నని పెళ్లి చేసుకుని విక్రమ్ ని మీ ఇంటికి ఒక బానిస లాగ తీసుకొచ్చింది, ఇప్పుడు వాళ్ళు అనుభవిస్తున్న ఆస్తి వంద కోట్ల పైన ఆస్తి మొత్తం విక్రమ్ ది, ఈ విషయం మీ ఇంట్లో అందరికి తెలుసు మీ అమ్మ నాన్నలతో సహా. (అను కి నమ్మ బుద్ధి కాలేదు కానీ జరిగిన అన్ని సంఘటనలు గుర్తు చేసుకుంటే నిజమే అనిపించింది, విక్రమ్ మీద జాలి ఎనలేని ప్రేమ పుట్టుకొచ్చాయి)

మొదట్లో దిక్కు తోచక అక్కడున్నాడు కానీ, ఎప్పుడైతే నీతో పెళ్లి అయిందో నీ కోసమే ఆ ఇంట్లో ఉన్నాడు, నువ్వంటే అంత ఇష్టం విక్రమ్ కి.

వాళ్ళు చెయ్యనన్ని గోరాలు లేవు ఆ పల్లవి, పవిత్ర వాళ్ళు టార్చెర్ పెట్టేవాళ్ళు అంతెందుకు మొన్న కూడా మీ అమ్మ సురేష్ తో కలిసి విక్రమ్ ని చంపడానికి ప్లాన్ చేసారు…

అను ఇది వినగానే “మీరు చెప్పేదాంతా నమ్ముతాను కానీ మా అమ్మ విక్రమ్ ని……”

మానస : నాకు తెలుసు నీ మంచితనం గురించి అందుకే నువ్వంటే నాకు విక్రమ్ కి అంత ఇష్టం.

అని ఫోన్ లో సుష్మ కాల్ రికార్డింగ్స్ అప్పుడు సురేష్ దెగ్గరనుంచి నిన్నటి భరత్ వరకు అన్ని వినిపించింది.

అనుకి ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు ఛీ ఇంత హీనమైన మనుషుల మధ్య బతుకుతున్నానా నేను.

మానస : ఇక నాది విక్రమ్ ది….

అను మానస ఏం చెప్తుందా అని మానస కళ్ళలోకి చూసింది, అను కి మానస మేడలో పూసల దండ కనిపించింది.

మానస : నువ్వనుకున్నట్టు కాదు మా బంధం, విక్రమ్ నాకు పేరుకే స్నేహితుడు కానీ నాకు ఈ జీవితం లో అన్నిటికంటే వాడే ఎక్కువ.. నన్ను విక్రమ్ తన అమ్మ స్థానం లో పెట్టుకున్నాడు…మాది చెప్పాలంటే అమ్మా కొడుకుల బంధం లాంటిది, చాలా పవిత్రమైంది చెప్పుడు మాటలు విని విక్రమ్ ని దూరం చేసుకోవద్దు…కావాలంటే మీ ఇద్దరి కోసం నేను మీకు దూరం గా వెళ్ళిపోతాను….

మానస తన గురించి తన కోసం విక్రమ్ కష్టపడింది వాళ్ళ స్నేహం గురించి మొత్తం చెప్పింది.

మానస : విక్రమ్ కి ఇప్పటి వరకు అన్ని బాధలే నువ్వు వదిలేసాక ఒక రకం గా పిచ్చి వాడు అయ్యాడనే చెప్పాలి బైటికి కనిపించడు, మాములుగా ఉంటాడు కానీ తన పనుల్లో కనిపిస్తుంది అది ( అని విక్రమ్ చేసిన విధ్వంసాలు గుర్తుచేసుకుంది).

విక్రమ్ గురించి చెప్పవలసినంత వరకు చెప్పి అనుని దెగ్గరికి తీసుకుని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంది.

అను మానస ని కౌగిలించుకుని ఏడుస్తూ “విక్రమ్ ఎక్కడా?” అంది, మానస అనుని లేపి ముందు ఉన్న కాంపౌండ్ వాల్కి అదుగో అన్నట్టు సైగ చేసింది.

అను లోపలికి ఆనందంతో పరిగెడుతూ వెళ్ళబోతుంటే మానస అను చెయ్యి పట్టుకుంది, అను వెనక్కి తిరిగి ఏంటి అన్నట్టు చూసింది.

మానస : ఇలానే వెళ్తావా నీ అవతారం చూసుకో పద నిన్ను రెడీ చెయ్యాలి మీ ఇద్దరికీ పెళ్లి చెయ్యాలి, ఇద్దరికీ శోభనం జరిపించాలి చాలా పనులున్నాయి అప్పటి వరకు విక్రమ్ ని కలవాలన్న నీ ఉబలాటం ఆపుకో.

అను మానస నోటి వెంట నుండి శోభనం అన్న మాట వినగానే సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది.

మానస : చూడు నువ్వు సిగ్గు పడుతుంటే నే ఇంత అందం గా ఉన్నావు, అలాంటి నిన్ను వదిలేసి ఇంకొకరి దెగ్గరికి వెళ్లడంటే నమ్మావా పిచ్చి పిల్లా…

అను తల దించుకుంది నవ్వుతూ

మానస అను చెయ్యి పట్టుకుని కార్ దెగ్గరికి లాక్కెల్లింది, అను విక్రమ్ ఉన్న ఇంటిని చూస్తూనే మానస వెనక వెళ్తూ కార్ ఎక్కింది…..

61c