రచన  :  Takulsajal 

చూస్తుండగానే పదినిమిషాల్లో పదిమందిని తుక్కు రేగ్గొట్టాడు ఆదిత్య, మానస ఇంకా ఆశ్చర్యంగా చూస్తూనే ఉంది. ఆదిత్య అందరిని ఫినిష్ చేసి వాళ్ళ తాళ్లతో వాళ్ళనే కట్టేసాడు, చందు మరియు భరత్ కూడా సాయం చేశారు. భరత్, చందు ఆదిత్యని చూసి కొంచెం ఆశ్చర్యపోయినా ఇది సమయం కాదని తెరుకుని పనిలోకి దిగారు.

ఆదిత్య హడావిడిగా మానస వైపు పరిగెత్తి “నీ ఫ్రెండ్ కి ఫోన్ చేసావా ఎక్కడ వాడు, అక్కడ అమ్మాయిలని కాపాడాలి, నేను బెంగుళూర్ నుంచి వచ్చాను ప్లాన్ మొత్తం నాశనం చేసాడు వాడు”

మానస : అంటే మీరు ఆ అమ్మాయిలని కాపాడ్డానికి వచ్చారా, అయితే విక్రమ్ ఆ పని మీదే వెళ్ళాడు..

ఆదిత్య : ఎక్కడో తనకి ఎలా తెలుసు.?

మానస : మాకు తెలుసు, మేము వచ్చింది అందుకే..

ఆదిత్య : ఒక్కడే ఉన్నాడు, అక్కడ ఎంత మంది ఉన్నారో ఏంటో.. పద వెళదాం అని భరత్ వాళ్ళ వైపు చూసాడు.

చందు పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి డ్రైవర్ దెగ్గర బస్సు తలలు తెచ్చి బస్సు స్టార్ట్ చేసాడు, ఆదిత్యతో పాటు భరత్ మానస కూడా ఎక్కారు. చందు వేగంగా చీకట్లో పోనించాడు బ్రిడ్జి రాగానే బస్సు ఆపేసాడు, ఆదిత్య బస్సు దిగి బ్రిడ్జి మీద నుంచి కిందకి చూసాడు, కింద కాలవ పారుతుంది పక్కనే ఉన్న గడ్డిలో రెండు ట్రక్లు ఎదురెదురుగా ఆగి ఉన్నాయ్, వెంటనే నీళ్ళలోకి దూకి అటు వైపు వెళ్ళాడు. భరత్ చందు మానస పక్కనే ఉన్న దారిలో చిన్నగా దిగి నడుచుకుంటూ వెళ్లారు. ఆదిత్య వెళ్లి చూసేసరికి అక్కడ నలుగురిని తాళ్లతో కట్టేసి బెల్టుతో కొడుతున్నాడు.

రెండు ట్రుక్కులు ఎదురెదురుగా ఉండటం ఒక ట్రక్కు లైట్లు వెలిగి ఉండటం వల్ల ఆ మనుషులు కనిపిస్తున్నారు కానీ వాళ్ళని కొడుతున్న విక్రమ్ మొహం చీకటిలో ఉండిపోయింది.

ఆదిత్య : విక్రమ్ అని పిలవగానే కోపంగా తల తిప్పి చూసాడు బెల్టుతో కొడుతూనే, కానీ తనలానే ఉన్న ఇంకో మొహాన్ని చూసి ఆగిపోయి ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంటే మానస వచ్చింది.

విక్రమ్ : ఎవరు నువ్వు?

ఆదిత్య : అదే నేను అడిగేది ఎవడ్రా నువ్వు నా లాగ ఉన్నావ్

విక్రమ్ : (ఆదిత్య పొగరు చూసి) ఎవడివి బె నువ్వు.

మానస : ఆగండి ఆగండి.. ఇద్దరు..  ముందు అమ్మాయిల గురించి ఆలోచించండి.

ఆదిత్య : ఇందులో సగం మంది బెంగళూరుకి సంబంధించిన వాళ్ళు నేను డీసీఎం తీసుకెళతాను, అక్కడ నుంచి ఎవరిని వాళ్ళకి అప్పగిస్తాను.

విక్రమ్ : నేను మిగతా వాళ్ళ సంగతి చూసుకుంటాను, డీల్ అని చెయ్యి పైకి ఎత్తాడు. ఆదిత్య విక్రమ్ ఇద్దరు చేతులు కలుపుకుని మల్లి బస్సు ఎక్కి తిరిగి వచ్చారు.

చందు మంట వేస్తే అందరూ దాని చుట్టూ కూర్చుని చలి కాచుకుంటున్నారు.

ఆదిత్య : నా బండి?

విక్రమ్ : నేను ఒక రెండు రోజులు ఆగి పంపిస్తాను, ఇంతకీ నీకు దీని గురించి ఎలా తెలిసింది?

ఆదిత్య : నాకు దీని తరువాత ఎవడికి ఎదురెళ్లలో కూడా తెలుసు, ఎవ్వరిని వదలను నా కొడుకులందరినీ నేల నాకించేస్తాను. ఈ నా కొడుకులు సంధ్య ఫౌండషన్స్ వెనెక గుట్టుగా అమ్మాయిలని స్మగ్లింగ్ చేస్తున్నారు.. అందరిని బైటికి లాగి తలలు నరుకుతాను ఒక్కొక్కడిది.

విక్రమ్ : ఇదే పని ఇక్కడ గ్రీన్ హోటల్స్ వెనుక చేస్తున్నారు.. కానీ ఇంత పెద్ద సంస్థల లాంటి వాటిల్లో ఇలాంటి పనులు జరుగుతుంటే వాళ్ళకి తెలియదా లేక వాళ్లే చేపిస్తున్నారో అర్ధం కావట్లేదు.

ఆదిత్య : నీకు ఇదంతా ఎలా తెలుసు?

విక్రమ్ : చేపించింది వీళ్ళ నాన్నే

ఆదిత్య : విక్రమ్ ని మానసని చూస్తూ..”ఇంట్రెస్టింగ్” అని నవ్వాడు.. దీని వల్ల మీకు ఎన్ని ఇబ్బందులో తెలుసా, ఇంతకీ మీ లవ్ మ్యాటర్ మీ ఇళ్లలో తెలుసా?

మానస : మా అమ్మకి తెలుసు, మా నాన్నకి తెలిస్తే అస్సలు యుద్ధం మొదలవుద్ది.

ఆదిత్య : ఆ తొక్కలే.. ఏమైనా అవసరం పడితే కాల్ చెయ్యండి హెల్ప్ చేస్తాను, నా లవ్ ఎలాగో సక్సెస్ అవ్వలేదు మిమ్మల్నయినా కలుపుతా.

మానస : ఎవరు అమ్మాయి.. ఎం చేస్తుంటుంది?

ఆదిత్య ఫోన్ తీసి చూపించాడు” అనురాధ నా మరదలు, సర్జన్ ” అన్నాడు, వరసగా మూడు బీర్లు తాగి నాలుగోది లేపుతూ.

విక్రమ్ : వచ్చినప్పటి నుంచి అదే పనిలో ఉన్నావ్, పోతావ్ త్వరగా 

ఆదిత్య : నాకు మత్తు ఎక్కదు బాస్, అయినా ఇదే నా లాస్ట్ రేపటి నుంచి ఇక మందు ముట్టను అని నాలుగో బీర్ కింద పెట్టి ఐదో బీరు నోటికెత్తుకున్నాడు.

మానస విక్రమ్ చెవి దెగ్గరికి వెళ్లి : విక్రమ్ ఇందాక కూడా ఇదే చెప్పాడు, పచ్చి తాగుబోతులా ఉన్నాడు ఇతన్ని నమ్మి అమ్మాయిలని పంపించడం సేఫ్ అంటావా?

ఆదిత్య అది విని పక్కకి చూసి నీ పేరేంటి అని అడిగాడు, “భరత్” హ్మ్… నీ పక్కనే ఉన్న నాలుగు రాళ్లు అందుకుని నా మీదకి ఒకేసారి గట్టిగా విసిరేయి అన్నాడు.. భరత్ విక్రమ్ ని చూడబోతే విక్రమ్ లేచి చేతికి అందిన ఏడు గులక రాళ్లు ఆదిత్య వైపు విసిరాడు.. ఆదిత్య నవ్వుతూ పట్టించుకోకుండా బీర్ తాగి కింద పెట్టి కరెక్టుగా మొహం మీదకి వచ్చిన మిల్లి సెకండ్ లో అన్ని రాళ్లు పట్టుకున్నాడు. అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తే…

ఆదిత్య : చెప్పను కదా నాకు మత్తు ఎక్కదు అని, ఇప్పటికైనా నమ్ముతారా ఇక వదిలితే నేను బైలుదేరతాను.. అని లేచాడు..  ఆదిత్యని పంపించి విక్రమ్ మానస మిగతా వాళ్ల దెగ్గరికి వెళ్లి భయపడుతున్న అమ్మాయిలకి ధైర్యం చెప్పి సలీమా, రమ్య , పూజల సాయంతో మిగిలిన వాళ్ళని ఇంటికి పంపించడానికి ప్రయత్నాలు చేస్తున్నారు.

తెల్లారి లంబసింగి కొండా ట్రేక్కింగ్ కాన్సల్ చేసుకుని టూర్ ప్రయాణం మొదలుపెట్టారు, బస్సు బైలదేరింది.. విక్రమ్ మానస బస్సు వెనకాలే ఆదిత్య బండి మీద ఇద్దరు టూర్ ఎంజాయ్ చెయ్యడానికి నిర్ణయించుకున్నారు.. బస్సు తరువాత ఆగబోయేది అరకులో.

ముందు కాలేజీ బస్సు వెళ్తుంటే వెనకాలే బండి మీద నేను మానస వస్తున్నాం, మా మేటర్ ఎలాగో అందరికి తెలిసిపోయింది ఇక భయం ఎందుకులే అనుకున్నాం కానీ రూప మేడంని చాల బతిమిలాడాల్సి వచ్చింది, తనని ఇలా బండి మీద వస్తాము అని ఒప్పించడానికి.

మానస : ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్?

విక్రమ్ : ఏం లేదు.

మానస : బస్సుని పోనీ, మనం కొంచెం చిన్నగా వెళదాం.

విక్రమ్ : రూప మేడం కోప్పడుతుందేమో

మానస : ఏం కాదులే, కొంచెం స్లో చెయ్

విక్రమ్ : (బండి వేగం తగ్గించాను) చెప్పు,

మానస : ఆ ఆదిత్య అచ్చు నీలాగే ఉన్నాడు. ఎలాగా ?

విక్రమ్ : ఏమో నాకేం తెలుసు.

మానస : అంటే నాకొక డౌట్ కొట్టేస్తుంది అడగనా 

విక్రమ్ : అడుగు

మానస : మల్లి కోప్పడకూడదు మరి

విక్రమ్ : సరే, అడుగు

మానస : అంటే మీ ఇద్దరు అన్నదమ్ములు అయ్యి చిన్నప్పుడే గొడవల్లో తప్పిపోయి ఒకరు మీ అమ్మకి ఇంకొకరు ఇంకో ఇంట్లో దొరికారేమో అనీ…

విక్రమ్ : హహ.. అలాంటిదేమి లేదు నేను మా అమ్మకి ఒక్కన్నే కొడుకుని ట్విస్టులు తర్నులు ఏం లేవు.

మానస : మరి ఎలా మీ ఇద్దరు ఒకేలా ఉన్నారు.

విక్రమ్ : నాకు మాత్రం ఏం తెలుసు.

మానస : ఇంకోటి మన గురించి అందరికి తెలిసిపోయింది ఇప్పుడు ఎలాగా, ఎంత కాపాడినా మా నాన్నకి తెలియకుండా ఆగదు.

విక్రమ్ : తెలియనీ, నాకు ఏదో ఒకటి తేల్చుకోవాలని ఉంది.. నాకూ ఆ ఆదిత్య లాగ ఇక్కడ అమ్మాయిలని స్మగ్లింగ్ చేసేవాళ్ళని ఏరిపారెయ్యాలని ఉంది.

మానస : ఇప్పుడు సహాయం చేసావుగా చాల్లే, రిస్కులు వద్దు అయినా ఆ ఆదిత్య బాడీ చూసావా ఎలా ఉన్నాడో

బండి నడుపుతూనే వెనక్కి తిరిగి మానసని చూసాను.

మానస : సారీ సారీ.. నువ్వే బాగున్నావ్.

విక్రమ్ : సంతాపాలు ఒద్దులే, నాకు కూడా సిక్స్ పాక్స్ ఉన్నాయ్ వాడికి ఉన్నాయా.. బాడీ బలిస్తే సరిపోదు బ్రెయిన్ కూడా ఉండాలి.

మానస, ఇక నన్ను మాట్లాడనివ్వకుండా వెనక నుంచి గట్టిగా వాటేసుకుంది. ఆ స్పర్శని అనుభూతి చెందుతూ ముందుకి వెళుతున్నాం, కొంత సేపటికి చీకటి పడేసరికి పురుగులు మొహం మీద తగులుతుంటే బస్సు ఆపించి మానసని ఎక్కించి నేను భరత్ సగం సగం నడుపుకుంటూ అరకు చేరాము, దిగిన వెంటనే అబ్బాయిలం అందరం కలిసి త్వర త్వరగా టెంట్లు వేసేసి అందరం పడుకున్నాం.

సడన్ గా మెలుకువ వచ్చి చూసేసరికి, మానస నా టెంటు బైటే ఉండి పిలుస్తుంది, బైటికి వచ్చాను టైం చూస్తే తెల్లారి మూడు అవుతుంది.

విక్రమ్ : ఏంటి మానస?

మానస : నిద్ర రావట్లేదు అలా నడుద్దాం వస్తావేమో అని..

విక్రమ్ : నాకు పిచ్చి పిచ్చిగా నిద్ర వస్తుంది, ఈ సారికి నువ్వెళ్ళి వచ్చేయి.

మానస : అలాగా, సరే పడుకో నిద్రబోతు మోహమోడా..

విక్రమ్ : ఏవో పచ్చి బూతులు వినిపిస్తున్నాయి..

మానస : నిన్ను కాదులే, నువ్వు పడుకో.

విక్రమ్ : అంతలోనే అలకా, చెప్పులైనా వేసుకొనీ.. ఆ.. ఇక పదా.. నీ ఇష్టం వచ్చినంత సేపు నడుద్దాం.

ఇద్దరం ఒకరి చేతిలో ఇంకొకరి చెయ్యి వేసుకుని మాట్లాడుకుంటూ వెళుతుంటే మానస కాలు గీరుకోవడానికి కిందకి వంగి గీరుకొని మళ్ళీ నడుస్తూ నా కళ్ళలోకి చూసి ఆగిపోయింది.

మానస : ఏంటి అలా చూస్తున్నావ్.

విక్రమ్ : ఏం లేదు.

మానస : చెప్పు..

విక్రమ్ : ఏమనుకోనంటే నీ బ్యాక్ ఈ చుడిధార్ లో సూపర్ ఉంది, అని ముందుకు నడిచాను.

మానస : హహ.. నువ్వు.. ఆమ్మో.. హహ.. నచ్చిందా.. అని నా భుజం మీద చెయ్యి వేసి నడుస్తుంది.

విక్రమ్ : చాలా బాగుంది, అని ఒక్క సారి చెయ్యి వేసాను.. నా వైపు నవ్వుతూ చూసి చేతి మీద కొట్టింది.. అబ్బా ప్లీస్.. అని మళ్ళీ ముట్టుకున్నాను.. మనసా.. ఎంత వెచ్చగా ఉందొ.. చలి కాల్చుకోవచ్చు అని నా బుగ్గల మీద పెట్టుకున్నాను..

మానస : నిన్నూ.. ఆగు.. ఓయి..  అని నా వెంట పరిగెత్తింది..

విక్రమ్ : మానస.. ఒకసారి అప్పుట్లో నువ్వు నడిచేదానివి కదా తిప్పుకుంటూ అలా నడవ్వా.. అని నడుము పట్టుకున్నాను..

మానస : ఎలా

విక్రమ్ : అదే పొగరుగా ముడ్డి అటు ఇటు తిప్పుతూ నడిచేదానివి కదా అలా.

మానస : బుంగమూతి పెడుతూ.. పొ విక్రమ్ నువ్వు ఎప్పుడు అది గుర్తుచేసి నన్ను ఏడిపిస్తావ్.

విక్రమ్ : ఏదో సరదాకి అన్నాలే, ఫీల్ అవ్వకు ఇంకెప్పుడు అన్నాను సరేనా

మానస : సరే నడుస్తా.. దా అని నా చెయ్యి తన వెనక మీద వేసుకుని ముందుకి క్యాట్ వాక్ చేస్తుంటే నా చెయ్యి ఊగుతూ బలే అనిపించింది.

తనని చూసి నవ్వాను, నా చెయ్యిని తన నడుముకి చుట్టుకుని నా చేతిని చుట్టేసి నవ్వుకుంటూ ముందుకు నడిచి అక్కడ పచ్చగడ్డి కనిపిస్తే కూర్చున్నాం.

మానస : విక్రమ్ నన్ను ఎప్పటికి ఎలాంటి పరిస్తుతుల్లో వదలకు.

విక్రమ్ : ఏ మానస, ఏమైంది అని కన్నీళ్లు తుడిచాను.. ఏంట్రా.. ఏమైంది?

మానస : ఏమో.. నీ ఒళ్ళో ఎప్పుడు వాలినా, ఎమోషనల్ అయిపోతాను నువ్వు నాకు దక్కవేమో అన్న భయం, నన్ను నీనుంచి అందరూ కలిసి లాగేసుకుంటారని ఒకలాంటి ఆవేదన ఎందుకో తెలీదు, అందుకే నువ్వు మళ్ళీ అమ్మాయిలని కాపాడ్డానికి వెళ్తా అన్నా నాకు నచ్చలేదు.

విక్రమ్ : నిజం చెప్పనా నాకు నీ కళ్ళలో ఈ భయం మనం మొదటి సారి నువ్వు నా కళ్ళలోకి చూసావు గుర్తుందా ఆయింట్మెంట్ ఇచ్చావ్ అప్పుడే చూసాను.. ఏదో బాధతొ ఉన్నట్టు నా కోసం ఎదురు చూపులు అన్ని గమనిస్తూనే ఉన్నాను.. అమ్మ మీద ఒట్టు బత్తుకైనా చావైనా నీతోనే.. అని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను.

మానస నా మీద పడిపోయి గట్టిగా వాటేసుకుంది అలానే కింద పడిపోతూ ఇద్దరం కౌగిలించుకుని పడుకున్నాం.. అరగంటకో ఏమో మెలుకువ వచ్చి లేచి మానసని లేపాను, తెల్లారింది.. ఇద్దరం వెళ్లి అందరితో కలిసి మధ్యాహ్నం వరకు అక్కడ మ్యూజియం, బుర్రా కేవ్స్ అన్ని చూసుకుని సాయంత్రం వరకు వైజాగ్ చేరుకొని రూం తీసుకుని సెట్ అయ్యే వరకు రాత్రి ఎనిమిది అయ్యింది..

17c