వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లేసరికి పని మనిషి బాబు ని పడుకోబెట్టి ఇంటికి వెళ్లడానికి సిద్ధంగా ఉంది. బాబు నిద్ర పోతూ ఉండేసరికి ముగ్గురు ప్రశాంతంగా సోఫాలో కూర్చున్నారు”. సమయం వృధా చేయకూడదు అని నిర్ణయించుకున్న లావణ్య ” సరోజా నీ దగ్గర దాచడానికి ఏమీ లేదు… నీకు ఎప్పుడూ సహాయం కావాలన్నా నన్ను కలువు…. కానీ బయట ఎవరి దగ్గర ఈ విషయంలో మాట్లాడకూడదు….” అని చెప్పి భాషను కూడా మాట్లాడడం అన్నట్టు సైగ చేసింది.భ అప్పుడు భాష “ఒసేయ్ నీ యమ్మ ఎక్కడ చెప్పావు అంటే నీ మర్యాదగా ఉండదు” అని అనగానే సరోజ భాష తొడమీద పిసుకుతూ”” ఏం బావ నీకు కూడా ఈ అత్తా కోడలు గురించి తెలుసా” అంది ఆశ్చర్యంగా. అప్పుడు భాష “ఒసేయ్ లంజా పెద్ద చిన్న లేకుండా ఏంటి ఆ మాటలు అని అన్నాడు లావణ్య పక్కన ఉండగానే… తన గురించి అలా సపోర్ట్ చేస్తూ మాట్లాడుతూ బూతులు మాట్లాడినా కూడా లావణ్య కి సంతోషంగా అనిపించింది. భాషా కి కూడా స్వతంత్రంగా అనిపించింది అప్పుడు సరోజా” సరేలే బావ నాకు తెలియదా నువ్వు అంతగా చెప్పాలా” అంది. ఇంతకీ వాళ్ళ అత్త లో నీకు ఏమి వచ్చింది రంకుమొగుడ అంది. అప్పుడు భాష సిగ్గుపడుతూ ఏమీ మాట్లాడక పోవడం తో లావణ్య పరవాలేదు భాష చెప్పు అని అనింది. అప్పుడు భాష “వీళ్ళ అత్తకి వయసు మీద పడ్డ ఒంట్లో బిరుసు తగ్గలేదు….. నా ఫోటో చూడు బిరు జాకెట్టు వేసుకుని పిట పిట లాడి పోతుంది అన్నాడు” గోడ మీద ఉన్న ఫోటో ని చూపిస్తూ. అప్పుడు లావణ్య కలగజేసుకుని అది పోయిన పండక్కి తీసుకున్న ఫోటో అని చెప్పింది. అప్పుడు సరోజ రెడ్డి బావ కూడా అదే అంటే మహా పిచ్చి అని చెప్పింది. 57 దాటినా సల్లు నిక్కబొడుచుకొని ఉన్నాయి ఇంకా ఉంది. అప్పుడు లావణ్య ఒక్కొక్కరి ఒంటి తీరు ఒక్కో లఉంటుంది అంది. అప్పుడు భాష అంటే ఈ సమయంలో టీచరమ్మ రెడ్డి చేతుల్లో నలిగిపోతూ పోతూ ఉంటుంది అన్న మాట అన్నాడు. అతని గొంతులో ఆశ గమనించిన లావణ్యకి పాపం అనిపించింది.

అప్పుడు సరోజ కలగజేసుకొని టీచరమ్మ నలిగిపోయే రకం కాదు” నలిపేసి రకం అంది.  అప్పుడు భాష  అబ్బో టీచరమ్మ గురించి నీకు బాగా తెలిసినట్టే ఉందే అన్నాడు.. విషయం ఇక్కడి దాకా వచ్చిన తరువాత ఇక దాచిపెట్టడం అవసరం అనుకొని   చెప్పేయాలని నిర్ణయించుకుంది లావణ్య  భాషా కి.”  ఏం లేదు భాష మొదట్లో రెడ్డి ఆయన భార్య కలిసి ఏవో మాటలు చెప్పి లొంగదీసుకున్నాడు.. అత్తయ్యకి అది కొత్తగా  అనిపించిందో ఇంకా ఏ కారణం వల్లనో తెలియదు కానీ తనకి కూడా అది బాగానే ఉంది అనిపించింది.. ఇంతకుముందు ఎప్పుడూ తను అలా చేయలేదు… బహుశా అందువల్ల ఈ వయసులో అలా అనిపించి ఉండొచ్చు… ఇప్పుడు రెడ్డి కుటుంబం అత్తయ్య చాలా ఫ్రీ గా ఉంటున్నారు… మన ముగ్గురం ఫ్రీ గా  ఉన్నాము కాబట్టి మీతో ఈ విషయం చెప్తున్నాను… ఈ విషయాన్ని మన  ముగ్గురి లోనే దాచుకుం దా0….”  అని అనగానే సరోజా లావణ్య చేతులు పట్టుకొని ” నువ్వు ఇంతగా చెప్పాలా లావణ్య…  ఈ రోజుల్లో అన్ని  పెద్ద ఇళ్ళల్లో జరుగుతున్న సంగతి ఇది… మాకు మీ ఇంటి లోకి వచ్చే అర్హత లేకపోయినా మమ్మల్ని ఇంటిలోకి తీసుకున్నావు… మీ జీవితానికి సంబంధించిన రహస్యాల్ని మాతో  పంచుకుంటున్న వు…. నువ్వు మాకు అంత విలువ ఇచ్చినప్పుడు మేము కూడా దానిని కాపాడుకోవాలి కదా”  అన్నది నిజాయితీగా.  లావణ్య కి చాలా సంతోషంగా అనిపించింది ఆ సమయంలో.

అప్పుడు సరోజ మళ్ళీ చిలిపిగా మారిపోయి” ఇంతకీ ఆ రోజు వంట గదిలో ఏం జరిగిందో చెప్పు “అంది.  అప్పుడు లావణ్య ఆశ్చర్యంగా మొహం పెట్టి ఏమీ జరగలేదు అంది.  అబ్బా ఏం నటిస్తున్నావు మహానటి…. రామిరెడ్డి  నిన్ను రూము లోకి తీసుకెళ్లడం… కాసేపటికి నువ్వు వంట గదిలోకి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్లడ ము…. మళ్లీ రామిరెడ్డి  వంట గదిలోకి రావడం నేను చూడలేదు అనుకున్నావా ఏంటి…”  అంది లావణ్య బుగ్గలు పిండుతూ.  ఆ మాటలు వింటున్న భాషా కి  మ****  నిగడ దన్నిన సాగింది.  అరచేతుల్లో చెమట మొదలయ్యింది.  గొంతు ఎండిపో సాగింది.  లావణ్య పెద్దగా నవ్వి” దొంగ సరోజ మొత్తం చూసి మళ్ళీ నన్ను అడుగుతున్నావా నంగనాచి లాగా”  అన్నది.

“నిజం చెప్పాలంటే ఆ రోజు ఏం జరిగిందంటే… రామ్ రెడ్డి నన్ను గదిలోకి బలవంతంగా తీసుకెళ్ళాడు… వెళ్ళగానే పంచ తీసేసి చేత్తో ఆడించుకుంటూ మొదలుపెట్టాడు… ఒక్క నిమిషం     చిం నా మీద పడింది… అప్పుడు నాకు చిరాకు పుట్టి కడుక్కోవడానికి వంటగదిలోకి పరిగెత్తాను… అంతకుమించి ఆ గదిలో ఏమీ జరగలేదు… కానీ వంట గదిలోకి వచ్చిన తర్వాత మాత్రం…. అప్పటికే నా జాకెట్టు పాలతో తడిచి ఉండడంతో.. అక్కడ  నాలుక  పెట్టే సమయానికి… నేను వెనక్కి నెట్టాను… అదే టైంకి రత్నం ఆంటీ లోపలికి వచ్చి… ఒక గుడ్డ తో నా జాకెట్ మీద పాల మరకలను  తుడిచింది… ఆమె అండ చూసుకుని రామిరెడ్డి నన్ను గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు.. ఈలోగా మా అత్తయ్య రావడంతో నన్ను వదిలి పెట్టాడు… ఇది ఆరోజు జరిగింది “అని చెప్పింది.

ఆ మరుసటి రోజు నిర్మలమ్మ స్కూల్ దగ్గరకి వచ్చే సమయానికి బయలుదేరి టౌన్ కి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ కోడలి దగ్గర నుండి  నరుకొని రావాలన్నది ఆచారి గారి ఆలోచన. లావణ్య కి ఆచారి గారు అంటే చాల గౌరవం అని అతనికి తెలుసు. పైగా పెద్ద కులం కాబట్టి ఏదన్న అవకాశం వస్తుందేమో అన్న ఆశ. సరిగ్గా ఉదయం 10  గంటలకల్లా నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి అందరు వెళ్లిపోయారు అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత మెల్లగా వెళ్లి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు. పని మనిషి వచ్చి తలుపు తీసి” ఎవరు కావాలంది” అని అడిగింది. “న పేరు చారి అమ్మా…టీచర్ గారిని కలవడానికి వచ్చాను” అనడు వినయం గ. “అమ్మా గారు బడి కి వెళ్లారు సార్…వాళ్ళ కోడలమ్మ గారు ఉన్నారు..ఉండండి..నేను పిలుస్తా” అని లోపలి వెళ్ళింది పనిపనిషి. కాసేపటికి లావణ్య పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని వచ్చింది. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం తో “అయ్యూ..బయటే ఉన్నారేంటి సార్…లోపలి కి  రండి” అంది బాబు ని పని మనిషికి ఇస్తూ. ఆచారి సంతో శం గ లోపలి  వచ్చాడు. “సార్…కాఫీ ఇస్తాను…ఒక్క నిమిషం “అని లోపలి వెళ్లి ఒక 2 నిమిషాల తరవాత వచ్చి కూర్చుంది. ” ఏంటి సార్..ఇలా వచ్చారు…అత్తయ్య గారితో ఏదన్న పని ఉండ” అంది లావణ్య. ” ఎం లేదు అమ్మా..ఉదయాన్నే ఇక్కడ ఒక ముహూర్తం పెట్టె పని ఉంటె వచ్చాను..పని లో పని ఒకసారి కలిసి పోదామని వచ్చాను” అనడు అబద్దం అన్న భావన బయటకి కనబడనీయకుండా. “అయ్యో..మీరు ఎపుడు అయినా రావచ్చు సార్…మీరు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం..మీ రాకతో మా ఇల్లు పావనం అయింది”అని లావణ్య వినయం గ. ఈ లోగ పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చింది. ఆమె చేతి లో కాఫీ అందుకోగానే పని మనిషి బయటకి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య వెళ్లి తలుపు వేసి వచ్చి కూర్చుంది. ఆచారి గారు కఫ చప్పరిస్తూ ” అత్తయ్య గారిది  ఏ ఊరు” అని అడిగాడు. వెంటనే లావణ్య ” పక్క నే ఉన్న  పాలెం…” అంది. అపుడు ఆచారి గారు కొంచం చొరవ తీసుకొని ” నువ్వు ఏమి అనుకోకపోతే ఒక విషయం అడుగుతాను…” అనడు కొంచం ముందుకి వంగి. ” అయో..ఆలా ఎందుకు అనుకుంటాను సార్…అడగండి” అంది నవ్వుతు. ” మీ అత్తయ్యగారు…ఆ రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉండటం చాల సార్లు నేను చూసా…నేనే కాదు..ఆ టైలర్ బాషా,వాచ్మాన్ రంగ గాడికి కూడా తెలుసు..వాళ్ళు ఒరలో ఆమె గురించి చులకనగా…వెటకారం గ మాట్లాడుతున్నారు..అత్తయ్య ని కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండమని చూపు ” అనడు మెల్లగా. అయన ఆలా చెప్పడం తో లావణ్య గుండెలో రాయి పడ్డట్టు అయింది. ఎవరికీ తెలియకుండా సరదాగా జరిగిపోతుంది అనుకున్న విషయం ఈ రోజు ఒరలో వేరే వాళ్ళకి కూడా తెలిసింది అన్న ఆలోచన ఆమెకి కొంచం టెన్షన్ కలిగించింది. . వెంటనే సర్దుకొని  “మధ్యాన్నం భోజనపు లెక్కలు చూడడానికి వల్లే పిలుస్తారంట సార్..పెద్దవాళ్ళు పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే బాగుండదు అని తాను వెళ్తుంది..అంట కన్నా ఎం లేదు..” అనింది నిర్భయం గ. ” అదేలేమ్మా..ఆమె మంచిదే..కానీ ఉర్లో వాళ్ళు  ఎలా ఉంటారో నీకు తెలుసు కదా..అందులోను కులం తక్కువ వాళ్ళు అంటే పల్లె టూర్లలో ఇంకా అదే భావన ఉంది…మన అనుకోని చెప్పను…మనసులో పెట్టుకో “అనడు పెద్ద రికం గ.   లావణ్య మొహం లో  ఉన్న ఆందోళన ని గమనించాడు ఆచారి గారు. అదే అదునుగా భావించి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి” భయపడకమ్మా..నేను ఉన్నకదా..న మాట కాదనే వాడు ఎవడు లేదు ఉరిలో…కాకపోతే ముందు జాగ్రత్తగా చెప్తున్నా “అనడు అనునయిస్తున్నట్టు. తన భుజం మీద చెయ్యి వేసిన తండ్రి వయసు ఉన్న వాడు కావడం తో లావణ్య కి అది మామూలుగానే అనిపించింది. కానీ లావణ్య జబ్బ నునుపుదనం ఆచారి గారికి స్పష్టం  అర్ధం అవుతూ ఉంది. చెయ్యి తీస్తూ..వీపు మీదుగా తగిలించాడు. గట్టిగా పలకలు దేరి ఉంది వీపు. జివ్వు మంది ఆచారి గారికి. ” అయినా ఈ వయసులో కూడా ఆమె ఆలా రెడీ అవడం అవసరమా..చెప్పు..ఆలా రెడీ అయితే ఎవరన్నా సంసారులు అనుకుంటారా…పట్నం లో అయితే ఎవరు పటించుకోరు కానీ…పల్లెటూరిలో అది కరెక్ట్ కాదు కదా” అంటుండగా….లావణ్య అందుకొని..” అత్తయ్య గారు మామూలుగానే ఉంటారు కదా సార్…ఆలా కూడా ఉండకూడదా…” అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. వెంటనే ఆచారి గారు ఆ పక్కనే మడత పెట్టి ఉన్న జాకెట్ అందుకొని ” చూడమ్మా..ఈ జాకెట్ చూడు..ఎంత  పల్చగా ఉందొ..వీపు అంత  కిందకి కోసి ఉంది…ముందు వైపు చూడు…” అంటుండగా..లావణ్య “ఆయా సార్….అది న జాకెట్..అత్తయ్యది కాదు” అని సిగ్గు పడుతూ అయన చేతి లో ఉన్న ఆ  జాకెట్ లాగేసింది.”నీదా…న్నది అయితే సరేలే..ఏ వయసులో నువ్వు వేసుకోవచ్చు కానీ..ఆమెకూడా ఇలాంటివే వేసుకోవడం నేను చూసా..అవి కుట్టేది మన బాషా అంట కదా..వాడు కూడా చులకనగా మాట్లాడటం నేను విన్నా..” అన్నాడు. “కానీ..ఇలాంటివి నువ్వు వేసుకోవడం నేను ఎపుడు చూడలేదు…నువ్వు తెల్లగా ఉంటావు కాబట్టి..బాగుంటాయిలే.”అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతు. అప్పటిదాకా లావణ్య ఆయనని తండ్రి సమానుడిగా భవిస్తూ వచ్చింది. కానీ అయన మనస్తత్వం అర్ధం అవసాగింది. చెప్పేది శ్రీరంగ నేతులు..దూరేది దొమ్మరి గుడిసెలు అన్న సామెత గుర్తు వచ్చి కిసుక్కున నవింది. “ఆయా..ఎందుకమ్మాయ్…..ఆలా నవ్వావ్…సరేలే..నేను బయలుదేరుతున్న..ఆ జాకెట్ ఏ రోజు వేసుకుంటావో చెప్పు..వచ్చి మీ ఇంటి ముందు బిచ్చగాడిలా నిలబడి చూస్తా..”అన్నాడు నవ్వుతు. ఆ మాట దెబ్బకి లావణ్య కి ఎక్కడో తగిలింది. అంట వయసు ఉన్న ఆయాన కూడా తనని ఆలా చూడాలనుకోవడం ఆమెకి ఎదో కొత్తగా అనిపించింది. ఇంట వరకు అయన ఆలా ఆలోచిస్తాడని ఆమెకి తెలియదు. ఆ వయసు వాళ్ళు అంటే తాను ఎపుడు చాలా గౌరవం గ భావించేది. కానీ వాళ్లలో కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలు ఉంటాయని మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా చూస్తూ ఉంది.   వెంటనే తేరుకొని ” మీ లాంటి పెద్ద వాళ్ళని ఆలా నిలబెట్టడం నాకు భావ్యం కాదులే పంతులు గారు..ఒక్క రెండు నిముషాలు కూర్చోండి..చూసి వెల్దురు గాని..”అంది నవ్వుతు. అది కాలో,నిజమో ఆచారి గారికి అర్ధం కాలేదు.  దేనికోసమో

వెతుకుతుంటే..ఇంకేదో తగిలినట్టు అనిపించింది. . “నిజం గణ..”అన్నాడు నొసలు పెద్దవి చేసుకొని. అయన మొహం లో ఆ ఫీలింగ్ చూడగానే పాపం అనిపించింది లావణ్య కి. పోనీలే..పెద్ద వాడు కదా…కోరిక తీర్చేస్తే పోయేదేముంది అనుకోని…బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. ఆచారి గారి గుండె దడ పెరగ సాగింది. కాసేపట్లో అంట పల్చటి జాకెట్ లో లావణ్య ని..అంట సులభం గ చూడబోతున్న అనే ఫీలింగ్ ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేయసాగింది.

అప్పటికే జాకెట్ ని పట్టుకొని చూశాడు. మొత్తం కలిపి ఉండలా చుట్టి అరచేతిలో ఇమిడిపోయే ఎంత పల్చగా ఉంది. అసలు లైనింగ్ క్లాత్ లేకుండా ఆ జాకెట్ ఎందుకు  తీసుకుందో ఆచారికీ అర్థం కాలేదు. ఫ్యాన్ కింద కూర్చున్న చెమటలు పట్టా సాగాయి. గుండె దడ పెరగసాగింది. ఒక రెండు నిమిషాల తరువాత మెల్లగా తలుపు  తీసిన శబ్దం వచ్చింది. .అటు వైపు చూసే ధైర్యం కూడా చేయలేకపోయాడు ఆచారి అప్పటికే లావణ్య ఎర్ర రంగు చీర కట్టుకొని ఉంది. ఇప్పుడు కేవలం జాకెట్ మాత్రమే మార్చుకుంది. ఆ ఎర్రటి చీర మీదకు పల్చగా ఉన్న ఆకుపచ్చ రంగు జాకెట్  పిచ్చెక్కిపోయేలా ఉంది. చెమటలు కారిపోతున్న  ఆచారి ని చూసి లావణ్య పెద్దగా నవ్వి ” అయ్యో పంతులు గారు మిమ్మల్ని చూస్తే ఊర్లో అందరికీ చమట్లు కారిపోతాయి… కానీ ఇప్పుడు ఫ్యాన్ కింద కూర్చున్న కారిపోతున్నాయి తమరికి” అన్నది కొంటెగా చూస్తూ.  ఆమె అలా మాట్లాడడంతో ఆచారి కి కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది. తడి ఆరి పోతున్న గొంతును సరి చేసుకుంటూ ఆమె వైపు చూడసాగాడు. ఆ జాకెట్ ఎంత పల్చగా ఉంది అంటే లావణ్య భుజాల మీద ఉన్న నరాలు కూడా కనిపిస్తున్నాయి. కానీ లావణ్య  పవిటను రెండు పొరలు వేసుకోవడంతో   అంతటి ఒత్తిడిలోనూ కొంచెం నిరాశ పడ్డాడు ఆచారి. అది గమనించిన లావణ్య ఆచారి దగ్గరకు వెళ్లి నన్ను .ఆశీర్వదించండి అని కాళ్లకు నమస్కారం చేసింది. తన ముందు వంగి వున్న లావణ్య వీపును పరిశీలించాడు ఆచారి. అప్పుడు అర్థం అయింది తను బ్రా వేసుకోలేదు అని. మెల్లగా తన జబ్బలు పట్టుకొని పైకి లేపాడు.  గట్టిగా పుష్టిగా ఉన్నాయి తన జబ్బలు. ఆమె ఒళ్ళు కూడా గోరువెచ్చగా ఉంది. పవిత్ర చాటుకి 9 చూడాలనే ఆచారికి అనిపించినా సంస్కారం అడ్డం వచ్చింది. ఇంతవరకూ కలిగిందే అదృష్టం అనుకున్నాడు ఆచారి. అది గమనించిన లావణ్య సరే పంతులు గారు మీరు కూర్చొని ఉండండి నేను మళ్ళీ జాకెట్ మార్చుకుని వస్తాను అని లోపలికి వెళ్ళింది నవ్వుతూ. ఆమె నడిచి గదిలోనికి వెళుతున్నప్పుడు ఆమె వీపు ను ఆమె పిరుదులను గమనిస్తూ నాలుకతో   తడుపుతున్నాడు ఆచారి. రెండు నిమిషాల్లో జాకెట్ మార్చుకొని వచ్చిన లావణ్య తన పమిటని సర్దుకుంటూ వచ్చి  ఆచారి కూర్చున్న సోఫా మీద ఇందాక వేసుకొని పల్చటి జాకెట్ ను వేసి, కాఫీ తీసుకుని వస్తాను కూర్చొని పంతులుగారు అని చెప్పి వెళ్ళింది.  లావణ్య అలా వంటగదిలోకి వెళ్ళింది లేదో వెంటనే ఆచారి ఆ జాకెట్ ని లాగి తీసుకున్నాడు. అప్పుడే విప్పడం వల్ల చంకల వద్ద వరుసు ఉంది. అంటీ అంటనట్టు చిన్న తడి వరక. దాన్ని చూసి ఆపుకోలేకపోయాడు ఆచారి. ఆ జాకెట్ ని తనివితీరా చప్పరించాలి అని మనసులో ఉన్నా తడి మరకలు చూస్తే లావణ్యకి అనుమానం వస్తుందని భయం తో మెల్లగా నాలుకతో రుచి చూశాడు. నాలుకకు రుచి తగలగానే జన్మ ధన్యం అయిపోయింది అనిపించింది. ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని గాఢంగా వాసన పిలిచాడు. చప్పబడిపోయ ఉన్న తన ఊపిరితిత్తులకు కొత్త జీవం వచ్చిన ఫీలింగ్. ఆచారి ని సంతోష పెట్టాలని కావాలనే లావణ్య అక్కడ జాకెట్ ను వేసి వంట గదిలో నుంచి చూస్తూ నవ్వుకోసాగింది