వాడు అవతల నుండి చెప్పాడు, భరత్ కాని ఇక్కడ ఓక ప్రాబ్లం ఉంది రా అని, నేను ఏంటి అది అని అన్నా. మా అమ్మ వాళ్ల బాత్రూమ్ లో సెల్ ఫోన్ పెట్టడానికి సరైన స్థలం లేదు రా అని అన్నాడు. నేను అలాగా కొంచెం కూడా కవర్ చేయలేవా అని అడిగా. దానికి వాడు లేదు మామ ఉండి ఉంటే కచ్చితంగా పెట్టెవాడిని అని అన్నాడు. నేను దానికి సరే అయితే ఇంకొ పని చేస్తావా అని అన్నా. దానికి వాడు ఏంటి అన్నాడు. ఏం లేదు రా మీ అమ్మ స్నానం చేసాక చీర బయట రూమ్ లోకి వచ్చి కట్టుకుంటుంది కదా, నువ్వు నీ సెల్ ను మీ అమ్మ బెడ్ రూమ్ లొనే ఎక్కడో చోట కనిపించకుండా పెట్టు అని అన్నా. దానికి వాడు కాని మా అమ్మ బాత్రూమ్ లొనే చీర కట్టుకుని వస్తే అని అన్నాడు. దానికి నేను ఏం పర్లేదు లేరా, తరువాత ఎలాగో మీ నాన్న చీర విప్పేస్తాడు ళే అని మెల్లిగా నవ్వా, వాడు దానికి నీ అబ్బ ఏంటి రా ఆ మాటలు అని అన్నాడు. నేను సరే మామ ముందు మీ అమ్మ బెడ్రూం లోకి వెల్లి నీ మొబైల్ లో వీడియో కాల్ ఆన్ చేసి అని చెప్పే లొపల అవతల నుండి ఏదో సౌండ్ సిద్దు గాడు “మా” అని అరిచాడు. అంతలో ఏదో శబ్దం చెంప మీద గట్టిగా కొట్టిన శబ్దం. మల్లి సౌండ్, నాకు తెలిసీ సెల్ కింద పడి ఉండొచ్చు ఏమైందో అని బయం  వేసింది.  ఏవో గట్టిగా అరుస్తూ ఉన్న శబ్దం. అవి నాకు క్లియర్ గా వినిపిస్తూ ఉన్నాయ్. అది మేడం గొంతు, ఛి వెధవ నేను నీ అమ్మను రా, సిగ్గు లేదా అలా నా గురించి ఛి ఛి, అని .మల్లి సౌండ్ చెంప మీద కొట్టినట్లు. నాకు లీలగా అర్ధం అయ్యింది. నేను సిద్దు గాడు మాట్లాడుకుంటుంది మేడం విని ఉండొచ్చు అని, నాకు ఒణుకు వచ్చింది. అది నిజం కాకూడదు అని అనిపించింది. అనోసరంగా సిద్దు గాడిని ఇందులోకి లాగాను అని అనిపించింది. గుండె హై స్పీడ్ లో కొట్టుకుంటుంది. నాకు ఎం చేయాలో పాలు పోవడం లేదు, సెల్ లో ఇప్పుడు ఏ సౌండ్స్ రావడం  లేదు. కొద్దిసేపు అలాగే విన్నా, కాని నో సౌండ్స్, ఇంతలో అడుగుల శబ్దం, అంతలోనే మేడం గొంతు, రేయ్ భరత్ అని, నాకు పిచ్చ వణుకు వచ్చి, వెంటనే ఫోన్ కట్ చేశా, నా ఒణుకు అస్సలు తగ్గడం లేదు. అంతలో ఫోన్ మేడమే చేస్తుంది. నాకు ఎత్తేంత దైర్యం లేదు, ఫోన్ పక్కన పెట్టెసా, మేడం మల్లి ఫోన్ చేసింది. నాకు బయం వేసి ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ చేసేసా, గుండె దడ ఆగడం లేదు, నాకే ఇలా ఉంటే అక్కడ ఉన్న సిద్దు గాడి పరిస్థితి ఏంటో అని బయం వేసింది. అనోసరంగ సిద్దు గాడిని ఇరికించ, ఛ అంతా నా వల్లనే, అని బయం తో అలాగే కళ్ళు మూసుకున్నా.  సిద్దు గాడు అక్కడ ఎలా ఉన్నాడో ఏంటో అని బయం వేసింది.  నాకు ఎం జరుగుతుందో అని టెన్షన్ గా ఉంది, అలా కొద్దిసేపు భయపడుతూ నే ఉండి పోయా.
అంతలో నా రూమ్ డోర్ తెరుచుకుంది. నేను ఎవరు అని చూసా, మా అమ్మ నా వైపే వస్తూ ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంది. హ ఉన్నాడు ఇస్తా ఒక్క నిమిషం అని అంటూ నా వైపు చూసి, రేయ్ కన్నా మీ అత్తా నీతో ఏమో మాట్లాడాలి అంట అని నాకు తన ఫోన్ ఇచ్చింది. నేను భయపడుతూ తీసుకున్నా. నా చేతులూ ఇంకా వణుకుతున్నాయి. నేను ఫోన్ తీసుకుని, మా అమ్మను బయటకు వెళ్ళమని సైగ చేశా, మా అమ్మ నవ్వుతూ వెళ్లిపోయింది. నేను భయంగానే హలో అని చెవి దగ్గర పెట్టుకుని అన్నా. అవతల మేడం గొంతు, రేయ్ సిగ్గులేదా, కడుపుకు అన్నమే కదా తింటున్నావ్, చెత్త వెధవ నువ్వు చెడిపోఇందే కాకుండా వాడిని కూడా ఛెఢగొఢుతున్నావా ? మరి ఛి ఛి, ఓక ఫ్రెండ్ తో అలాగేనే రా మాట్లాడేది, ఛి, ఫ్రెండ్ తో ఎవడైనా అలా అడుగుతారా, నువ్వు మరి ఇంత దిగజారి పోతావు అని అనుకోలేదు, ఛి పనికి మాలిన వెధవ, సిగ్గు ఉండాలి రా మనిషిగా పుట్టాక, నీతో మాట్లాడాలి అంటేనే చిరాకు గా ఉంది. ఇంకొ సరి నా కొడుకుతో ఇలాంటి వాటి గురించి మాట్లాడావు అని తెలిస్తే ఊరుకుంటానూ అని అనుకోవద్దు, నీకు ఇదే చివరి అవకాశం ఇంకొ సారీ ఇలా నా గురించి కాని తప్పుగా ఆలోఁఛన వస్తే మీ నాన్న కు చెప్తా అని అంటూ, ఫోన్ కట్ చేసింది. నాకు ఏడుపు ఒక్కటి రాలేదు అంతే, చాలా బాధ గా ఉంది. మేడం నా మాట కూడా పట్టించుకోకుండా ఫోన్ పెట్టేసింది. ఇక మేడం కు నాకు పూర్తిగా తెగిపోయింది. అని చాలా చాల బాధేసింది. ఇక సిద్దు గాడి మొహం నేను ఎలా చూడాలో, మేడం ముందు నేను ఎలా తిరగాలి అని బాదపడుతూ, ఓక నిర్ణయానికి వచ్చా, మేడం ఇంట్లో ఉండకూడదు అని, ఆరోజు అంతా నేను మేలుకొనే ఉన్నా, బయం తో బాధ తో..
పొద్దున్న ఎప్పుడో నిద్ర పట్టింది. పది వరకు నిద్ర పోయా, ఇంతలో మా అమ్మ వచ్చి నన్ను లేపింది. నేను మా అమ్మ వంక చూసి కొంచెం భాయపడ్డా ఏమైనా మేడం మా అమ్మకు లీక్ చేసింది ఏమో అని, కాని మా అమ్మ నన్ను చూసి నవ్వి, పోయి స్నానం చేసి రా నాన్న అని అంది. మా అమ్మ ఇంత కూల్ గా మాట్లాడుతూ ఉంటే మా అమ్మకు ఏమి తెలీదు అని అర్ధం చేసుకుని స్నానానికి వెళ్ళా, ఫ్రెష్ అయ్యి వచ్చి టిఫిన్ చేశా, ఇంట్లో ఏమి తోచక అలా కొద్దిగా బయటకు వెళ్తా అని చెప్పి, మా తోట వైపుకు నడుచుకుంటూ బయలుధెరా. నాకు మేడం ను తలుచుకుంటూ ఉంటేనే గుండె దడ వస్తుంది. మెల్లిగ నడుచుకుంటూ మా తోట కు వెళ్ళా, అలా పచ్చధనం లో నడుచుకుంటూ కొంచెం రిలాక్స్ కావడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉన్న. కాని నా మనసు నన్ను ఒకటే కలవరపెడుతూ ఉంది, ఎందుకు అలా చేసావ్ అలా చేసావ్ అని, ఇది ఒకటీ, ఇదే కోరిక పుట్టిస్టూ ఉంటుంది ఇదే తిడుతూ ఉంటుంది, అని మనసును తిట్టుకున్నా.
కాని నా మనసు చెప్తుంది, ఒకసారి సిద్దు కు ఫోన్ చేయమని, నేను భయపడుతూ నే సిద్దు గాడికి ఫోన్ చేశా, రింగ్ అయ్యింది కాని ఎత్తలేదు, మల్లి చేశా, ఎత్తలేదు, చివరి సారిగా చేద్దాం అని మల్లి చేశా  ఈ సారీ స్విచ్ ఆఫ్ అని వచ్చింది. నాకు చాలా బాధ వేసింది. ఛ సిద్దు గాడిని కూడా పోగొట్టుకున్న అని. ఇక నేను మాలి ఆ ఇంటికి ఎలా వెళ్లను, వాళ్లతో ఏమని మాట్లాడను అని బయం వేసింది. కొంపదీసి మేడం సిద్దు గాడి నాన్న కూడా ఛెప్పిందేమో అని బయం వేసింది. అలాగే మధ్యాహ్నం వరకు తోట మొత్తం తిరిగి తిరిగి అలసిపోయి ఇంటికి వెళ్ళా, ఆ రోజు అంతా బయం తోనే గడిచిపోయింది. నాకు మల్లి మేడం వాళ్ల ఇంటికి వెళ్లాలి అని లేదు, కాని విధి నుండి మనం తప్పించుకొలెం కదా, అందుకే అది మా అమ్మ రూపం లో వచ్చింది. అప్పటికే నేను మా ఊరికి వచ్చి నాలుగు రోజులు గడిచి పోయాయి బయం తో బాధతో,
మల్లి మేడం ఇంటికి వెల్లి, మేడం మొహం సిద్దు మొహం ఎలా చూసేది, అని బయం వేసి, ఇంట్లోనే ఉండిపోయా. అలాగే బయం తో ఇంకొ ఆరు ఏడూ రోజులు ఉన్న, ఇన్ని రోజులు సిద్దు గాడి నుండి కాని మేడం నుండి కాని నో రెస్పాన్స్.
తరువాత రోజు మా అమ్మ అంది, ఏంట్రా ఇక్కడే ఊంటావా, చదువుకోవా మీకు ఏవో ఎగ్జామ్స్ ఉన్నాయ్ అంట కదా అని అంది. నేను నీకు ఎవరు చెప్పారు అని అన్నా, దానికి మా అమ్మ అంది, మీ అత్తా ఫోన్ చేసింది రా అని అంది. నాకు మనసులో సంతోషం బాధ రెండు ఏక కాలం లో వచ్చి, నిజమా అని అన్నా. దానికి మా అమ్మ అవును రా, నీ గురించి అడిగింది. కాలేజీ కు రావా అని అంది, నేను అలాగా కాని అన్నా దానికి మా అమ్మ నా దగ్గరకు వచ్చి, నాకు తెలుసు కన్నా మా అందరిని వదిలి నీకు వెళ్లాలి అని లేదు, కాని తప్పదు ఎలాగో ఈ డిగ్రీ అయ్యాక మల్లి ఇక్కడికే వాస్తావ్ కదా అని అంది. నేను మా అమ్మ మొహం లోకి జాలిగా చూసా, మా అమ్మ నా మొహం చూసి ఏంట్రా కన్నలు అని అంది. నేను ఏమి లేదు ళే అని అన్నా. మా అమ్మ నాతొ అంది, మరి ఎపుడు వెళ్తావ్ అని, నేను చెప్పా రేపు వెళ్తాళే అని, మా అమ్మ సరే నీ ఇష్టం అని అంటూ రూమ్ లో నుండి వెళ్లిపోయింది. నేను తరువాత రోజు బలవంతంగా అందరితో సెలవు తీసుకుని సిటీ కి బయలుదేర, వెళ్తూ ఉన్నంత సేపు నాకు ఒకటే భయం, మేడం ను సిద్దు గాడిని ఎలా రిసీవ్ చేసుకోవాలో అని, అంతలో నా గమ్యం వచ్చి, బస్ దిగాను. మెల్లిగ మేడం ఇంటికి చేరుకున్నా, భయపడుతూనే, అడుగులు వేసి ఇంటి కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను. కొద్దిసేపటికి తలుపు తెరుచుకుంది. చూస్తే మేడం, నా చెయ్యి చిన్నగా వణుకుతూ ఉంది, మేడం నా వంక చూసి, విసురుగా అటూ వైపు మొహం తిప్పుకుని లోపలకు వెళ్లిపోయింది. నాకు చచ్చిపోవాలి అన్నంత బాద వేసింది. మేడం నా వైపు చూసిన చూపు చూసి. మెల్లిగా లోపలకు వెళ్ళా. లొపల అంకుల్ నన్ను చూసి, హా భరత్ బాగున్నావా అంటూ నన్ను పలకరించాడు. నేను నీరసంగా నవ్వా, అంకుల్ నన్ను చుస్తూ ఏంటో భరత్ నువ్వు ఎక్కడకు వెళ్తే అక్కడే ఉండిపోతావ్, అని అన్నాడు నాకు నావ్వెంత ఓపిక లేక నేను వెల్లి ఫ్రెష్ అయ్యి వస్తా అని చెప్పి సిద్దు గాడిని కలవడానికి వాడి రూమ్ లోకి వెళ్ళా, వాడి రూమ్ లోకి వెల్లి, చూసా, వాడు లాప్ టాప్ లో ఏదో వర్క్ చేసుకుంటూ ఉన్నాడు. నేను వాడిని మెల్లిగా పిళిచా, సిద్దు అని, వాడు తల ఎట్టి నా వంక చూశాడు, నేను వాడి వంక చూసి, చిన్నగా స్మైల్ ఇచ్ఛా, వాడు నాకు ఏమి రిప్లై ఇవ్వకుండా తల దించి మల్లి లాప్ టాప్ ను చుస్తూన్నాడు. నాకు మల్లి బాధ వేసింది.  వెంటనే నేను ఇంటి బయట వరండా లోకి వెల్లి, మా అమ్మకు కాల్ చేశా, మా అమ్మ ఏంట్రా నాన్నలు చేరావా అని అంది. నేను దానికి సమాదానం ఇవ్వకుండా, మా నేను ఈ ఇంట్లో ఉండను మా, వేరే ఇల్లు తీసుకుంట అని చెప్పా మా అమ్మ ఏమైంది రా అని అంది. నేను దానికి అవన్నీ ఆఢగొద్ఢు మా, నువ్వే ఎలాగోళా నాన్నను ఒప్పించి నాకు ఫోన్ చెయ్ అని ఫోన్ పెట్టేసి, ఇటు వైపు తిరిగా, చూస్తే మేడం నిల్చుని నా వంక చుస్తూ ఉంది, నేను ఏదో ఛెప్దామ్ అని ట్రై చేశా కాని నోట మాట రాలేదు.
మేడం నా వైపు చూసి, పోతా ఆంటే పో, నిన్ను ఇక్కడ ఎవ్వరూ ఆపరు, ఒకవేళ మీ అమ్మ కాని నన్ను నువ్వు ఎందుకు ఈ ఇంట్లో నుండి వెళ్తున్నావ్ అని అడిగితే, మాత్రం నేను అబద్దం చెప్పను, తరువాత నీ ఇష్టం అని  అంటూ ఇంట్లోకి వెళ్లిపోయింది.   .