పూజ : మీరు ఉండండి నాన్న ముందు నేను వెళ్లి కంఫర్మ్ చేసుకుంటాను అని కాల్ కట్ చేసింది.

2గంటల డ్రైవింగ్ తర్వాత లొకేషన్ కి వెళ్లి డైరెక్ట్ గా మానసకి కాల్ చేసింది.

మానస : హలో పూజ గారు ఎక్కడ ఉన్నారు.

పూజ : నేను మీరు ఉన్న లొకేషన్ లోనే ఉన్నాను మీ కాల్ ట్రేస్ చేశాను, ఇక్కడ అమూల్ షాప్ ముందు ఉన్నాను.

మానస : 10mins వచ్చేస్తున్నాను.

“రాజు వచ్చింది సునిల్ కాదు ఎవరో పూజ మనము ఎవ్వర్నీ నమ్మలేము నువ్వు ఇక్కడే దూరం నుండి గమనిస్తూ ఉండు నేను వెళ్లి కలిసి వస్తాను” అని బయల్దేరింది, ఒక 5మీటర్ ల దూరం లో రాజు ఫాలో అవ్వతు ఉన్నాడు.

మానస : హలో పూజ గారు ఎక్కడ ఉన్నారు?

పూజ : అమూల్ షాప్ ఎదురుగా రోల్స్ రొయస్ కార్ లో ఉన్నాను. నేను బైటికి రాలేను కార్ డోర్ తీసే ఉంది వచ్చేయండి.

మానస వెళ్లి కార్ లో కూర్చుంది.

పూజ : సారీ రికగనిస్డ్ పర్సన్ ని కదా ప్రైవసీ ఇష్యూస్.

మానస: ఓకే డైరెక్ట్ గా పాయింట్ కి వచ్చేస్తాను నేను మిమ్మల్ని నమ్మలేను సునిల్ గారి తో మాత్రమే మాట్లాడతాను.

పూజ : “భయపడకండి నేను సునిల్ గారి కూతుర్ని” అని ఫోటో వాల్పేపర్ చూపించింది.

మానస : సారీ మా అనుభవాలు అలాంటివి.

పూజ : అర్ధమవుతుంది.

మానస ఇప్పటి వరకు జరిగింది అంత క్లియర్ గా కాకుండా పూజ కి ఎంత వరకు చెప్పాలో అంతవరకే చెప్పింది.

పూజ : మానస మొత్తం చెప్పట్లేదాన్న విషయం పూజకి అర్ధమైంది.
“మేము ఆదిత్య గారిని కలవొచ్చా?”

మానస : 3 రోజుల్లో ఇదే ఏరియా లో కేర్ హాస్పిటల్ ముందు కలుస్తాడు.

పూజ : అలాగే ఒకసారి ఆదిత్య గారి ఫోటో ఉంటే నాకు సెండ్ చేస్తారా?

మానస : ఓకే అని ఫోటో సెండ్ చేసింది.
ఫోటో చుసిన పూజ కళ్ళలో మెరుపు మానస గమనించింది. అందుకే
“పూజ ఆదిత్య కి పెళ్లి అయ్యింది” అంది.

పూజ: వెంటనే తెరుకొని” అలా ఎం లేదు మా బాస్ ని ఓ రెండు నిముషాలు చూసుకోకూడదా ఏంటి?” అని జోక్ చేసింది.

మానస : ఓకే బాయ్ పూజ గారు నేను వెళ్ళాలి. అని రాజు దెగ్గరికి వెళ్లి “రాజు అర్జెంటు గా వెళ్లి విక్రమ్ ని పిలుచుకుని రా “.

రాజు : ఇప్పటికిప్పుడు విక్రమ్ ఎక్కడ ఉన్నాడో ఏంటో.

మానస : ఒంటి గంట అవుతుంది వంట ఒండుతుంటాడు లేకపోతే లైబ్రరీ లో ఉంటాడు వెళ్లి పిలుచుకురాపో.

రాజు : అలాగే లే వెళుతున్న అరవకు అని వెళ్ళాడు.

చిన్నా : ఇవ్వాల అను మధ్యనమే వస్తానంది, పోయిన వారం మష్రూమ్ కర్రీ చేస్తే ఎక్కువగా తినింది అని మష్రూమ్ కర్రీ వండుతున్నాడు.

కూర సగం లో ఉండగా రాజు వచ్చాడు.
చిన్నా : ఎందుకోచ్చావ్?

రాజు : మానస నిన్ను అర్జెంటు గా రమ్మంది.

చిన్నా : స్టవ్ మీద కూరని చూస్తూ “ఇప్పుడు కాదు గంట లో నేనే మీ ఇంటికి వస్తాను నువ్వు వెళ్ళు.”

రాజు వెళ్ళిపోయాడు.
అన్నం కూర వండేసి చిన్నగా రాజు ఇంటికి వెళ్ళాడు,
చిన్నా కోసం ఎదురుచూస్తున్న రాజు చిన్నా గేట్ దెగ్గర కనిపించగానే “విక్రమ్ మానస లోపల ఉంది వెళ్ళు నేను కూల్డ్రింక్స్ తీసుకొస్తాను అని బైటకి వెళ్ళాడు”.

లోపలికి వెళ్ళగానే మానస పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి చిన్నా ని కౌగిలించుకుని “సక్సెస్” అంది.
చిన్నా మానస కళ్ల లోకి చూస్తూ “ఎం సక్సెస్” అన్నాడు.

మానస : ఒక కన్ను ఎగరేస్తూ లోపలికి వెళ్లి మంచం మీద కూర్చుని “ముందు నీకోసం తిరిగి తిరిగి కాళ్ళు నొప్పెడుతున్నాయి వచ్చి వత్తు”. అని కాళ్ళు చాపించింది.

చిన్నా : చిన్నగా వెళ్లి తన కాళ్ళను వొళ్ళోకి తీస్కుని వత్తసాగాను.

మానస : పూజ కి కాల్ చేయడం నుంచి తనని కలిసి మాట్లాడడం వరకు మొత్తం పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది.

చిన్నగా తన కాళ్ళ మీద పడుకుని “హ్మ్మ్ ” అన్నాను నెక్స్ట్ ఎంటా అన్నట్టు.
నాతల మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ “3రోజుల తరువాత కేర్ హాస్పిటల్ ముందు కలుస్తాడు అని చెప్పాను”.
ఎందుకో తన తొడల మీద పడుకుని తల నిమిరించుకుంటుంటే నిద్ర వచ్చేసింది, నిద్ర మత్తులో “హ్మ్మ్ ” అంటూ నిద్రపోయాను.

కళ్ళు తెరిచి చూసే సరికి ఇంకా మానస కాళ్ళ మీదే ఉన్నాను తను నా తల నిమురుతూ సీరియస్ గా ఏదో బుక్ చదువుతుంది.
చాలా రోజుల తరువాత ప్రశాంతం గా నిద్రపట్టింది.

చిన్నగా లేచి “లేపొచ్చు కదే” అన్నాను.

మానస : ఇప్పుడు నువ్వు లేచి మీ ఆవిడకి అన్నం వడ్డీంచాల ఇంకొంచెం సేపు పడుకో.

చిన్నా : అవును కదా మర్చిపోయాను.

మానస : అవును రా మనము వెళ్లిపోతున్నాం కదా ఇక అనుని వదిలేస్తావా?

చిన్నా : నాకలాంటి ఉద్దేశాలు లేవు.

మానస : ఆహా! ఎంట్రోయ్ భార్య మీద ప్రేమ ఎక్కువైనట్టుంది.

చిన్నా : అలా ఎం లేదు.

మానస : లేదు రా నీ కళ్ళలో కనిపిస్తుంది.

చిన్నా : “అదేం కాదే” అని మొన్న జరిగిన డివోర్స్ పేపర్స్ మేటర్ చెప్పాను.

మానస : పర్లేదు పాప అందరిలా కాదు కొన్ని ఎత్తిక్స్ ఉన్నాయ్. మరి ఎం చేయాలనుకుంటున్నావు.

చిన్నా : ఇంకా ఏమనుకోలేదు ముందు సునిల్ని కలవని అప్పుడు చెప్తా ఎం చెయ్యలో .
“రాజు మళ్ళీ ఏమైనా ఇబ్బంది పెట్టాడా?”

మానస : లేదు మళ్ళీ ఆ ప్రస్తావన తీసుకురాలేదు కానీ ఇంతకముందున్నంత చనువు గా ఉండట్లేదు.

చిన్నా : కొంచెం టైం పడుతుంది లే.
సరే నేను వెళ్తాను ఇక. అని నుదిటి పై ముద్దు ఇచ్చి బైటికి వచ్చేసాను.

బైటికి వస్తుంటే కిచెన్ లోనుంచి రాజు అమ్మ బైటికి వచ్చి “విక్రమ్ తిని వెల్దు ఉండు అంది”.

తనని చూసాను బులుగు చీరలో అంత కాస్టలీ కాదుకానీ తనకోసమె అన్నట్టు ఉంది. లోపల బ్రా కానీ కింద పాంటీ కానీ వెయ్యనట్టుంది తను నాముందుకి వస్తుంటే విచ్చలవిడిగా ఊగుతున్న ఆ పరవాలు చూసి నా కళ్ళకి ఏవి చూడాలో తెలియక కళ్ళు మూసుకున్నాను.

వచ్చి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుంది నాకు పైనుంచి కింద వరకు తాగులుతున్న మెత్తదనానికి కళ్ళు తెరిచాను, తన పేదలని నా పెదాల దెగ్గరికి తెచ్చి కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ “తినే వెళ్ళాలి” అని ఆర్డర్ వేసింది. తను మాట్లాడిన ఆ రెండు మాటలికి తన నోట్లో ఉన్న గాలి నా నోట్లో కి వచ్చేసిందా అనిపించింది ఆ స్పర్శకి నాకు తెలీకుండానే తల ఉపాను, గట్టిగా నవ్వుతు తన పెద్ద దోసకాయల్ని ఇంకా గట్టిగా నాకు వత్తి వదిలి, పిర్రలుపుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది వెనక నుంచి చూసి నవ్వుతు.

వెనక మానస వచ్చి వాటర్ బాటిల్ నీళ్ల ని నా తల మీద పోసింది నవ్వుతు.

చిన్నా : చూసావా?
మానస : మొత్తం, కొంచెం జాగ్రత్త గా ఉండు.
పక్కన ఇంకో బాటిల్ తీస్కుని మళ్ళీ పోస్కున్నాను, మానస అది చూసి నవ్వుతు లోపలికి వెళ్లిపోయింది.

భోజనం చేసేసి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను ఇందాక రాజు వాళ్ళ అమ్మ తో జరిగిన దానిని గుర్తుచేస్కుంటూ.

అను : ఎక్కడికి వెళ్ళావ్?
చిన్నా : లైబ్రరీ కి.
అను : రేపు పెద్దావిడ బర్త్ డే ఎక్కడికి వెళ్లకుండా ఇంట్లోనే ఉండు.
చిన్నా : అలాగే.
పనులన్నీ అవ్వగొట్టి రూమ్ లోపలికి వెళ్ళాను అను బెడ్ మీద కూర్చుని ఫోన్ చూసుకుంటుంది. మధ్యాహ్నం పడుకున్నా కదా నిద్ర రావట్లేదు అందుకే వెళ్లి గార్డెన్ లో పడుకుని చుక్కలు లెక్కపెడుతు ఉన్నాను, ఎప్పుడొచిందో అను.

అను : ఎం చేస్తున్నావ్?
లేచి కూర్చున్నాను.
చిన్నా : ఎం లేదు ఊరికే అలా నిద్ర రావట్లేదు.

నాకు ఒక మీటర్ దూరం లో కూర్చుని
అను : నీకు కష్టం గా లేదా?
చిన్నా : దేనికి?
అను : అదే జాబ్ లేదు కదా అందరు ఏదో ఒకటి సూటిపోటి మాటలు అంటూ ఉంటే నీకేం అనిపించట్లేదా?
చిన్నా : నాకు అలవాటైపోయాయి.
అను : ఎదేనా జాబ్ చూడన?
చిన్నా : నాకు ఇలా బానే ఉంది.
అను : కానీ నాకు బాలేదు.

అను నన్ను చూస్తుంది నేను తన కళ్ళలోకి చూస్తున్నాను ముందు తన కళ్ళలో కోపం ఉంది చిన్నగా అది మాయం అయ్యి దీనం గా అయ్యాయి, ఇద్దరం అలానే చూసుకుంటున్నాం.

ఈలోగా సుష్మ వచ్చి : “ఎం చేస్తున్నారు ఇక్కడ?” అంది.
దానికి అను లేచి వెళ్ళిపోయింది.
సుష్మ నా దెగ్గరికి వచ్చి నా కాలర్ పట్టుకుని “ఇంకోసారి నా కూతురికి దెగ్గరివ్వాలని చూస్తే బాగోదు” అని సీరియస్ వార్నింగ్ ఇచ్చి పోయింది.

నేను మళ్ళీ చుక్కలు లెక్కపెడుతూ కూర్చున్నాను.
పొద్దున్నే లేచేసరికి ఇంకా గార్డెన్ లోనే ఉన్నాను మీద దుప్పటి ఉంది అను కప్పివుంటుంది అనుకున్నాను, అందరు హడావిడి గా తిరుగుతున్నది చూసి గాని గుర్తురాలేదు నాకు ఇవ్వాల ముసలదాని బర్త్ డే అని.

అన్ని డెకొరేషన్ వర్క్స్ జరుగుతున్నాయి రెడీ అవుదామని బాత్రూం కి వెళ్ళాను సబ్బు కనిపించలేదు పక్కన అను వాడిన సబ్బు ఇంకా తడిగానే ఉంది పట్టుకుని వొళ్ళంతా రుద్దుకున్నాను, ఎందుకో కింద చాలా పొడవు పెరిగినట్టనిపించింది, దాన్ని ఈ హైట్ లో చూడటం ఇదే మొదటి సారి, నా కామానికి దారి అను నె అనుకున్నాను.

రెడీ అయ్యి హాల్లోకి వచ్చేసరికి రాక్షసులంతా వెయిటింగ్ పవిత్ర కోసం.
అను నన్ను చూసి ఎందుకింత లేట్ అని సైగ చేసింది చిన్న స్మైల్ ఇచ్చాను, నా మొహం లో స్మైల్ చూడటం తను తొలిసారి అనుకుంట ఒకింత ఆశ్చర్యం గానె అటు తిరిగింది.

బర్త్ డే కి సురేష్ వచ్చాడు పద్మ పక్కన నిల్చొని ఉన్నాడు అను ని చూస్తూ వెకిలి నవ్వు నవ్వుతు, నాకు అది నచ్చలేదు.

పవిత్ర వచ్చింది అందరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి విష్ చేసారు నేను కూడా హ్యాపీ బర్త్ డే చెప్పి “అమ్మమ్మ గారు నాకు ఒక రెండున్నర లక్షలు కావాలి అన్నాను” అందరు ఒక్కసారిగా షాక్ లో నన్ను చూసారు, హాల్ వాతావరణం వేడెక్కిపోయింది.

జయరాజ్ : కోపంగా “అందరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి విష్ చేస్తుంటే నువ్వు గిఫ్ట్ కూడా ఇవ్వకుండా ఇంకా ఎదురు రెండున్నర లక్షలు కావాలా?”

“నువ్వు ఎందుకు పనికి రాని వాడివాని ఒక్క సారి గుర్తు చేస్తే సరిపోదా రోజు చెప్పాలా” అని పద్మ వాళ్ళ అన్నయకి వంత పాడింది.

నేనవేమి పట్టించుకోకుండా : తను మీ చినప్పటినుంచి ఇదే ఇంట్లో పని చేసింది ఇపుడు హాస్పిటల్ లో ఉంది తన సర్జరీ కి ఆ డబులు అవసరం.

అను : నానమ్మ తనకి హెల్ప్ చేద్దాం ప్లీజ్ ఎవరో ఒకరు నిలబడాలి కదా.

నాకు అను సపోర్ట్ ఇచ్చేసరికి నా ఆనందానికి అవధులు లేవు.

పవిత్ర : “ఏయ్ గిరి నీ కూతుర్ని అదుపులో పెట్టుకో” అని కోపంగా అక్కన్నుంచి వెళ్లిపోయింది.

అందరూ మమ్మల్ని చూస్తూ పార్టీ మూడ్ మొత్తం స్పాయిల్ చేసారు అని గోనుక్కుంటూ వెళ్లిపోయారు.

సురేష్ వచ్చి : “అను చూసావా ఇలాంటి పనికిరాని వాడితో తిరుగితే ఇలానే అయిపోతావ్ వీడ్ని ఎంత త్వరగా వదిలించుకుంటే అంత బెటర్, భయపడకు నీకు నేను ఉన్నాను నీ అందానికి తగ్గ ఇంపార్టెన్స్ నీకు ఇస్తాను కదా” అని అనుని కింద నుంచి మీద దాకా చూసాడు.

ఇవ్వాల వీడికి మూడింది ఇదే వీడికి ఆఖరి రోజు అని నేను ఫిక్స్ అయ్యాను. అను కోపం గా అక్కన్నుంచి వెళ్ళిపోయింది.

నేను బైటికి వచ్చాను అను నా దెగ్గరికి వచ్చి ” విక్రమ్ నా జీతం మొత్తం రాగానే అమ్మ లగేసుకుంటుంది, నాకంటూ నా దెగ్గర మిగిలింది ఈ ఇరవై వేలు మాత్రమే దేనికైనా ఉపయోగ పడొచ్చు ఉంచు, నాకు హెల్ప్ చేసేవరెవరు లేరు” అని అంది.

తనని కౌగిలించుకోవాలని ముందుకు వెళ్ళాను అది గమనించి అను చెయ్యి ఎత్తింది నేను ఆగిపోయాను.

తెల్లారింది, వెళ్లి హాస్పిటల్ ముందు చైర్ లో కూర్చున్నాను, ఈలోగా ఒక పెద్దాయన నా పక్కన కూర్చున్నాడు తన చెయ్యి చూసాను రో్లెక్స్ వాచ్ ఉంది, అబ్బో ఇది పెద్ద చెయ్యి అనుకున్నాను.

సునిల్ : హాయ్ విక్రమాదిత్య నేను సునిల్ .

చిన్నా : హాయ్ సార్.

సునిల్ : ప్లీజ్ సార్ అనకు అంకుల్ అని పిలువు పైపెచ్చు మీరు మా బాస్.
కంపెనీ ఎప్పుడు హ్యాండ్ ఓవర్ చేసుకుంటారు.

చిన్నా : దానికి నాకింకా అర్హత లేదు సర్టిఫికెట్స్ లేవు అందులో నేను సంపాదించిన ఏ ఒక్క రూపాయి నాది కాదు.

సునిల్ : అలా అనకు ఆదిత్య నేను కంపెనీ పెట్టినవాన్ని ఇప్పుడు చూస్కుంటే నేను కూడా సరిపోను, దానికి కావాల్సింది స్టామినా అది నీలో నాకు టన్నుల కొద్దీ కనిపిస్తుంది వెంటనే వెళ్ళిపోదాం పద అక్కడ సింహాసనం నీకోసం ఎదురు చూస్తుంది.

చిన్నా : ఒక సారి అను గురించి ఆలోచించాను వెంటనే “సారీ నేను రాలేను ఇక్కడ చాలా పనులు మిగిలిపోయాయి కానీ నా తరపున ఒక రిక్వెస్ట్.” అన్నాను.

సునిల్ : విసిరేయ్ ఆదిత్య.

చిన్నా : ఇక్కడ నా ప్రాణం మానస, తను నాకు అమ్మ తో సమానం తనని మరియు నా ఫ్రెండ్ రాజు అండ్ వాళ్ళ అమ్మ వీళ్ళు నా ఆప్తులు జాగ్రత్తగా చూస్కోండి.

సునిల్ : అలాగే ఆదిత్య మిగతాది నేను చూసుకుంటాను, అలాగే జరిగింది మొత్తం తెలుసుకున్నాను ఆ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ వాళ్ళని లేపేయ్యమంటావా?

చిన్నా : లేదు అవన్నీ నేను చూసుకుంటాను.
మీకు RAVEN కంపెనీ వాళ్ళ గురించి తెలుసా?

సునీల్ : అదో చిన్న కంపెనీ ఎందుకు?

చిన్నా : లేదు గ్రీన్ లోటస్ తో ఏదో కాంట్రాక్టు ఓకే అయిందని విన్నాను.

సునీల్ : అదో బుడ్డ కాంట్రాక్టు JANDHAN కంపెనీ వాళ్ళు రికమెండ్ చేసారని ఇచ్చాను.

చిన్నా : ఆ కాంట్రాక్టు కాన్సల్ చెయ్యగలరా.

సునీల్ : కాన్సల్ అయిపోయి 14 15 16 సెకండ్లు దాటిపోయింది అన్నాడు నవ్వుతు, రేపు పొద్దున్నే ఆఫీషియల్ గా ప్రెస్ నోట్ రిలీజ్ అవుతుంది.

చిన్నా : థాంక్ యూ.

సునీల్ : జస్ట్ ఆర్డర్ వెయ్యండి అంతే.

“విక్రమ్ మీరు కంపెనీ వదంటున్నారు?”

చిన్నా : లేదు నేను ఇప్పుడు ఒకేసారి వెలుగులోకి రాలేను కొన్ని రోజులు ఇలానే ఉంటాను ఈ విషయం ఎవ్వరికి చేప్పొద్దు.

సునీల్ : లేదు ఈ విషయం నీకు నాకు నా కూతురు పూజ మన ముగ్గురి మధ్యనే ఉంటుంది.

చిన్నా : సంతోషం.

సునీల్ : ఒక కార్డు ఇస్తూ ” ఇది మీ పాకెట్ మనీ లాగా అనుకోండి డబ్బులు అయిపోగానే మళ్ళీ నింపుతాను”.

చిన్నా : ఆలోచిస్తూ తీసుకున్నాను “ఎంత ఉన్నాయి”.

సునీల్ : 1000 కోట్లు చాలవంటే చెప్పండి ఇంకో వెయ్యి కోట్లు వేస్తాను.

అప్పటివరకు కార్డు పట్టుకుని తిప్పుతూ చూస్తున్న నాకు ఒక్కసారిగా వెయ్యి కోట్లు అనగానే కార్డు బరువెక్కింది. (దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అయ్యింది).
సునీల్ గారు వెళ్ళిపోయిన తరువాత వెంటనే వెళ్లి రమ ఆంటీ బిల్ కట్టేసాను, మనసుకి ప్రశాంతం గా ఉంది.

సుందర్ : రేయ్ సురేష్ ఎవడ్ని గెలికావ్ రా గ్రీన్ లోటస్ వాళ్ళు అగ్రిమెంట్ కాన్సల్ చేసేసారు.

సురేష్ : భయపడుతూ “నాన్న నేనేం చెయ్యలేదు నాకేం తెలీదు”.

సుందర్ : “నీవల్లే అని తెలియాలి, నా చేతుల్లోనే నీ చావు” అని కాల్ కట్ చేసాడు.

అటు నుంచి ఇంటికి వెల్తూ షాప్ లో ఒక ముత్యాల దండ నా కళ్ళలో పడింది, అదేంటో కానీ చూడగానే అనుకి, మానసకి అది కొనివ్వాలని అనుకున్న వెంటనే లోపలికి వెళ్లి రెండు తీసుకున్నాను, లైట్ స్కైబ్లూ కలర్ ముత్యాలతో కింద ఆకు పచ్చ రంగు స్టోన్ తో చూడగానే అదిరిపోయింది, ఇంటికి వెళ్లి అను కి తన ఇరవై వేలు ఇచ్చేసా.

అను : ఏమైంది?

చిన్నా : ఎవరో ఫండ్ డోనర్లట నేను వెళ్లేసరికి ఆల్రెడీ బిల్ పే చేసారు కనీసం వారి పేరు కూడా తెలియలేదు.

అను : ఈ లోకం లో ఇంకా మంచి వాళ్ళు ఉన్నారనడానికి ఇదే నిదర్శనం.

చిన్నా : అవును. ఏంటి ఇంతకీ ఇంట్లో అంతా హడావిడి.

అను : గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ వాళ్ళు RAVEN కంపెనీ వాళ్ళతో అగ్రిమెంట్ కాన్సల్ చేశారని రూమర్స్, అది నిజమో కాదో అని ఒకటే టెన్షన్.

చిన్నా : అలాగా!

పోదున్నే న్యూస్ లో గ్రీన్ లోటస్ నుంచి ఆఫీసియల్ స్టేట్మెంట్ వచ్చింది “వి హావె కాన్సెల్లెడ్ ఔర్ అగ్రిమెంట్ విత్ RAVEN టెక్నాలజీస్” అని, నేను లేచి రెడీ అయ్యి హాల్లోకి వచ్చేసరికి పవిత్ర తల పట్టుకుని కూర్చుంది.

పవిత్ర : అబ్బా! ఏదేదో ఉహించుకున్నాను అంతా నాశనం అయ్యింది.

ఈ పల్లవి అమెరికా వెళ్లి పది రోజులయింది కాల్ చెయ్యలేదు నేను చేస్తుంటే కలవట్లేదు అది ఉండుంటే ఏదో ఒకటి చేసేది ఛా.

అందరితో “అయినా ఇప్పుడేమైంది గ్రీన్ లోటస్ వాళ్ళు ఆ 200క్రోర్స్ మినీ ప్రాజెక్ట్స్ ని స్ప్లిట్ అనౌన్స్మెంట్ చేసింది, పర్సనల్ ఓపెనింగ్స్ లో వెళ్లి మనం టెండర్ వేస్తే డైరెక్ట్ గా మనకే వచ్చే అవకాశాలున్నాయి”.

“జయరాజ్ దీనికి నువ్వే సరైనోడివి” అని జయరాజ్ ని చూసింది.

జయరాజ్ : నాన్నమ్మ! కొంచెం అత్యాశ గా లేదు గ్రీన్ లోటస్ ఎక్కడ మనం ఎక్కడా? అస్సలు మనకి వస్తుందని హోప్స్ పెట్టుకోడం అనవసరం.

పవిత్ర : కోపంగా “ఛీ వెదవ చేతకాక మనల్ని తక్కువ చేస్తున్నావా?”, ఒకసారి అందర్నీ చూసి ఎవ్వరు నిల్చొక పోవడం తో “అందరు వినండి గ్రీన్ లోటస్ నుండి ఎవరైనా సరే 30క్రోర్స్ ప్రాజెక్ట్ ని అప్ప్రొవ్ చేసుకొస్తే, పల్లవి ఎలాగో అమెరికా వెళ్ళింది కాబట్టి అసిస్టెంట్ చీఫ్ కింద ఉన్న డైరెక్టర్ పోస్ట్ కి ప్రమోట్ చేస్తాను” అని చెప్పింది.

అప్పటి వరకు బోర్ కొడుతున్న నాకు మంచి ఫన్ దొరికింది. వెంటనే అను కి సైగ చేశాను నిల్చోమని అను ఆశ్చర్యం గా నన్నే చూస్తుంది, నడుం మీద గిల్లాను (ధైర్యం ఎక్కడి నుంచి వచ్చిందో నాకు తెలియలేదు) దెబ్బకి లేచి నిల్చుంది, పవిత్ర ఆశ్చర్యం తో చూస్తుంది.

జయరాజ్ : అనురాధ కి దురాశ ఎక్కువే, నీకు రిసెప్షన్ పోస్ట్ ఎ ఎక్కువ మళ్ళీ డైరెక్టర్ కావాలా?

పద్మ : “అక్కడికి వెళ్లి హాయ్ థిస్ ఐస్ అనురాధ హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యూ అంటుందేమో” అని గట్టిగా నవ్వింది.

దాంతో అనుకి అవమానం తట్టుకోలేక తలదించుకుంది చిన్నగా తన చెయ్యిపట్టుకుని నిమిరాను.

పవిత్ర కి ఇదంతా నచ్చలేదు కనీసం అను నిలబడింది వీళ్ళు నిలబడ్డానికె భయపడ్డారు ఇంకా ఎగతాళి చేస్తున్నారు మళ్ళీ.

జయరాజ్ ఏదో అనబోతుంటే నేను లేచి : అను డీల్ సెట్ చెయ్యలేదని అంత నమ్మకమా?

జయరాజ్ : పెళ్ళాం మీద ఆధారపడి బతికే వాడు కూడా బెట్లు వేస్తున్నాడు నవ్వాలో ఏడవాలో అర్ధం కాట్లేదు.

చిన్నా : అయితే బెట్, రేపు అను 30క్రోర్స్ కి డీల్ సెట్ చేస్కుని వస్తే నువ్వు నా కాళ్ళ మీద పడి మూడు సార్లు నన్ను క్షమించమని అడగాలి, ఒక వేళ అలా జరగక పోతే నేను చేస్తాను.

జయరాజ్ : “అలాగే” అన్నాడు కాంఫిడెన్ట్ గా.

చిన్నా : సరే పెద్దావిడ మీద చచ్చినంత ఒట్టు వేసి బెట్ లోకి దిగు అన్నాను.

జయరాజ్ : ఆలోచిస్తున్నాడు ఎందుకంటే పెద్దవిడకి ఈ నమ్మకాలూ ఎక్కువ.

చిన్నా : “అంతగా భయపడితే కూర్చో” అన్నాను జయరాజ్ ని రెట్టిస్తూ.

జయరాజ్ : కోపం లో అలాగే రేపుగనక అనురాధ చెప్పినంత డీల్ సెట్ చేసుకొస్తే అలానే చేస్తాను అని వాళ్ళ నానమ్మ మీద ఒట్టు వేసాడు.

(నాకు కావలసింది అదే )

పవిత్ర : (అది ఎలాగు రాదూ రేపు వీడు నా మనవడి కాళ్ళ మీద పడటం చూసి అయినా ఆనందిస్తా) “అనురాధ రేపు ఆఫీస్ కి వచ్చి ఫైల్స్ కలెక్ట్ చేసుకో” అని అక్కడ నుంచి వెళ్లిపోయింది, దాంతో అందరు షాక్.

బైటికి వచ్చాక అను నన్ను కోపం గా చూస్తూ చెయ్ ఎత్తింది, అలాగే తన కళ్ళలోకి చూసాను తనకి నామీద నన్ను కొట్టేంత కోపం ఉందా? అని.

కానీ అను వెంటనే చెయ్యి దించి : ఎందుకు అలా చేసావ్ అందరి ముందు తలదించుకోవాల్సి వచ్చింది. నన్ను ఏడపించడానికి ఉన్న వాళ్ళు సరిపోలేదని నువ్వు కూడా వాళ్ళతో చేరిపోయావా. ఓడిపోతామని తెలిసి కూడా ఎందుకు బెట్ వేసావ్, ఎక్కడినుంచి వచ్చింది నీకు అంత దేర్యం.

చిన్నా : దేర్యం నన్ను చూసుకుని కాదు నా భార్యని చూసుకుని, ఇంకెన్ని రోజులు రిసెప్షనిస్ట్ గా ఉంటావ్ ఎదగవా? అవకాశం వచ్చినప్పుడు వాడుకుంటేనే కదా నువ్వెంటో అందరికి తెలిసేది.

అను : మాట్లాడేది విక్రమ్ ఏ నా అని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ మళ్ళీ చిన్నగా నవ్వి “ఎదగడం ఎలాగో నువ్వే చెప్పాలి నాకు, పో పొయ్యి వంట చేస్కో నా తిప్పలేవో నేను పడతా”.

అను ఇంతలో ఏదో అనబోయే అంతలో
చిన్నా : పల్లవి గారు అమెరికా వెళ్ళారా?

అను : వెళ్లి పది రోజులు అవుతుంది నీకు తెలీదా?

చిన్నా : (అందుకేనా ఆ పతివ్రత దాని కుక్క కనిపించడం లేదు) బైటికి మాత్రం “లేదు” అన్నాను.

అను అక్కడ్నుంచి వెళ్లిపోయింది ఆమ్మో ఇంకా నడుం గిల్లినందుకు చంపేస్తుందేమో అనుకున్న ఎం అవ్వలేదు అని సైలెంట్ గా అక్కడ నుంచి జారుకున్నా.

ఆ రోజు అంత అను పని ఎలా స్టార్ట్ చెయ్యాలో తేలీక మొత్తం బెడ్ మీద కూర్చుని ఆలోచిస్తుంది.

పుచ్చకాయ జ్యూస్ చేసి రెండు ఐస్ క్యూబ్స్ వేసి తన చేతికిచ్చి “నిదానం” అన్నాను.

జ్యూస్ అందుకుంటూ “అవునా? అలాగా! సరే” అంది.

నేను కిచెన్ లోకి వెల్తూ డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ మిర్రర్ లో నుంచి చూసాను, అను కళ్ళు మూసుకుని శ్వాస తీకుంటుంది. నాకు చిన్న ఆనందం వేసింది నేను చెప్పింది వింటుంది అని.

ఆ తరువాత రెండు కాఫీలు ఒక కార్న్ సూప్ లాగించేసింది పని చేస్కుంటూనే, చీకటి పడగానే వచ్చి గార్డెన్ లో కూర్చుని ఆకాశం వైపు చూస్తు ఆలోచిస్తున్నాను, అమ్మ పోయిన దెగ్గర్నుండి ఎందుకు బతికున్నానో నాకే అర్ధం కావట్లేదు నాకు డబ్బు మీద మోజు లేదు అది ఉన్నప్పుడు లేనప్పుడ్డు, దేని మీద ఆశ లేదు లైఫ్ అంత ఎంప్టీ గా ఉంది అమ్మ ప్లేస్ లోకి మానస వచ్చింది అయినా కూడా నాకు ఎం కావాలో అర్ధం కావట్లేదు , అను తో రోజు రోజుకి అనుబంధం బల పడుతుంది అయినా కానీ అమ్మని మర్చిపోలేకపోతున్నానో లేక నాకే విరక్తి పుట్టేసిందో, అందరికి దూరం గా అడవి లోకి వెళ్లి బతకాలనుంది కానీ ఇక్కడ కూడా అలానే ఉంది కదా.

ఈ లోగ అను వచ్చి పక్కన కూర్చుంది.

చిన్నా : అయిపోయిందా వర్క్.

అను : “హా ఎలా అయిపోద్ది నన్ను ఇరికించావ్ కదా” అంది కోపంగా.

సైలెంట్ గా ఉన్నాను.

అను : పొద్దున్న ఎం చేసావ్?

చిన్నా : (అమ్మో! మెయిన్ మేటర్ లోకి వచ్చేసింది) అమాయకంగా “ఎం చేశాను ” అన్నాను.

అను : కోపం గా “నన్ను గిల్లలేదు” అంది.

చిన్నా : ఎప్పుడు?

అను : నిన్నూ అని ఏదో అనబోతుంటే

చిన్నగా తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను, తను విడిపించుకోలేదు చిన్నగా తన మోకాలు మడుచుకుని గడ్డం తన మోకాలు మీద అనించి గడ్డిలోకి చూస్తుంది రేపు ఏమవుద్దొ అని.

తన వేళ్లలోకి నా వేళ్ళని పోనిచ్చి కొంచెం గట్టిగ పట్టుకుని ఎం కాదు అన్నట్టు సైగ చేశాను, నా కళ్ళలోకి చూస్తూ ఉంది, అలా చూసుకుంటున్నాము.

ఎక్కడ్నుంచి వచ్చిందో అను అమ్మ సుష్మ సడన్ గా వచ్చింది వెంటనే అను చెయ్యి విదిలించుకుని లోపలికి వెళ్లిపోయింది, నాకు మాములు టెంపర్ లేవలేదు వోచ్చిన అన్ని బూతులు తిట్టుకున్నా.

నీ అంతు చూస్తా అన్నట్టు ఒక ఎక్స ప్రెషన్ ఇచ్చింది ఏడిసావ్ లే అనుకున్నా.

వెళ్లి పడుకుని పొద్దున్నే లేచేసరికి అను హడావిడిగా రెడీ అవుతుంది లేచి కళ్ళు నలుపుకుని చూసాను అద్దం ముందు కూర్చుని తన తలని తుడుచుంటుంది, థిక్ పింక్ జాకెట్ లో క్రీం కలర్ సారీ లో వేలాడే ఆ జుట్టు లో నుంచి సన్నగా ఆ నడుము ని చూడగానే నాకు కింద ఆమ్మో! ఒక్కసారిగా నెప్పి తన్నుకొచ్చింది, ఏమనిపించిందో ఏమో సడన్ గా వెనక్కి తిరిగి చూసింది వెంటనే దుప్పటి మీదకి లాకున్న, ఎం లేనట్టు అటు తిరిగి రెడీ అవుతుంది.

ఇలా చూస్తే ఏదో ఒకటి అవుద్దని తల నిండా ముసుకు కప్పుకుని పడుకున్న కానీ నేను కొన్న ముత్యాల దండ ఇవ్వాలనిపించింది.

వెంటనే లేచి తను హ్యాండ్ బ్యాగ్ తీస్కుని వెళ్ళిపోతుండగా తన ముందుకెళ్లి చెయ్ చాపాను ఒక కన్ను ఎత్తి ఏంటి అన్నట్టు చూసి నా చేతిలో ఉన్న ముత్యాల దండ తీసుకుంది, హ్యాండ్ బ్యాగ్ పక్కన పెడుతూ దండ చేతిలోకి తీస్కుని ఇష్టం గా చూస్తుంది తనకి నచ్చిందేమో అనుకున్నాను, మేడలో వేస్కుని అద్దంలో చూసుకుంది, నేను వెనక నుంచి చూసి తట్టుకోలేక పోయాను రెండు చేతులు ఎత్తి మెడ వెనుక చేతులు వేకుని screw బిగిచుకోడానికి ఇబ్బంది పడుతుంటే ఆ పోస్ అబ్బ్బా!, పిలుస్తుందేమో అని ఆశ పడ్డాను కానీ అది జరగదని నాకు తెలుసు ఎక్కడో అత్యాశ.

నేను కిచెన్ లోకి వెళ్తుండగా అను : “ఇవ్వాల నాతో పాటు రా” అంది.

(ఓహో సూపరు ) చిన్నా : అలాగే. (ఎస్ ఎస్ ఎస్ )

వెంటనే కార్ తీసాను ఎప్పటి లానే వెనకే కూర్చుంది, డ్రైవర్ లా నేను కార్ ని గ్రీన్ లోటస్ అలియాస్ నా కంపెనీ కి మళ్ళించాను.

కార్ ని లోపల పార్క్ చేసి ఆఫీస్ లౌంజ్ లోకి వెళ్ళాము అక్కడ సురేష్ పద్మ కలిసి వచ్చారు డీల్ కోసం, మరి అంతకముందున్న అగ్రీమెంట్ కాన్సల్ ఎందుకు అయ్యిందో వీడికి తెలీదు కద.

మమ్మల్ని చూడగానే పద్మ చిరాకు గా మొహం పెట్టింది. సురేష్ మమ్మల్ని చూసి మా దెగ్గరికి వచ్చాడు.

దూరం నుంచే సునిల్ ఆఫీస్ లిఫ్ట్ ఎక్కుతూ నన్ను చూసి నా దెగ్గరికి వస్తున్నాడు, సెక్యూరిటీ అని సిగరెట్ చేశాను వెంటనే సునీల్ సెక్యూరిటీ ని బైటికి వెళ్ళమన్నాడు, ఎందుకంటే సురేష్ మీద ఎప్పటినుంచో కోపం అలా ఉండిపోయింది అది ఇవ్వాళ తీర్చుకోవాలని ఫిక్స్ అయ్యాను, సునీల్ కి సైగ చేశాను తను వెళ్ళిపోయాడు.

సురేష్ : “ఈ డీల్ మాకే వస్తుందో రాదో తెలీదు మీరింకా లిస్ట్ ఏ అవ్వలేదు దేర్యం ఎక్కువే” అని అనుని వాడి కళ్ళతో స్కాన్ చేస్తున్నాడు.

మళ్ళీ….

సురేష్ : అను ఎందుకు ఇంత అందం వేస్ట్ చేస్కుంటావ్, నాతో వచ్చేయ్ నీకు మగాడు అంటే ఎలా ఉంటాడో చూపిస్త, ఏమంటావ్ గంటకి పది లక్షలు ఇస్తా.

అను : కోపం తో ఊగిపోతుంది కానీ అంతా పెద్ద పెద్దవారున్నారని కళ్ళలో నీళ్ల తో ఆగిపోయింది.

బైటికి వెళ్తుంటే నేను తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను, అలాగే వాడి మొహం మీద ఒక్క గుద్దు గుద్దాను ఎగిరి రెండు అడుగుల అవతల పడ్డాడు, అందరూ మమ్మల్నే చూతుంటే అనుని పక్కన ఉన్న సోఫా లో కూర్చోబెట్టాను.

సురేష్ కోపం గా లేచి : నన్నే కొడతావా ఉండు నీ సంగతి చెప్తా అసలు ఏ అర్హత ఉందని మిమ్మల్ని ఇక్కడికి రానిచ్చారు సెక్యూరిటీ సెక్యూరిటీ అని అరిచాడు.

ఎవ్వరు రాలేదు.
అను సోఫా లో కూర్చుంది జరిగేది చూస్తూ వాడ్ని
కొట్టినందుకు తన కళ్ళలో ఆనందం చూసాను.

చిన్నా : వాడి దెగ్గరికి వెళ్లి “ఏ డబ్బు చూసుకుని నువ్వు ఇంతలా విర్రవీగుతున్నావో అది నీ నుంచి 5 నిమిషాల్లో లాగేస్తాను” అన్నాను.

సురేష్ : నువ్వు మగాడివైతే ఇక్కడే 10నిముషాలు ఉండరా నీ అంతు చూస్తాను అని బైటికి వెళ్ళాడు.

ఈలోగా అను ఆఫీస్ ఫైల్ పట్టుకుని లోపలికి వెళ్తుంది “ఆల్ ద బెస్ట్” అన్నాను పట్టించుకోకుండా వెళ్ళింది.

వెంటనే సునీల్ కి కాల్ చేశాను,

చిన్న : “సునీల్ గారు లోపలికి వచ్చింది నా భార్య రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ నుంచి” అన్నాను.

సునీల్ : మిగతాది నేను చూసుకుంటాను ఇంటర్వ్యూ చేసేది మన పూజె.

చిన్నా : “అలాగే ఇంకో విషయం మీకు 5 నిముషాలు టైం ఇస్తున్నాను RAVEN కంపెనీ పతనం కావాలి పూర్తిగా” అన్నాను.

సునీల్ : “3 నిముషాలు చాలు ” అన్నాడు నవ్వుతు.