GIRLS HIGH SCHOOL – 29 | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU

GIRLS HIGH SCHOOL - 29 | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU కథ,కథనం: వి క ట క వి [caption id="attachment_5553" align="alignnone" width="1131"] GIRLS HIGH SCHOOL | గర్ల్స్ హైస్కూల్ | AMMAYI POOKU [/caption] కాకినాడ— "హుఁ.!! ఏమయ్యింద్రా నీకు?" అంటూ అసహనంగా తన గదిలో మంచం మీద తల పట్టుకుని కూర్చున్నాడు అజయ్. శిరీష్ తో మాట్లాడి వచ్చాక దేని మీదనా సరిగ్గా మనసుని లగ్నం చెయ్యలేకపోతున్నాడు. స్టేషన్ కి వెళ్ళినా ఎందుకో ఏకాగ్రత కుదరక వెంటనే ఇంటిముఖం పట్టాడు. శిరీష్ తనతో అన్నమాటలు ఫ్లాష్ లా పదేపదే గుర్తుకొస్తుంటే పిచ్చెక్కిపోతోంది అతనికి. 'ఎప్పుడూ క్లారిటీ ఇచ్చే గురూ ఈసారి మాత్రం కన్ఫ్యూజ్ చేసి పారేసాడు!' అనుకున్నాడు మనసులో. అప్పుడే — శిరీష్ చివరలో చెప్పిన మాటలు మరొకసారి గుర్తుకొచ్చాయి... . . . "—అజయ్... ఆ అమ్మాయి గురించి — నేను చెప్పిందంతా — ఓసారి ప్రశాంతంగా ఆలోచించు.... మ-ర్చి-పో-కు..." . . . అజయ్ చప్పున లేచి నిల్చున్నాడు— "గురో! మర్చిపోకుండా ఆలోచించడం సంగతి అటుంచితే... ముందు ఆమెను మర్చిపోవడమే గగనమైపోతోంది నాకు. కళ్ళు మూసినా తెరిచినా.... ఆమె మొహం... కోపంగా.... ఆమె చూసిన చూపులు.... ఆడిన మాటలు... అస్సలు వదలట్లేదు నన్ను... హుఁ!... ఏమిటిది?!" ఆ 'యిది' ఏమిటి అన్నదాని గురించి అతని మనసు పదే పదే సంకేతాలు పంపుతున్నా... దాన్ని నమ్మటానికి ఆ మనిషి ఇష్టపడటం లేదాయేఁ... ఇంకేం అర్ధం అవుతుంది మరి! కనుకనే, మతికీ... మదికీ మధ్య జరుగుతున్న సంఘర్షణలో నలిగిపోతున్నాడు పాపం! విసురుగా టేబిల్ మీద వున్న సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసుకుని అందులో మిగిలి వున్న చివరి సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి గట్టిగా ఒక దమ్ములాగాడు. 'ఊహుఁ...! లాభం లేదు.' గబగబా మరో నాలుగైదుసార్లు పీల్చాడు. 'ప్చ్...! అబ్బే!!!!' చిరాగ్గా మిగిలిన సిగరెట్ అవశేషాన్ని యాష్ ట్రేలో కసిగా నొక్కేశాడు. 'అయిపోయింది... ఆఖరుది కూడా!' కానీ... యేఁ ప్రయోజనం కనపడలేదు. ఎపుడూ మనసుకు ఉపశమనాన్నిచ్చే సిగరెట్ కూడా ఎందుకనో ఈమారు విఫలమయ్యింది. మళ్ళా మంచమ్మీద దబ్బుమని కూర్చున్నాడు. హేంగోవర్ కన్నా ఘోరంగా వుందీ పరిస్థితి. ప్రక్కనే ఫేను గాలికి రెపరెపలాడుతూన్న ఓ పేపర్ పై అతని దృష్టి పడింది. అప్పటికి ఓ వందసార్లు చూసుంటాడు దాన్ని. అందులో వున్న ప్రతి అక్షరం అతని మనోఫలకంలో ముద్రపడిపోయింది. మెల్లగా ఆ పేపరుని చేతిలోకి తీసుకుని మధ్యలోనున్న బొమ్మని చూస్తూ ప్రక్కనున్న పేరుపై వ్రేళ్ళతో తడిమాడు. అదే క్షణంలో అప్రయత్నంగా అతని పెదాలు ఆ పేరుని పలికాయి. "సౌ-మ్య!" అమాయకంగా కన్పిస్తున్న ఆమె ముఖాన్ని చూసాడు. లేడి పిల్లలా వున్న బెదురు చూపులు... మరుక్షణంలో ఆడ పులిలా మారి తనని ఉరిమి చూస్తున్న భావన కలిగింది అతనికి. '—పేరు సౌమ్యంగా వున్నా తన ప్రభావం మాత్రం చాలా తీవ్రంగా వున్నట్లుంది కదా అజయ్!' అని శిరీష్ అన్న మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి. మళ్ళా అతని గుండె వేగంగా కొట్టుకోనారంభించింది. మెల్లగా గుండెమీద చెయ్యేసుకుని — "ఏం పిల్లరా బాబు!" అనుకున్నాడు. (మొల క్రింద గుల పెంచే గుంటలే తప్ప ఈమెలా నిద్రపట్టనివ్వకుండా గుండెల్లో దడ పుట్టించిన యువతి అంతకుమునుపెప్పుడూ తారసపడలేదు మరి!) ఆ తీక్షణమైన చూపులనుంచి తప్పించుకోడానికి అన్నట్టు కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుని ఒక్కసారి అప్రయత్నంగా 'గురు' నామస్మరణ చేశాడు. ఏకలవ్యుడి తపస్సుకి ద్రోణుడు చెవిలో విద్యలు వూదినట్టు ఒక్కసారిగా, "ఊహూ!! ఇలా కాదు, ముందు ప్రశాంతంగా నిన్ను నువ్వు శోధించు... అప్పుడు నీకు మార్గం దొరుకుతుంది!" అని శిరీష్ గ్రొంతు స్పష్టంగా తన చెవిలో ఉపదేశించినట్లు అన్పించింది అతనికి. చటుక్కున తన కళ్ళని తెరిచాడు. సిగరెట్ పొగంతా మబ్బులా కళ్ళముందు కనపడి చిరాకుగా అన్పించటంతో చప్పున లేచి బయట లాన్ లోకి వచ్చాడు. అక్కడ వున్న ఓ చెక్క బల్లమీద కూర్చుని మళ్ళా ఆలోచించసాగాడు. "మ్...నన్ను... నేను శోధించాలా... అదీ... ప్రశాంతంగా? హ్... ఎలాగబ్బా—?" పచ్చని చెట్లనుంచి వీస్తున్న చల్లని పవనాలు అతని మెదడుని కాస్త చురుకుపరిచాయేమో... వెంటనే, "యస్... ఓసారి అలా చేసి చూస్తాను" అని అంటూ నెమ్మదిగా పద్మాసన ముద్రలోకి మారి గాఢంగా ఓసారి ఊపిరి తీసుకున్నాడు. చల్లగా లోపలికి వెళ్తున్న గాలి తన గుండెని చక్కిలిగిలి పెట్టినట్టు అన్పించిందతనికి. మెల్లగా వెచ్చని శ్వాసని బయటకి వదిలాడు. అలా తన శ్వాసమీద ధ్యాసను కేంద్రీకరించి దీర్ఘంగా ఊపిరి తీసుకుంటూ బయటకు వదలసాగాడు. అలా కొంతసేపు చేయగా మెదడు పొరల్లో ముసురుకున్న ఆలోచనలు మెల్లగా సద్దుమణిగి యద గమనం కూడ కాస్త తేలికపడింది. అప్పుడే... ఎక్కడో దూరం నించి కిలకిలమని నవ్వు వినపడింది. అతని భృకుటి ముడిపడింది.'ఎవరది?' అనుకున్నాడు. 'అన్నయ్యా...!' అంటూ ఓ చిలిపి నవ్వు విన్పించింది. 'వాణీ...!?' అని అనుకున్నాడు మనసులోనే. గుప్పున వాణీ రూపం అతని ముందుకొచ్చింది. 'అన్నయ్యా...!' అని నవ్వుతూ అతని ముందర గెంతుతోందామె. ఏదో తెలీని ఉక్రోషం లోన పొంగుకొచ్చింది అజయ్ కి. "ఏఁయ్!" అంటూ వెంటనే ఆమెను అందుకునేందుకు కదిలాడు. 'దా... నన్ను పట్టుకో... అన్నయ్యా!' అంటూ వాణీ నవ్వుతూ పరుగెడుతోంది. అతను ఆమెను చేరువవుతూ— "వాణీ! ఆగు..." అంటూ అరిచాడు. అంతలో... మరోక స్త్రీ సమ్మోహిత దరహాసం ఓ పిల్ల తెమ్మెరలా అతన్ని తాకింది. తొలకరి జల్లులా ఎంతో ఆనందాన్ని, ఆహ్లాదాన్ని కలుగజేస్తోన్న ఆ నవ్వు ఎవరిదో తెలుసుకోవాలని మది తహతహలాడుతూండగా చప్పున తల త్రిప్పి అటువైపు చూశాడు. 'సౌమ్య!' ఆమె ముఖం అంతకుముందులా కోపంతో ఎర్రబడి లేదు! వికసించిన గులాబీలా ముగ్ధమనోహరంగా వుంది. ఆమె చూపులు తన గుండెల్లో బాకులు దింపేలా చురచురలాడటంలేదు... చిరుతడితో మిళితమై చమకులీనుతున్నాయి. సన్నగా వణుకుతోన్న పెదవులు ఆమె నవ్వుతూ వుండటం చేత చివర్న వంపు తిరిగి వున్నాయి. మొక్కజొన్న గింజల్లాంటి చక్కాని పలువరస మెరుస్తూ అగుపిస్తున్నది. ఆమె నవ్వుతోంటే కుడి బుగ్గపై పడ్డ సొట్ట మహ్...ఆ... సొగసుగా వుంది.! ఆ నగుమోమును చూస్తుంటే అతనికి యదలో సంతోషం సుధలా పొంగుతోంది. అలా జీవితాంతం ఆమెను చూస్తూ ఎంతసేపైనా వుండిపోవాలనిపిస్తోంది. కాదు... ఆ నవ్వు మీదనే తన జీవితం మొత్తం ఆధారపడినట్లు అన్పిస్తోంది. 'ఏంటిది?? ఎప్పుడూ లేని విధంగా నా గుండెంతా (మనసంతా) దూదిపింజలా గాల్లో తేలిపోతున్నట్టు చ్..చాలా...హ్-హాయిగా వుంది. గురూ చెప్పినట్లు ఇదేనా..... ప్-పరి-పూర్ణతంటే...!!! అంటే... సౌమ్యని... నేను—' బీప్... బీప్... బీప్... 'బీప్'మంటూ తన సెల్ ఫోన్ నుంచి వస్తున్న అలారం మోత అతని తలపులకి బ్రేక్ వేసింది... తాత్కాలికంగా. అయినా, చివరిగా మనసులో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చి నెమ్మదిగా కళ్ళను తెరిచి అలారంని ఆఫ్ చేసి మెల్లగా ఆ బల్ల మీంచి లేచాడు అజయ్. అమలాపురం- రాత్రి పదిన్నరయింది. తాను సామిర్ గదికి వెళ్ళి చదువుకుంటానని ముందే తన తల్లికి చెప్పిన నాస్మిన్— ఒకచేత్తో తన పుస్తకాల బ్యాగుని, మరోచేత్తో పాల గ్లాసును పట్టుకుని సామిర్ గదిలోకి ప్రవేశించింది. తలుపు గడియ పెట్టి పుస్తకాల సంచిని నేలమీద పడేసి నవ్వుతూ పాల గ్లాసును సామిర్ కి అందించింది. సామిర్ ఓసారి నాస్మిన్ ని తేరిపార చూసి గ్లాసు తీసుకున్నాడు. మెరూన్ కలర్ స్లీవ్ లెస్ నైటీలో ఆమె మేని మెరుపు అతని దృష్టిని మరలనీయటంలేదు. నాస్మిన్ కావాలనే తన నైటీకున్న ముందరి హుక్స్ ని పెట్టుకోకుండా వదిలేయడంతో మిసమిసలాడే యాపిల్ పళ్ళు బయటకు తొంగిచూస్తున్నాయి. సామిర్ చూపులు కూడా ఆ ప్రదేశాన్ని దాటి పోవటం లేదు. గ్లాసులోని పాలను త్రాగుతూ కళ్ళతో ఆమె పాల పొంగుల్ని జుర్రుకుంటున్నాడు. గుబ్బల నడుమనున్న అగాధాన్ని చూస్తుంటే అతనికి గుటక పడటం కష్టమవుతోంది. అతని కష్టం చూసి నాస్మిన్ చిలిపిగా నవ్వుతూ అతనికి మరింత దగ్గరికి జరిగి మంచంమీద కూర్చుంది. సామిర్ తాగేసిన గ్లాసును వంగి మంచం క్రింద పెట్టి పైకి లేచిన మరుక్షణం నాస్మిన్ అతన్ని కౌగిలించుకుని కామోద్రేకముతో బిరుసెక్కిన తన బంతులని అతని ఛాతీకి గట్టిగా అదుముకోవటానికి ప్రయత్నించింది. సామిర్ వెంటనే ఆమెను వెనక్కి నెట్టి, "ఇది తప్పు నాస్మిన్!" అన్నాడు కోపంగా. ఆమె మంచం మీద ఓ ప్రక్కకు తూలి ఓమారు సామిర్ ని ఆశ్చర్యంగా చూసి వెంటనే ఫక్కున నవ్వేసింది. "తప్పా... ఏంటి తప్పు సామిర్? మనం ఇంతకుముందు చేసిందేగా!" అంది. సామిర్ ఆమెను గుర్రుగా చూస్తూ, "దేఖో నాస్మిన్... అఁ-ఆరోజున ఏదో ప్-పొరపాటుగా జరిగిపోయింది. మళ్ళా అలా చేయాలనుకోవడం మాత్రం చాలా తప్పు. హరామ్ హే యేఁ! మనం అన్నా చెల్లెల్లం... అది మర్చిపోకు!" అన్నాడు. నాస్మిన్ కూడా అతన్ని ఓసారి కోపంగా చూసి తలని అడ్డంగా ఆడిస్తూ— "నాకదంతా తెలీదు. నాలో ఈ కోర్కెను రగిల్చింది నువ్వే... నువ్వు పక్కన వుంటే అనుక్షణం నీ కౌగిలిలో ఇమిడిపోవాలనే వుంటుంది నాకు. నా జిందగీలో నిన్ను తప్ప మరో ఆద్మీని ఊహించుకోలేను. నిన్నూ ఎవ్వరితోనూ కలవనివ్వను," అని మొండిగా అనేసి మంచం దిగి తన నైటీని మొత్తంగా క్రిందకి జార్చేసింది. అంతే! ధవళ వర్ణంలో ధగధగ మెరిసిపోయే సొగసుకత్తె నగ్నంగా సామిర్ కనుల ముందు నిలిచింది. ఒక కాలును మంచమ్మీద వేసి వయ్యారంగా ముందుకు వంగి తన రొమ్ములను చేతులతో పిసుక్కుంటూ, "ఒక్కసారి నీ ప్రియురాలి అందాలని తనివితీరా చూడు ప్రియా...!" అని కైపుగా. ఆమె తనువులో అణువణువూ తాపంతో తుళ్ళిపడుతోంది. మత్తు నిండిన ఆమె నయనాలు తనని మంత్రమేసి లాగుతున్న భావన కల్గింది సామిర్ కి. పైజామలో అంతకుమునుపే మొదలైన చలనం అతన్ని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తోంది. తనని తాను సంబాలించుకోవటానికి తీవ్రంగా ప్రయత్నిస్తూ చప్పున మంచం మీద నుంచి లేచి నాస్మిన్ ని ప్రక్కకు తోసేసి గది తలుపులు తెరిచి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు. నాస్మిన్ కళ్ళలో నీళ్ళు సుడులు తిరిగాయి. మంచం మీద బోర్లా పడి ఏడ్వ నారంభించింది. సామిర్ — బయటకైతే వచ్చాడుగానీ అతని తలపులు మాత్రం ఆ గది తలుపులు దాటమంటున్నాయ్. ఎంత వద్దనుకుంటున్నా మాటిమాటికీ నాస్మిన్ నగ్న సౌందర్యం, ఆ సమ్మోహిత వక్ష శిఖరాలు, వాటిపై ముదురు గోధుమరంగులో వున్న వలయాలు ఇంకా నున్నగా మెరుస్తున్న ఊరువులు కళ్ళ ముందు నాట్యమాడుతున్నాయి. మరోసారి అదే 'తప్పు'ని చేసేయ్యమని పైజామాలోని అవయవం ఘోషిస్తూ అతని నరాలను మెలిపెడుతోంటే... మెల్లగా అతనిలో విచక్షణ మరుపుకొస్తున్నది. ఉగ్గబట్టుకున్న నిగ్రహం కాస్తా చల్లగా పల్చబడి.. చి-వ-రి-కి తనలోని 'బలహీనతకి' తలొగ్గి మరలా తన గదివైపు న-డి-చా-డు. తలుపు చప్పుడవడంతో చటుక్కున లేచి తలతిప్పి చూసింది నాస్మిన్. లోపలకి ప్రవేశించిన సామిర్ ని చూసి ఆమె మొహంలో సంతోషం తళుక్కుమన్నది. తలుపు గడియ పెట్టి ఆమె వైపు తిరిగాడు. కామవాంఛ అతని మేధని(తెలివిని) కారుమబ్బులా కమ్మేయటంతో నాస్మిన్ అతనికిప్పుడు రతీదేవిలా అగుపిస్తోంది....