BHARATH ANE NENU – 51 |  భరత్ అనే నేను | telugu boothu kathalu

BHARATH ANE NENU - 51 |  భరత్ అనే నేను | telugu boothu kathalu dom nic torrento [caption id="attachment_3107" align="aligncenter" width="576"] BHARATH ANE NENU ,  భరత్ అనే నేను[/caption]  . భరత్ ఇల్లు వొదిలి వెళ్లిన కొన్ని రోజుల తరువాత...... మేఘ : అది కాదు ఆంటీ నేను చెప్పేది వినండి బిందు : ఇంకేం చెప్పకు. నా మీద ఏ మాత్రమైనా గౌరవం ఉంటె ఇక వాడి ప్రస్తావన ఎత్తకుండా వెళ్లి ముంబై లో శైలు తో పాటు కోచింగ్ లో జాయిన్ అవ్వు. నువ్వేం ఇక్కడుండి మీ అమ్మ ను ఉద్దరించాల్సిన అవసరం లేదు. అది మేము మేము చూసుకుంటాం. నువ్వు ఇందులో ఇన్వొల్వె కాకుండా ఉండడమే మంచింది మేఘ : నాకైతే అలా మా అమ్మను వదిలి వెళ్లాలని లేదు. కానీ మీ మీద గౌరవం తో వెళ్తున్న... బిందు : మంచింది..... ఇంకొన్ని రోజుల తరువాత...... సిద్దు : లేదు అంటి, తను అప్పట్లాగా లేదు. చలాకీగా ఉండడం లేదు. ఏదో ఆలోచనలలో ఉంటుంది. పైగా మొన్న చూసా. తన కబోర్డ్ లో భరత్ గాడు వొదిలి వెళ్లిన షర్ట్స్ రెండు తన చీరల దగ్గర పెట్టుకుని ఉంది. మొన్న రాత్రి తన రూమ్ లోకి వెళ్ళినప్పుడు. తను కబోర్డ్ లో ఉన్న షర్ట్ ను వాసన చూస్తూ ఉంది. నేను రావడం చూసి వెంటనే ఎం తెలీని దానిలా పక్కన పడేసి కూర్చుంది. బిందు : వాడి గురించి ఏమైనా మాట్లాడుతుందా ? సిద్దు : లేదు ఆంటీ జస్ట్ తన మనసులోనే మదనపడుతుంది. బయటకు మాత్రం అసలు ఎం జరగలేదు అన్నట్లుగా ఆక్ట్ చేస్తుంది. ఒకరోజు అయితే నేను కిచెన్ లోకి వెల్లినప్పుడు, తను భరత్ నెంబర్ కు ఏదో వాట్స్ అప్ లో మెసేజ్ చేయడం కనిపించింది. అంతలోనే సడెన్ గా అది నేను చూడకూడదు అని ఫోన్ ఆఫ్ చేసింది. తను ఇంకా భరత్ తో కమ్యూనికేషన్ లో ఉందేమో అని నా డౌట్. బిందు : నేను తనతో మాట్లాడతాలే.. ఉంటా... మరుసటి రోజు కాఫీ షాప్ లో.. బిందు : ఎందుకు దాస్తున్నావ్ నిజం చెప్పు, నాకన్ని తెలుసు మేడం : తెలిస్తే మల్లి ఎందుకు అడుగుతున్నావు బిందు : వాడితో మల్లి మాట్లాడుతున్నావా ? మేడం : (మూడీగా) లేదు బిందు : నిజం చెప్పు మేడం : ఎందుకు ఇవ్వన్నీ అడుగుతున్నావు ? నేను వాడ్ని మరిచిపోయాను ఆల్రెడీ.. నువ్వే ఊరికే గుర్తు తెస్తున్నావ్ వాడ్ని అనోసరంగా బిందు : ఒకసారి నీ ఫోన్ ఇవ్వు మేడం : నన్ను ఇన్వెస్టిగేషన్ చేస్తున్నావా ? (కోపంగా) ఇక వెళ్తా (అంటూ లేవబోయింది) బిందు : కూర్చుంటావా లేదా (కోపంగా) మేడం : ఏంటి ఇప్పుడు ? నాకు ఆ మాత్రం స్వతంత్రం లేదా ? నా ఇష్టం నేను ఏమైనా చేసుకుంటా నీకెందుకు ? బిందు : (లేచి ఉన్న మేడం ను చేయి పట్టుకుని లాగి కూర్చోబెడుతూ) నీకు ఐదు నిమిషాలు టైం ఇస్తున్నా. నిజం చెప్పాలనుకుంటే చెప్పు. లేదంటే లేచి వెళ్ళిపో. ఎవ్వరూ నిన్ను బలవంతం చేయరు. నువ్వు ఎలా పోతే నాకేంటి ? నేను ఆలోచిస్తుంది నీ ఫామిలీ గురించి. నువ్వు ఏదో ధ్యాసలో ఉంటె నీ ఫామిలీ ఎం కావాలి ? నీ కొడుకు నీ భర్త ? అసలు వాళ్ళ గురించి ఆలోచిస్తున్నావా నువ్వు... (కాసేపు మౌనం తరువాత మేడం తల వంచుకుంది) తన చెంపల మీదుగా కన్నీళ్లు రావడం చుసిన బిందు లేచి తనకు దగ్గరగా కూర్చుంటూ, తన భుజం చుట్టూ చేయి వేసి, గట్టిగా పట్టుకుంది. కాసేపు అలాగే ఉండిపోయింది. మెల్లగా మేడం తల ఎత్తుతూ, నా వళ్ళ కావడం లేదే వాడ్ని మరిచిపోవడం అంది ఏడుపు గొంతు తో.. బిందు కు ఒక్కసారిగా కోపం వచ్చింది. కానీ కంట్రోల్ చేసుకుంటూ మేడం ఫోన్ ను తీసుకుంది. కాల్స్ చెక్ చేసింది. అన్ని అవుట్ గోయింగ్ కాల్స్ ఏ ఉన్నాయి. ఏ ఒక్క దానికి వాడు ఆన్సర్ చేయలేదు. వాట్స్ అప్ ఓపెన్ చేసింది. అందులో అన్ని మెసేజ్ లు మేడం పెట్టినవే ఉన్నాయి. వాడు ఎం రిప్లై ఇవ్వలేదు. అది చూసి మేడం వంక చూసింది. మేడం బిందు చేతిని పట్టుకుని నన్ను క్షమించవే, నా వళ్ళ కావడం లేదు వాడిని మరిచిపోవడానికి అని అంది. బిందు చేతులు విడిపించు కుంటూ, నీకు ఇంత జరిగినా బుద్ది రాలేదు కదా అంది. మేడం : అది కాదె.. బిందు : నీకు నిజంగా పిచ్చి పట్టిందే, వాడు ఎంత వెస్ట్ గాడో నువ్వు కూడా అంతే వెస్ట్ దానివి అవుతున్నావ్. సిగ్గు ఉండాలి మల్లి వాడు కావలి అని అనడానికి అంది. మేడం మౌనంగా కూర్చుంది. బిందు :. నీకు ఇష్టం లేనందుకె కదా వాడ్ని పంపించింది. వాడు ఉన్నప్పుడేమో, నా ఫామిలీ కి తెలుస్తుంది నా భర్త కు తెలుస్తుంది అని ఏడుస్తూ బతికావ్, ఇప్పుడేమో వాడు వెళ్ళిపోయాక వాడు లేడు అని ఏడుస్తున్నావ్. ఎలానే ? మేడం మౌనంగా కళ్ళలో నీళ్లు తుడుచుకుంటూ కూర్చుంది. మేడం ను చూస్తుంటే బిందు కు సాఫ్ట్ గానే డీల్ చేయాలని ఉంది. కానీ తను మల్లి అదే అదే ట్రాప్ లో పడుతూ ఉండడం చూసి తనకు కోపం వస్తుంది. మేడం : ఇక నేను వెళ్తానే, నాకు నిద్ర వస్తుంది. బిందు : (టైం పొద్దున్న పది నర అవ్వడం చూస్తూ ) ఇప్పుడా ?  మేడం : అవును, ఇక వెళ్తా బిందు : మేడం పరిస్థితి ఏంటో అర్ధం అయిన తనకు, సరే వెళ్ళు అంది. మేడం బాగ్ భుజాన వేసుకుని బిల్ కట్టేసి ఆటో లో ఇంటికి వెళ్ళింది. బిందు అదంతా చూస్తూ కూర్చుంది. తనకు ఎం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. ఆటో లో వెళ్తున్న మేడం కు మెస్సేజ్ వచ్చింది. బిందు నుండి, రాత్రిళ్ళు వాడి గురించి అలోచించి నిద్ర పాడు చేసుకోకుంటే , పొద్దున్న ఇలా నిద్ర రాదు అని ఉంది. మేడం ఇంటికెళ్లింది. పేస్ వాష్ చేసుకుంటు, అద్దం లో చూసుకుంది. జరిగిన రెండు నెలలు మేడం కు మైండ్ లో గిర్రున తిరిగాయి. మొదట్లో వాడు వెళ్ళిపోయాక బానే ఉన్నా, తరువాత చిన్నగా వాడి గురించిన ఆలోచనలు ఎక్కువ అయ్యాయి. పైగా వాడు చివరి రోజు రాత్రి నాతో అలా పడుకున్నప్పుడు, ఇంతేనా నన్ను నువ్వు అర్ధం చేసుకుంది అనేలాగా నన్ను ఒక చూపు చూసింది నాకు ఇంకా గుర్తు ఉంది. వాడు ఉన్నన్నాళ్ళు వాడు దూరం ఉంటె బాగుణ్ణు అని అనిపించేది. ఇప్పుడు ఏమో వాడు దూరం అయ్యాక వాడితో పాటు ఉంటె బాగుణ్ణు అని అనిపిస్తుంది. ఏంటో ఈ మనసు... ఇక ఇది ఇలా ఉంటే ఆరోజేమో ప్రియ తనంతట తానే వచ్చి పార్క్ లో, తప్పంతా నాదే, భరత్ ది ఎం లేదు అని చెప్పిన తరువాత నుండి ఇంకా ఎక్కువయ్యాయి వాడి ఆలోచనలు. అప్పుడే నన్ను ఒకటి కొట్టి, నేను అలా చేయలేదే అని ఎందుకు చెప్పలేదు రా అని ఎన్నో సార్లు తిట్టుకున్నా వాడిని. వాడిని అనోసరంగా అపార్థం చేసుకున్నానే అని రోజూ భాధ పడే దాన్ని. ఇంట్లో తిరుగుతున్న ప్రతిసారి వాడి వాసనే వచ్చేది. వాడి ఊహలే వచ్చేవి. అందుకే అవసరం ఉన్నా లేకున్నా కూడా ఎక్కువ పనులు చేసేదాన్ని, ఇంకా టైం మిగులుతు ఉంటే, పిల్లలకు ట్యూషన్లు కూడా చెప్పేదాన్ని, అలా అయినా కాసేపు వాడిని మరిచి పోవచ్చేమో అని. కానీ అది పని చేయలేదు. ట్యూషన్ లో పిల్లలను చూసినప్పుడల్లా అప్పట్లో క్లాస్ లో వాడు నన్ను ఎలా చూసే వాడో అనే ఆలోచనలే వస్తున్నాయి.  వాడు వెళ్లిపోతే వాడిని పూర్తిగా మరిచిపోయి నా ఫామిలీ ని హాపీగా చూసుకుంటానెమో అనుకున్నా. కానీ ఇలా వాడి ఆలోచనలతోనే గడుపుతూ పూర్తిగా ఫామిలీ ని మరిచిపోతా అని అనుకోలేదు. జరిగింది ఏదో జరిగిపోయింది. ఇక నుండి అయినా జరగాల్సింది చూద్దాం అని రోజూ పొద్దున్నే ప్రేయర్ లాగా నాకు నేనే చెప్పుకుంటా. కానీ రాత్రి కాగానే ఒక్కసారి ఆలోచిస్తే రోజంతా భరత్ గాడిని తలుచుకున్న క్షణాలే ఎక్కువ ఉంటాయి. ఇలా ఎందుకు జరుగుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. ఎందుకు అంటే నేను వాడిని పంపించిన కారణమే, నేను ప్రశాంతంగా నా ఫామిలీ తో ఉంటాను అని. కానీ వాడు వెళ్లినా కూడా నాకు ప్రశాంతత లేదు. కేవలం వాడినే ఆలోచిస్తూ ఉన్నా. ఇలా అవుతుంది అని అనుకోలేదు. ఇంట్లో అందరూ ఉన్నా కూడా వాడు లేకపోవడం తో ఒంటరిగా ఉన్నట్లుగా అనిపించేది. రాత్రిళ్ళు వాడి రూమ్ లోకి వెళ్లి పడుకునే దాన్ని. మా అయన అడిగితే ఇక్కడ విండో ఉంది కదా బయట నుండి గాలి వస్తుంది అని చెప్పేదాన్ని. పొద్దున్న లేచాక నేను భరత్ రూమ్ నుండి రావడం సిద్దు చూసేవాడు. నాకు దాన్ని ఎలా కవర్ చేయాలో అర్ధం అయ్యేది కాదు. సిద్దు గాడు భరత్ గాడు చాలా క్లోజ్ కదా, వాళ్ళేం అయినా మల్లి కలిసిపోయి నా గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారేమో అని వాడు స్నానానికి వెళ్ళాక వాడి కాల్స్ ఇంకా వాట్స్ అప్ చెక్ చేసేదాన్ని. అక్కడ హారిక కు తప్ప ఇంకెవరికి కాల్స్ గాని మెసేజ్ లు గాని వెళ్లినట్లు కనిపించేవి కావు. అప్పుడప్పుడు హారిక ఇంటికి వచ్చేది. నన్ను పలకరించి మూవీ కి వెల్దామా అని పిలుచుకు పోయేది. మూవీ కి వెళ్లినా కూడా నాకు వాడే గుర్తు వచ్చే వాడు. మొదట్లో థియేటర్ లో వాడు నన్ను కిస్ చేసింది. అది హారిక చూసి నన్ను అడిగింది అదంతా గుర్తు వచ్చేది. అందుకే తల నొప్పి పెడుతుంది అని అబద్దం చెప్పి మూవీ నుండి ఇంటికి వచ్చేదాన్ని. బిందు నేను ఇలా ఉండడం చూసి నన్ను టూర్స్ కి తీసుకు వెళ్ళేది. కానీ అవి అంతగా నాకు రిలీఫ్ ను ఇచ్చేవి కావు. అప్పటికి యాభై రోజులు అయ్యింది వాడు వెళ్లి. నాకు ఇక్కడ మనశాంతి లేకుండా చేస్తు వాడు అక్కడ ఎం చేస్తున్నాడో అని అనుకునే దాన్ని. కొన్ని సార్లు తిట్టుకునే దాన్ని. వెధవ. ఉన్నప్పుడు నన్ను ఏడిపించాడు. వెళ్ళాక కూడా ఏడిపిస్తున్నాడు అనుకుంటూ నిద్ర రాక అటూ ఇటూ దొర్లుతూ రాత్రిళ్ళు గడిపెదాన్ని.  ఆరోజు కూడా అలాగే దొర్లుతూ నిద్ర రాక పోయేసరికి, పోనీ వాడి రూం లోకి వెళ్తే నైనా ఏమైనా నిద్రొస్తుంది ఏమో అని, వెళదాం అని బయటకు వచ్చా. అప్పుడే ఏదో మెస్సేజ్ వచ్చింది చూస్తే అది ఫేస్బుక్ నుండి వచ్చింది. టుమారో వాడి బర్త్డే అని పేస్ బుక్ వాడు పంపించాడు. అది చూడగానే వొద్దు వొద్దు అనుకుంటూ నే ఫేస్బుక్ ఓపెన్ చేశా. మెల్లగా నడుచుకుంటూ భరత్ బెదురూమ్ లోకి వెళ్ళా. భరత్ లోపల బెడ్ మీద కూర్చుని నన్ను దగ్గరకు రా అని పిలుస్తున్నట్లు గా అనిపించింది. నాకు తెలుసు అది ఊహ అని. అందుకే దాన్ని పట్టించు కోకుండా మొబైల్ లో వాడి ఫేస్బుక్ చూస్తూ బెడ్ మీద కూర్చున్న. లేటెస్ట్ గా ఫోటో లు ఎం పెట్టలేదు. అన్ని పాతవే ఉన్నాయి. అవి చూస్తుంటే ఎందుకో కోపం ఏడుపు రెండూ వచ్చాయి. నన్ను ఇక్కడ ఒంటరిగా వదిలిపెట్టి అలా ఎలా వెళ్తావ్ రా అని కోపంగా తిట్టుకుంటూ వాడు ఇక్కడ లేనందుకు ఏద్వడం మొదలుపెట్టా. వాడి ఫోటో వైపు చూసి, నేను ఎన్ని సార్లు తిట్టినా నాతోనే ఉండేవాడివి కదరా, ఇప్పుడెందుకు ఇంత కోపం, ఎందుకు నన్ను వొదిలి పోయావ్ ? అని అనుకున్నా. డీప్ గా నాకూ తెలుసు వాడిని చాలా ఎక్కువగా హర్ట్ చేసాను అని. ఇంకా ఇదంతా నా ఫామిలీ కోసమే చేసాను అని. కానీ అవ్వన్నీ నాకు ఇప్పుడు గుర్తు రావడం లేదు. కేవలం వాడితో నేను లేను అనే విషయమే నన్ను ఎక్కువగా బాధిస్తూ ఉంది. వాడి ఫోటో లు చూస్తూ ఎం చేస్తున్నావ్ రా ఇప్పుడు అని అనుకున్నా. అప్పుడే వాడు ఆన్లైన్ లోకి రావడం కనిపించింది. గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటూ ఉంటె అలాగే ఫోన్ ను పట్టుకుని చూస్తూ కూర్చున్నా. ఈ టైం లో మేలుకుని ఉన్నాడా ? ఉంటె ఎం చేస్తున్నాడు అని ఆలోచిస్తూ ఎం అయితే అది అయ్యింది లే అని చాలా ధైర్యం తెచ్చుకుంటూ వాడికి మెస్సేజ్ పెట్టా. హాయ్ అని. వాడు చాలా సేపటికి చూసాడు. నేను ఆతృతగా వాడు ఎం రిప్లై ఇస్తాడో అని చూస్తున్నా. కానీ నాకు ఎటువంటి రిప్లై రాలేదు. నేను వాడిని ఇంటి నుండి పంపించడానికి వాడితో అన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి. నా మీద నీకు ప్రేమ లేదు కేవలం నా శరీరం మాత్రమే కావాలి నీకు అని అనడం, నీ కాళ్ళు పట్టుకుంటా మా ఇంట్లో నుండి వెళ్ళిపో అని అనడం, నన్ను లం** లా చేస్తున్నావ్ మా ఫామిలీ దృష్టిలో అని అనడం ఇవ్వన్నీ గుర్తు రాగానే, వాడు ఎంత హర్ట్ అయి ఉంటాడో కదా అని అనిపించింది. ఎంతలా హర్ట్ కాకపోతే వాడు ఇలా రిప్లై కూడా ఇవ్వకుండా ఇన్ని రోజుల నుండి కనీసం నేను ఎలా ఉన్నానో కూడా తెలుసుకోకుండా ఎందుకు ఉంటాడు ? అనిపించింది. అనోసరంగా వాడిని ఏడిపించి పంపించాను అని అనుకుంటూ వాడికి ఇంకో మెస్సేజ్ పెట్టా. సారీ రా అని. ఇంకో ఐదు నిమిషాలకు వాడు అది చూసాడు. కానీ ఎం రిప్లయ్ ఇవ్వలేదు. నేను ఇంకో మెట్టు దిగుతూ ప్లీజ్ రా మాట్లాడు అని పెట్టా. వాడు అది చూసి కాసేపటికి ఏదో రిప్లయ్ పంపించాడు. వాడి రిప్లయ్ చూసి ఎంతో ఆతృతగా అది చదివా. నీ ఫామిలీ ని సరిగా చూసుకో, నన్ను మరిచిపో అని పెట్టాడు. నేను వెంటనే అది చూసి తిరిగి మెసేజ్ పెడుతుండగానే నాకు ఒక నోటిఫికేషన్ వచ్చింది. నన్ను వాడు అన్ ఫాలో అయినట్లు. నేను అది చూసి మల్లి మెస్సేజ్ పెట్టబోయా. కానీ ఎం పెట్టాలో అర్ధం కాలేదు. నా ఫామిలీ కి ఏమైనా తెలుస్తుంది ఏమో అనే కదా వాడ్ని పంపించి ఇలా ఉన్నా. మల్లి ఎందుకు వాడ్ని తడుముకుంటున్నాను అని అనిపించింది. దాంతో ఇక ఫోన్ పక్కన పడేసి పడుకున్నా. కానీ నిద్ర రాలేదు. వాడే గుర్తొచ్చాడు. ఇక కోపం వచ్చి వెంటనే ఆ రూమ్ లో నుండి బయటకు వచ్చేసా. ముందు ఈ రూమ్ ను కాల్చేయాలి అని అనిపించింది. వాడి రూమ్ ను చుసిన ప్రతిసారి నాకు వాడే గుర్తొచ్చి మైండ్ పోతుంది అని అనిపించింది. లోపలి వెళ్లి వాడికి సంబందించినవి ఏమున్నాయో అని చూసా. వాడు వొదిలి వెళ్లిన బుక్స్, రెండు షర్ట్స్, ఇంకా కొన్ని వస్తువులు కనిపించాయి. వాటినన్నిటిని తీసుకుని ఒక మూట కట్టా. అవి పడేయాలి అని నా ప్రయత్నం. అంతలోనే...