GIRLS HIGH SCHOOL – 6 | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU

GIRLS HIGH SCHOOL - 6 | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU కథ,కథనం: వి క ట క వి లత కిందకు వెళ్ళి, "వాణీ! వెళ్ళు. వెళ్ళి సార్ ని నిద్రలేపి, అక్కడే టేబుల్ మీద టీ పెట్టాను.. ఇచ్చేయ్," అంది. "నువ్వే లేపుండొచ్చుగా, లత." "నా వల్లకాలేదు, పిన్నీ." వాణీ తన బుక్స్*ని బేగులో పెట్టి మేడమీదకి వెళ్ళింది. మంచం దగ్గరికి వెళ్ళి సార్ చెయ్యిపట్టుకుని ఊపింది. శిరీష్ లేవలేదు. వాణీ చాలా అల్లరి పిల్ల... ఇంకా, శిరీష్ తో బాగా కలిసిపోయింది. అందుకే సరదాగా శిరీష్ పొట్టమీదకెక్కి అటు ఇటు ఊపింది. అయినా శిరీష్ చలించలేదు. అతని చెవి దగ్గరకు వంగింది. ఆమె స్తనాలు అతని ఛాతీని తాకుతున్నాయి. "స్సార్...!" అంటూ గట్టిగా అతని చెవిలో అరిచింది. శిరీష్ దిగ్గున లేచేసరికి వాణీ శిరీష్ మీదనుండి కింద పడిపోయింది. "అరె... వాణీ! ఏమయింది." వాణీ లేచి తన పిరుదుల్ని పాముకుంటూ, "సార్, మీకు టీ ఇద్దామని," అంటూ టేబుల్ వైపు చూపించింది. "Oh! Thank you, వాణీ." "థాంక్స్ నాకు కాదు, అక్కకి చెప్పండి. తనే ఈ టీ తీసుకొచ్చింది." "అలాగా! తనెక్కడా?" "కిందకి వెళ్ళిపోయింది. నేనిందాకట్నుంచి మిమ్మల్ని లేపడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. అందుకే మీ చెవిలో అరిచాను. సారీ..!" అని నవ్వుతూ చెప్పింది. శిరీష్ తన ప్లాన్ మొదలుపెట్టాడు "నీకు తెలుసా, వాణీ! నన్ను నా పేరుతో పిలిస్తేగానీ నాకు మెలుకువ రాదు. ఇంకేం చేసినా నాకు మెలుకువ రాదు. ఇదేదో జబ్బయి ఉండొచ్చు. ఇదిగో ఇలా రోజూ నా చెవిలో అరిచావనుకో నా చెవులకు చిల్లులు పడటం ఖాయం. అందుకే చెప్తున్నాను. గుర్తుంచుకో." "సార్! కుంభకర్ణుని నిద్రకూడా ఇలాగే ఉంటుంది." "అంటే, నేను కుంభకర్ణుడినా?" అన్నాడు వాణీ బుగ్గను గిల్లుతూ. "ఆహ్... అమ్మా..!" అని శిరీష్ తనని వదలగానే మళ్ళీ నవ్వేసి వెళ్ళిపోయింది. ★★★ కిందకెళ్ళగానే వాళ్ళమ్మతో, "అమ్మా, సార్ కుంభకర్ణుడే..!" అని అంది. నిర్మల ఆ మాటలు వినలేదుగానీ, 'సార్' అన్న మాట వింటే చాలు లతలో వైబ్రేషన్స్ మొదలయ్యాయి. తను లోపల గదిలో చదువుకుంటోంది. "వాణీ... ఇలా రా!" వాణీ వెళ్ళి లత ముందు కూర్చుంది. "సార్, టీ తాగారా?" "ఈపాటికి తాగేసుంటారు. నేనతన్ని లేపాను." "ఏంటీ అమ్మతో సార్ గురించి ఏదో అంటున్నావ్?" "అక్కా... సారు.. ఊహుఁ.. నేను చెప్పను. మళ్ళీ నువ్వు స్కూల్లో ఎవరికైనా చెప్తే అందరూ సార్ ని ఏడిపిస్తారు." "నేనేమైనా నీలా పిచ్చిదాన్ననుకున్నావా! నేనెవరికీ చెప్పనుగానీ, అదేంటో చెప్పేడు." వాణీ ఏదో గొప్ప రహస్యం చెప్తునట్టుగా ముఖం పెట్టి, "సార్ ఒక్కసారి పడుకున్నారంటే ఇక ఎవరు ఎంత కదిపినా లేవరు. అతన్ని లేపాలంటే ఒకటే చేయాలి. సార్ ని అతని పేరుతో పిలవాలి. అప్పుడే లేస్తారు." "ఇక చాలు, ఆపు నీ కోతలు." "కోతలు కాదక్కా! నిజం. నేనిందాక సార్ ని లేపడానికి అతని పొట్టమీదికెక్కి ఊగాను కూడా... అయినా సార్ లెగలేదు. అతని చెవిలో గట్టిగా 'సార్' అని అరిచాకే లెగిసారు." "సిగ్గులేదటే నీకు.. సార్ మీదకెక్కుతావా?" లత మనసులో ఏదో ఆలోచన మొదలయ్యినట్టుంది !!!! "సిగ్గెందుకు ? సార్ చాలా మంచోరు." "మ్... ఇక వెళ్ళు. నేను చదువుకోవాలి. శిరీష్ ఎప్పుడెప్పుడు లత కన్నె అందాలతో ఆడుకుందామా అని ఎదురుచూస్తున్నాడు. అతను మళ్ళీ వెళ్ళి కిటికీ దగ్గర నిలబడ్డాడు.15 నిమిషాలు గడిచాక లత బయటకు వచ్చింది. చేతిలో టవల్ ఉంది. బహుశా స్నానానికి వెళ్తుందేమో! లత బయటకి వెళ్ళి కారుని చూస్తూ మెల్లగా దానిమీద చేయి వేయబోతూ పైకి చూసింది. లత చూపులు తనని తాకేసరికి శిరీష్ వెంటనే లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు. లత కూడా బాత్రూంలోకి వెళ్ళింది. బట్టలు విప్పి స్నానము చేయసాగింది. సాయంత్రం శిరీష్ గదిలో తాను చూసింది పదే పదే గుర్తుకువస్తోంది లతకి. లత చేతులు ఆమె ఎదల్ని తాకాయి. వీటిలో ఏదో ఉంది, అందుకే ఊర్లో కుర్రాళ్ళు తన వెంట పిచ్చివాళ్ళలా తిరుగుతుంటారు.వాళ్ళు వీటిని... చిన్ని చిన్ని పర్వతాలు, ఆపిల్ పళ్ళు ఇంకా దానిమ్మ పళ్ళు అని కూడ అంటుంటారు కదా..! సార్ కూడ వీటిని చూస్తుంటారా? చూస్తే ఎంత బాగున్ను. అయినా వాళ్ళందరికీ నచ్చేంతలా నాలో ఏముంది.? ఇవి అందరమ్మాయిల దగ్గరా ఉంటాయి కదా! మేలైన వజ్రాల కోసమే ఎవరైనా ప్రయత్నిస్తారు గానీ గులకరాళ్ళ కోసం ఎవరూ తాపత్రయపడరని పాపం లతకు తెలీదు.! గూట్లొని అద్దాన్ని తీసుకుని మొదటిసారి తన అందాలను అందులో చూస్కోసాగింది. మీనాక్షి మేడం తనను కొట్టిన చోట ఎర్రగా ఉండి కాస్త కందింది. వెంటనే ఆమె మాటలు గుర్తుకువచ్చాయి. వెంటనే అద్దాన్ని గూట్లో పడేసింది. స్నానం ముగించుకొని బయటకు వచ్చి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది. శిరీష్ ఇంట్లో నేలమీద కూర్చొని తనని చూస్తూ ఉన్నాడు. తనని తాను సంబాలించుకుంది. బహుశా పిన్ని సార్ ని భోజనానికి పిల్చుంటుంది. వెంటనే ఇంటిలోపలికి పరుగుతీసింది. "అమ్మా... లతా! మాస్టారుగారు అర్జెంటుగా బయటకు వెళ్ళాలంటా... వెళ్ళి భోజనం వడ్డించు." "అలాగే పిన్నీ." వాణీ శిరీష్ పక్కనే అతన్ని తగులుకొని కూర్చుంది. వాణీ వయసుకైతే వచ్చింది కానీ చిన్న పిల్ల మనస్తత్వం. ఎక్కడయినా అమ్మాయిలు అలా తగులుకొని కూర్చుంటే ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళు కచ్చితంగా అక్షింతలు వేస్తారు. కానీ వాణీ ఏ పాపం ఎరుగదు. నిర్మల కంచాలు పెడుతూ, " మాస్టారుగారు, ఈ రోజు మీరు మా లతకి చేసిన సహాయానికి మేము మీకు ఏం ఇచ్చుకోగలం. మీరు ఈ ఊరిలో ఉన్నంతకాలం మాయింట్లోనే ఉండాలి. ఇక్కడే భోంచేయాలి." "అమ్మా... మాయిల్లు కాదు మన ఇల్లు, అంతే కద సార్!" "ఆ... అవును వాణీ," అంటు వాణీ బుగ్గను తట్టాడు. "అమ్మా... బండికూడా సారుది కాదు, మనది. సార్ చెప్పారు." "మాస్టర్ గారు, మా వాణీ చాలా అల్లరి పిల్ల. తనెప్పుడైనా తెలియక ఏదన్నా తప్పు చేస్తే ఏమనుకోకండి." శిరీష్ ఇదే సమయమని, "భలేవారే! ఈ ఇంట్లో నాకు వాణీనే చాలా బాగా నచ్చింది," అన్నాడు. లత చటుక్కున వాణీవైపు ఈర్ష్యగా చూసింది. శిరీష్ ఓరకంట అది గమనించి కాస్త గట్టిగా, "నిజంగా వాణీ చాలా చలాకీ పిల్ల. చాలా ముద్దుగా ఉంటుంది" అన్నాడు. లత ముఖంలో రంగులు మారాయి. వాణీ లతవైపు చూసి నాలుక చాపి వెక్కిరించింది. లత వాణీని కొట్టడానికి ముందుకు వెళ్ళింది. వాణీ నవ్వుతూ శిరీష్ వెనక్కి వెళ్ళి దాక్కుంది. వాణీని కొట్టడానికి లత వంగేసరికి ఏ అచ్చాదనా లేని ఆమె క్లీవేజీ శిరీష్ కంటపడింది. అది గ్రహించిన లత వెంటనే లేచి చేతిలో ఉన్న తువ్వాలుతో తన స్తన ద్వయాన్ని కప్పుకొని రూమ్*లోకి వెళ్ళిపోయింది. "లతకి ఎంత తొందరగా కోపం వచ్చేస్తుందో అంతే త్వరగా పోతుంది, బాబు!" "నిజమే! అది కనిపిస్తూనే వుంది." శిరీష్ భోంచేసి బయటకు వెెళ్ళిపోయాడు. ★★★ అలా 2-3 రోజుల్లోనే శిరీష్ వాళ్ళింట్లో ఒకడిగా కలిసిపోయాడు. ధర్మారావుకి కూడా శిరీష్ మీద నమ్మకం వచ్చింది. తన పిల్లలు పదేపదే మేడమీదికెళ్ళినా ఏమీ అనేవాడు కాదు. ఇక అందరూ కలసిపోయినట్టేవున్నా... లత, శిరీష్ మధ్య ఇప్పటికీ అంతే దూరం ఉంది. ఎందుకో మరి! ఆరోజు శనివారం. శిరీష్ labలో ఉన్న పేకేజీలను ఓపెన్ చేసి చూస్తున్నాడు. పదవ తరగతి లేబ్ కోసం కొన్ని కెమికల్స్ తెప్పించాడు. ఈమధ్య శిరీష్ బుర్రలో లత తప్ప వేరే ఎవరూ ఉండట్లేదు. దగ్గర దగ్గర పదిరోజులు గడిచాయి. అయినా లత నుంచి తను ఆశించినట్లుగా ఏ రెస్పాన్స్ లేదు. ఏదైనా అడిగితే పొడి పొడిగా సమాధానం చెప్పడం తప్ప అంతకుమించి ఏం మాట్లాడదు. వాణీతో తాను కుంభకర్ణుడిలా పడుకుంటానని చెప్పాకయినా లత అది నిజమా కాదా అని స్వయంగా పరీక్షిస్తుందని శిరీష్ భావించాడు. అలాగైనా లత మనసులో ఏముందో తెలుసుకుందామని అనుకున్నాడు. కానీ, అలా జరగలేదు. అప్పుడే లేబ్ బయటినుండి ఎవరో, "మే ఐ కమిన్, సర్?" అన్నారు. "యస్, ప్లీజ్!" శిరీష్ అల్మారాల వెనుక ఉన్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు. తలుపు దగ్గర ఉన్నవాళ్ళకు కనపడడు. నేహా లోపలికి వచ్చి, "సర్, మీరెక్కడున్నారు?" "ఇదిగో....ఇక్కడ!" అని తన చేతిని నేహాకి కనబడేలా ఊపాడు. అతని చేతులకు రంగులంటుకొని ఉన్నాయి. "ఏంటి, సార్. అప్పుడే హోళీ ఆడేస్తున్నారా! దానికింకా 5 నెలలుందిగా..." అని శిరీష్ చేతిని కొట్టింది. స్కూల్లో అమ్మాయిలు శిరీష్ తో బాగా కలిసిపోయారు. శిరీష్ తన చేతిని చూసుకొని నేహా బుగ్గకి ఆ రంగులు అంటిస్తూ, "ఇదిగో, ఆడేసాం కదా, హోళీ పండగ!" నేహా సిగ్గుపడుతూ తన తల దించుకుంది. అందరమ్మయిల్లాగే నేహా కూడా శిరీష్ కి దగ్గరవ్వాలని ప్రయత్నిస్తున్నది. "ఏంటి ఇలా వచ్చావ్, నేహా?" "సార్... అదీ..లత నన్ను పంపించింది." శిరీష్ కళ్ళు మెరిసాయి. "ఏమని?" "తను అడుగుతుందీ.. అదీ.. మీరు తనమీద ఇంకా కోపంతో ఉన్నారా ... అని-" "కోపమా..! ఎందుకు?" "నాకు తెలీదు సార్!" శిరీష్ వాష్ బేసిన్ దగ్గరకు వెళ్ళి సబ్బుతో చేతులు కడుక్కుని నేహా చున్నీకి తుడుచుకున్నాడు. నేహా నడుముకి శిరీష్ వేళ్ళు తగిలాయి. నేహాకి ఒళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కినట్టయింది. గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుంది. ఆ చేతులు అక్కడితో ఆగక నెమ్మదిగా నేహా పిరుదులమీద దరువువేయసాగాయి. నేహా ఆ మధురమైన స్పర్శని ఆస్వాదిస్తూ తన కళ్ళను మూసుకుంది. "స్సార్.. ఎఁ..ఏం చేస్తున్నారు మ్..మీరు..!" అంది వణుకుతున్న పెదాలతో. "చేతులు తుడుచుకుంటున్నాను, కనబడటం లేదా?" అంటూ నవ్వాడు. నేహా మెల్లగా తన ఊపిరిని ఈలలా వదిలింది. లత పక్కనుంటే నేహాని చూడటం కష్టంగానీ విడిగా చూస్తే మాత్రం తను కూడా బానే ఉంటుంది. శిరీష్ ఆమె వెనుక భాగాన్ని తడిమాడు. నేహా కదలక మెదలక అలా నిలబడిపోయింది. ఊరిలో తనకు తెలిసిన ఓ అబ్బాయి అప్పుడప్పుడు తనని పైనా కిందా...