GIRLS HIGH SCHOOL – 34 | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU

GIRLS HIGH SCHOOL - 34 | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU కథ,కథనం: వి క ట క వి [caption id="attachment_5553" align="alignnone" width="1131"] GIRLS HIGH SCHOOL | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU [/caption] ఎగ్జామ్ కి టైం అయిపోతోంది. వీళ్ళింకా రాలేదేమిటి?" టెన్షన్‌తో పూనకం వచ్చినట్లు ఊగిపోతోంది నాస్మిన్. సెంటర్ లోకి అనుమతించడానికి కేవలం పదిహేను నిముషాలే వుండటంతో నాస్మిన్, సామిర్ లు సుజాత గురించి కంగారు పడసాగారు. "ఐనా... పరీక్ష పెట్టుకొని కూడా వెళ్ళాల్సినంత అర్జెంటు పనేమయివుంటుంది?" అందామె మళ్ళా. సామిర్ కి అంతకుమించిన సందేహాలు, భయాలూ, ఆందోళనలూ వస్తున్నాయి గానీ నాస్మిన్ ముందు వాటిని బైట పెట్టకుండా, "సరే... నీకూ లేటయిపోతోందిగా, నువ్వు లోపలికెళ్ళు!" అన్నాడు. నాస్మిన్ తలాడిస్తూ ఓసారి తన చేతికున్న వాచీని చూస్తూ, "హ్మ్... ఇంకో ఐదు నిముషాలు చూద్దాం—" అని అంటుండగా అప్పుడే శంకర్ బైక్ వారి ముందు ఆగింది. సుజాత ఆ బైక్ మీంచి దూకినట్లుగా దిగుతోంది. నాస్మిన్ రిలీఫ్ గా ఊపిరి తీసుకుని, "సుజీ...!" అంటూ వడివడిగా ఆమె దగ్గరికి వెళ్ళి, "ఇంతసేపూ ఎక్కడికి వెళ్ళిపోయావ్?" అని కోపంగా అడిగి శంకర్ వైపు చూసి, "సార్—" అని ఏదో అనబోతుండగా, "ఎగ్జామ్ కి టైం ఐపోతోంది. తొరగా వెళ్ళండి ఇద్దరూ... మళ్ళా ఎంట్రీ క్లోజ్ చేసేస్తారు. ఏమైనా వుంటే తర్వాత చూద్దాం. ఆల్ ద బెస్ట్!" అని గబగబా చెప్పేసి శంకర్ అక్కణ్ణించి స్టార్ట్ అయ్యాడు. సుజాతని చూసిన సంతోషం వల్లనో మరెందుకనో పరీక్షా సమయం అయిపోతోందన్న విషయాన్ని క్షణంపాటు మరిచిపోయింది నాస్మిన్. శంకర్ గుర్తు చెయ్యగానే తుళ్ళిపడి, "హా... యహ్... అల్లా... యస్ సర్! థాంక్స్... సుజీ... పద వెళదాం!" అని వెనక్కి మరలుతూ అంది. శంకర్ వెళ్ళిపోయాడు. సామిర్ అక్కడే నిల్చుని వున్నాడు. నాస్మిన్ అతన్ని దాటుకొని గాభరాగా సుజాత చెయ్యి పట్టుకుని సెంటర్ వైపు పరుగులాంటి నడకతో నడుస్తోంది. ఆమెకి ఇంకేమీ పట్టించుకునే ధ్యాసలేదు. వెనక నించి, "ఆల్ ద బెస్ట్!" అన్నాడు సామిర్ కాస్త గ్రొంతుని పెంచి. సుజాత వాణ్ని చూసి తన మరో చేత్తో హ్యాండ్ బ్యాగ్ జిప్ ని ఓపెన్ చేసి అందులోంచి మడిచిన కాగితాన్ని ఒకటి తీసి వాడికి కనపడేలా నేల మీద పడేసి కళ్ళతోనే తీసుకొమ్మన్నట్లుగా సైగ చేసింది. సామిర్ ఆ కాగితాన్ని చూసి మళ్ళా సుజాతని చూశాడు. ఆమె అతన్ని చూసి సన్నగా నవ్వుతూ చిన్నగా చెయ్యూపి నాస్మిన్ తో కలిసి సెంటర్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. ★★★ "నువ్విక రాజమండ్రికి ట్రాన్సఫర్ చెయ్యించేసుకో అన్నయ్యా! రోజూ కాకినాడ నుంచి వస్తూ పోతూ ఎంత చిక్కిపోయావో చూడు... పాపం!" అని అజయ్ కి భోజనం వడ్డిస్తూ బుగ్గలు పట్టుకుని ముసిముసి నవ్వులు చిందించింది వాణీ. అజయ్ వెంటనే వాణీ చెవిని దొరకబుచ్చుకొని, "నువ్వే సగం నా రక్తాన్ని పీల్చేస్తున్నావే!! ఏదో మా లత చేతి వంట చలువతో ఇంకా ఇలా బతికి ఉన్నానుగానీ—" వాణీ తన చెవిని వదిలించుకొని దూరంగా జరిగి, "అబ్బోస్... అక్కయ్యే కాదమ్మా, నేనూ అద్భుతంగా వండగలను!" అంది తన ముక్కుని గాల్లోకి ఎగరేస్తూ. "ఆమాట నువ్వు కాదు. నీ వంట తిని బ్రతికి బట్టకట్టినవాళ్ళు అనాలి వాణీ!" కుర్చీలో కూర్చుంటూ చల్లగా అన్నాడు శిరీష్. "కరెక్ట్ గురూ!" అంటూ అజయ్ పగలబడి నవ్వాడు. శిరీష్ కూడా అతనితో జత కలిశాడు. వాణీ బుంగమూతి పెట్టి, "బావా!" అంది గారంగా. లత కిచెన్ లోంచి ఏదో కూరని పట్టుకుని వస్తూ, "ఏంటీ అంతలా నవ్వుతున్నారూ—!" అంటూ వాళ్ళని చూస్తూ కళ్ళెగరేసింది. అంతలో అజయ్ ఫోన్ మ్రోగింది. తీసి చూశాడు. 'సౌమ్య!' చప్పున లేచి నిల్చున్నాడు. "ఏమయింది అజయ్?" అడిగాడు శిరీష్. "ఏం లేదు గురూ" అంటూ తల అడ్డంగా ఊపుతూ, "సౌమ్య—" అని ఫోన్ స్క్రీన్ ని చూపించి, "రాత్రికి కాల్ చేస్తానని చెప్పింది. నేనే మర్చిపోయాను... ఛ! ఒక్క నిముషం—" అంటూ అక్కణ్ణించి గబగబా బైటకి వచ్చేశాడు. వెనక ఆ ముగ్గురూ ఒకర్నొకరు చూసుకొని నవ్వుకున్నారు, సౌమ్య పట్ల అజయ్ కనబరుస్తున్న (అ)టెన్షన్ ని చూసి.! ముందురోజుకి మల్లే అతను ఎత్తేలోగానే కట్ అయిపోయింది. ఉస్సూరుమంటూ ఫోన్ తో తలని ఓసారి మొట్టుకొని తనే సౌమ్యకి డయల్ చేసాడు. ఒక్క రింగ్ అయ్యీ అవ్వగానే అట్నించి, "హలో!" అంటూ మధురంగా మాట విన్పించిందతనికి. లోపల గుండె తలుపులు ధభాధభా కొట్టేసుకుంటోంటే— "హ్.. హలో... సౌమ్యా!?" అన్నాడు. అతని గొంతు కరుగ్గా కాకుండా చాలా మృదువుగా అన్పించింది అటు సౌమ్యకి కూడా. "హా... సౌమ్యనే మాట్లాడుతున్నాను!" "ఆ...ఆ...హ్... సారీ మర్చిపోయాను. థాంక్స్ ఫర్ కాలింగ్!" "చేస్తానని మాటిచ్చానుగా!" "యస్... థాంక్యూ... థాంక్యూ సోమచ్!" "హుఁ... ఇలా థాంక్సులు చెప్పించుకోటానికేనా నేను కాల్ చేసిందీ!" "స్... సారీ—" "ఒహ్హో— ఇంకేమైనా మాట్లాడండీ!" "సారీ... నేను— అఁ... నాకేం మాట్లాడాలో... తెలీడం లేదు!" అని అజయ్ అనగానే సౌమ్య తియ్యటి నవ్వు సన్నగా అతని చెవులని చేరింది. తన మనసులో ఏదో మెరుపు తీగ తళుక్కుమన్న భావన కలిగిందతనికి. "మీ నవ్వు చాలా బాగుంది!" అనేశాడు. దాంతో, అట్నుంచి బోనస్ గా మరి కొన్ని నవ్వులు విరిశాయి. "మీరూ లెటర్ ని చాలా బాగా వ్రాశారు!" అందామె చివర్న. "థాంక్స్!" చెప్పాడు అజయ్. "అబ్బా... ఇప్పటికి థాంక్సులూ, సారీలూ తప్ప మీరు ఏమీ మాట్లాడలేదు.! అవి కాకుండా మరేమైనా చెప్పండి," అంటూ మరలా అతన్ని ఆటపట్టించే ధోరణిలో మాట్లాడసాగింది సౌమ్య. అజయ్ క్షణంసేపు ఆగి ఓసారి వెనక్కి తిరిగి ఎవరూ తనకి దగ్గరగా లేరని నిశ్చయించుకున్నాక, "అయ్- లవ్ యూ సౌమ్యా!" అన్నాడు మెల్లగా. ఒళ్ళంతా జివ్వుమన్నట్లు అన్పించింది సౌమ్యకి. అతని నోటి నుంచి ఈమాటని వినటం కోసం ఆమె మనసు ఎంతగా తహతహలాడుతోందో ఆమెకి తెలిసొస్తోంది గాఢంగా శ్వాసని తీసుకుని వస్తున్న నవ్వుని పెదాల చివర్న ఆపుకుంటూ, "ఎలా నమ్మమంటారూ?" అడిగిందతన్ని. "నమ్మకం కలిగేందుకు... నన్నేం చెయ్యమంటారు?!" "ఏం చెప్పినా చేస్తారా?" "తప్పకుండా!" ఒకట్రెండు క్షణాల మౌనం తర్వాత—"ఒకవేళ, చచ్చిపోమంటే... చచ్చిపోతారా?" అందామె. చిత్రమైన సమస్యే! ఇదే ముందరి టఫ్ అయ్యుంటే సమాధానం ఎలా వుండేదోగానీ, ఇప్పుడు అజయ్ ఆమె ప్రశ్నకి సన్నగా నవ్వుతూ, "చచ్చిపోతానులేఁ... మీతో కలిసి ఓ అరవై, డెబ్భయి ఏళ్ళు బ్రతికేసి!" అన్నాడు. చప్పున కళ్ళలో ఆనందపు తడి చేరింది సౌమ్యకి. కళ్ళను ఓసారి మూసుకొని తెరిచి, "అంటే... ఆతర్వాత ఒంటరిగా నన్నొదిలేసి పోతారా?!" అంది కూసింత గోముగా. అజయ్, "ఛఛ... నిన్నూ నాతో కలిసి తీసుకుపోతానుగా!" అన్నాడు కొంటెగా. గలగల నవ్వేసింది సౌమ్య. "మరి... నన్ను జీవితాంతం భరించేంత ఓపిక మీకుందా!" "దానికేం! చాలానే వుంది. రోజూ జిమ్ కి వెళ్తున్నాను కదా!" అన్నాడు అజయ్. ఈసారి మొదలెట్టిన నవ్వుని ఆపటానికి సౌమ్యకి చాలా సమయమే పట్టింది. అజయ్ కొనసాగిస్తూ— "సౌమ్య... నువ్విలా ఎప్పుడూ నవ్వుతూ నా ప్రక్కనే ఉంటే చాలు. నాకు జీవితంలో ఇంక ఏమీ అక్కరలేదు అనిపిస్తోంది!" అన్నాడామెతో. అతని మాటలు తన హృదయాన్ని కరిగించేస్తుంటే సౌమ్య మెల్లగా, "సరే, ఉంటాను!" అనేసింది. "నిజంగా! ఉండిపోతావా నాతో...?" ఉత్సాహంగా అడిగాడు అజయ్. వెంటనే, "అహ్హా... 'ఇక ఉంటాను' అంటున్నాను. బాగా లేటవుతోంది కదా! పరీక్షలు దగ్గరపడుతున్నాయి. చదువుకోవాలి!" అందామె తన మాటని మార్చేస్తూ. "ఓహ్... సరే అయితే!" నిరాశగా అంటూ, "ఓకే, గుడ్ నైట్... సౌమ్య," అన్నాడు. ఆమెతో ఎంతసేపు మాట్లాడినా మరికాసేపు మాట్లాడాలనిపిస్తోందతనికి. నిజానికి, అటు సౌమ్య పరిస్థితి కూడా అలానే వుంది. ఆమె కూడా భారంగా శ్వాసని విడుస్తూ, "గుడ్ నైట్," అని అతనికి విష్ చేస్తూ చివర్న, "స్వీట్ డ్రీమ్స్... మై డియర్ ఇన్సపెక్టర్!" అనేసి చిలిపిగా నవ్వేస్తూ చప్పున కాల్ ను కట్ చేసేసింది. ఇక, ఆనాటి నుంచీ అజయ్, సౌమ్యల మధ్య రోజూ ఫోన్లో ప్రేమ ముచ్చట్లు ప్రారంభమయినాయి. తొలిప్రేమలోని మాధుర్యపు అనుభూతిలో ఇరువురి హృదయాలూ రమిస్తున్నాయి. ప్రతీ కాల్ లో అజయ్ ఆమె చేత 'ఐ-లవ్-యు' అనే మూడు ముక్కలని చెప్పించుకోవాలని ప్రయత్నిస్తుంటే, ఆమె మాత్రం ప్రతి'సారీ' గడుసుగా ఆ మాటలను మాత్రం కావాలనే దాటవేసేది. అలా ఎన్నిరోజులు సౌమ్య ఎదమాటున తన ప్రేమ జాబుని మోసుకు తిరుగుతుందో గడిచే కాలానికే తెలియాలి మరి! ఆరోజు బుధవారం. అజయ్ తన ఫోన్ వంక అసహనంగా చూస్తున్నాడు. కారణం సౌమ్య నించి ఇంకా కాల్ రాకపోవటం!  రోజుకి కనీసం రెండు-మూడు సార్లయినా కాల్ చేసి మాట్లాడుకుంటూ ఉంటారు వాళ్ళు. అలాంటిది ఆరోజు ప్రొద్దున్నుంచీ ఆమె నుండి ఒక్క కాల్ లేకపోవడం అతన్ని కలవరపాటుకి గురిచేసింది. అతనూ ప్రతి పది నిమిషాలకీ ఆమెకి డయల్ చేస్తూనే వున్నాడు. 'Call me', 'whr r u?' అంటూ మెసేజీల మిద మెసేజీలు పంపుతున్నాడు. చివరికి చికాకుతో పని మీద సరిగ్గా కాన్సన్ట్రేట్ చెయ్యలేక ఆరోజంతా స్తబ్దంగా గడిపేసాడు. సాయంత్రం ఐదవు తుండగా అతనామెకి మళ్ళా డయల్ చేసాడు. అంతలో ఆమె నుంచి కాల్ రావడంతో చప్పున ఎత్తి, "హలో—!" అన్నాడు. అవతల నుంచి, "హలో ఇన్స్పెక్టర్!" అన్న సౌమ్య శ్రావ్యమైన గ్రొంతుని వినగానే ఒక్కసారిగా ప్రాణం లేచొచ్చినట్లు అన్పించిందతనికి. "—సౌమ్యా! ఏమయింది? ఏమయిపోయావ్? ప్రొద్దు న్నించీ నీకు ఎన్నిసార్లు కాల్ చేసానో తెలుసా? ఎక్కడున్నావిప్పుడు?" అంటూ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించాడు. అతని గ్రొంతులో తన పట్ల ప్రకటితమవుతున్న అక్కరకి ఆమె మనసు సంతోషంతో పరవశించింది. "సారీ... సారీ... నేను కాలేజీ లైబ్రరీలో ఉండిపోయాను. పరీక్షలు కదా! ఇంట్లో ఉంటే షాపుకి వచ్చే పోయే వాళ్ళతో ఇబ్బందిగా వుంది. కనుకనే, ప్రశాంతంగా చదువుకోవచ్చని కాలేజీకి వచ్చేసాను. ఫోన్ సైలెంట్ మోడ్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. నేఁ చూస్కోలేదు. ఇప్పుడే, ఇంటికి బయలుదేరుదామని బ్యాగ్ తీసి అందులోంచి ఫోన్ తీసి చూశాను, మీ కాల్స్ కనపడ్డాయ్—" "—ఆల్రైట్! నువ్వెంతకీ ఫోన్ తీయకపోయేసరికి నేను ఎంత టెన్షన్ పడ్డానో—" సౌమ్య పెదాలపై చిన్నగా నవ్వు పరుచుకుంది. "అయ్యో పాపం! ఎందుకో అంత టెన్షన్...?" అంది చిలిపిగా. ఐతే, అజయ్ ఇంకా అదే మూడ్ లో ఉండి, "ఎందుకేంటి? నీకేమైనా అయ్యిందేమోనని నేఁ—!" కాస్త అరిచినట్లుగా మాట్లాడటంతో ఆమె వెంటనే, "అయ్ బాబోయ్! నాకేం కాలేదు మహాఫ్రభో... తమరు శాంతించండి," అంది సన్నగా నవ్వుతూ. ఆ చల్లని చిరునవ్వు చెవులని తాకఁగానే అతని మనసు ఇట్టే చక్కబడింది. "అయినా... ఇంతలా ప్రేమించే వారు ఉండగా నాకేమవుతుంది?" అందామె మెల్లగా. అది విని అతని మనసు మరింత పులకరించింది. "అయితే, నా ప్రేమ నీ బలపరీక్షలో నెగ్గినట్లేనా?" ఈసారి ఆమె కచ్చితంగా సమ్మతి తెలియజేయాలని...