“వీటితోనే ఏదో ఒకటి చేస్తాలే అబ్బాయి గారూ. ముందు వాటిని కట్ చేయండి.”

“అబ్బో.. పిన్ని గారు బాగా హుషారుగా ఉన్నారే.. ఎందుకో?”

“ఏమో మరి, మా అబ్బాయిగారిని అడగాలి.”

“వాడేం చేసాడూ?”

“ఏయ్.. వాడూ వీడూ అనకు. మా అబ్బాయి బంగారం..”

“అదే, ఈ పిన్ని గారిని హుషారుగా ఉంచడానికి, ఆ బంగారం ఏం చేసాడా అని.” అంటూ తన పెదవిని చూపుడు వేలితో తడుముకుంటూ చూసాడు.

“ఛీ.. సిగ్గు లేదు నీకు..” అంటూ, అంతలోనే అతని చూపులకి  సిగ్గు ముంచుకొచ్చి “నువ్వు అలా చూడకూ..” అన్నాను, ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ, కింద ఉన్న డబ్బా దగ్గరకి బియ్యం కోసం వెళ్ళాను. సరిగ్గా అదే సమయంలో కత్తి కోసం వచ్చాడతను. చూసుకోకుండా ఇద్దరం ఒకరినొకరు గుద్దుకొనే సరికి బేలన్స్ తప్పి కింద పడబోయాను. అంతలోనే అతను నా నడుము చుట్టేసి కిందపడకుండా ఆపాడు. రెండు క్షణాలు అలాగే ఉండి నేను  “థేంక్స్..” అంటూ నిలదొక్కుకొని, వెనక్కి తిరిగి నడవబోతుంటే, మళ్ళీ కాలు స్లిప్ అయ్యి, ఈసారి వెనక్కి పడబోయాను. ఈసారి అతను వెనక నుండి పడకుండా గట్టిగా పట్టుకొని, “ఏంటీ! పిన్ని గారు తెగ జారిపోతున్నారూ?” అన్నాడు. “పట్టుకోడానికి అబ్బాయి ఉన్నాడు కదా అనీ.. ” సరసంగా అంటూ, “ఇక వదులు..” అంటూ సున్నితంగా విడిపించుకోబోయాను . అతను మాత్రం అలాగే పట్టుకొని, నా పొత్తి కడుపుని నిమురుతూ, 

“పట్టుకోడానికి ఉన్నాడూ అంటూనే, వదలేయమంటావే..”

“అయితే ఇలా వదలకుండా పట్టుకొనే ఉంటావా?”

“నువ్వు పట్టుకోమంటే ఎప్పటికీ వదలను..” నన్ను వెనక నుండి అలా పట్టుకుంటూ ఉంటే, మైకం కమ్ముతున్నట్టు ఉంది నాకు.

“హరీ ప్లీజ్! వదులమ్మా..”

“ఇంత గారంగా అడుగుతుంటే, అస్సలు వదలాలని లేదమ్మా..” అన్నాడు  కావాలని మరింత బిగిస్తూ.

“హ్మ్మ్.. వదలకపోతే వంట ఎలా?” 

“చెయ్యొద్దు..”

“మరి ఆకలి తీరేదెలా?”

“తీరకపోయినా పరవాలేదు.”

“తీరకపోతే నీరసం వస్తుంది.”

“వచ్చినా పరవాలేదు..”

“అబ్బా.. నాకు ఆకలేస్తుంది బాబూ..ప్లీజ్.. వదులు..” అంటున్నానే గానీ, విడిపించుకోడానికి ఏ మాత్రం ప్రయత్నించడం లేదు. ఎందుకంటే అతను అలా పట్టుకుంటే హాయిగా,తిమ్మిరిగా ఉంది. అతను అది గమనించాడో ఏమో, నన్ను సున్నితంగా మరింత దగ్గరకి లాక్కొని,

“నిజంగా వదిలేయమంటావా?” అన్నాడు చెవిలో గుసగుసలాడుతూ.

“….” ఏదో అయిపోతుంది నాకు. 

“చెప్పు పిన్నీ.. వదిలేయనా?” అలాగే గుసగుసలాడుతూ, ఇంకాస్త బిగించాడు. అతని చిటికెన వేలు బొడ్డు దగ్గర తగులుతూ ఉంది.

“ఇస్స్.. వ..ది..లే..య్..” నా  గొంతులో సన్నని వణుకు.

“సరే, నీ బర్త్ డే కి ఏ గిఫ్ట్ కావాలో చెప్పు, వదిలేస్తా..” అతనూ చిన్నగా వణుకుతున్నాడు, బొడ్డు లో  చిటికెన వేలుని ఇరికిస్తూ.

“బట్టలు కొన్నావుగా, చాలు.” ఊపిరి కొంచెం భారంగా ఉంది. 

“అవి కాదు. స్పెషల్ గా ఏమన్నా కావాలా?” బొడ్డులో చిటికెన వేలితో తడుముతూ..

“ఏం వద్దు..” గొంతు సన్నగా వణుకుతుంది.

“ఏదో ఒకటి చెప్తేగానీ వదలను..” అతనికీ వణుకుతుంది.

నాకూ వదిలించుకోవాలని లేదని అతనికి అర్ధమయినట్టుంది. “చెప్పు పిన్నీ..” అంటూ నా పొత్తి కడుపు మీద చేతులు వేసి, గట్టిగా నన్ను తన  మీదకు లాక్కున్నాడు. అలా లాక్కోగానే అతని యవ్వనం నా  మెత్తటి పిర్రల మధ్య గట్టిగా తాకింది. అమ్మో, వదిలించుకోకపోతే డేంజర్, కానీ అతనికి వదలాలని అనిపించట్లేదేమో, ఇంకాస్త బిగించేస్తూ అడిగాడు.

“చెప్తావా, చెప్పవా?” దాదాపు చెవి కొనను పెదాలతో తడిమేస్తూ. నాకు వొళ్ళంతా వేడి సెగలు వచ్చేస్తున్నాయి. తలని పక్కకి వాల్చేస్తూ, అతని వైపు చూసాను. ఈసారి బుగ్గపై పెదాలతో తడుముతూ “చెప్పు పిన్నీ..” అంటున్నాడు. నాకు ఏం చెప్పాలో బుర్రకి తడితే కదా. అంతలో అతని చెయ్యి, పొత్తికడుపు మీద నుండి కిందకి జారుతుంది. పిర్రల మధ్య అతను ఇస్తున్న వత్తిడి ఇంకా గట్టిగా పెరుగుతుంది. అతని చెయ్యి బొడ్డుకు కింద, కుచ్చిళ్ళకి కాస్త పైన ఆగింది. అక్కడ నెమ్మదిగా వేళ్ళతో నొక్కుతూ, “చెప్పూ..” అన్నాడు చెవిలో. చెప్పకపోతే ఇంకా ఎంత కిందకి పోతాడో అనుకొని, ఒకసారి గట్టిగా ఊపిరి తీసుకొని చెప్పాను.

“ఇస్స్.. నన్ను ఇలా  ప్రేమగా చూసుకో చాలు.”

“అంత చిన్న కోరికా!?”

“అది నాకు చాలా పెద్దది హరీ.. మీ నాన్నతో పెళ్ళి అయిన తరవాత ఒక్కసారి కూడా నన్ను ఇలా పట్టించుకోలేదు. పెళ్ళి కాకముందు సరేసరి, మా ఇంట్లో వాళ్ళు అస్సలు పట్టించుకొనేవారు కాదు..” చెప్తూ ఉంటే, అప్రయత్నంగానే విషాదం ధ్వనించింది. “పాపం” అనిపించిందేమో, అప్పటి వరకూ ఉన్న వేడి తగ్గిపోగా, నన్ను తన  వైపుకు తిప్పుకొని “అయ్యో పిన్నీ! గతం వదిలేయ్. ఇప్పుడు నేను ఉన్నాను నీకు.” అంటూ చిన్నగా నా  బుగ్గపై ముద్దు పెట్టి, “ఇలానే ప్రేమగా చూసుకుంటా, సరేనా!” అన్నాడు. 

“నిజంగా?”

“నిజంగా… నీ మీద ఒట్టు”

“థేంక్స్ హరీ..”

“వట్టి థేంక్సేనా!”

“ఇంకేం కావాలీ?”

మళ్ళీ చిలిపితనం ప్రవేశించింది అతనిలో. నాకు అర్ధమయి, ముసిముసిగా నవ్వుతూ “పోకిరీవి నువ్వు.” అన్నాను.. 

“ప్లీజ్ పిన్నీ..ప్లీజ్..”

“తప్పు హరీ..”

“ఏం తప్పు కాదు.”

“అయ్యో.. నేను నీ పిన్నినీ. నువ్వు నా కొడుకువి..”

“అయితే, కొడుకుకి ఇవ్వకూడదా!”

“అది నువ్వు చిన్న బాబువయితే, అడగకుండానే బోలెడు  ఇచ్చేదాన్ని..”

“నువ్వు నాన్నని పెళ్ళి చేసుకున్నప్పుడు నేను చిన్నపిల్లాడినేగా, మరి అప్పుడు ఎందుకు ఇవ్వలేదూ?”

“ఏమో..”

“ఇప్పుడు ఆ బాకీ తీర్చు మరి..”

“ఇస్స్.. హబ్బా..”

“ప్లీజ్ ప్లీజ్ ప్లీజ్..” అతను అలా బతిమాలుతూ ఉంటే, ఇక తప్పదూ అన్నట్టు, ముని వేళ్ళతో చిన్నగా పైకి లేచి, అతని  బుగ్గపై ముద్దు పెట్టి “చాలా?” అన్నాను. “అంతేనా!” అడిగాడు. 

“కొడుకుకి అక్కడే ఇస్తారు.”

“అది చిన్నప్పుడు. ఇప్పుడు కాస్త పెద్దవాడిని అయ్యాగా..”

“అయితే?”

“కాస్త ప్లేస్ మార్చు..”

“అబ్బా.. ఆశ..”

“ప్లీజ్.. నా బంగారు పిన్నివి కదూ..ప్లీజ్ ప్లీజ్ ఒక్కసారి..”

“అబ్బా.. హరీ.. చంపకురా..”

“ప్లీజ్ పిన్నీ.. ఇక మళ్ళీ అడగను. ఒక్కటే..ప్లీజ్.”

“ఇక ఎప్పుడూ అడగకూడదు, సరేనా..”

“మ్మ్.. సరే..”

నేను కొద్దిగా తటపటాయిస్తూనే, చటుక్కున తన పెదవులకు నా పెదవులను గట్టిగా అద్ది “ఇక చాలు. సరిపెట్టుకో..” అనేలోగా, నా పెదవిని తన నోట్లోకి పీల్చేసుకున్నాడు. “మ్మ్.. మ్మ్..” అని గింజుకుంటూ, అతని ఛాతీ మీద గుప్పెటతో కొడుతూ, అంతలో ఆ ముద్దు తీయగా ఉండడంతో కొట్టడం ఆపి, అలా నా పెదవిని అందించేసాను. అతను కుతి తీరినంతవరకూ చప్పరించేసి, అప్పుడు వదిలిపెట్టాడు. నేను “పోకిరీ..పోకిరీ..” అని తిడుతూ, గబగబా బియ్యం డబ్బా దగ్గరకి వెళ్ళిపోయాను. అతను నవ్వుతూ “థేంక్స్ పిన్నీ..” అంటూ ఉల్లిపాయల దగ్గరకి వెళ్ళిపోయాడు.

“అబ్బా మళ్ళీ మొదలెట్టావా!.. బావుందా లేదా చెప్పు.”
అంటూ ఉండగానే, అతను నా చేయి అందుకొని చిన్నగా ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. “అబ్బా.. హరీ..” అంటూ నా చెయ్యి వెనక్కి తీసుకొని, “తినడం అయిపోయిందిగా.. ఇక పడుకో..” అన్నాను. 

“అప్పుడేనా.. కొద్దిసేపు ఏదైనా మూవీ చూద్దాం.”

“సరే, నువ్వు చూసుకో..”

“మరి నువ్వూ?”

“నేను వంటగది సర్దుకోవాలి బాబూ..”

“సరే, నేను హెల్ప్ చేస్తా, పద.”

“ఏం అవసరం లేదు..”

“ఎందుకూ??”

“వస్తే నువ్వు తిన్నగా ఉండవ్..”

“ఏం చేస్తానూ!?”

“మ్మ్.. ఇందాక చేసావుగా, అదే..”

“అదా.. అలా చేస్తే బావుంటుంది కదా..”

“ఏం బాగోదు..పో..”

“పొమ్మంటే రమ్మనేగా..”

“అబ్బా..”

“నేను వస్తా.. అంతే, ఏం మాట్లాడకు..” అంటూ గిన్నెలు తీసుకున్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, కంచాలు తీసుకోగా, ఇద్దరం  కిచెన్ లోకి వెళ్ళాం. నేను కడుగుతూ ఉంటే, అతను సర్దసాగాడు. అదీ అయిపోయిన తరవాత, నేను అక్కడ మిగిలిన సరుకులు చూస్తూ, “రేపు వెళ్ళి సామాన్లు తేవాలి.” అన్నాను. “సరే, ఏం కావాలో లిస్ట్ వేద్దామా?” అడిగాడు. 

                        నేను చెప్తూ ఉంటే, అతను ఒక పేపర్ మీద రాస్తూ ఉన్నాడు. ఈ వ్యవహారం అంతా చూస్తుంటే, ఏదో కొత్తగా పెళ్ళయ్యీ, కాపురం పెట్టినట్టు ఉంది. అలా అనిపించగానే, ఓరగా అతని వైపు చూసాను. సరిగ్గా అప్పుడే అతడు నా వైపు చూసి, “ఏంటి?” అన్నాడు. చెప్తే, నవ్వుతాడేమో అనుకొని,  తల అడ్డంగా ఊపి, “ఏం లేదు, నాకు నిద్ర వస్తుంది. పడుకుంటా..” అన్నాను. “సరే.. గుడ్ నైట్..” అని చెప్పి,  బుద్దిగా అతని రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. వెళ్తూ వెళ్తూ మరోసారి నా పెదవి చప్పరించనందుకు కొంచెం డిసప్పాయింట్ అయ్యానా! ఏమో మరి, నాకే తెలీదు.