శివ : చెల్లెళ్ళు నా ఇంట్లోనే ఉంటారు, నువ్వు కూడా.. ముందు ఇవి కాదు  వాళ్ళకి కొంత ఉపశమనం కలగని ఆ తరువాత ఏం చెయ్యాలో ఆలోచిద్దాం.. ఇంతకీ వీడేడి.. అని ఫోన్ తీసి సందీప్ కి కాల్ చేశాను.

సందీప్ : హాల్లో 

శివ : ఇవే తగ్గించుకుంటే మంచిది, ఎక్కడ చచ్చావ్ రా 

సందీప్ : వస్తున్నా అయిపోయింది 

శివ : ఎప్పుడు వస్తావ్.. నీకోసం వండిన అన్నం ఏం చేయమంటావ్ 

సందీప్ : పదే పది నిమిషాలు.

శివ : త్వరగా రా అని పెట్టేసాను 

సందీప్ వచ్చి వాడు తినేసాక అంతా వివరించి భరత్ తో మాట్లాడించాను, మీనాక్షి వాళ్ళు బట్టలు తీసుకుని వచ్చారు, అమ్మ పోయింది కొత్త బట్టలు వేసుకోవడం ఇదంతా నాకు అంత మంచిగా అనిపించకపోయినా వాళ్ళని అలా చూడలేకపోయాను. అందరం తినేసి మీనాక్షి వెళ్ళిపోయాక పడుకున్నాం.

కావేరి : స్నానం చెయ్యకూడదు

శివ : రాగానే చేసాను, ఇప్పుడు ఓపిక లేదే..

కావేరి : ఆ అమ్మాయిల సంగతి ఏంటి, బాధలో ఉన్నారని నేను అంతగా ఏమి మాట్లాడలేదు వాళ్ళతో

శివ : మీనాక్షి చెప్పింది ఆ పెద్దమ్మాయి డిగ్రీ మధ్యలో ఆపేసిందని, మా ఏజ్ అని పేరు శ్రావణి, మధ్యలో అమ్మాయి ఇంటర్ ఇప్పుడు వెళ్లట్లేదట పేరు రవళి ఇక చిన్నదాని పేరు  భాగ్య, ఐదో తరగతి.

అమ్మా నేను మాట్లాడుకుంటూ పడుకున్నాం.

తెల్లారి లేచి చూసేసరికి అన్నా చెల్లెళ్ళు కూర్చుని మాట్లాడుకుంటూ ఏడ్చుకుంటుంటే అమ్మ నేను వెళ్లి కూర్చుని ఓదార్చాము. కంపెనీకి వెలుతూ వస్తావా అని అడిగితే వస్తా అన్నాడు. భరత్ ని తీసుకుని ఆఫీస్ కి వెళ్లాను సందీప్ తో పాటు వెళ్లి మళ్ళి రాత్రికే వచ్చాడు. సందీప్ లా తోడు ఉండమన్నాను కానీ జాబ్ చేస్తా అన్నాడు ఓకే అన్నాను. భోజనాలు చేసాక మళ్ళి మాట్లాడుకున్నాం.

భరత్ : ఇక్కడ ప్లేస్ సరిపోవడం లేదు శివా నేను పైన పడుకుంటాను

శివ : కష్టం గాలి లేదు దోమలు.. ఒక పని చెయ్యి కొన్నిరోజులు ఇంతకముందు నా బెడ్ ఉండేది హాస్టల్లో సందీప్ పక్కది అక్కడికెళ్లి పడుకో ఈ లోపు ఏదో ఒకటి సెట్ చేద్దాం. అని సందీప్ తోపాటు పంపించి వెళ్లి అమ్మ పక్కన పడుకున్నాను 

కావేరి : ఏంటంటా

శివ : ఏముంది మాములే, కొంచెం తల నొప్పిగా ఉందమ్మా 

కావేరి : అస్సలు ఈ వారం రోజులుగా ఎప్పుడు ఏదో ఒకటి, ఆ పని ఈ పని అని తిరుగుతూనే ఉన్నావ్. కళ్ళు మూసుకుని ఏం ఆలోచించకుండా పడుకో అని మీద చెయ్యి వేసి తల నిమిరేసరికి నిద్రలోకి జారుకున్నాను. 

తెల్లారి లేచినా అమ్మ ఒప్పుకోలేదు ఇవ్వాల్టి నుంచి వారం వరకు ఇంట్లో నుంచి బైటికి కదలకుండా కట్టేసింది. ఫోన్ చేసి చెప్పేసరికి మీనాక్షి కూడా వచ్చి కూర్చుంది.

మధ్యాహ్నం అమ్మ అందరికి భోజనం వడ్డిస్తూ మీనాక్షిని చూసింది 

కావేరి : ఎంతసేపయ్యింది వచ్చి 

మీనాక్షి : ఇప్పుడే.. కానీ థాంక్స్ చెప్పాలి నీకు.. నీ వల్ల మాకు వారం రోజులు రెస్ట్ దొరికింది అదే చేత్తో ఇంకో హెల్ప్ అత్తయ్య 

కావేరి : ఏంటో అది 

మీనాక్షి : మీరు కూడా అప్పుడప్పుడు ఆశ్రమానికి వెళ్ళొస్తే…

శివకి పొరబోయింది, కావేరి వెంటనే తల మీద తడుతూ మంచినీళ్లు అందించి మీనాక్షిని చూసింది నవ్వుతూ

కావేరి : ఏంటి భయపెట్టేస్తావా పిల్లోడిని

మీనాక్షి : పిల్లోడు

కావేరి : అవును పిల్లోడు

మీనాక్షి : అవును పిల్లోడు.. ఏం పిల్లడా

కావేరి : నీకూ అన్నం పెట్టుకొస్తున్నా

మీనాక్షి : నేను తినే వచ్చా సరే ఒక ముద్ద పెట్టు టేస్ట్ చూద్దాం అని కావేరి చేత ఒక ముద్ద పెట్టించుకుని తినింది.

అందరూ బైట ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటుంటే భరత్ పెద్ద చెల్లలు వచ్చింది.

శివ : చెప్పండి

శ్రావణి : చాలా థాంక్స్ అండి..

శివ : హహ

శ్రావణి : సారీ వచ్చినప్పటి నుంచి చెపుదామనుకున్నాను కాని మిమ్మల్ని కలిసే అవకాశం రాలేదు

శివ : పర్లేదండి.. మీరు కూడా కాలేజీ ఆపేసారని విన్నాను మళ్ళీ మొదలు పెట్టండి, వాళ్ళని కూడా స్కూల్లో జాయిన్ చేద్దాం.

శ్రావణి : అదే మీతో మాట్లాడాలని వచ్చాను, మా అన్నకి జాబ్ ఇప్పించారు నాకు కూడా ఏదైనా చూస్తారని

శివ : ముందు కూర్చోండి.. ఇలా చుడండి.. మీ అన్నకి సాయంగా ఉండాలనుకుంటున్నారు నాకు అర్ధమవుతుంది. కానీ డిగ్రీ లేకుండా ఏం చేస్తారు చెప్పండి, ముందు డిగ్రీ పూర్తి చెయ్యండి ఆ తరువాత మన కంపెనీ లోనే జాబ్ చెయ్యండి అప్పటి వరకు ఈ భారం మీ అన్ననే మొయ్యనివ్వండి.. మీ అన్నయ్య మిమ్మల్ని చూసుకోగలరు. ఇల్లు జప్తులో పోవడం వల్ల ఇప్పుడు కట్టుకోవాల్సినవి ఏమి లేవు తను ఒక్కడే మిమ్మల్ని పోషించగలడు సాయానికి నేనెలాగో ఉన్నాను చదువుని మాత్రం వదలద్దు. తిరిగి మీ జీవితాలని మొదలు పెట్టండి.. ఈ సారి మీరు ఒంటరి వాళ్ళు మాత్రం కాదు కూడా ఇంత మంది ఉన్నారు.

శ్రావణి : అలాగే.. మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్తున్నానని ఏమనుకోకండి థాంక్ యు వెరీ మచ్.

శివ : ఇక వెళ్ళండి.. బి హ్యాపీ.. మీ అమ్మగారు పోతూ పోతూ మీ కష్టాలని కూడా తనతో పాటు తీసుకెళ్లిందని అనుకోండి.. అంతా మంచే జరుగుతుంది.. మంచికే జరుగుతుంది. అని ఏదో నచ్చచెప్పాను.

వారం రోజులు ఇంట్లోనే రెస్ట్ పేరుతో నేను మీనాక్షి అమ్మ.. ముగ్గురం తెగ ఎంజాయ్ చేసాం..  భరత్ వాళ్ళు మా ఇంట్లో మూడు నెలలు ఉండి ఆ తరువాత కొత్త ఇంట్లోకి మారి వాళ్ళ జీవితాలు మొదలు పెట్టారు. భరత్ బుద్ధిగా ఉద్యోగం చేసుకుంటున్నాడు, తన ముగ్గురు చెల్లెళ్ళు వాళ్ళ చదువులు కొనసాగిస్తున్నారు. అంతా సాఫీగా సాగుతుంది.

మధ్యలో ముస్కాన్ పెళ్లి గోల ఎక్కువైంది, ఇష్టంలేకపోయినా నా చెల్లిని ఆ లతీఫ్ గాడికి ఇచ్చి చెయ్యడం నాకు ఇష్టం లేక వెళ్లి మాట్లాడాను, అందరితో కాదు చాచాతో మాత్రమే, ఆయన కూడా ఒప్పుకున్నాడు వాళ్ళు గొడవ చేసినా పట్టించుకోలేదు.

ఒక శుభముహుర్తానా ముస్కాన్ చేతుల మీదగా హోటల్ తెరిచాము, హోటల్ బాధ్యత మొత్తం ముస్కానే తీసుకుంది, నేను చేసిన సాయం చాలా తక్కువ.

ఇక అనుకున్నట్టే మీనాక్షి తన తమ్ముణ్ణి హాస్టల్లో వేసింది. చందు కూడా బుద్ధిగా చదువుకుంటున్నాడు సివిల్ ఇంజనీరింగ్ చేస్తానని చెప్పి వెళ్ళాడు.. అలా రెండేళ్లు గాడిచాయి.. నేను, మీనాక్షి, ముస్కాన్, సందీప్, శ్రావణి ఒక గ్రూప్ అయిపోయాం.. మా డిగ్రీ అయిపోయింది, మీనాక్షి తమ్ముడు ఇంజనీరింగ్ మొదటి సంవత్సరం జాయిన్ అయ్యాడు.

ఈ రెండేళ్లలో నేను చదువు మీద కంటే బిజినెస్ మీదె ఎక్కువ దృష్టి పెట్టాను, చాలా పరిచయాలు అయ్యాయి.. నా కంటూ ఒక సొంత వ్యాపారం చెయ్యాలని కొంత వెనకేసాను..అమ్మ కోసం కట్టిస్తున్న ఇల్లు కూడా దెగ్గర పడింది, కొంచెం పెయింట్ వర్క్ ఉందంతే.

ఈ రెండేళ్లలో మీనాక్షి తన ఫ్యామిలీని దూరం చెయ్యడానికి చాలా ప్రయత్నించింది, కాని ఎంత చెప్పినా వాళ్ళ అమ్మ వినలేదు. మీనాక్షి కూడా విసిగిపోయింది. కాని ఈ రెండేళ్లలో మీనాక్షి నేను విడతీయలేనంతగా దెగ్గరైపోయాం. మీనాక్షి బావ కోలుకుని ఎలా మీనాక్షి కంపెనీని ఎలా నాశనం చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాడు.. వాడింకా మారలేదు అయినా ఇప్పుడు మీనాక్షి కంపెనీకి ఇబ్బందులు తీసుకురావడం అంత ఈజీ కాదు. లాభాలు లేకపోయినా కంపెనీ క్వాలిటీ అండ్ సెక్యూరిటీ చాలా పెంచాను చాలా కొత్త పద్ధతులు అమలుచేసాను అదే సందీప్ సాయంతో, నేను వేసే ప్రతీ అడుగులోనూ నాకు తోడు ఉన్నాడు.

ఒక రోజు అమ్మా నేను బైటికి వెళుతుంటే రోడ్ మధ్యలో పది మంది అడ్డంగా నిలుచున్నారు, ఐదు నిమిషాల వరకు ఆపకుండా కారు మీద రాళ్ళ వర్షం కురిపించారు. అమ్మ మీద ఒక్క రాయి కూడా పడనివ్వలేదు.

ఆ పది మంది వెనకే ఎవరో ఉన్నారు కొంచెం దీర్గంగా చూస్తే అప్పుడు అర్ధం అయ్యింది, ఎవరో కాదు సుశాంత్. అమ్మని కారులో కూర్చోబెట్టి కారు దిగి బైటికి వచ్చాను. ప్రతీ వాడి చేతిలో రాడ్ ఉంది.

సుశాంత్ : నన్ను కొట్టి ఇన్ని రోజులు సంతోషంగా ఉన్నావు, నా బాకీ నేను తీర్చుకోవాలి కదా

శివ : ఓహ్.. తెలిసిపోయిందా, ఇప్పుడేంటి

సుశాంత్ : నాకు ఎప్పుడో తెలుసు, కాని ఈ రోజు కోసమే ఆగాను

శివ : ఈ రోజు నీ బర్త్ డే నా

సుశాంత్ : జోక్ బాగుంది, ఇన్ని రోజులు నన్ను కొట్టింది నువ్వే అని నాకు తెలిసి కూడా ఎందుకు మౌనంగా ఉన్నానో అడగవా

శివ : అడక్కపోయినా చెపుతావ్ కదా, సరే చెప్పు

సుశాంత్ : నీకు పెద్దగా ఇంట్రెస్ట్ లేనట్టుందిలే, ఇది విను చాలా ఇంట్రెస్టింగ్ మ్యాటర్.
ఫస్ట్ దెబ్బ నీ లవ్ మీద కొట్టా, ఇంట్లో చెప్పాను అక్కడ మీనాక్షిని లాక్ చేసారు పాపం నీకోసం తెగ ఏడుస్తుంది.
సెకండ్  ఏంటో తెలుసా మీ లవ్ విషయం నాకు తెలిసి ఇంట్లో చెపుతానని నువ్వు నన్ను కావాలని కొట్టి భయపెట్టి బ్లాక్మెయిల్ చేసావని చిన్న అబద్ధం ఆడాను, మా వాళ్ళు నీ అంతు చూడమని నాకు ఆఫీషియల్ గా చెప్పారు.
మూడో దెబ్బ ఇంకేం లేదు, వీళ్ళు కొడతారు.. హా ఇంకోటి ఇవ్వాళ నాకు మీనాక్షికి ఎంగేజ్మెంట్.. అవును ఇవ్వాళ నా బర్త్ డేనే అందుకే ఇన్ని రోజులు ఆగి మా నాయనమ్మ దెగ్గర ఇవ్వాళే వరం కోరాను, ఎంగేజ్మెంట్ ఇవ్వాళే జరిగిపోవాలని.. ఇచ్చేసింది.. రేయి కానివ్వండ్రా అని సైగ చెయ్యగానే పది మంది మీదకి వచ్చేసరికి నేనే ఎదురు వెళ్లి ముందు ఒకడిని కొట్టి వాడి చేతిలో ఉన్న రాడ్ తీసుకుని కొడుతుంటే దెబ్బలు వాళ్ళకి నాకు ఇరువైపులా తగులుతున్నాయి ఎవడు దెబ్బలని ఓర్చుకుంటే వాళ్ళే నిలబడతారు కొట్టుకుంటుంటే ఒక అరుపు వినిపించింది అమ్మది.

అమ్మ కారులో నుంచే అరుస్తుంది, అటు చెయ్యి చూపించగానే తల అటు తిప్పాను. సుశాంత్ చేతిలో గన్ ఉంది, అది నాకే గురి పెట్టి ఉంది. కాల్చేశాడు.. బుల్లెట్ నేరుగా గుండె కింద దిగింది మళ్ళీ కాల్చాడు పక్కకి జరిగాను ఎడమ భుజానికి తగిలింది ఇంకో బుల్లెట్.

వెంటనే వాడి వైపు పరిగెత్తుతూనే, నా కుడి చేతిలో ఉన్న రాడ్ వాడి మీదకి విసిరాను, అది వాడి చేతికి తగిలి వాడి చేతిలో ఉన్న గన్ కింద పడడం. వెంటనే అది తీసుకుని రెండు బుల్లెట్లు సుశాంత్ వైపు పెట్టి టపాసులు కాల్చినట్టు కాల్చేశాను కాని అవి వాడికి తగల్లేదు, నేను స్పృహ కోల్పోతూ ఏటో గురి పెట్టానని అప్పుడు అర్ధమయ్యింది. వాడు భయపడుతూ పారిపోవడం చూస్తూ కళ్ళు మూసుకున్నాను.

నా కళ్లు ఎందుకు తెరుచుకోవడంలేదో నాకు తెలియట్లేదు కాని చెవులకి ఏవేవో వినిపిస్తున్నాయి, ఒక్కటి అర్ధం కావట్లేదు. మీనాక్షి.. మీనాక్షి అక్కడ ఎలా ఉందొ.. తనిప్పుడు ప్రెగ్నన్ట్

మా మొదటి కలయిక జరిగి ఇవ్వాల్టికి రెండున్నర నెలలు, మీనాక్షికి పీరియడ్ మిస్ అవ్వగానే డౌట్ వచ్చి చెక్ చేపించింది. ప్రెగ్నన్సీ కన్ఫర్మ్ అవ్వగానే నన్ను కలిసి చెప్పింది. కొంత భయపడింది కాని నేనే ఉంచమన్నాను, మా ఇద్దరి కలయిక జరిగిన ఆ రోజుని నేను ఎన్ని జన్మలకి మర్చిపోలేను అంత ప్రేమగా జరిగింది అందుకే నాకు ఆ గుర్తుని చేరిపెయ్యాలని లేదు, అందరికి తెలిసే లోగా పెళ్లి చేసుకుంటానని మాటిచ్చాను. కాని ఇప్పుడు తన పరిస్థితి ఎలా ఉందొ ఏంటో, నా నోరు పెగలడం లేదు, కనీసం ఈ విషయం అమ్మకి కూడా చెప్పలేదు మేము.

శివని లోపలికి తీసుకెళుతూ కావేరిని బైటే ఉండమని ఆపేసారు వెంటనే సందీప్ కి ఫోన్ చేసి ఆ వెంటనే మీనాక్షి వాళ్ళ నాన్నకి ఫోన్ కలిపింది అందరూ పది నిమిషాల్లో హాస్పిటల్లో ఉన్నారు.

సందీప్ : ఇప్పుడెలా ఉందమ్మా

కావేరి : ఇంకా ఏం తెలీదు

విషయం తెలుసుకున్న సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు హాస్పిటల్ కి వచ్చారు, అక్కడికి వచ్చిన CI గగన్ ని చూసి గుర్తు పట్టాడు.

శంకర్ : సర్ మీరు..

గగన్ : ఎటాక్ జరిగింది శివ పైనే

శంకర్ : ఎవరు చేసారో తెలుసా

గగన్ : తెలుసు కాని ఏమి చెయ్యలేని పరిస్థితి

శంకర్ : పేరు చెప్పండి చాలు మిగతాది నేను చూసుకుంటాను.

గగన్ : నా అల్లుడు సుశాంత్

శంకర్ : ఇప్పుడేం చెయ్యమంటారు అరెస్ట్ చెయ్యమంటారా

గగన్ : ప్రత్యక్ష సాక్షి నా చెల్లెలు పేరు కావేరి ఇక్కడే ఉంది, ఎంత దూరం వెళ్ళడానికైనా రెడీ కాని మీరు ఏమి చెయ్యలేరు

శంకర్ : నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వండి అని సీరియస్ గా బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

కావేరి ఏడుస్తూ కూర్చుంది. సందీప్ వెళ్లి కావేరి పక్కన కూర్చుని చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. ఇంతలో భరత్ వాళ్ళు కూడా అక్కడికి చేరుకున్నారు.. గగన్ వెళ్లి కావేరి ముందు నిలుచున్నాడు.

కావేరి : ఏం మనుషులు వీళ్ళు చంపేస్తారా

గగన్ : వాడు ఎవ్వరి మాట వినట్లేదు, మా అత్తగారి మాట కూడా వినట్లేదు ఆవిడ గారాబమే వాడిని చెడ కొట్టింది. మీనాక్షికి బలవంతంగా పెళ్లి చేసుకోబోతున్నాడు. ఆపాలని ప్రయత్నిస్తున్నాను కాని నన్ను ఎవ్వరు లెక్క చెయ్యటం లేదు.

కావేరి : మీనాక్షి గారి అమ్మ?

గగన్ : తనే దెగ్గరుండి చేపిస్తుంది.. సుశాంత్ శివ మీనాక్షిల గురించి ఇంట్లో చెప్పేసాడు. నా భార్యకి ఏమి ఎక్కడం లేదు.

కావేరి : శివ లోపలికి వెళుతు వెళుతు చందు అన్నాడు.

గగన్ : చందు అన్నాడా

గగన్ వెంటనే చందుకి ఫోన్ చేసాడు.

చందు : డాడీ అక్కడ ఏం జరుగుతుంది..

గగన్ జరిగింది మొత్తం వివరించాడు.

చందు : ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలుసు, నేను ఆల్రెడీ దెగ్గరికి వచ్చేసాను. అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.

గగన్ : నేను అక్కడికి వెళతాను ముందు మీనాక్షికి ఈ విషయం చెప్పాలి అని కావేరికి చెప్పేసి అక్కడనుంచి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

ఫోన్ పెట్టేసిన చందుకి, గగన్ చెప్పింది వినగానే కోపం వచ్చింది. ఊళ్ళోకి దిగగానే నేరుగా ఇంతక ముందు గంజాయి సప్లై చేసే వాడి దెగ్గరికి వెళ్లి వాడి సాయంతో చిన్న స్లం లోకి వెళ్లి ఒక గన్ కొని నేరుగా ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు.

చందు : అమ్మా అమ్మా అక్క ఎక్కడా

రజిత : రేయి లోపల ఉంది వెళ్ళు, దాన్ని పెళ్ళికి ఒప్పించు ఇష్టమున్నా లేకపోయినా ఈ పెళ్లి జరిగే తీరుతుందని కూడా చెప్పు.

చందు లోపలికి వెళ్లి ఏడుస్తున్న మీనాక్షిని కలుసుకున్నాడు.

చందు : అక్కా

మీనాక్షి ఏడుస్తూ లేచి తన తమ్ముణ్ణి చూసి గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చేసింది.

చందు : అక్కా శివని సుశాంత్ కాల్చేశాడు, శివ ఇప్పుడు హాస్పటల్లో ఉన్నాడు

మీనాక్షి : ఏంటి నువ్వనేది..

చందు : అవునక్కా డాడీ చెప్పాడు.. ఇందాకే

మీనాక్షి : నేను ఇంతసేపు ఇక్కడ ఎదురు చూస్తున్నదే శివ వస్తాడని, ఇక ఇక్కడ ఒక్క నిమిషం కూడా ఉండలేను.. నేను ముందు శివని చూడాలి అని లేచి బైటికి పరిగెత్తింది.. అది చూసిన సుశాంత్ అడ్డు పడ్డాడు.

చందు : బావా అడ్డు తప్పుకో

సుశాంత్ : రేయి నీకేం తెలీదు, నువ్వు ముయ్యి

రజిత : ఏయి మీనాక్షి, నీ ఛాన్స్ అప్పుడే అయిపోయింది.. మర్యాదగా లోపలికి వెళ్ళు లేకపోతే నేనేం చేస్తానో నాకే తెలీదు.

మీనాక్షి : నీకు భయపడి ఇంట్లో ఉన్నాననుకున్నావా, శివ వచ్చి మీతో మాట్లాడి నన్ను తీసుకెళతాడని ఇంత సేపు ఆగాను.. కాని వీడు నా శివని షూట్ చేసాడు అని మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని గట్టిగా ఏడ్చేసింది.

రజిత : ఏంటి నువ్వు చెప్పేది, సుశాంత్ ఇది నిజమేనా

రాజేశ్వరి : నేను కొట్టించమని మాత్రమే చెప్పాను, సుశాంత్.. మీనాక్షి చెప్పేది నిజామా

మీనాక్షి : నేను వెళ్ళాలి

సుశాంత్ : లోపలికి పో

మీనాక్షి మోకాళ్ళ మీద నుంచి లేచి సుశాంత్ చెంప పగలగొట్ట బోతే చెయ్యి పట్టుకున్నాడు, పక్కనే ఉన్న చందు సుశాంత్ ని ఒక్కటి తన్నాడు.

రజిత : చందు..

చందు : నీకేం తెలీదు మా.. నువ్వు ఊరుకో.. నా అక్కకి ఏది బెస్టో నాకు తెలుసు

సుశాంత్  కోపంగా లేచి ముందుకు రాబోతే చందు వెంటనే జేబులో ఉన్న గన్ తీసి సుశాంత్ కి పెట్టాడు. అది చుసిన అందరూ ఆశ్చర్యపోయి భయపడిపోయారు.

చందు : అక్కా నువ్వు పదా, ఎవడు ఆపుతాడో నేను చూస్తాను

మీనాక్షి ముందుకు నడుస్తుంటే చందు గన్ సుశాంత్ వైపు పెట్టి బైటికి నడుస్తుంటే, సుశాంత్ తన దెగ్గర ఉన్న గన్ తీసి రజితకి పెట్టాడు.

చందు : నువ్వు చంపవు

సుశాంత్ : అవునా అని గాల్లోకి ఒక సారి కాల్చాడు.

రాజేశ్వరి : రేయి సుశాంత్ ఏం చేస్తున్నావ్, గన్ దించు

సుశాంత్ : ఏం చేస్తున్నానో నాకు బాగా తెలుసు నువ్వు నోరు మూసుకుని పడి ఉండు అని ఒక్క మాటతో రాజేశ్వరిని నోరు మూపించేసాడు.

రజిత : ఒరేయి కన్నా అత్తని రా

సుశాంత్ : నా ఇగో కంటే నువ్వు గొప్పదానివేం కాదు అత్తయ్య, మీనాక్షి మర్యాదగా ఇంట్లోకి వెళ్లకపోతే ఏం చేస్తానో నాకే తెలీదు

మీనాక్షి ఏడుస్తూ రాజేశ్వరి వైపు చూసింది

మీనాక్షి : అమ్మమ్మ నాకు సుశాంత్ అంటే నిజంగానే ఇష్టం లేదు అమ్మమ్మ, మీరు నాకు రాసిచ్చిన కంపెనీ పతనం అవ్వడానికి కారణం ఈ సుశాంత్, దొంగతనంగా సరుకు అమ్ముకున్నాడు, కాని ఏ రోజు నేను ఈ విషయం మీకు చెప్పలేదు, నా తమ్ముడితో బలవంతంగా గంజాయి డ్రగ్స్ తెప్పించుకునేవాడు, ఈ విషయం కూడా నేను చెప్పలేదు.. నాకు మీ ఎవ్వరి మీద పంతం, కోపం లేదు.. కాని వీడు నా శివని షూట్ చేసాడు.. నాకు ప్రెగ్నన్సీ కంఫర్మ్ అయ్యి ఇవ్వాల్టికి ముప్పై ఐదు రోజులు దాటింది ఇంకో పద్దెనిమిది రోజులు దాటితే నాకు మూడో నెల పడుతుంది.. ప్లీజ్ నన్ను వదిలెయ్యండి నాకు మీ డబ్బులు, ఆస్తులు హోదాలు ఏమి వద్దు అన్ని మీ పేరునే రాసేస్తాను, నన్ను వదిలెయ్యండి అని ప్రాధేయపడింది.

రాజేశ్వరికి ప్రెగ్నెన్సీ అన్న మాట వినగానే ముందు కోపం వచ్చినా మీనాక్షి ఏడుపు చూసి తన పంతాన్ని వెనక్కి తీసుకుంది. రజిత కూడా అంతే కూతురు బతిమిలాడుకోవడం చూసి ఆలోచించింది.

రాజేశ్వరి : రేయి నువ్వు గన్ దించు అని గట్టిగా అరిచేసరికి సుశాంత్ బెదిరి గన్ దించాడు.. మీనాక్షి వెళ్ళు

సుశాంత్ : నానమ్మా

రాజేశ్వరి : నేను చెపుతున్నాను కదా, మీనాక్షి వెళ్ళిపో

సుశాంత్ : ఎక్కడికే వెళ్ళేది, ఏయి పో లోపలికి పో

రాజేశ్వరి : నన్నే ఎదిరిస్తావా

సుశాంత్ : చందు కోపంతో ముందుకు రాబోతే, కాల్లో షూట్ చేసాడు. రక్తం చూసి అందరూ భయంతో అరిచారు. రజిత పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి చందుని పట్టుకుంది.

రాజేశ్వరికి కూడా అర్ధమైపోయింది, సుశాంత్ పూర్తిగా చెడిపోయాడని. మతి స్థిమితం లేని పనులు చేస్తున్నాడని కూడా అర్ధమైంది కాని ఇప్పుడు ఏం లాభం, జరగాల్సిన చెడు జరిగిపోయింది.

రజిత : రేయి సుశాంత్ ఏంట్రా ఇది, నువ్వేనా ఇలా చేస్తుంది నా బిడ్డల కంటే మిమ్మల్నే ఎక్కువగా ప్రేమించాను కదరా

సుశాంత్ : మా దెగ్గర డబ్బులున్నాయి కాబట్టి మమ్మల్నే ప్రేమిస్తావ్ అత్తా.. ఇప్పుడు మీనాక్షి దెగ్గర డబ్బు ఉంది కాబట్టి ఆ శివ గాడు దీన్ని ప్రేమించాడు. అంతా ఒకటే అత్తయ్య అని మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకుని బలవంతంగా బైటికి లాక్కెళ్ళాడు ఎంత మంది నచ్చజెప్పినా వినకుండా. గగన్ వచ్చేసరికి అప్పటికే అంతా అయిపోయింది. గగన్ వచ్చి చందుని హాస్పటల్ కి తీసుకెళ్లాడు.

మీనాక్షిని కారులో కూర్చోపెట్టి ఊరు దాటించి పాత గోడౌన్ల దెగ్గరికి తీసుకెళ్లి రూంలో లాక్ చేసి చుట్టు రౌడీలని కాపలా పెట్టి, హాస్పటల్ కి బైలుదేరాడు శివ బతికాడో చచ్చాడో చూద్దామని. మీనాక్షి ఒక్కటే చీకటిలో ఏడుస్తూ కూర్చుంది. సాయంత్రానికి తలుపు తెరుచుకోవడంతో మీనాక్షి తలుపు వైపు చూసింది.

సుశాంత్ : నేనే మీనాక్షి నీ బావని

మీనాక్షి : ఏం చేస్తున్నావ్ బావా, ఇద్దరం ఒకే ఇంట్లో పుట్టిన వాళ్ళం..కలిసి పెరిగిన వాళ్ళం.. ఎందుకు అంత కోపం, నన్ను అంత ప్రేమించిన వాడివైతే ఇలా చేస్తావా.. కేవలం నీ పంతం నెగ్గించుకోడానికేగా ఇదంతా.. మమ్మల్ని వదిలేయి బావ.. శివని తీసుకుని ఎటైనా దూరంగా వెళ్ళిపోతాను మళ్ళీ నీకు కనిపించము అని కాళ్లు పట్టుకుంది.

సుశాంత్ : అదే కాలితో మీనాక్షి పొట్టలో తన్నాబోతే మీనాక్షి చేతులు అడ్డం పెట్టింది.. నాకు దక్కాల్సిన దాన్ని వేరేవడో ఎగరేసుకుపోతుంటే చూస్తూ ఊరుకుంటానా, ప్రెగ్నన్సీ అని నువ్వేం టెన్షన్ పడకు టాబ్లెట్స్ ఇస్తాను వేసుకుంటే అదే పోతుంది. ఆ.. ఇంకోటి నీ శివ ఇంకా బతికే ఉన్నాడు కాని బాడ్ లక్ కోమాలో ఉన్నాడు ఎప్పుడు లేస్తాడో ఎవ్వరికి తెలియదట.. ఇంతలో ఏదో ఫోన్ వస్తే డోర్ లాక్ చేసి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

మీనాక్షి నిస్సహాయంగా అక్కడే పడుకుండిపోయింది.. కనీసం బతికున్నాడన్న వార్త విని దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకుంది.. కొంత సేపటికి తప్పించుకోడానికి ఏదైనా దారి దొరుకుతుందేమో అని చూసింది కాని లాభం లేదు ఏడుస్తూ అలానే అక్కడే నిద్రపోయింది.. రాత్రికి ఎవరో తలుపు తెరిచి ఒకడు వచ్చి అన్నం ప్లేట్ పెట్టి వెళ్ళాడు. ఆకలేసి తిందామని ప్లేట్ తీసుకుంది కాని ప్రెగ్నన్సీ పోవడానికి, సుశాంత్ ఏదైనా మందు ఇందులో కలిపి ఉంటాడని అనుమానంతో తినలేదు అన్నం మూలకి పారేసి కాళీ ప్లేట్ పెట్టింది.

నాలుగు రోజుల పాటు గుక్క మంచినీళ్లు కూడా ముట్టుకోలేదు, నోట్లో ఉన్న ఉమ్ము మాత్రమే మింగుతూ కాలం గడిపి చివరికి నాలుగో రోజు రాత్రి స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.. చిమ్మ చీకటిలో మీనాక్షి ఉన్న రూంలో నుంచి ఒక వెలుగు వచ్చేసరికి అక్కడ కాపలాగా ఉన్న రౌడీలు వెళ్లి తలుపు తీసి చూసారు కాని ఏ వెలుతురు లేదు, మళ్ళీ తలుపులు మూసి వెళ్లిపోయారు.

తెల్లారి మెలుకువ వచ్చి లేచింది, కడుపు చిన్నగా నొప్పి అనిపించి చెయ్యి వేసింది కాని ఎమ్మటే నొప్పి పోయింది, ఆకలి వెయ్యడం లేదు దాహంగా కూడా లేదు. పెట్టిన అన్నం నీళ్లు మాత్రం తిన్నట్టే నటిస్తూ మూలకి పారేసింది.. మధ్యలో సుశాంత్ బలవంతం చెయ్యబోతే కిటికీకి ఉన్న గాజు పెంకు సాయంతో అడ్డం పెట్టుకుని తనని తాను కాపాడుకుంటుంది.. వేరే ఆప్షన్ లేక చచ్చినట్టు అదే ఒప్పుకుంటుందిలే అన్న ధీమాతో ఇటు సుశాంత్ అటు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకి ఇటు తన ఇంట్లో వాళ్ళకి దొరక్కుండా జాగ్రత్త పడుతున్నాడు.

ఇవ్వాల్టికి మీనాక్షిని బంధించి ఇరవై మూడు రోజులు, ఇప్పటివరకు మీనాక్షి నోటికి ఆహరం కాని నీళ్లు కాని అందలేదు. మీనాక్షి ఆశ్చర్యపోయినా దీని వల్ల పుట్టే బిడ్డకి ఏమైనా అవుతుందేమో అన్న భయంతోనే గడుపుతుంది.
ఒళ్ళంతా నొప్పిగా అనిపించేసరికి ఏం చెయ్యాలో తెలీక కొంతసేపు నొప్పి తట్టుకోలేక కింద పడి దొల్లింది. కొంత సేపటికి నొప్పి పోయింది కాని  ఒకటే నిద్ర కమ్ముతుంది. రాత్రి పన్నెండు దాటినట్టుంది మీనాక్షికి రోజు రోజుకి పిచ్చెక్కుతుంది. అటు తమ్ముడు ఎలా ఉన్నాడో తెలీదు ఇటు శివ ఎలా ఉన్నాడో తెలీదు, సుశాంత్ ఏమి చెప్పడం లేదు కాని మీనాక్షిని అనుభవించాలన్న పట్టు మాత్రం వదలడం లేదు.. ఇంతలో మీనాక్షిని ఎవరో పిలిచినట్టు ఒక సన్నని గొంతు వినిపించింది.. ఆ గొంతు కొంత సేపటికి పెద్దగా వినిపించింది

అమ్మా…

మీనాక్షి అటు ఇటు చూసింది కాని ఎవ్వరు లేరు

అమ్మా ఇక్కడా..

మీనాక్షి కిటికీ దెగ్గరికి వెళ్లింది అక్కడ ఎవ్వరు లేరు, వెంటనే డోర్ దెగ్గరికి వచ్చింది ఏ చప్పుడు లేదు.

అమ్మా ఇక్కడ ఇటు చూడు, నా మాట నీకు తప్ప ఎవ్వరికి వినపడదు

మీనాక్షి : ఎవరు.. సుశాంత్.. నువ్వేనా.. బావా..

అమ్మా నేను నీ కొడుకుని, ఒక్కసారి నీ పొట్ట మీద చెయ్యి పెట్టి చూడు అనగానే మీనాక్షి భయపడిపోయి ఆ వెంటనే తన పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి చూసుకుంది.. ఇన్ని రోజులు గమనించలేదు కాని కొంచెం పొట్ట తెలుస్తుంది..

మీనాక్షి : ఎవరు

నేనేనమ్మా

మీనాక్షి : కాదు.. కానీ..

ఆశ్చర్యపోకు నీ బిడ్డనే.. నాన్న దెగ్గరికి వెళదామా అన్న మాటలు వినపడేసరికి ఏది నిజమో ఏది అబద్ధమో తెలుసుకోలేని స్థితిలో కళ్ళు తిరిగి పడిపోయింది.