గుడి ముందు ప్రాంగణం అంతా అభివృద్ధి చేసారు, కానీ గుడి వెనకాల ఎవ్వరు పట్టించుకోవట్లేదు…. బండలు కూడా వేయలేదు, అంతా మట్టి నేల…. ఎదురుగా పెద్ద శివలింగం, ఆ ప్రాంగణం వరకు పురాతన రాతి బండలు వేసి ఉన్నాయి…. పక్కనే చిన్న గుడి లాగా నాలుగు స్థంబాలు దానికి పై చిన్న పైకప్పు.

అందులో ఒక స్వామీజీ, స్వామీజీ కాదు మహర్షి అనొచ్చు కళ్ళు మూసుకుని రుద్రాక్ష తో “ఓం నమః శివాయ” మంత్రం జపం చేస్తున్నాడు…. బక్కగా ఉన్నాడు కానీ కొంచెం కామెడీగా కూడా ఉన్నాడు

ఆయననే చూసాను కళ్ళు మూసుకునే సడన్ గా “వచ్చావా” అన్నాడు…

రుద్ర : ఎవరు మీరు, నా పేరు మీకెలా తెలుసు..

మహర్షి : కళ్ళు తెరిచి నన్ను చూస్తూ “నా గురించి నీకనవసరం కానీ నేను ఆ రుద్రున్ని తలుచుకున్నాను రుద్రా అంటే శివుడని అర్ధం ఎంత నీ పేరు రుద్ర అయితే మాత్రం నువ్వే శివుడవనుకుంటున్నావా?”

నేను అయోమయం లో పడ్డాను….. నా మొహం చూసి నవ్వుతూ…

మహర్షి : నిన్నే పిలిచాను లే…. అలా అయోమయంగా చూడకు.. అని గట్టిగా నవ్వాడు…

నాకు మండింది…..

మహర్షి : వచ్చినప్పటి నుంచి చూస్తున్నాను కనీసం నాకు నమస్కారం కూడా పెట్టలేదు…. ఉన్న మూడు శాపాలు సరిపోవా ఇంకోటి ఇవ్వనా? అని కోపంగా చూసాడు…

నాకు చెమటలు పట్టాయ్ ఉన్న మూడిటికే అల్లకల్లోలం అయ్యింది నా జీవితం , వెంటనే అయన ముందు బొక్క బొల్లా పడి అష్టాంగ నమస్కారం చేశాను “శరణు శరణు” అంటూ….

మనస్ఫూర్తిగా “చిరంజీవ” అని ఆశీర్వదించి మళ్ళీ గట్టిగా నవ్వుతూ జోక్ చేశాను లే లే….. అన్నాడు

ఆమ్మో ఈయన తో చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలి అనుకున్నాను…

రుద్ర : స్వామి నా శాపాల గురించి మీకు ఎలా తెలుసు, ఇంకా…. అని అడగబోతుండగా…

మహర్షి : ముందు వచ్చిన పని చూడు…..ఏంటి ఏదో వెతుకుతున్నట్టున్నావ్ దొరకట్లేదా? అన్నాడు.

రుద్ర : అవును స్వామి అని ఇప్పటి వరకు జరిగినదంతా అయనతో చెప్పాను….

మహర్షి : ఇలా రా నా ముందు కూర్చో…

వెళ్లి అయన ముందు బాస్పటలు వేసుకుని కూర్చున్నాను…. నన్ను ఒక రెండు సెకండ్లు ఎగా దిగా చూసి కోపంగా “కళ్ళు మూసుకో.. అన్ని చెప్పాలా” అని అరిచాడు….

వెంటనే కళ్ళు మూసుకున్నాను….

మహర్షి తన కుడి చేతి బొటన వేలు చూపుడు వేలు చిటికిన వేలు రుద్ర నుదిటి మీద పెట్టి ఎడమ చేత్తో అవే వేళ్ళని తన నుదిటి మీద పెట్టుకున్నాడు ఇద్దరి చుట్టు మొత్తం చీకటి అలుముకుంది, మహర్షి నుదిటి మీద నుంచి చిన్నగా ఒక కాంతి పెద్దగా అవుతూ చేతుల ద్వారా రుద్ర నుదిటి మీదగా తన లోపలికి వెళ్లి ఆగిపోయింది ఇదంతా జరగడానికి రెండు నిముషాలు పట్టింది…. ఆ తరువాత మళ్ళీ మాములు స్థితికి వచ్చారు ఇద్దరు.

చిన్నగా కళ్ళు తెరిచాను….. మహర్షి తన కళ్ళు తెరిచి నన్ను చూస్తూ…. “రుద్రా ఇప్పుడు నీకు భోధించిన మంత్రం ఐక్య మంత్రం…. నువ్వు ఒక్కడివే ఆ రాక్షసులను ఒంటరిగా ఎదురుకోలేవు అందుకే ఈ మంత్రం భోదించాను, కానీ ఇందులో ఒక తీరకాసు ఉంది నువ్వు ఈ మంత్రం ఉపయోగించాలంటే నీతో పాటు నువ్వు ఐక్యం చేసుకునే వారికీ ఇద్దరికీ సరి సమానమైన బలం ఉండాలి” అన్నాడు.

రుద్ర : నాతో సమాన బలం కలది నాకు తెలిసిన ఏకైకది లిఖిత మాత్రమే, తనకంటే నాకు శక్తులు ఎక్కువ కానీ బలం సమానం.

మహర్షి నవ్వుతూ ఇక్కడ ఇంకొక మెలిక కూడా ఉంది, దేవతా లోకం వారు రాక్షస లోకం వారు ఇద్దరు ఐక్య మంత్రం ఉపయోగించడం సృష్టి విరుద్దం.. దాని పర్యావసానాలు అనుభవించక తప్పదు అన్నాడు.

మహర్షి కన్నుకొట్టాడు దానికి నేను నవ్వాను…..

తిరిగి స్థావరానికి వచ్చాను లిఖితకి ఇంకా స్పృహ రాలేదు, తన నుదిటి మీద కుడి చేతి బొటన వేలు చూపుడు వేలు చిటికిన వేలు పెట్టి కళ్ళు మూసుకుని ఐక్య మంత్రం చదివాను…. అంతే పెద్ద వెలుగు వచ్చి లిఖిత నా బాడీ లో కలిసిపోయింది….

నన్ను నేను చూసుకున్నాను, నా చేతులు ఎర్రగా ఉన్నాయి నరాలు తేలుతున్నాయి, నరాల్లో రక్తం వెయ్యి రెట్లు వేగంగా ప్రవహించడం నాకు తెలుస్తుంది, నా కండ బలం మాత్రమే కాదు బుద్ధి బలం కూడా ఎన్నో రెట్లు పెరిగింది, నా బాడీ కొన్ని వందల కిలోమీటర్లు ప్రయాణించిన తరువాత వేడెక్కిన బుల్లెట్ బండి ఇంజిన్ లా వేడెక్కిపోయి ఉంది, ఒక్క సారి గా లిఖిత మైండ్ నా మైండ్ తో కలిసిపోయింది, లిఖిత ఆలోచనలు ఊహలు తన జ్ఞాపకాలు శక్తులు అన్ని నాలో ఐక్యం అయిపోయాయి.

లిఖిత స్పృహ లో లేక పోతేనే ఇలా ఉంటే ఇక లిఖిత స్పృహలోకి వస్తే నా బలం ఎలా ఉంటుందో అనుకున్నాను…

ఇప్పుడు లిఖిత అమ్మ ఎక్కడుందో నాకు తెలుసు….వెంటనే గాల్లోకి ఎగిరాను, నా మాములు వేగం కన్నా వంద రెట్ల స్పీడ్ తో…. లిఖిత అమ్మ ఉంది శని గ్రహం (saturn) చుట్టు తిరుగుతున్న ఒక నక్షత్రం మీద….వీలైనంత వేగంగా ఎగిరాను….

నక్షత్రం మీద అడుగు పెట్టడానికి నేల లేదు ఆ గ్రహం మొత్తం ఎర్రటి వాయువుల తో నిండి పోయింది, ఒక ఆకర్షణ శక్తి నన్ను ఎప్పుడు లోపలికి లాగేసుకోడానికి సిద్ధంగా ఉంది.

ఇంకో పక్క విపరీతమైన చలి ఎందుకంటే ఆ నక్షత్రం మొత్తం అమ్మోనియం, హైడ్రోజెన్, హిలియం గ్యాస్ తో నిండిపోయింది, నేను ఒక్కణ్ణి వచ్చి ఉంటే ఈ పాటికి స్పృహ కోల్పోయే వాణ్ని…

ఒక్కసారిగా ఎగిరి రాక్షసుల మధ్యలో నిల్చున్నాను, లిఖిత అమ్మని గొలుసుల మధ్యలో కట్టేసి నానా హింసలు పెడుతున్నారు, పది అడుగులు ఉన్న తన ఒంట్లో నుంచి రక్తం ఏర్లయి పారుతుంది…. చుట్టు చూసాను  అంతా గోల గోల గా అర్ధం కానీ బాషలో అరుస్తున్నారు, ఒక్కసారిగా నా చుట్టు సర్కిల్ లో ఉన్న అందరూ నా వైపు పరిగెత్తడం మొదలు పెట్టారు….

ఎడమ చేత్తో లిఖిత శక్తిని తలుచుకున్నాను రాక్షసులకి సంబంధించిన రెండు వైపులా పద్దునైన నా అంత పెద్ద గొడ్డలి నా ఎడమ చేతిలో ప్రత్యేక్షమైంది, కుడి చేత్తో నా శక్తులని తలుచుకున్నాను త్రిశులం ప్రత్యేక్షమైంది…..

ఒక చేత్తో గొడ్డలి తో తలలు నరుకుతూనే ఇంకో చేత్తో త్రిశులంతో రాక్షస సంహారం చేయసాగను…. నాకు యుద్ధం చేస్తుండగా అర్ధం అయ్యింది ఏంటంటే వీళ్లంతా కాపలా దారులు మాత్రమే లిఖిత అమ్మని బంధించినది వెరెవరో ఉన్నారు….. ఎర్రటి వాయువులలో ఎర్రటి రక్తం కలిసిపోయింది.

అక్కడున్న అందరిని చంపేసి లిఖిత అమ్మని తీసుకుని తిరిగి భూమ్మిదకి వచ్చేసాను….

లిఖిత అమ్మని నయం చెయ్యాలంటే నా ఒక్కడి శక్తి సరిపోదు అందుకే లిఖిత నా లోపల ఉండగానే తనని నయం చేశాను….

మంచం మీద పడుకుని ఐక్య మంత్రాన్ని వెనక్కి తీసుకున్నాను లిఖిత నా మీద పడింది, తన శరీరమంతా గడ్డ కట్టుకు పోయింది….

ఇందాక నాకు హాని చెయ్యాల్సిన ఆ గ్యాస్ టెంపరేచర్ ని నాకు తెలియకుండానే లిఖిత వైపు మళ్ళించానని గ్రహించాను.

వెంటనే తన పెదాలని అందుకుని గట్టిగా హత్తుకుని నా ఎంగిలి మొత్తం తన నోటిలో పొసేసాను… లిఖిత ని పడుకో బెట్టి వాళ్ళ అమ్మకి అప్పగించి లేచాను.

ఇక రాజినీ కలుద్దాం అని ఒక్క నిమిషం కూడా ఆగకుండా బైలుదేరాను నా రాజీ కోసం…..

రాజీ ఇంటికి వెళ్ళాను అప్పటికే చీకటి పడింది అందరూ ఇంట్లోనే ఉన్నారు…. నేను ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే నన్ను చూసి రాజీ అన్నయ్య నా కాలర్ పట్టుకుని బైటికి నెట్టబోయాడు..

ఒంటి చేత్తో పక్కకి తోయ్యలేదు నెట్టలేదు జరిపాను… వాళ్ళ నాన్న ఎదురోచ్చాడు “ఇంకా ఏం కావాలి నీకు దయచేసి ఇక్కడనుంచి వెళ్ళిపో” అన్నాడు.

“రాజీ తో మాట్లాడాలి” అన్నాను.

వాళ్ళ అమ్మ ఏడుస్తూ ముందుకొచ్చి “వెళ్ళిపో బాబు…. నీ వల్ల నా బిడ్డ జీవితం నాశనం అయిపోయింది, దాని చదువు ఆగిపోయింది, దాని సంతోషం ఆగిపోయింది, దాని మాటలు ఆగిపోయాయి దాని జీవితమే ఆగిపోయింది”.

ఎన్ని రోజులైందో నా బిడ్డ నవ్వులు విని ఈ ఇంట్లో,  ఇన్ని నెలల్లో ఆ రూమ్ నుంచి ఒక్క సారి కూడా బైటికి కూడా రాలేదు, మమ్మల్ని ఎవ్వరిని రానివ్వట్లేదు అని ఏడ్చింది.

“నేను తీసుకొస్తాను బైటికి నాకొక్క అవకాశం ఇవ్వండి” అన్నాను.    వాళ్ళ అమ్మ ఏదో అనబోతుంటే రాజి నాన్న “వెళ్ళు బాబు కనీసం నీ మాట విని అయినా కోపంతో బైటికి వస్తుందేమో “.

లోపలికి వెళ్లి డోర్ కొట్టాను రెస్పాన్స్ లేదు… “రాజీ” అన్నాను… నా మాట వినగానే లోపల అన్ని పగలకొడుతున్నట్టు సౌండ్స్…. “రాజీ ఒక్క సారి తలుపు తీ రాజీ”….

లోపలనుంచి రాజీ అరవడం మొదలు పెట్టింది.

“వెళ్ళిపో”

అది కాదు రాజీ

“వెళ్ళిపో”

అస్సలు….

“వెళ్ళిపో వెళ్ళిపో వెళ్ళిపో”……

కొంచెం సేపు డోర్ దెగ్గరే కూర్చున్నాను…..  అంతా నిశ్శబ్దం… నాకు ఏడుపు వచ్చింది.

రుద్ర : రాజీ చిన్నప్పటి నుంచి నిన్ను కాకుండా వేరే అమ్మాయిని చూసినట్టు నీకు గుర్తుందా….

నిన్ను అంతలా ప్రేమించి అలా ఎందుకు చెయ్యాల్సి వచ్చిందా అని ఎప్పుడు అనిపించలేదా..

నేను నీ రుద్రని కదా బైటికి ఒచ్చి ఎందుకు అలా చేసావ్ అని కొట్టురా… నన్ను నిలదీ…

లోపల రాజీ నుంచి ఒక్క మాట కూడా రాలేదు, సైలెంట్ గా వింటుంది ఆలోచిస్తుందనిపించింది.

అస్సలు ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవా బంగారం, నిన్ను పక్కన పెడ్తానా, ప్రాణం పోయిన నిన్ను వదిలేస్తానా రా తల్లీ.

తలుపు తీ బంగారం నాకు ఎక్కువ టైం లేదు, నేను ఇక్కడికి వచ్చానని తెలిస్తే నిన్నో అమ్మనో ఇంట్లో పిల్లలనో ఏదో ఒకటి చేస్తుంది ఆ రాక్షసి బైటికి రారా(నా గాంతో సన్న బోయిన్ది)….

డోర్ తెరుచుకుంది వెంటనే లోపలికి వెళ్ళాను అంతా చీకటి.

రాజినీ చూసాను పిచ్చి దాని లాగ అయిపోయింది, తన మొహాన్ని నా రెండు చేతులతో పట్టుకున్నాను…

విదిలించుకుని నా చెంప మీద ఆపకుండా కొట్టింది,  తన కోపం బాధ తగ్గే వరకు అలాగే నిలబడ్డాను.

గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాను రాజీ ఏడుస్తూనే ఉంది ఒక పావుగంట అలానే తనని హత్తుకుని పడుకున్నాను రాజీ కూడా అలానే కళ్ళు మూసుకుంది….

డోర్ చప్పుడుకి కళ్ళు తెరిచి డోర్ వైపు చూసాను రాజీ అమ్మ మమ్మల్ని చూస్తుంది..

రాజిని లేపి హాల్లోకి తీసుకొచ్చాను కళ్ళు మూసుకునే ఉంది వాళ్ళ అమ్మ ప్లేట్ లో అన్నం తీసుకొచ్చింది, ప్లేట్ అందుకుని తినిపిచ్చాను కడుపు నిండా తినింది.

వాళ్ళ అమ్మా నాన్నకి చెప్పి బైటకి తీసుకొచ్చాను… పక్కనే ఉన్న పార్క్ లో కూర్చున్నాం…

రాజీ నా ఒళ్ళో పడుకుని ఉంది, తన చెంప మీద పడ్డ కురులను చెవి వెనక సర్ది బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను…

రాజీ నన్ను చూసింది…. అమ్మ దెగ్గర నుంచి, నా పవర్స్ నేను గుర్తించడం, అప్పుడప్పుడు పవర్స్ పోవడం, దేవుళ్ళని కలవడం, నాకు ఉన్న మూడు శాపాలు, లిఖిత గురించి ఇప్పటి వరకు జరిగినదంతా చెప్పాను…

అంతా విన్న రాజీ నన్ను చూస్తూ చాలా బాధ పడింది, అమ్మ ని గుర్తు చేస్తూ నన్ను హత్తుకుంది.

రాజీ : నీ కష్టాలతో పోల్చుకుంటే నాది అస్సలు బాదే కాదు.. అప్పటికి అనుకున్నాను నువ్వు అలా చేయవని, కానీ నేను ఏడుస్తూ నిన్ను పిలుస్తున్నప్పుడు ఆ లిఖిత నీ చెయ్యి పట్టుకుని లోపలికి తీసుకెళ్తుంటే కనీసం నన్ను చూడకుండా వెళ్ళిపోయావు…. అప్పుడొచ్చిన కోపమే ఇదంతా అని చిన్నగా నవ్వి నన్ను కరుచుకుంది.

ఇప్పుడు ఏం చేస్తావ్ ఎలా లిఖిత నుంచి మనం బయట పడేది…

రుద్ర : దానికోసం మాస్టర్ ప్లాన్ రెడీ చేశా ఆల్రెడీ స్టార్ట్ అయ్యింది వర్క్ అవుట్ అవుద్దొ లేదో తెలీదు.

రాజీ : రుద్రా నీకు ఐక్య మంత్రం తెలుసు కదా నన్ను నీలో కలిపేసుకో అప్పుడు నేను ఎల్లప్పుడూ నీతోనే ఉంటాను.

రుద్ర : నువ్వు నాలో కలిసిపోతే నేను కాపురం దేనితో చెయ్యను, అస్సలే వీటిని ముట్టుకోక కొన్ని నెలలు దాటిపోయాయి అని రాజీ సండ్లను గట్టిగా పిసికుతూ….అయినా ఐక్య మంత్రం పని చెయ్యాలంటే సమానమైన బలం కావాలి.

రాజీ : “హ్మ్మ్మ్మ్మ్ “, అయితే నా దెగ్గర ఒక ఐడియా ఉంది.

రుద్ర : ఏంటి?

రాజీ : లిఖితని నీలో కలిపేసుకుని లోపలే బంధించేసేయ్….

రుద్ర : కష్టం…. మేము ఇద్దరం బైట కొట్టుకుంటేనే భూమికి డేంజర్ అలాంటిది ఒక శరీరం లో కొట్టుకుంటే నా పరిస్థితి ఆలోచించు…

రాజీ : మరి ఎలా?

రుద్ర : అవన్నీ నేను చూసుకుంటా నువ్వు ఆపేసిన నీ కెరీర్ మీద ఫోకస్ చెయ్ ముందు… ఒక్కటి మాత్రం గుర్తు పెట్టుకో ఇప్పటి వరకు నీకు తెలిసింది మనుషులు, సైన్స్, ఇవే…. కానీ ఇప్పటి నుంచి దేవుళ్ళు, రాక్షసులు, మాయలు, మంత్రాలు అన్ని ఉన్నాయ్ అని ఎంత త్వరగా నమ్మితే అంత మంచిది…

నువ్వు ఏది చూసినా, ఏది విన్నా ఒక్కటి మాత్రం నిజం నేను ఎప్పటికి నీతోనే, కొన్ని సార్లు నీకు దూరం కావొచ్చేమో కానీ నా ఆలోచనల్లో ఎప్పుడు నువ్వు నాకు దెగ్గరే… నిన్ను వదలడం ప్రాణం వదిలేయడం రెండు ఒకటే…

రాజీ నా మొహం అంతా ముద్దులతో ముంచేసింది, నా మొహం అంతా ఎంగిలి ఊపిరి ఆడట్లేదు తన మొహం పట్టుకుని ఒక్కసారి గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని తన నోట్లో నా నాలిక వీలైనంత లోపలికి పెట్టేసాను, అలా ఎంత సేపు ముద్దులు పెట్టుకున్నామో తెలియదు కానీ దూరంగా కుక్క అరుపుకి ఇద్దరం దూరం అయ్యాం….

తన చేతిలో చెయ్యి వేసి అర్ధ రాత్రి వెన్నెలలో తన ఇంటి ముందు రోడ్ లో తన నవ్వు గల మొహాన్ని చూస్తూ అలా నడుచుకుంటూ తనని ఇంట్లో వదలలేక వదలలేక వదిలి తిరిగి నా స్థావరానికి వచ్చేసాను….

నేను వచ్చేసరికి లిఖిత వాళ్ళ అమ్మ ఒడిలో పడుకుని కబుర్లు చెప్తుంది, నేను రాగానే ఏడుస్తూ పరిగెత్తికుంటూ వచ్చి నా కాళ్ళ మీద పడింది, తనని లేపాను అలానే ఏడ్చుకుంటూ గట్టిగా నన్ను అల్లుకుపోయింది.

రుద్ర : లిఖితా?

లిఖిత : నన్ను అల్లుకుని ఏడుస్తూనే “హ్మ్”అంది.

రుద్ర : నీకు మీ అమ్మని తిరిగిచ్చాను, ఇప్పుడు నువ్వు హ్యాపీ ఏ గా?

లిఖిత : చాలా

రుద్ర : నాకు నా రాజీ కావాలి, నాకు ఇవ్వవా నన్ను వదిలెయ్యవా, నీకు మళ్ళీ ఎప్పుడు నా హెల్ప్ కావాలన్నా సంతోషం గా చేసి పెడతాను…

నా మాటలు వినగానే నన్ను వదిలి నా కళ్ళలో చూసింది, తన కళ్ళు ఎర్రగా అయిపోయాయి నన్ను వదిలి మంచం మీదకెళ్లి ముడుచుకుని పడుకుంది.

మా మధ్య జరిగిన సంభాషణ అంతా విన్న లిఖిత అమ్మ నా ముందుకి వచ్చింది.

లిఖిత అమ్మ : మహేంద్ర నీతో కొంచెం మాట్లాడాలి అలా వస్తావా అని బైటికి ఎగిరింది.

తన వెనకాలే వెళ్ళాను….

లిఖిత అమ్మ : మహేంద్ర నీ జీవితం లోకి లిఖిత రావడానికి, ఇన్ని బాధలకి నేనే కారణము…

నా జాతి వాళ్ళు నాకు నచ్చేవాళ్ళు కాదు అంతా క్రూరత్వం ఆ క్రూరత్వం తోనే నా మొగుడిని పోగొట్టుకున్నాను, కానీ నా కూతురికి ఆ రాక్షస లక్షణాలు తక్కువ ఇంత మంది ముసళ్ల మధ్య నా కూతురు ఒక కలువ పువ్వు లాగ కనబడింది..

నా రాక్షస జాతి పరిపాలన అంతా నరకం, ఎప్పుడు యుద్ధాలు తప్పితే మేము ప్రశాంతంగా బతికింది లేదు, దానికి మార్గంగా దేవుళ్లలో అని సుగుణాలు కలిగిన వాడిని నా కూతురుకి ఇచ్చి చెయ్యాలనుకున్నాను…. కానీ అంతక ముందే నా కూతురు మీకు మాకు జరుగుతున్న యుద్దాలలో నిన్ను చూసి ప్రేమించింది.

దానిని నేను ప్రోత్సాహించాను, రాక్షస జాతి నాయకుడి కూతురుగా తనకీ శక్తులు చాలానే వచ్చాయి, చాలా బలం కలది, అందుకే వయసు లేకపోయినా తన బలానికి తగ్గ పదవి వచ్చింది, నిన్ను ప్రేమించాలని నిన్ను చూడాలని నీ తో తలపడాలని మీకు మాకు యుద్ధం జరిగినపుడల్లా ఆనందం తో పరిగెత్తేది….

మళ్ళీ మీతో ఎప్పుడు యుద్ధం జరుగుతుందా నిన్ను ఎప్పుడెప్పుడు చూడొచ్చా అని వేచి చూసేది చాలా సార్లు మేము కొలిచే ఆ పరమశివుడిని పూజిస్తూ ఉండేది….

మీ దేవతలు దీనిని ఎలాగో పసిగట్టి, లిఖితని సామరస్యంగా నిన్ను ఆశగా చూపించి యుద్ధాన్ని ఆపేలా చేసారు…

కానీ ఎన్ని రోజులకీ లిఖితకిచ్చిన మాట నిలబెట్టుకోకపోడంతో లిఖిత ఉన్న బలగాలన్నిటిని ఉపయోగించి దేవతల మీదకి దండెత్తింది.

దానితో భయపడిన దేవతలు బ్రహ్మ ని కొలవగా నిన్ను లిఖిత ని భూమ్మీదకి పంపించారు…. నీది మనిషి జన్మ అయినా లిఖిత మాత్రం రాక్షసే అందుకే తను ఎంత సున్నితంగా ప్రశాంతంగా ఉన్నా అప్పుడప్పుడు తనలో ఉన్న రాక్షస లక్షణాలు బైట పడుతుంటాయి…. అని లిఖిత గురించి నాకు తెలియాల్సిన విషయాలన్నీ చెప్పింది..

రుద్ర : మరి ఆ రాక్షసులు మిమ్మల్ని ఎందుకు బందించారు?

లిఖిత అమ్మ : లిఖిత తన స్వలాభం కోసం ఇదంతా చేసిందని తనని చంపడానికి ఎక్కడుందో తెలియక నన్ను వేదించారు….

అయినా కూడా లిఖిత ఎక్కడుందో వారికి తెలియనివ్వలేదు, నా కూతురు నీతో సంతోషంగా బతకాలని దాని కోసం ఎన్ని నరక యాతలైనా భరిస్తాను కానీ నా కూతురి సంతోషానికి విఘ్నం రానివ్వనని నిర్ణయించుకున్నాను… కానీ ఇక్కడికి వచ్చాకే అర్ధమైంది ఇక్కడ అస్సలు ఏం జరుగుతుందో…

ఇదంతా విన్న తరువాత లిఖిత మీద జాలి వేసినా నేను ఇప్పుడు ఏం చెయ్యలేను నా రాజీనే నాకు ముఖ్యం…

లోపలికి వచ్చి లిఖితని చూసాను చాలా రోజుల తరువాత ప్రశాంతంగా ఏ గొడవ లేకుండా నిద్రపోతుంది….. కానీ తన కళ్లెమ్మటి నీళ్లు నాకు కనిపిస్తూనే ఉన్నాయి అలానే చూస్తూ ఉంటే కరిగిపోయి లేని పోనీ కష్టాలు తెచ్చుకుంటానేమో అన్న భయం తో బైటికి వచ్చేసాను….