KALASI VACHINA ADRUSTAM

KALASI VACHINA ADRUSTAM – 87 | కలసి వచ్చిన అదృష్టం

KALASI VACHINA ADRUSTAM - 87 | కలసి వచ్చిన అదృష్టం

KALASI VACHINA ADRUSTAM – 87 | కలసి వచ్చిన అదృష్టం | POOKU MODDA

కథ,కథనం: శివ రెడ్డి

kalasi vachina adrustam

telugu sex stories

ఎయిర్ టెల్  లో పని చేస్తున్న ఓ  ఫ్రెండ్  కు కాల్ చేసి , దీపాలి వాళ్ళ నాన్న  నెంబర్ ఇచ్చి  దాన్ని  నుంచి వచ్చే కాల్స్  ఎ  లొకేషన్  నుంచి వస్తున్నాయే  ట్రేస్ చేయమని చెప్పాను. 
 
మేము చేయాల్సింది అల్లా , తనకు  వచ్చే కాల్ కోసం  ఎదురు చూడడమే.
 
నీరజా  తను కుడా  వస్తా అంది మాతో పాటు.   మేము వెళ్ళే ది  సినిమా చూడ డానికో లేదా   కాఫీ  తాగడానికో  కాదు చాలా  డేంజర్ అక్కడ ఏమైనా  జరిగితే  మీ నాన్నకు  సమాధానం చెప్పాలి అని తనను వద్దని చెప్పాను , కానీ తను వినకుండా  నాతొ వస్తా అని పట్టు పట్టింది.
 
నా  బైక్ లో, దీపాలి బైక్ లో   పెట్రోల్  ఫుల్ గా కొట్టించి  దీపాలి  వాళ్ళ నాన్న దగ్గర నుంచి ఫోన్  , డబ్బులు ఉన్న బ్యాగ్ తీసుకోని మీరు వెళ్ళండి  నేను  మీకు  టైం టు  టైం  కాల్ చేసి  అప్‌డేట్  చెస్తుంటా  అని పంపించి వేసాను.
 
వెళ్తూ , వెళ్తూ   “అమ్మాయిలు జాగ్రత్త బాబు”  అని చెప్పి వెళ్ళాడు.   
 
మా ఫ్రెండ్  తెచ్చిన వాటిలో నుంచి చి  ఓ చిన్న ట్రాకింగ్  బగ్  ను బ్యాగ్  లోపల వైపున  అంటించా , ఒక వేల  వాళ్ళు బ్యాగ్   లోంచి  డబ్బులు తీసేసి  వేరే బ్యాగ్  లో పెట్టి బ్యాగ్   ఇక్కడే వదిలేస్తే ఎలా  అని ఆలోచించి  ఇంకో చిన్న బగ్  ను  డబ్బుల మధ్యలో  ఉంచాను,  వాళ్ళు  మరీ   కట్టలు  విప్పి చూస్తే  కానీ  కనిపించదు. అన్నీ  సరి చూసుకొని కిడ్నాపర్స్ కాల్  కోసం ఎదురు చూడ సాగాము.
 
 
తను  వెళ్ళిన  ఓ  ౩౦ నిమిషాలకు  టెలిఫోన్ కంపెనీ  లో  పని చేస్తున్న మా ఫ్రెండ్ దగ్గర నుంచి కాల్ వచ్చింది నా ఫోన్ కు
“మామ నెట్ ఫోన్ నుంచి వస్తుంది   కాల్ నీకు” అని చెప్తుండగా   , దీపాలి   చేతులో  ఉన్న వాళ్ళ నాన్న ఫోన్ మొగ సాగింది.    నువ్వు లైన్లో  ఆ కాల్ ట్రేస్ చెయ్యి మామా  నేను ఆ కాల్  అటెండ్  అవుతాను అంటు  , దిపాలి  చేతులోని ఫోన్ తీసుకోని  హలో  అన్నాను , కొద్దిగా దిపాలి  వాళ్ళ నాన్న లాగా వాయిస్  మారుస్తా.
 
ఇంకో  2 గంటలలో  ట్యాంక్ బండ్  మీద  ఉన్న  శ్రీ కృష్ణదేవరాయలు  విగ్రహం  వెనుక  ఓ  చెత్త బుట్ట ఉంటుంది  అందులో వేసి  వెనుకకు  తిరిగి చూడకుండా  వెళ్లి పొండి.  అంటూ  మరో మాట  మాట్లాడే అవకాశం  ఇవ్వకుండా  ఫోన్ పెట్టేసాడు.
 
ప్రస్తుతానికి మరో మార్గం లేదు , వాడు చెప్పినట్లు చేయడం తప్ప అనుకుంటూ . దీపాలి  తెచ్చిన బండి  నీరజకు  ఇచ్చి,  దానితో పాటు బ్యాగ్  లో పెట్టిన  డివైజ్ ట్రాకర్  తన చేతికి  ఇచ్చి  దాన్ని  ఫాలో  అవుతూ  వెళ్ళు ,  కానీ నువ్వు  లోయర్  ట్యాంక్ బండ్  లో ఉండు  నీకు సిగ్నల్  అందుతుంది లే ఈ డివైజ్ చాలా పవర్ ఫుల్ అని చెప్పి  తన ఫోన్ లో  జీపీఎస్ అన్ లో ఉంచి  దానిని  నా ఫోన్ ద్వారా ఫాలో  కావడానికి ఏర్పాట్లు చేసుకున్నాను. 
 
దూరం నుంచి  ఫోటో  తీయడానికి  తన ఫోన్ కు   ఓ  ఫోన్ జామ్  లెన్సు కెమెరా తో పాటు ఓ నైట్  vision  బైనాక్యులర్స్  ఇచ్చాను.  మా దగ్గర  అలాంటి  సెట్టు ఇంకో టి   నా వెనుక ఉన్న  దిపాలి  చేతులో  ఉన్నాయి.
 
తన మోహంలో  మెదులు తున్న question  గ్రహించి 
“దీపాలి నాతొ పాటు ఉంటుంది  అవసరం  వచ్చినప్పుడు తనను  వాళ్ళ ముందుకు  పంపుతాను ”  అని చెప్పి  ముగ్గురం అక్కడ నుంచి  ట్యాంక్ బండ్  కు  వెళ్ళాము  తనను   కింద వైపు వెళ్ళమని చెప్పి  టైం  చూసుకొని వాళ్ళు చెప్పిన విగ్రహం వెనుక ఉన్న చెత్త  డబ్బాలో బ్యాగ్  విడిచి  సికిందరా బాదు  వైపు  వెళ్లి  అక్కడున్న పార్కు  ఎంట్రన్స్  లో  బైక్  అన్ చేసుకొని  ట్రాకర్  వైపు చూస్తూ కూచున్నాము.
 
మేము బ్యాగ్  డ్రాప్ చేసిన  ఓ 20 నిమిషాలకు  నేను ఫిక్స్ చేసిన ట్రాకర్  చలనం లోకి వచ్చింది.  మాకు  వ్యతిరేక దిశలో  పయనం కా సాగింది.   అది చలనం లోకి వచ్చిన వెంటనే  నేను బైక్  ను  ట్యాంక్ బండ్ మీద కు  తిప్పి వాళ్ళ వైపు పోనిచ్చాను ,  బ్యాగ్  డ్రాప్ చేసిన దగ్గరకు మేము వచ్చే సరికి  వాళ్ళు  హిమాయత్ నగర్ వైపు  వెల్ల సాగారు.  వాళ్ళకు  దగ్గర లో  నీరజా  మూవ్ మెంట్స్ కనబడ సాగాయి  ఫోన్ లో. 
 
ఆలస్యం చేయకుండా  బైక్  ను  వేగంగా  వాళ్ళు  వెళ్ళిన  దారి వైపు మళ్లించాను.   
నారాయణ గూడా  ఫ్లైఓవర్ మీద   నీరజా  బైక్  కనబడింది.     ఇంకొద్దిగా స్పీడ్ గా నల్లకుంట  మెయిన్ రోడ్డు మీద  నుంచి  యూనివర్సిటీ  లోకి  ఎంటర్ అవుతుండగా  తనను  అందుకున్నాము,    తన పక్కనే బైక్  పోనిస్తూ  మేము ముందు వెళతా ము  నువ్వు కొద్దిగా లేట్ వెనుకగా  రా  అని చెప్పి  మా ఇద్దరి ఫోన్ లు  ఎక్స్ఛేంజి  చేసుకున్నాము. అప్పుడు తను చెప్పింది  ముందు ఉన్న వాళ్ళు బైక్ మిద  ఉన్నారు ,  అందులో  బైక్ నడిపే  వాడు  ఫ్యాషన్  గా హెయిర్ స్టైల్  లో ఉన్నాడు ,  వెనుక కూచున్న వాడు మాత్రం  నల్లగా తుమ్మ  మొద్దు లాగా ఉన్నాడు  అని చెప్పింది.  తనను నా మొబైల్  ఫాలో  అవుతూ కొద్దిగా డిస్టెన్స్  లో  వస్తూ ఉండమని చెప్పి  నా బైక్ ను ముందుకు దూకించాను.
 
మా ముందు ఉన్న వాళ్ళు తాపీగా  యూనివర్సిటీ  మిద నుంచి  తార నాకా ఫ్లైఓవర్  మీదుగా , మౌలాలి  రోడ్డు , ECIL రోడ్డు మిద నుంచి   ఆ చొరస్తా లో ఎడం వైపు  తీసుకోని   చౌరస్తాకు దగ్గర లో  ఉన్న  అయ్యప్ప  టెంపుల్  రోడ్ లోకి  ఎంటర్ అయ్యి  కొద్ది దూరం వెళ్ళిన తరువాత ,  నా ట్రాకర్ లోని చుక్క  ఆగిపోయింది.  మేము  ఆ రోడ్డు ఎంట్రన్స్  లోకి  ఎంటర్  అయ్యి  కొద్ది దూరం  లోనకు వెళ్ళగానే  అక్కడ  బాయ్స్ హాస్టల్  ఉంది   దాని ముందు ఓ కార్ , కొన్ని బైక్ లు ఆగి ఉన్నాయి  నా ట్రాకర్  లోని డాట్  అక్కడే ఆగిపోయింది.
 
మా వెనుక ఉన్న నీరజను అక్కడే ఉండమని చెప్పడం  వలన  తన మెయిన్  రోడ్డు లోనే ఆగి ఉంది.  మేము ఆ హాస్టల్  కు కొద్దిగా ముందుకు వెళ్లి  ఓ ఇంటి  గేటు ముందు బైక్ ను  ఆపి , ఆ ఇంటి ముందు ఉన్న  చెట్టు చాటున   హాస్టల్ ను  గమనించ సాగాము.   కొద్దిసేపటి కి  నా ట్రాకర్ లోని డాట్ ముందుకు కదల సాగింది.  హాస్టల్  లోంచి ఇద్దరు  దిట్టంగా ఉన్న వ్యక్తులు కారులో కూర్చోవడం  కారు ముందుకు కదలడం   కనిపించింది  నేను చూస్తున్న నైట్ విసన్ బైనాక్యులర్ లోంచి.  మాము  పట్టిన  బ్యాగ్ కాకుండా  వేరే నల్ల కలర్ బ్యాగు  ఉంది వారి వద్ద, అంటే  నేను అనుకున్నట్లు వాళ్ళు బ్యాగు ను మార్చేశారు  ,   ఇంకో  ట్రాకర్  device  ను  డబ్బుల్లో పెట్టడం  మంచిది అయ్యింది. 
 
వాళ్ళ కారు   గల్లీ రోడ్డు లోంచి  మెయిన్ రోడ్డు లోకి రాగానే  ,  నీరజా కు ఫోన్ చేసి  వాళ్ళు వస్తున్న కారు నెంబర్ చెప్పి  దాన్ని పాలో  కమ్మని చెప్పి  మేము కూడా  బయలు దే రాము.
 
అంత వరకు  నాతొ పాటు వెనుక కూచోవడం తప్ప  ఒక్క  మాటా మాట్లాడని  దీపాలి “రు పాలిని  అక్కడ లేదా  సార్ ” అంది.
“చూస్తుంటే వాళ్ళు అమ్మాయిల్ని అక్కడ ఉంచ లేదు  వేరే ఎక్కడో ఉంచినట్లు ఉన్నారు , బహు శా వాళ్ళు అక్కడికే వెళుతుండ  వచ్చు ” అని చెప్పాను.  
 
మేము కొద్ది దూరం వెళ్ళే కొద్దీ  నీరజా  మా ముందు కనబడింది,  స్పీడుగా తన  పక్కన  వెళ్లి “ఏమైంది , ఎందుకు ఆపావు  “
“నా ట్రాకర్  లో  సిగ్నల్  లేదు. “
“వాళ్ళు బ్యాగు మార్చేసారు, నా ట్రాకర్ లో సిగ్నల్ ఉంది.  రెండు  బైక్ ల లో వెళ్ళడం మంచిది కాదు,  నువ్వు వెనక్కు వెళ్లి పో , మేము  వాళ్లను పాలో  అవుతాము”
“నేను వెళ్ళాను , కావాలంటే ముగ్గురం   ఒకే బైక్ మీద  వెళ్దాం”  . 
 
తను   వెనక్కు వెళ్ళడానికి   ఎలాగా  ఒప్పుకోదు , అందరం కలిసి ఒకే బైక్ మీద  వెళ్ళడం మంచిది  అని చెప్పి  కొద్దిగా ముందుకు వెళ్లి అక్కడున్న ఓ  షాప్ లో బైక్ పార్క్ చేసి ,  రేపు వచ్చి  తీసుకుంటా ము   అని చెప్పి  అతన్ని  ఒప్పిచ్చి   , నా డీటెయిల్డ్  తనకిచ్చి   ముగ్గురం  ఒకే బైక్ మీద  బయలు దేరాము.
 
దీ పాలి ముందే  కూచోవడం  వాళ్ళ తను  ముందుకు జరిగి నాకు అనుకోని కూచోక తప్ప లేదు.   దారిలో వెళుతున్నప్పుడు  తన ఎత్తులు నా వీపుకు గుచ్చుకోవడం  తేలుస్తూనే ఉంది.  
 
బైక్ ను కొద్దిగా స్పీడు పెంచి  కారు కు మాకు దూరం విలున్నంత  తక్కువుగా ఉండేట్లు  నడప సాగాను.   రాను రాను మేము వెళ్ళే రోడ్డు మీద వెహికల్స్  తక్కువ కా సాగాయి.   ఇటువంటి  సందర్బం లో మా బైక్  లైట్స్  ఆఫ్ చేయడం  మంచిది  అనుకుంటూ  ,
 
“కొద్దిగా గట్టిగా పట్టుకోండి , నేను బైక్  లైట్స్  ఆఫ్ చేసి వాళ్ళకు  దగ్గరగా  వెళతా ను,  మన బైక్ లెట్స్ ఉంటా వాళ్ళకు  తెలిసిపోతుంది  ఎవ్వరో  ఫాలో  అవుతున్నారు అని ”  అంటూ  బైక్  లైట్స్  ఆఫ్ చేసి కొద్దిగా స్పీడ్ పెంచి  వాళ్ళ కు దగ్గరగా  కారు వెనుక నా బైక్ ను  నడప సాగాను. 
మందున్న  వారు  దాదాపు  ఓ  ౩౦ నిముషాలు ప్రయాణించిన తరువాత వాళ్ళ  కారు స్పీడ్ తగ్గి పో సాగింది.  వాళ్ళ స్పీడ్ కు అనుగుణంగా  మా మద్య దూరం పెంచుతూ వాళ్ళను  గమనించసాగాము.
 
చివరకు వాళ్ళు  గమ్యస్తానాన్ని చేరుకున్నట్లు, వాళ్ళ కారు  రోడ్డు పక్కకు  దిగి  అక్కడున్న  మట్టి రోడ్డు మీద  కొద్ది దూరం వెళ్లి అక్కడున్న  ఫార్మ్ హౌస్  గేటు దగ్గర ఆగింది.  వాళ్ళు అగిని కొద్ది సేపటికి  గెట్ ఓపెన్ చేయగా  కారు లోనకు వెళ్ళింది. 
 
మేము  అక్కడే ఆగి  లోపలి వెళ్ళడానికి దారి ఉందేమో  అని చూడ సాగాము.    మెయిన్ రోడ్డుకు  1/4 k.m  దూరం లో  ఉంది  , ఫార్మ్ హౌస్ చుట్టూ పెద్ద  ఫెన్సింగ్ ఉంది.  లోపలి వెల్ల దానికి ఓ పెద్ద మెటల్  గేటు మాత్రమే ఉన్నట్లు ఉంది.  
 
గేటు ఓపెన్ చేసినప్పుడు  వాచ్ మెన్  చేతిలో గింజుకుంటున్న రెండు కుక్కలను చూపాము.    లోనుకు వెళ్ళాలంటే  వాటిని ఎ  మార్చక తప్పదు.  లోపల ఇంకా ఎం అడ్డంకులు ఉన్నాయో లోనకు వెళితే గాని తెలియదు.
 
బైక్  ను  అక్కడే  పొదల్లో  వదిలి  ఫెన్సింగ్  వెంట కొద్ది దూరం వెళ్లి చూపాను.  నా వెనుక ఉన్న  ఇద్దరు  నాకు ఇప్పుడు పెద్ద భారం అయ్యారు.     వాళ్లను అక్కడే  గేటు పక్కన  పొదల్లో  దాక్కొని  గేటు వైపు చూస్తూ ఉండండి  , ఎవరైనా బైటకు వస్తే నాకు  కాల్ చెయ్యండి  అటూ    వాళ్లను అక్కడ వదిలి  ఫెన్సింగ్  వెంట  గేటుకు వెనుక వైపుకు వెళ్లాను.
 
దాదాపు  20 నిమిషాలు అలా  ఫెన్సింగ్  వెంట ఓపికగా నడవగా   ఓ చోట   మట్టి  తోడి నట్లు  అగుపించి  అక్కడ ఆగాను.   లోపల  ఉన్న  పంట  తినడానికి పక్కనే ఉన్న గుట్ట లోంచి  పందులు అక్కడ   ఫెన్సింగ్  కింద  గుంటలు  తవ్వి  అందు లోంచి  లోపలికి  వెళ్లి  వస్తు ఉన్నట్లు అగుపించింది.  ఆ పాయింట్  గుర్తుకు పెట్టుకొని  అక్కడ నుంచి   వాళ్లను వదిలిన దగ్గరకు వచ్చాను.
 
రాత్రి   8  గంటలు చూపించింది  నా  వాచ్  ,మా ఎదురుగా పార్మ్ హౌస్ లోని  లైట్స్ మాత్రం   ఆ చుట్టూ పక్కల వెలుగును నింపుతున్నాయి.  మిగిలిన ప్రాతం అంతా  ఆ వెలుగుని కబళించటానికి  అన్న ట్లు దట్టమైన చీకటి ఆక్రమించింది.
 
మేము ఉన్న చోటు లో  కొద్దిగా వెనక పక్కన పెద్ద చెట్టు కనబడింది, అందు లోంచి పెద్ద  కొమ్మను  విరిచి  చేతికి సరిపడే విధంగా  ఓ  మూడు  చేతి కర్రలను   తయారు చేసి  వాళ్ళకు చేరో ఓకటి చేతికి  ఇచ్చి , నా చేతిలో ని కట్టెను చూసుకున్నాను  సరిగ్గా బేస్ బాల్  బ్యాట్  లా చేతిలో ఇమిడి పోయింది, పచ్చిగా ఉండడం వలన కొద్దిగా  బరువుగా అనిపించింది వాళ్లను ఇద్దరినీ  నా వెనుకగా రమ్మని  నేను  ఇంతకు మునుపు గుర్తు పెట్టిన చోటుకు బయలు దేరాను. వెనక రమ్మన్న  వాళ్ళు నాకు అనుకోని రాసాగారు.  వాళ్లను అనీ  లాభం లేదు  బయట చీకటి అలా ఉంది  అనుకుంటూ   ఫెన్సింగ్   కింద పందులు చేసిన బొరియ ఉన్న ప్లేస్  కు వచ్చాము.
 
లోపలి వెళ్ళాలి అంటే  కింద నుంచి పాక్కుంటూ  వెళ్ళాలి,  ముందుగా నేను  లోపలి వెళ్ళి  వాళ్లను  నా వెనుక రమ్మన్నాను.   ఒకరి  వెనుక  ఒకరిని  అటు వైపు  దాటించే సరికి  నాకు  ముత్తాతలు  కనబడ సాగారు.  ఇంకా నయం చీకటి కాబట్టి  వాళ్ళ బట్టలకు అంటిన మట్టి,  వాళ్ళ మోచేతులు దోక్కొని పోగా  అక్కడక్కడా  కారుతున్న రక్తపు చారలు  కనబడ లేదు.  
 
“ఎటువంటి పరిస్థితి లోనూ  గట్టిగా  అరవకండి, అరుస్తే  మిగిలిన అందరికీ వినబడుతుంది  వాళ్ళు అంతా కట్ట కట్టుకొని వస్తారు.  ఒకవేళ ఎవరైనా   మీకు  కనిపిస్తే  ఇద్దరు చెరో  వైపుకు తప్పుకోండి  అంతే కానీ ఇద్దరు ఒక్కటీగా   ఉండ వద్దు.  మరీ  ప్రమాదం  అనిపిస్తే నిర్మొహమాటంగా  చేతి లోని కర్రను ఉపయోగించండి.”   అని చెప్పి ముందుకు వెళ్ళాను.
 
అక్కడున్న  ఇంటికి దగ్గరకు వెళ్ళే సరికి , ఇంటి  మిద ఉన్న లైట్ల  వెలుగు లో చుట్టూ పక్కల స్పష్టంగా  కనబడ సాగింది.  ఆ ఇంటి చుట్టూ  ఓ అర ఎకరం  మేరా  రక రకాల  చెట్లు  పెంచారు. ఇంటి వెనుకకు ఇంటి ముందు ను సపరేట్ చేస్తూ ఓ చిన్న  ఫెన్సింగ్  ఉంది.  అందుకే నె మో  కుక్కలు అటు వైపుకు రాలేదు.     కానీ   మాకు  ఆ ఇంటికి  వెనుక  ఓ ద్వారం అగుపించింది.    ఇంటికి వెనుక వైపు పెద్ద పెద్ద చెట్లు పెంచినట్లు ఉన్నారు  అవి  ఇంటికి  అనుకోని  , ఇంటిమీద వరకు ఉన్నాయి.   
 
ఇంకొద్దిగా  దగ్గరగా వెళ్ళే కొద్ది  సన్నని ములుగులు  వినబడ సాగాయి.   అవి ఎక్కడ నుంచి వస్తున్నాయి  అనుకుంటూ  ఆ శబ్దం  వచ్చిన  దిశవైపు  వెళ్ళాను.   ఇంటికి  కొద్ది దూరం లో ఉన్న  వేప చెట్టు కింద నుంచి వస్తున్నాయి మేము విన్న ములుగులు.   ఆ చెట్టు మెదలు చాటుగా చేసుకొని  శబ్దం  చేయకుండా ఆ చెట్టు కింద కు  చేరుకొని    ఆ సౌండ్  సోర్సు చూసి  ఆశ్చర్యం తో  నిలబడి పోయాను.   నా వెనుక  వచ్చిన ముద్దు గుమ్మాలు ఇద్దరు   చెరో భుజాన్ని పట్టుకొని నా భుజం మీద  నుంచి  ముందుకు తొంగి చూసి నా లాగా నిలబడి పోయారు.
 
మద్య వయస్సులో ఉన్న  ఇద్దరు పూర్తి  నగ్నంగా  పెనవేసుకొని ఉన్నారు.    బలిసిన  ఆమె  తొడల మద్య  అతను  ఊగుతున్నాడు,  తమకంతో  ఆమె చేసే సౌండ్స్  మేము విన్నది.
 
తనకి చివరికి వచ్చినట్లు  వుంది.  తనపై  ఉన్న  వాని పిర్రల మీద తన కాళ్లు  అడ్డ కత్తెరలా  వేసి  వాన్ని  తనలోకి లాక్కుంటా, “మామా  గట్టిగా , గుద్దు  , ఇంకా  గట్టిగా ”  అంటు  కింద నుంచి  తన పిర్రలు ఎగేస్తూ  వాన్ని  బిగించి పట్టుకొని  కార్చ సాగింది.   దాని ఫైనున్న  వాడికి  కూడా  చివరికి వచ్చినట్లు దబ దబా నాలుగు బాదులు బాది   ఆమె తొడలు పట్టేసుకొని  , తన పిర్రలు పూర్తిగా ఆమెకు  అణిచి పెట్టి  ఆమె మీద  పడుకోండి పోయాడు.  ఓ  అయిదు నిమిషాలు మేము  ఎం మాట్లాడ కుండా  విగ్రహం లాగా  చెట్టు వెనుక  వాళ్లను చూస్తూ నిలబడి పోయాము.  
 
“నువ్వు  రేపు వెళితే ఎప్పుడు వస్తావు ?  ,  మెన్న వెళ్ళినట్లు  వారం పడుతోందా  లేకా ఇంకా  ఎక్కువ రోజులు పడుతుందా ”  అంది  ఆమె
“నాకేం  తెలుసు  , వాళ్ళు  ఎక్కడ  ఆగమంటే  అక్కడ ఆగాలి , ఎన్ని రోజులు ఉండ మంటే  అన్ని రోజులు ఉండాలి ,  అందు లోనా ఈ సారి  సరుకు ఎక్కువ ఉన్నట్లు ఉంది”
“ఎంత మందిని తోలుకెలుతున్నారు”
“ఏమో  తెల్లవారితే  గాని తెలియదు  మెత్తం ఎంత మంది  అని”
“నాకే మో నువ్వు వచ్చేంత  వరకు   భయం  భయం గా ఉంటుంది.”
“మేము వెళ్ళిన తరువాత, ఇక్కడ ఎవ్వరు  ఉండరు గా , నువ్వు  కొన్ని రోజులు  ఊరికి వెళ్లి రా , మళ్లా మేము వచ్చే  టయానికి  వద్దు వు గానీ “
” మీరు  వెళ్ళిన తరువాత  అప్పుడప్పుడూ  ఎవ్వరో ఒకరు వస్తు ఉంటారు ,వాళ్ళకు  వండి పెట్టమని  సారూ  ఆర్డరు , రేపు ఓ సారి  సార్  ను  అడుగుతా లే ,  అయన వెల్ల మంటే  వెళతా ను”
 
వాళ్ళు మాట్లాడుతూ, వాడు తన మీద  నుంచి  జారి  తన పక్కన  చేరాడు ,    ఆ ఇంటి  లోంచి వచ్చే  లైట్  కొమ్మల మద్య  ఫిల్టర్  అయ్యి  మచ్చలు మచ్చలుగా  వాళ్ళ మీద  పడుతుంది.   జారి ని ఆమె రొమ్ములు  వాడి చేతులో నలగ సాగాయి.  వాడి  కాలు ఒకటి ఆమె  పొత్తి  కడుపు మీద  వేసి  ఆమెను అనుకోని పడుకొని  ఆమెను  కెలక సాగాడు.
“ఇప్పుడే  కదా  కడివెడు కార్చావు , మళ్లా  అంటే  ఎలాగా “
“మళ్లా నాకు ఇది  కావాలంటే  వారమో  , 10  రోజులో  పడుతుందే ”  అంటు  తన చేతిని ఆమె  పూ రెమ్మల మీద  వేసి నలప సాగాడు.   ఆమె  తన చేతిని వాడి తొడల మద్య  వేసి  వాలిపోయిన వాడి మొడ్డను పట్టుకొని నలప సాగింది.
 
“మనము ఈ దందా  లో  వద్దు  మామా  ఇది వదిలేసి ఎక్క డికైనా వెళ్లి పోదాము ,  అమ్మాయిల  ఉసురు మనకు చుట్టుకుంటుంది,  నువ్వు నడపడానికి ఎక్క డైనా ఎదో  ఒకటి ఉంటుంది “
“నిజమేనే , నాకు చాలా సార్లు అనిపిచ్చింది, కానీ  దీంట్లో  ఉండేది పెద్ద పెద్ద తల కాయలు  మనల ను  వదులుతారు అం టావా”
“ఇక్కడ  ఉండొద్దు  ఎక్క డికైనా  దూరంగా  వెళ్లి పోదాము , నాకు ఇక్కడ బాగా లేదు  వీళ్ళు చేసే పనులు “
“మనలను  పనిలో పెట్టుకున్నప్పుడు, తోటలో పని చేయాలి అని చెప్పారు గానీ,  ఇట్లాంటి పనులు  అనుకో లేదు “
“ఇసారికి  వేల్లోతా  ,  వచ్చిన తరువాత ఆలోచిద్దాం ఎం చేయాలనేది. ”  అంటూ  ఆమె చేతి నలుపుడు వలన  నిక్కి  నిగిడిన  వాడి మొడ్డను, ఆమె  ఓ కాలిని పైకి లేపి  సైడ్ నుంచి  ఆమె  బొక్కలో దూర్చాడు.  
 
తన పిర్రలు  వెనక్కు జరుపుతూ , వాడి మొడ్డను తన లోతుల్లో  దించుకొని , తన రొమ్ములు రెండింటి ని  వాడికి అప్పగించింది.  వాటంగా  దాని  తొడలు  పట్టుకొని    సైడు నుంచి  దాన్ని దెంగ సాగాడు.  
 
కుడి భుజం మీద నుంచి  చూస్తున్న ఉన్న  నీరజా  ఇంకొద్దిగా గా దగ్గరకు  జరిగి తన రొమ్ములు  నాకే సి  ఒత్తుతూ , నా చేతిని తన చుట్టూ తిప్పి తన కుడి రొమ్ము మీద  వేసుకొంది.  మేము చెట్టు మొదలు  వెనుక ఉండడం అక్కడ పడుకొని  ఉన్న వాళ్ళ మీద  పడే వెలుతురు  కూడా  మా మీద పడక పోవడం తో  పక్కన  దీపాలి ఉన్నది అని కూడా  చూడకుండా  తన రొమ్ములతో  నన్ను రెచ్చ గొట్ట సాగింది.
 
ముందు  విచ్చల విడిగా వాళ్ళ దెంగు లాట చూడ్డం  వలన  నా ప్యాంటు లో  మా చిన్నోడు  వీరంగం చేయసాగాడు. 
 
వాళ్ళ మాటల నుంచి ఏమైనా  సమాచారం  దొరుకు తుందేమో  నని  అక్కడే  ఇంకొద్ది  సేపు నిలబడాము.  వాళ్ళ  దెంగు  లాట  వేగం పెరిగి  వాళ్ళ ములుగులు  సౌండ్ తారా స్థాయికి  చేరుకుంటుండగా , మేము అక్కడ నుంచి  మెల్లగా వెనక్కు జరిగి   కొద్ది దూరం వెళ్ళిన తరువాత  నోళ్లు విప్పాము.
 
“వాళ్ళ మాటలను బట్టి  ,  వీళ్ళు  ఎదో పెద్ద స్థాయిలో  ఇక్కడ వ్యాపారం చేస్తున్నారు ,   రేపు ఉదయం  ఇక్కడ నుంచి బయలు దేరుతున్నారు, అంటే  లోపల  రుపాలి వాళ్ళు ఉండాలి. “
“అయితే  మనము  ఈ రాత్రికే ఎలాగైనా రూపాలని  బయటకు తీసుకోని రావాలి , రేపటి వరకూ  వెయిట్ చేస్తే వాళ్ళు ఎక్కడ నుంచి వెళ్లి పోతారు”  అంది  దీపాలి నా చెవి వద్ద తన నోరు పెట్టి  గుస గుస లాడింది.  
 
“మీరు  ఇందాకా  చెట్టు మొదట్లో నే ఉండండి ,  నేను ఆ చెట్టు మీద  నుంచి పైకి ఎక్కి లోనకు వెళ్ళడానికి  ఏటైనా దారి  దొరుకుతుందేమో చూసి వస్తా”  ఇందాకా  వాళ్ళు  దెంగులాడుతున్న చెట్టు కింద కు వచ్చాము. 
 
మేము వచ్చే సరికి వాళ్ళ  రెండో  రౌండ్ పూర్తి అయ్యి , బట్టలు కట్టుకొని  వెనుక  వైపు  ఉన్న డోరు గుండా  లోనుకు  వెళ్ళడం  కనిపించింది.    వాళ్లను రెండు  పీకి   అదే  ద్వారం  గుండా  లోపలి వెళ్లాలని  మనసు పీకుతున్నా  , వాళ్ళ కనబడక పొతే జరిగే  గొడవ గుర్తుకు వచ్చి  మేము అనుకున్న  మార్గానికే కట్టుబడి పోయా.
 
వాళ్ళు లోపలి వెళ్లి తలుపు వేసుకోగానే , ఇంటికి  దగ్గర లో  ,  ఇంటి మీద కు  పాకిన కొమ్మలున్న చెట్టు పైకి  ఎక్కి  ,   వాలిన  కొమ్మ మీద  నుంచి  ఇంటి మీద కు చేరుకున్నా.
 please like our new face book page
https://www.facebook.com/jabbardasth1
twitter link
 

Also Read

కలసి వచ్చిన అదృష్టం

నా మాలతీ 

ఉన్నది ఒక్కటే జిందగీ 

నా facebook గ్రూప్ మరియు పేజి ని కింది లింక్స్ ద్వార చూడొచ్చు

https://www.facebook.com/groups/2195497877338917

https://www.facebook.com/jabbardasth 

https://s.magsrv.com/splash.php?idzone=5160226

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to top button