Vaasu Gaadi Veera Gaadha – 13 | వాసు గాడి వీర గాధ | telugu dengudu kathalu jabardast
Vaasu Gaadi Veera Gaadha - 13 | వాసు గాడి వీర గాధ | telugu dengudu kathalu jabardast
Vaasu Gaadi Veera Gaadha – 13 | వాసు గాడి వీర గాధ | telugu dengudu kathalu jabardast
Takulsajal
అలా రక్తపు మడుగులొంచి నడుచుకుంటూ ఇంటికి వస్తుంటే చెరువు గట్టు కనిపించి అక్కడికి వెళ్లి నీళ్లలో మునిగాను, చీకటిలో వెన్నల వెలుతురు తప్ప ఇంకెవ్వరు లేరు.
నీళ్లలో పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను తెల్లారే వరకు మెలుకువ రాలేదు పక్షుల అరుపులకి మేలుకవా వచ్చి లేచాను తెల్లవారింది కానీ ఇంకా చీకటి పోలేదు కళ్ళు తెరిచి పడుకొనే నా ఒంటి మీద రక్తపు మరకలు తుడుచుకున్నాను.
ఎవరో చెరువు దాటి అటు వైపు వెళుతున్నట్టనిపించి లేచి చూసాను, కళ్ళు తుడుచుకుని చూసాను ఆ ఆకారం పద్మదే తన వెనకాలే వెళ్ళాను, అటు ఇటు చూస్తూ వెళ్లి బస్సు స్టాప్ దెగ్గర చెట్టు చాటున నిల్చుంది.
టైం చూద్దామని జేబులోంచి ఫోన్ తీసాను, రాత్రంతా నీళ్లలో ఉండిపోవడం వల్ల పాడయినట్టుంది, నా పక్క నుంచి పక్క ఊరికి వెళ్లే వాళ్లు మొదటి బస్సుకు టైం అవుతుందని మాట్లాడుకోగా విన్నాను.
వెళ్లి బస్సు వచ్చే దెగ్గర నిల్చున్నాను ఒక ఐదు నిమిషాలకి బస్సు హారన్ వినిపించింది. బస్సు రాగానే చెట్టు చాటు నుండి బైటికి వచ్చి నన్ను చూసి ఆగిపోయింది.
వాసు : ఆగిపోయావే వెళ్ళిపో..
పద్మ : బావా…
వాసు : వెళ్ళు ఇది పోతే మళ్ళీ ఏడింటికే బస్సు వచ్చేది, రెండు గంటలు మళ్ళీ చెట్టెనక దాక్కోవాలి. నన్ను వదిలేసి నువ్వు ఒక్కదానివే బతికేద్దామని నిర్ణయించేసుకున్నావు మొత్తానికి, నా పద్మ చాలా పెద్దదైపోయింది..
ఏడ్చుకుంటూ నా దెగ్గరికి వచ్చి నన్ను వాటేసుకుంది, కోపంలో అలానే నిల్చుండిపోయాను.. బస్సు వెళ్ళిపోయింది.
పద్మ : బావా.. అలా మాట్లాడకు, నేను తట్టుకోలేను.. నువ్వలా నా వెనక ఆశగా తిరుగుతుంటే నేను ఎంత నరకం అనుభవించానో నీకు తెలీదు, చిన్నప్పటి నుంచి నువ్వు తప్ప వేరే ధ్యాస లేదు నాకు… నీకు తెలుసు కదా… ఎందుకో నీకు చెప్పాక మళ్ళీ నీ మొహం చూడాలంటే ఎలాగో అనిపించి ఇలా వచ్చేసాను కానీ నువ్వు కనపడగానే అన్నీ పోయాయి.. నన్ను పట్టుకో.. నన్ను పట్టుకో బావా.. అని ఏడ్చేసింది.
పద్మని వాటేసుకుని గట్టిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను, నేను తన వెనక తిరుగుతుంటే నా నుంచి దూరం పారిపోవడం గుర్తొచ్చి తన బాధ గుర్తొచ్చి ఇంకా ఏడుపు వచ్చేసింది.. పద్మని బలవంతంగా ఆ నీచులు అనుభవిస్తుంటే ఎలా తట్టుకుందో… అది గుర్తుకు రాగానే పద్మ వాళ్ల అమ్మ గుర్తొచ్చింది అన్నిటికి కారణం అదే దాన్ని వదిలేసి వచ్చాను.. కోపం ఇంకా పెరిగిపోయింది నాకు..
పద్మ నా ఆవేశం తాలుకు ఊపిరి గమనించిందేమో ఒక్కసారిగా నా పెదాలు అందుకుంది అలా ఎంత సేపు ముద్దు పెట్టుకున్నామో తెలీదు కానీ ఆ ముద్దుల్లో ఉన్నంత ప్రేమ ఎన్ని జన్మల తపస్సు చేసినా దొరకదు అనిపించింది నిజంగానే నేను అదృష్టవంతుడిని పద్మ నా జీవితంలో ఉండడం.
ఇంతలోనే నా వెనకాల రమ అత్త, అన్నయ్య, అమ్మ వాళ్లు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి మమ్మల్ని చూసి హమ్మయ్య అనుకున్నారు… ఆ చప్పుడు విని మా ఇద్దరి పెదాలు దూరమయ్యాయి.
కవిత : పద్మా అలా మమ్మల్ని వదిలేసి వెళ్లిపోవచ్చా, నువ్వు ఒక్క నిమిషం కనపడకపోతే చూడు ఎంతలా కంగారు పడ్డామో.. అని పద్మని కౌగిలించుకుంది.
అమ్మ కోపంగా పద్మని చూడటం గమనించాను తన చేతిలో ఏదో చీటీ ఉంది, నాకు అర్ధమైంది.. పద్మ ఏడుస్తూ అమ్మ ముందుకి వెళ్లి నిల్చుంది మౌనంగా.. చాచి పెట్టి కొట్టింది చెంప మీద… అమ్మ కళ్ళలో నీళ్లు… పద్మ అమ్మని హత్తుకుపోయింది ఇద్దరు వాటేసుకుని ఏడ్చుకున్నారు.
నేను అటు వైపు నడుస్తుండడం చూసి ప్రణీత అడిగింది “ఎక్కడికి అన్నయ్య?” అని.
అమ్మ పద్మతో పాటు అందరూ నా వైపు చూసారు.
వాసు : ఇప్పుడే వస్తాను.
అన్నయ్య : రవళి కోసమా?
వాసు : లేదు..
రమ : నువ్వెళ్ళినా అక్కడ ఎవ్వరు లేరు వాసు.. ఆ వరదరాజులు గాడి భార్య తన తమ్ముడితో పుట్టింటికి పంపించేసాడు ఇక ఆ రవళి బతికి లేదు.
వాసు : ఏమైంది?
రమ : మీ అన్న చంపేసాడు.
వాసు : (ఆశ్చర్యంగా) అన్నయ్యా… అంటూ తన వైపు చూసాను.
అర్జున్ : హా… మన పద్మ కి అన్యాయం చేసిన ఏ ఒక్కరు బతికి ఉండటం నాకు ఇష్టం లేదు.. అని పద్మ దెగ్గరికి వెళ్లి తన నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చి నా దాకా నడిపించుకుంటూ వచ్చి తన చెయ్యి నా చేతిలో పెట్టాడు.. అమ్మతో సహా అందరూ ముందుకు నడుస్తుంటే వాళ్ళతో పాటే పద్మ చెయ్యందుకుని ఇంటికి నడుస్తున్నాను.
వాసు : పద్మా చూసావా.. నువ్వు ఇలాంటి పిచ్చి పనులు చేస్తే బాధ పడేది నేను ఒక్కడినే కాదు.. చూడు అమ్మ ఎలా ఏడ్చేసిందో.. ఎప్పుడు సౌమ్యంగా ఉండే పెద్ద బావ ఒకరిని చంపేసాడు.. కవితక్క వాళ్ల అన్నా నాన్న చనిపోయారన్న బాధకంటే నువ్వు ఇంట్లోనుంచి వచ్చేసావని బాధ పడుతుంది.. ఇంకెప్పుడు మమ్మల్ని ఇలా ఏడిపించకు.
పద్మ ఇంకేం మాట్లాడలేదు.. ఇంటికి వెళ్ళిపోయాము అందరం.. ఆడవాళ్లందరూ టిఫిన్ చెయ్యడానికి వెళ్లిపోయారు పద్మని నా రూమ్ లో ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుని తన కురులు సర్దుతూ నిద్ర పోయేవరకు జో కొట్టి.. తను పడుకోగానే చిన్నగా తన కింద దిండు పెట్టి వదిన దెగ్గరికి వెళ్ళాను.
వదిన ఒక్కటే కిచెన్ లో పని చేసుకుంటుంది వెళ్లి పక్కనే నిల్చున్నాను, నన్ను చూసి ఏంటి అని సైగ చేసింది..
వాసు : అదీ..
కవిత : ఏం చెప్పకు.. నాకు నీ మీద కోపం లేదు.
వాసు : అది కాదు వదినా, ఎంతకాదన్నా నీకు మీ నాన్న అన్నయ్య… వాళ్ళని చంపింది నేనే.. ఇక్కడ నువ్వు రోజు నా మొహం చూడక తప్పదు..
కవిత : అందుకని..
వాసు : ఒక వేళ ఇక్కడ ఉండడం నీకు ఇష్టం లేకపోతే.. నువ్వు అన్నయ్యా…
కవిత : (కోపంగా) వాసు.. అలా మాట్లాడకు.. నిన్న నువ్వు కోపంగా వెళ్ళినప్పుడే నాకు తెలుసు.. నిజమే కొంత బాధ పడ్డాను కానీ చేసిన పాపం పండక తప్పదు, ఎంతో మంది ఉసురు పోసుకున్నారు. ఇక ఇన్నేళ్లు దూరంగా ఉన్న అన్నతమ్ములని విడతీస్తానని ఎలా అనుకున్నావ్.
వెళ్ళు ఎక్కువగా అలోచించి బాధపడకు, జరిగేందేదో జరిగిపోయింది ఇక నుంచి అందరం ఆనందంగా ఉండటానికి ప్రయత్నిద్దాం.
అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చాను అమ్మ కనిపించింది మొత్తం విన్నట్టుంది.. నేరుగా నా రూమ్ కెళ్ళి డోర్ పెట్టేసి పద్మని కౌగిలించుకుని పడుకున్నాను… వాళ్ల అమ్మని చంపినందుకు ఒక్క మాట కాదు కనీసం తన చూపులో కూడా తేడా తెలియనివ్వలేదు.. అదీ నా పద్మ.. వెచ్చగా కళ్ళు మూసుకున్నాను.
తన రూంలోకి వెళ్తున్న అర్జున్ కూడా తన అమ్మ అలా డోర్ దెగ్గర నిల్చొడం చూసి వెళ్లి జానకి భుజం మీద చెయ్యి వేసి తను కూడా చూసాడు.
జానకి పెద్ద కొడుకు భుజం మీద ఒరిగిపోయి, “చూడరా వాళ్ళని”…
అర్జున్ : అవును అమ్మా… కొన్ని దేవుడు వాళ్ళ కోసమే పుట్టిస్తాడంటారు.. పద్మని వాసుని చూస్తే నాకు అలానే అనిపిస్తుంది.
జానకి : వాడు చూసావా.. పద్మని చెరిచారని తెలిసి వాళ్ల మీద కోప్పడ్డాడే తప్ప పద్మ మీద ఇంత కూడా జాలి గాని అనుమానం గాని , చీరాకు గాని ఏమి లేవు దాని మీద ప్రేమ తప్ప..
అర్జున్ : అవును…
జానకి : (అర్జున్ ని ముద్దు చేస్తూ) నువ్వు కూడా.. కవిత కుటుంబం వల్ల మనకి ఇంత అన్యాయం జరిగినా, నువ్వవేమి పట్టించుకోలేదు కవితని దెగ్గరికి తీసుకున్నావ్.. నిజంగా నేను చాలా మంచి కొడుకులని కన్నాను.. (అని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంది)
అర్జున్ : అవును అమ్మా… నువ్వు మమ్మల్ని చాలా బాగా పెంచావు (తన రెండు భుజాలు పట్టుకుని)… పదా తిందాం.. అని జానకిని తీసుకెళ్తూ డోర్ దెగ్గరికి వేసాడు.
అందరూ కూర్చుని తింటున్నారు, లక్ష్మి గారు కూడా.. ప్రణీత కవిత వడ్డీస్తుంటే మిగిలిన అందరూ కూర్చున్నారు.
అర్జున్ : అమ్మా…
జానకి : ఆ…
అర్జున్ : నాకు భయంగా ఉందమ్మా, వాడిని చూస్తుంటే.. కోపం వస్తే ఏం చేస్తాడో వాడికే తెలీదు అస్సలు కంట్రోల్లో ఉండడు.
రమ : ఏం కాదులే అర్జున్.. వాడు ఏం చేసినా నీకోసం అక్క కోసమే.. ఇక మీ పెళ్లిళ్లు కూడా చేసేస్తే ఒక పని అయిపోద్ది.. ఏమంటావ్ అక్కా..
జానకి : సాయంత్రం మాట్లాడదాం.
……
……
……
మెలుకువ వచ్చి చూసేసరికి ఇంకా పద్మ నిద్ర పోతూనే ఉంది కళ్ళ మీద ముద్దు పెట్టాను, టైం చూస్తే మూడవుతుంది.. పద్మ కూడా లేచింది.
వాసు : ఉండు అన్నం పెట్టుకొస్తా.
పద్మ : హ్మ్మ్…
లేచి కిచెన్ లోకి వెళ్లి ఒకేసారి ప్లేట్ నిండా అన్నం పెట్టుకుని కూర వేసి వెనక్కి తిరిగాను.. ప్రణీత నిల్చొని నవ్వుతూ చూస్తుంది.
వాసు : ఏంటే..?
ప్రణీత : పద్మ వదినకా?
వాసు : అవును..
ప్రణీత : తినిపిస్తున్నావా?
వాసు : మ్మ్.. మ్మ్.. మ్మ్..
ప్రణీత : అబ్బా.. నాకు కూడా నీలాంటి వాడు భర్తగా రావాలి అన్నయ్య.
వాసు : వస్తాడు లే.
ప్రణీత : ఏం వస్తాడు.. వాడికి తినడం మాత్రమే తెలుసు.. అని గోనిగింది.
వాసు : మనమే మార్చుకోవాలి ప్రణీత.. లేదా మనం మారాలి.
ప్రణీత : హా ఏంటి?
వాసు : మాకు తెలుసులే.. ఎళ్లేళ్లు..
ప్రణీత అక్కడనుంచి తుర్రుమంది.. వెళ్లి కవిత దెగ్గర కూర్చుంది..
కవిత : ఏంటి ప్రణీత ఏదో హడావిడిలో ఉన్నావ్..
ప్రణీత : ప్రణీతకి ఏం చెప్పాలో తెలీక..నీకోటి తెలుసా.. వాసు అన్నయ్య పద్మ ఒదినకి అన్నం తినిపిస్తున్నాడు..
సరిగ్గా అప్పుడే లోపలికి వచ్చాడు అర్జున్..
కవిత : అలాంటి భర్తలు దొరకాలంటే రాసి పెట్టి ఉండాలి.. నాకూ దొరికాడు ఒకడు.
అర్జున్ : ఏంటి… ఏమైంది ఇప్పుడు?
కవిత : చూపిస్తా రా అని చేతిలో వాటర్ బాటిల్ తీసుకుని అర్జున్ చెయ్యి పట్టుకు వెళ్ళింది వాసు రూమ్ కి. ప్రణీత కూడా వాళ్ళ వెనకాలే వెళ్ళింది అది గమనించిన రమ కూడా వాళ్ళ వెనకాలే వెళ్ళింది.
అందరూ తొంగి చూస్తున్నారు ఏంటా అని.. జానకి అది చూసి నవ్వుకుంటూ తన రూమ్ లోకి వెళ్ళింది.
పద్మ : ఇంక చాలు బావ కడుపు నిండిపోయింది.
వాసు : కడుపు నిండినా పండినా… ఇంకా పెట్టించుకోవాలే మొద్దు.. అని బుగ్గని గిల్లాను.
ఆ మాటలు అక్కడున్న ఎవ్వరికి అర్ధంకాక పోయినా రమకి అర్ధం అయ్యి గట్టిగా నవ్వేసింది.. దానికి వాసు పద్మ ఇద్దరు డోర్ వైపు చూసి అందరూ అక్కడే ఉండేసరికి పద్మ వాసు కౌగిలిలో దాక్కుంది సిగ్గుతో… కవిత నవ్వుతూ లోపలికి వచ్చి బాటిల్ అంటూ తన చేతిలో ఉన్న వాటర్ బాటిల్ కింద పెట్టేసి వెళ్ళిపోయింది.
తినేసి ఇద్దరం ఇన్నేళ్లలో మాట్లాడుకోవాల్సిన మధురమైన మాటలు ఎన్నెన్నో మాట్లాడుకుంటూ గడిపేశాము. అప్పటికే సాయంత్రం అవ్వడంతో పద్మ బైటికి వెళదాం అని లేచింది.
పద్మ ఓణి పట్టుకులాగాను నా ఒళ్ళోకి వచ్చి పడింది, తన మొహంలో మొహం పెట్టి చూస్తూ ఓణి లాగేసి తన చుట్టూ చుట్టి నా దెగ్గరికి లాక్కుని పద్మ పెదాలు అందుకున్నాను.
మూడు నిమిషాల వరకు ఓపిక పట్టి ఇక తన వల్లకాక వదిలించుకుని గట్టిగా ఊపిరి పీలుస్తూ తమకంగా వాసు కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూసి లేచి నిలబడింది.
చిన్నగా తన నడుము పట్టుకున్నాను.. పద్మ కళ్ళు మూసుకుంది లంగా కొంచెం కిందకి లాగి తన బొడ్డు కనిపించగానే నాలిక దూర్చేసాను.. పద్మ మొహం పక్కకి తిప్పేస్తూ తన పెదాలని తనే కొరుక్కుంటూ తరువాత నేనేం చేస్తానా అని చూస్తుంది.
లంగా ఇంకా కిందకి లాగేసి లోపల డ్రాయర్ కూడా లాగేసాను తన పూకు చూస్తూ… చిన్నగా అక్కడ ముక్కు పెట్టి వాసన చూసాను, అదే సమయానికి పద్మ ఊపిరి పీల్చుకోడం కూడా విన్నాను..
చిన్నగా నాలికతో కొంచెం కొంచెం నాకుతూ ఒక్కసారిగా నోట్లో కుక్కేసుకున్నాను మొత్తం… పద్మ చిన్నగా మూలగడం నా చెవులకి వినపడుతూనే ఉంది ఇంకా ఓపెన్ అవ్వట్లేదు సిగ్గుపడుతుంది అని అర్ధం అయ్యింది.
అలా తనకి కారిపోయేంతవరకు నాకి, నా ఒళ్ళోకి తీసుకుని నా బట్టలు కూడా విప్పేసి తనని నా పక్కలో పండేసుకుని చిన్నగా నా దండాన్ని దించాను.. చిన్నగా అరిచింది..
పద్మ : బావా… మెల్లగా… నొప్పి.
తన నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని పెదాలు అందుకుని మిగిలిన మొత్తాన్ని దించేసి దంచడం మొదలు పెట్టాను.. అలా ఒక ఐదు నిమిషాలకి పద్మ మీదకి ఎక్కేసి మళ్ళీ మొదలెట్టాను పద్మ ఎదురోత్తులు ఇవ్వకపోడంతో నేనే తన వీపు కింద చెయ్యి వేసి గాల్లోకి లేపుతూ అందిన చోట కొరుకుతూ కింద కొడుతున్నాను దాని వల్ల తమకంతో పద్మ ఇంద్రధనస్సులా వెనక్కి వాలిపోయింది అలా ఒకరి కౌగిలిలో ఒకరం బట్టలు లేకుండానే గాలి కూడా దూరనంతగా పద్మని నా మీద పడుకోబెట్టుకుని ఇద్దరం నిద్రలోకి జారుకున్నాం
.
.
.
.
రాత్రికి అందరూ భోజనానికి కూర్చున్నారు… కవిత.. వాసు రూమ్ దెగ్గరికి వెళుతుంటే.. జానకి పిలిచింది.
కవిత : వాసు వాళ్ళని పిలుస్తాను అత్తయ్య.
జానకి : వాళ్లే వస్తారులే కవితా నువ్వు రా కూర్చో.. కవిత ఇంకేం మాట్లాడకుండా కూర్చుంది భోజనానికి.
రమ : నీకేం తెలీదే కవితా.
కవితకి ఏం అర్ధంకాక మెలకుండా భోజనం చేస్తుంది. జానకి అది చూసి నవ్వుకుంది మనసులోనే..
నాకు మెలుకువ వచ్చి లేచి చూసేసరికి అప్పటికే రాత్రి ఎనిమిదవుతుంది.. ఆమ్మో.. అందరూ భోజనానికి కూర్చొనే ఉంటారు అని పద్మని లేపి తను నిద్ర మత్తులో ఉండగానే బాత్రూం లోకి తీసుకెళ్లి షవర్ ఆన్ చేసి పద్మకి స్నానం చేపించి నేను చేసాను.
ఇద్దరం రూమ్ లోకి వచ్చి నేను బట్టలు వేసుకున్నాను.. పద్మ బట్టలు లేక చేతులెత్తేసింది.. నేను పద్మ బట్టలు తీసుకొద్దామని డోర్ దెగ్గరికి వెళ్లాను.
పద్మ : బావా డోర్ తీసే ఉంది… అంటే ఎంత మంది చూసారో ఏమో.. అని భయపడింది.
వాసు : కొత్తగా ఏం చూస్తారులే అందరూ అందులో ఆరి తెరిన వాళ్ళేలే.. అని బైటికి వెళ్ళాను…
నా రూమ్ నుంచి పద్మ రూమ్ కి వెళ్తుండగా మధ్యలో అందరూ డైనింగ్ టేబుల్ మీద కూర్చుని అన్నం తింటున్నారు నేను రాగానే నన్ను చూసారు అందరికి నవ్వుతున్న నా మొహం చూపించి పద్మ రూమ్ లోకి వెళ్లి తన లంగా ఓణి జాకెట్ తీసుకుని కవర్ కోసం చూసాను కానీ దొరకలేదు.
జాకెట్ జేబులో పెట్టుకుని లంగా ఓణి వెనకాల పెట్టుకుని ఒక్కసారి స్పీడ్ గా దాటేశాను తింటున్న వాళ్లందరికీ ఎలాగో కనిపిస్తుందని తెలుసు కానీ తప్పదు.
కవితకి ఇప్పుడు మాటర్ అర్ధమైంది..
పద్మ లంగా ఓణి తీసుకుని “జాకెట్ ఏది?”..
జేబులోనుంచి తీసిచ్చాను.
పద్మ : నువ్వు.. నిన్ను బావా…. అని నవ్వుతూ సిగ్గుపడుతూ తీసుకుంది.
నేను బైటికి వచ్చి అమ్మ పక్కన చైర్ లో కూర్చుని అన్నం పెట్టుకున్నాను తల ఎత్తకుండా అందరూ ముసి ముసి నవ్వులు నాకు వినపడుతూనే ఉన్నాయి అమ్మవి కూడా.
చిన్నగా అమ్మ తొడ మీద గిచ్చాను… నవ్వకు అని..
వెనకాలే ఒక రెండు నిమిషాల తరువాత పద్మ ఏం జరగనట్టు నటిస్తూ అందరి ముందుకు వచ్చింది.. ఆ నటన చూసేసరికి అందరికీ నవ్వొచ్చినట్టుంది అందరూ నవ్వుతున్నారు..
పద్మకి కూడా అర్ధం అయ్యి ముందు చిన్నగా నవ్వి తల దించుకుంది, ఇక అందరూ అలా ఎగతాలిగా చూసేసరికి పద్మ “చూడత్తయ్యా.. వీళ్ళు” అని అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.
జానకి : ఏయ్ ఏంటి మీరు.. మెలకుండా తినండి అని తన అన్నం ముగించి పద్మ కి అన్నం వడ్డించింది తన తల మీద ముద్దు పెట్టి మళ్ళీ కూర్చుంది.
జానకి : వాసు ఇవ్వాళ పంతులు గారికి కబురు చేసాను పెళ్ళికి ముహుర్తాలు ఎప్పుడు పెట్టించమంటావ్?
వాసు : నీ ఇష్టం.. మూడు పెళ్లిళ్లు ఒకేసారి జరిపించు.
రమ : మూడా…?
వాసు : హా… నాది అన్నయ్యది ఇక మా చిట్టి చెల్లెలిది.. మంచి సంబంధం చూసాను, నాకు నచ్చిందంటే ప్రణీతకి కూడా నచ్చుతుంది ఏం ప్రణీతా?
ఆ మాటలు వినగానే రమ కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగితే… అన్నం తినేసి చెయ్యి కడుక్కుని వచ్చి కూర్చున్న ప్రణీత మొహంలో మాత్రం ఒక్కసారిగా రంగులు మారిపోయాయి.
వాసు : ప్రణీతకి నేను చూసిన సంబంధం ఇష్టం లేనట్టుంది.
ప్రణీత లేచి వాసు దెగ్గర మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని “నీ కంటే నాకు ఏది ఎక్కువ కాదు అన్నయ్య, నువ్వు అన్నీ ఆలోచించే ఉంటావుగా నీ ఇష్ట ప్రకారమే కానివ్వు”…
వాసు : అది నా చెల్లెలంటే.. అని ప్రణీత తల నిమురుతూ ఉండగా.. అమ్మ అడిగింది.
జానకి : ఇంతకీ అబ్బాయి ఎవరు?
వాసు : నా ఫ్రెండ్ బాలు మా…
అంతే ప్రణీత ఆనందంగా ఏడుస్తూ వాసుని వాటేసుకుంది..
రమ వాళ్లు అందరూ ఆశ్చర్యపోతుండగా..
వాసు : నా చెల్లెలికి ఏం కావాLలో నాకు తెలీదా.. హా…?
రేపే మాట్లాడదాం.. సరేనా.. అని ప్రణీతని బుజ్జగిస్తూ.. ఏమ్మా? అంటూ అమ్మని చూసాను.
జానకి : అలానే రేపు కబురు చేసి వచ్చి అమ్మాయిని చూసుకోమను.. పొద్దున్నే పదకొండు గంటలకి రమ్మను.
వాసు : మూడింటికి కూడా బానే ఉంది మా.. ఇన్నేళ్ల తరువాత మన ఇంట్లో మొదటి విశేషం.. నా పెద్ద భార్య లేకుండా జరగడం నాకు ఇష్టం లేదు తనని కూడా రాననీ..
అంతే అందరి నోళ్లు పడిపోయాయి.. జానకి ఆశ్చర్యంగా అర్జున్ వైపు చూసింది… అర్జున్ “నాకేం తెలీదు నేను ఇప్పుడే వినడం” అన్నాడు.
జానకి పద్మ వైపు చూసింది…
పద్మ : నాకు ఇందాకే చెప్పాడు అత్తయ్య.. మీకంటే ఒక నాలుగు గంటలు ముందు తెలుసు అంతే..
వాసు : ఎందుకు అందరూ అంత షాక్ అవుతున్నారు, మీకు ఇంతక ముందే చెప్పాగా..
కవిత : ఎప్పుడు?
వాసు : అదే మొన్న మాటల్లో పడి చెప్పాగా..
జానకి : ఏదొ నవ్వులాటకి చెప్పావ్ అనుకున్నాం రా..
వాసు : నేను సీరియస్ గానే చెప్పాను, మీరు కామెడి గా తీసుకున్నారు.. నా తప్పు లేదు.
అమ్మ కోపంగా చూసింది… లేచి అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళాను..
వాసు : అమ్మా మంచిదే.. మీ అందరికీ తెలుసు.. పైగా నీకు నచ్చిన పిల్లే కాదు పిడుగే..
రమ : మనందరికీ తెలిసిన పిల్ల ఎవరబ్బా…!
ప్రణీత : ఏమో.. నాకు ఫ్రెండ్స్ కూడా లేరు..
కవిత : మన ఊరు అమ్మాయేనా?
వాసు : మన ఊరే..
జానకి : (కోపంగా) సస్పెన్స్ లో పెట్టకుండా…ఎవరో చెప్పి చావు.
వాసు : శృతి..
జానకి కుర్చీ లోనుంచి లేచి నిల్చుంది.. ఆశ్చర్యంగా కోపంగా..
జానకి : ఏ శృతి?
వాసు : మన శృతే.. నా టీచర్.. నా శృతి..
జానకి : శృతి.. నువ్వు.. ఎలా.. ఎక్కడ కలిశారు.. మళ్ళీ.. తనకి పెళ్లయిందిగా.. అని కోపంలో తడబడుతుంటే పద్మ వెళ్లి అమ్మ చెయ్యి పట్టుకుంది… అమ్మ పద్మ చెయ్యిని విధిలించి కొట్టింది.
వాసు : రేపు వస్తుంది.. తనే చెప్తుందిలే వివరంగా..
అమ్మ ఇంకేం వినకుండా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.. తన వెనకాలే నన్ను చూస్తూ పద్మ కూడా అమ్మ వెనకాలే వెళ్ళిపోయింది.