రాధ రుద్ర తల నిమురుతూ కళ్లెమ్మటి నీళ్లతో…

రాధ : నేను ప్రసాద్ ఇద్దరం అనాధలం ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుని ఒక కుటుంబం అయ్యాం, చాలా సాఫిగా సాగే లైఫ్ అప్పులు టెన్షన్లు లేని జీవితాలు మావి…

ఒక రోజు వర్షం పడుతుండగా నాకు నెప్పులు మొదలయ్యాయి… ఆటో పిలుచుకుని వస్తానని బైటికి వెళ్లిన ప్రసాద్ తిరిగి రాలేదు, నా వల్ల కాక ముక్కడం మొదలు పెట్టాను బిడ్డ బైటికి వస్తుండగా స్పర్శ కోసం చెయ్యి పెట్టాను, తల తగిలింది అంతే నేను స్పృహ కోల్పోయాను..రుద్ర సగం లోనే ఆగిపోయాడు .. అప్పుడు నాకు తెలియదు రుద్ర జీవితమంతా కష్టాలే అది కూడా నావల్లే అని….

దేవుడు దయవల్ల ఇంటి పక్కన ముసలావిడ నాకు పురుడు పోసింది….. రుద్ర పుట్టడం తనని చేతిలోకి తీసుకోగానే పెద్ద పిడుగు దాని వల్ల ప్రసాద్ మరణం.

ఇది రుద్రని నేను ముట్టుకోడం రెండో సారి, తనకి వాళ్ళ నాన్నని దూరం చేశానని నాకు తెలియదు…

ప్రసాద్ ఆఖరి చూపు కూడా దొరకలేదు, ఉన్న డబ్బులతో నా కొడుకే సర్వస్వముగా బతకాలనుకున్నా… కానీ నాకు నరకం కనపడింది ఆ తరువాతి పది రోజుల్లోనే…. నేను పాలిచ్చిన పది నిమిషాలలో కక్కునేవాడు దానితో పాటే రక్తం కూడా…. నాకు భయం వేసి హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళాను కానీ వాళ్ళు బిడ్డ ఆరోగ్యంగా ఉన్నాడు ఏ ప్రాబ్లెమ్ లేదు అని నా మాటలు కొట్టేసారు….

ఆ రాత్రికి పాలు ఇవ్వకుండా తేనె పట్టించాను రుద్రని పక్కలో ఏసుకుని పడుకుని పొద్దున్నే లేచేసరికి పక్కనే ఉన్న తేనె బాటిల్ వల్ల చీమలు రుద్రని కుట్టడం మొదలు పెట్టాయి…. వాడి ఏడుపు విని ఉలిక్కి పడి లేచి రుద్రని చూసుకుని వెంటనే గుడ్డ తో తుడిచి స్నానం చేపించాను, నాకు చచ్చిపోవాలనిపించింది ఎందుకంటే అది నా తప్పే కదా రెండు రోజుల బిడ్డని చీమలు కుడితే ఎలా ఉంటుంది చూసి తట్టుకోలేక పోయాను…. వరసగా ఎందుకు ఇలా అవుతుందో నాకు తెలిసేది కాదు, వాడు ఏడుస్తుంటే చూడలేక ఒళ్ళంతా కాండియో పౌడర్ రాసి హత్తుకుని పడుకున్నాను వాడి ఏడుపు గుక్కలు వినిపిస్తున్నాయి నావి బైటికి వినిపించట్లేదు అంతే… కానీ చీమలు కుట్టిన మచ్చలు గంటలో మాయం అయిపోయాయి….

ఆ మరుసటి రోజే రుద్రని మంచం మీద పడుకోబెట్టి చుట్టు దిండ్లు పెట్టి పని చేసుకుంటున్నాను లోపల నుంచి బిడ్డ ఏడుపు విని పరిగెత్తికుంటూ లోపలికి వచ్చి చూస్తే రుద్ర కింద పడి ఉన్నాడు…. వెంటనే ఎత్తుకుని హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్లాను మళ్ళీ అదే  “బిడ్డ చాలా ఆరోగ్యంగా ఉన్నాడు ఏం ప్రాబ్లెమ్ లేదు….”

ఆ పది రోజుల్లోనే నాకు అర్ధం అయ్యింది రుద్ర దెగ్గరికి నేను వెళ్ళినపుడల్లా వాడికి కష్టాలే అని… ఎవరికీ చెప్పుకోవాలో అర్ధం కాలేదు ఏం చెయ్యాలో కూడా తెలీదు పాల కోసం వాడు ఏడిచే ఏడుపు చూసి తట్టుకోలేక పోయేదాన్ని…

ఇక వాడి ఏడుపు చూడలేక రుద్ర ని వదిలేద్దాం కనీసం బతికుంటాడు విధి వల్ల కలుసుకుంటే మళ్ళీ కలుసుకుంటాం లేకపోతే లేదు అనుకున్నాను….

పక్కనే గుడికి వెళ్లి అక్కడున్న శివలింగం ముందు పెట్టి ఏడుస్తూ దణ్ణం పెట్టుకుంటుండగా, అక్కడ ధ్యానం చేసుకుంటున్న ఒక స్వామీజీ..

“బిడ్డని వదిలించుకుందాం అనుకుంటున్నావా ప్రయత్నించు నీ వల్ల కాదు” అన్నాడు…

ఏడుస్తూ చూసాను…

స్వామీజీ : “బిడ్డని తీసుకుని ఇలా రా”

రుద్రని ఎత్తుకుని తన కాళ్ళ మీద పడ్డాను…. వీడిది దేవుడి అంశ భూమ్మీద పుట్టాల్సిన జాతకం కాదు ఇది, అందుకే నీకు ఇన్ని కష్టాలు, ఇది విధి అంతే…. ఈ భూమ్మీద ఏ తల్లీ అనుభవించనంత బాధ నువ్వు అనుభవించాల్సిందే నీకు వేరే దారి లేదు…

నాకు ఏం అర్ధంకావటం లేదు, అందుకే ఆయననే చూసాను…

స్వామీజీ : చూడు తల్లీ ఈ క్షణం నుంచి నీ బిడ్డకి ఎంత దూరంగా ఉంటే వాడికి నీకు అంత మంచిది, అలా అని వదిలించుకోవాలని చూడకు నీదేగ్గరుంటేనే ఈ బిడ్డ మంచి దారిలో ఉంటాడు లేకపోతే ఈ భూమి అంతం అయ్యేది వీడి చేతిలోనే…

వీడిని దూరం పెట్టు ఎంత వీలైతే అంత దూరం కానీ నీ ఇంట్లో నీ చుట్టూనే ఉండాలి…. వాడి కష్టం చూసి కరిగిపోకు, కరిగిపోయి వాడి దెగ్గరికి వెళ్ళావంటే ఇంకా పెద్ద కష్టం ఎదుర్కోవాల్సి వస్తుంది…

ప్రతి నెలా పున్నమి తెల్లారే ఇక్కడికి రా వచ్చి ఆ శివుడి ముందు దీపం వెలిగించి పూజించు, నీకు అంతా మంచే జరగాలని ఆ రుద్రుడికి నా వంతు కార్యం నేను చేస్తాను.

స్వామీజీ చెప్పినదంతా వినగానే నాకు మతి పోయింది, రుద్రని చూసాను…. “చెప్పాను కదా వాడి మీద ప్రేమని తగ్గించుకో” అక్కడనుంచి వచ్చేసాను…

నా కళ్ళలో నీళ్లు రాలేదు, రుద్ర మీద ప్రేమ తగ్గించుకోవాలి, రుద్ర మీద ప్రేమ కంటే వీడు బతికుంటే చాలు దూరం నుంచి అయినా చూసుకుంటా అనుకున్నాను…. ఇక అక్కడ ఉండలేదు ముసలావిడ చెప్పినా కూడా వినకుండా రుద్రని తీసుకుని ఆ ఏరియా నుంచి ఇల్లు మార్చేసాను….

మొదటి మూడు నెలలు నరకం చూసాను, నా ఎదలో పాలు కారుతుండేవి రుద్రకి మాత్రం పౌడర్ పాలు…. రాత్రిళ్ళు వాడి ఏడుపు విని తట్టుకోలేక చెవులు మూసుకునే దాన్ని… ఎన్నో రాత్రుళ్ళు ఇద్దరం ఎదురేదురు కూర్చుని ఏడ్చేవాళ్ళం వాడికి ఏం తెలీక నాకు ఏం చెయ్యాలో తెలియక.

ఇంకో రెండు నెలలు అలా వాడిని చూస్తూ వాడి దెగ్గరికి వెళ్ళినప్పుడల్లా వాడి ఒంటి నుంచి వచ్చే రక్తం చూసి ఇక నా వల్ల కాక ఒక పనమ్మాయిని పెట్టుకున్నాను కానీ రుద్ర కి ఉన్న శక్తుల వల్ల ఆ అమ్మాయి ఎక్కువ రోజులు చెయ్యలేక పోయింది, అలా ప్రతి మూడు నెలలకి ఒకసారి పనమ్మాయి ని మారుస్తూనే ఉన్నాను….

రుద్రకి రెండేళ్లు పడ్డాక చిన్నగా నడవటం మొదలు పెట్టాడు, సంతోష పడాలో లేక వాడు పడిపోతే పట్టుకోడానికి కూడా నోచుకోని నా చేతులని చూసుకుని ఏడవాలో కూడా తెలియని పరిస్థితి…

ఇక రుద్రని దూరం పెట్టాలంటే వాడి మీద కోపం రావాలి అందుకే వాడు పుట్టడం వల్లే నాకు ఇన్ని కష్టాలు అని నాకు నేనే అనుక్షణం  చెప్పుకోసాగాను….

అలా కొన్ని రోజులు దూరంగా ఉండగలిగాను… రుద్ర అమాయకమైన మొహం చూస్తే నాకు ఏడుపు తన్నుకొచ్చేది, రెండేళ్ల పసి కందు నా దెగ్గర పడుకోడానికి లేదు, అమ్మ పాలు లేవు కనీసం పడిపోతే పట్టుకునే వాళ్ళు కూడా లేరు….

కింద పడినప్పుడల్లా వాడికి వాడే లేస్తుంటే తలుపు చాటుగా చూస్తూ ఏడవటం తప్ప ఇంకేం చేయలేక పోయేదాన్ని…. అన్ని విషయాలలో ఇలాగే లేవాలి నాన్న అనుకోడం తప్ప.

ఇక నాకు బతకడానికి డబ్బు అవసరం లేకపోయినా రుద్రని దూరం పెట్టడానికి పక్కనే ఉన్న స్కూల్ లో టీచర్ గా జాయిన్ అయ్యాను.

స్కూల్ కి వెళ్ళేటప్పుడు రుద్ర ని నా చీరతో కట్టేసి వెళ్లేదాన్ని మధ్యాహ్నం వచ్చి అన్నం తినిపించి బాత్రూం క్లీన్ చేసి మళ్ళీ వెళ్లేదాన్ని…. చాలా రోజులు స్కూలుకి వెళ్లకుండా రుద్రని ఇంటి బయట కిటికీ దేగ్గరనుంచి చూసుకునేదాన్ని…

ఒక రోజు అలా చూస్తుండగానే చీరకి తట్టుకుని కింద పడ్డాడు తలకి బొప్పి కట్టి ఏడుస్తుంటే తట్టుకోలేక వెళ్లి రుద్రని హత్తుకుని ముద్దులు పెట్టుకున్నాను… ఆ తరువాత సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చేసరికి రుద్ర చీరలో చిక్కుకుని స్పృహ లేకుండా పడి ఉన్నాడు…

మొత్తం చీరని విప్పి నీళ్లు తాగించి పడుకోబెట్టాను… అదే నేను రుద్రకి పెట్టిన చివరి ముద్దు.  ఆ తరువాత రుద్రని స్కూల్ లో జాయిన్ చేసాను… అలా మా ఇద్దరికీ కొంచెం దూరం ఏర్పాటు చేయగలిగాను…

రాజీ నీకు గుర్తుందా నేను మీ క్లాస్ టీచర్ గా వచ్చినప్పుడు ఇంట్రడక్షన్ లో నా బిడ్డ “ఐ హావ్ నో ఫ్రెండ్స్ నో హాబీస్ ఐయామ్ ఆల్ అలోన్” అన్నప్పుడు నన్ను ఎవరో కత్తి తో పొడిచినట్టనిపించింది…. ఏం తెలియని పసి వాడ్ని కోపంగా చూసేసరికి ఇక భయపడి నా దెగ్గరికి రావడమే మానేసాడు…

తల్లీ ప్రేమ లేక వాడికి బాధ పడటం, నవ్వడం తెలీక ఒక జీవచ్చవం లా తిరుగుతుంటే నా మీద నాకే అసహ్యం వేసేది.

ఒక రోజు రుద్ర రాత్రి పూట నన్ను దొంగ చాటుగా నన్ను చూడటం గమనించాను, అలా రోజు చూస్తుండడం గమనించి, మళ్ళీ రుద్ర నా మీద ప్రేమ పెంచుకుని నా దెగ్గరికి వచ్చేస్తాడేమో అని భయపడి…. ఇక లాభం లేదని అప్పుడే నాకు పరిచయం అయిన శివని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నాను అని శివ చెయ్యి పట్టుకుని “పెళ్లి నా కొడుకు అవసరం కోసం చేసుకున్నాను కానీ నిన్ను ప్రేమించింది మాత్రం నిజం శివ “

శివ వచ్చాక మా మధ్య దూరం పెరిగింది కానీ పిల్లలు పుట్టాక గత కొన్ని రోజులుగా రుద్ర నన్ను ఆనందంగా చూడటం నేను గమనించాను వాడి కళ్ళలో ప్రేమ నన్ను బాధ పెడుతుంది…. మొన్న వచ్చి కౌగిలించుకున్నాడు నేను ఒక్కసారిగా అంతా మర్చిపోయి వాడి ప్రేమలో కరిగిపోయాను ఆ తరువాతే లిఖిత చేతిలో రుద్ర ప్రాణం పోయినంత పని అయ్యింది అందుకే ఇంట్లో నుంచి పంపించేసాను…..

అని ముగించింది…. అందరికి కళ్ళలో నీళ్లు, లిఖిత ఒకసారి రుద్రని చూసుకుని బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

రాజీ వాటర్ బాటిల్ తీసుకొచ్చి రాధకి ఇచ్చింది, రుద్రని తప్పించి లేచి నీళ్లు తాగింది.

అంతా వింటున్న నా కళ్ళలో నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయ్…. అవును చిన్నపటి నుంచి అమ్మ నా దెగ్గరికి వచ్చినా, నేను అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్లినా ఆ రోజో లేక తెల్లారో నాకు పవర్స్ పోయేవి…. ఇప్పుడే ఒక్కొక్క విషయము అర్ధమవుతుంది నాకు.

నాకంటే శాపాలు అవి ఇవి ఉన్నాయి కానీ అమ్మ? అమ్మకెందుకు ఇన్ని కష్టాలు… ఇప్పుడు అలోచించి అనవసరం అని కళ్ళు తెరిచాను…

నేను కళ్ళు తెరవడం చూడగానే అందరూ నా చుట్టూ చేరారు అమ్మ కొంచెం భయంగానే వెనక్కి జరిగింది, అందరిని పలకరించి…. రాజీ కి సైగ చేశాను దెగ్గరికి వచ్చింది… తన చెవిలో నా ప్లాన్ వదిలాను… నవ్వుతూ అలాగే అని పిల్లల్ని బైటికి తీసుకెళ్ళింది ఆ వెంటనే శివ సర్ ని బైటికి పిలిచింది.

అమ్మకి అర్ధమయ్యే లోపు నేను స్పీడ్ గా నా రూమ్ డోర్ లాక్ చెయ్యడం,  బైట రాజీ కూడా డోర్ లాక్ చెయ్యడం రెండు జరిగిపోయాయి..

అమ్మ వైపే అడుగులు వేస్తున్నాను ప్రేమగా నవ్వుతూ…

రాధ వెనక్కి అడుగులు వేస్తూ గోడకి ఆనుకుని ఆగిపోయి ” రుద్రా వద్దు మన ఇద్దరికీ మంచిది కాదు” అంది.

అలానే వెళ్లి అమ్మని అల్లుకు పోయాను… అమ్మ వదిలిన్చుకోడానికి గింజకుంటుంది, తన నడుము మీద రెండు చేతులు వేసి తన మెడకి నా మెడని అనించి గట్టిగా ఒక పాము ఇంకొక పాముని అల్లుకున్నట్టు నేను అమ్మని అల్లుకుపోయాను, అలానే తీసుకెళ్లి మంచం మీద పడుకో బెట్టుకొ బెట్టి తన మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను అమ్మ గింజకోడం ఆపేసి నన్ను ఇంకా గట్టిగా హత్తుకుని ఉంది.

కొంచెం సేపటికి కళ్ళు తెరిచి చూసాను మా ఇద్దరి కళ్ళలో నీళ్లు, తన మొహం నిండా ముద్దులు పెట్టాను ఆఖరికి తన పెదాల మీద కూడా…

రుద్ర : అమ్మా…  ఇక ఇన్నిరోజులు పడ్డ కష్టాలు చాలు, నాకోసం నువ్వు నీకోసం నేను పడిన బాధ కూడా చాలు….

నా ప్రాణం అయితే పోదు అని దేవుళ్ళు చెప్పారు నేను ఈ మనిషి రూపం అనుభవించాల్సిందేనట…. మనం ఇద్దరం కలిస్తే ఇంకా ఎక్కువ కష్టాలు వస్తాయా రాని…  చినప్పటి నుంచి మనం అనుభవించిన నరకం కంటే ఎక్కువా…

ఒక వేళ నాకేమైనా అవుతుందని నువ్వు అనుకుంటే బతికిన ఒక్క రోజైనా ఇలా నీ వొళ్ళో పడుకుని నీ ప్రేమని అనుభవించి చచ్చిపోతానమ్మా అంతకంటే నాకు ఇంకేం వద్దు….

నా మాటలకి అమ్మ ఏడుస్తూ నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని గట్టిగా హత్తుకుంది తన గుండెల మీద పడుకున్నాను….

లిఖిత గుర్తొచ్చింది, ఇక్కడ లేదు అంటే తన వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్లి ఉంటుంది, ప్రమాదాన్ని వెతుక్కుంటూ వెళ్ళింది…. తనని కాపాడాలి అలాగే ఒక సారి మహర్షిని కలవాలి… ఎందుకంటే అమ్మ చెప్పిన స్వామీజీ, నేను పిలుస్తాను కదా మహర్షి ఇద్దరు ఒకటే అని నాకు తెలుసు…

కానీ ముందు అమ్మ ఆ తరువాతే ఎవరైనా అని ప్రశాంతంగా అమ్మ కౌగిలిలో నిద్రపోయాను..

ఇద్దరినీ పిలిచాను పరిగెత్తికుంటూ వచ్చి నా మీదకి దూకారు ముగ్గురం అమ్మ వొళ్ళో పడుకుని బాగా ఆడుకున్నాం….

బుడ్డోడికి అమ్ములుకి చిన్నగా మాటలు వస్తున్నాయి… బుజ్జి బుజ్జి మాటలతో వాళ్ళు మాట్లాడుతుంటే సగం అర్ధమవుతు సగం అర్ధం కాక అమ్మ నేను నవ్వుకుంటున్నాం….. రాజీ ఫ్రూట్స్ కట్ చేసుకొచ్చి పిల్లలిద్దరి ముందు పెట్టింది…. ఆ ప్లేట్ చూడగానే లిఖిత గుర్తొచ్చింది ప్లేట్ నిండా వేసుకుని బాస్పటలు వేసుకుని ప్లేట్ మొత్తం తినే దాకా లేచేది కాదు…. అది గుర్తుకు రాగానే నవ్వొచ్చింది నాలో నేనే నవ్వుకున్నాను…

అది రాజీ గమనించి ఏంటి నీలో నువ్వే నవ్వుకుంటున్నావ్ అని సైగ చేసింది, ఏం లేదు అన్నట్టు సైగ చేశాను…

రాజి పిల్లల్ని చూస్తూ : మేడం పిల్లల బర్తడే ఎప్పుడు?

బర్తడే మాట వినగానే నాకు నా బర్తడే గుర్తొచ్చింది నాకు 25 రావడానికి ఇంకా ఐదు నెలలు ఉంది కానీ అమ్మని కలిసేసాను ఇక అమ్మనుంచి దూరంగా ఉండటం అంటే ప్రాణం పోయాకే….

మరి ఎలా? ముందు అర్జెంటుగా మహర్షిని కలవాలి ఏదైనా దారి దొరుకుతుందేమో చూడాలి…. అనుకుని అమ్మ వొడిలో నుంచి లేచాను…

అందరూ నన్నే చూసారు… ప్రశాంతంగా నవ్వుతూ “అమ్మా ఒకసారి బైటికి వెళ్ళొస్తాను చిన్న పని ఉంది” అని గుడికి బైలుదేరాను… రాజీ వస్తానంది కానీ వద్దన్నాను….

గుడి వెనక్కి వెళ్లేసరికి…. మహర్షి ఇంకో ఆయనకి (అయన కూడా మహర్షి) అష్టాంగ నమస్కారం చేసి తన ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు… నన్నే భయపట్టే మహర్షి ఇంకొకరి ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చోగానే నాకు నవ్వొచ్చింది…. గట్టిగా నవ్వాను..

దానికి మహర్షి చూసి నన్ను ఒక్కటి పీకాడు గాల్లో ఎగిరి ఆ పెద్ద మహర్షి కాళ్ళ మీద పడ్డాను…. లేచి ఎవరు ఈయన అన్నాను…

మహర్షి : మా గురువుగారు…

రుద్ర : కళ్ళు మూసుకుని ధ్యానం చేస్తున్న ఆయనని చూసి “అవునా మీకంటే బాగానే ఉన్నాడు…”

మహర్షి : ఇంకొకటి పీకాడు, “మర్యాదగా మాట్లాడకపోతే ఇక్కడే చంపేస్తాను అయన నా ఒక్కరికే కాదు… ఈ సమస్త లోకాల లో ఉన్న 121 దేవుళ్ళకి  ఆయనే గురువు…. వాటి తో పాటే ఎనిమిది మంది దేవుళ్ళకి తండ్రి… కష్య మహర్షి” అన్నాడు.

ఆయనకి దణ్ణం పెట్టాను…. కళ్ళు తెరిచాడు “నీకోసమే ఎదురు చూస్తున్నాను రా”

రుద్ర : నాకు ఒక సందేహం ఉన్నది … అందుకే వచ్చాను…

కష్య మహర్షి :……..

రుద్ర : దేవతలు చెప్పిన ప్రకారమైతే నాకు 25 నిండడానికి ఇంకా ఐదు నెలల సమయం ఉంది… కానీ నేను మా అమ్మ నుంచి దూరంగా ఉండడం కుదరని పని, మా అమ్మకి ఏమైనా ఆపద కలుగుతుందా?

కష్య మహర్షి : మీ అమ్మకి ఎటువంటి ఆపద కలగదు.

ఇప్పుడు నేను ఒకటి అడుగుతాను సమాధానం చెప్పు.

నీకు ఐక్య మంత్రం బోధించింది ఎవరు, దానిని రాక్షస జాతి వాళ్ళతో ఎందుకు ఉపయోగించావు…

రుద్ర : నాకు ఆ మంత్రం బోధించింది మీ శిష్యుడే….

కష్య మహర్షి : అంటే నీకు ఐక్య మంత్రం సగం మాత్రమే వచ్చు…

రుద్ర : సగమా? అని మహర్షి వైపు చూసాను అయన తల దించుకుని ఉన్నాడు…

కష్య మహర్షి : అవును నా శిష్యులందరికి ఐక్య మంత్రం సగం మాత్రమే నేర్పించాను… ఎవరైనా ఆ మంత్రాన్ని చెడు కారణాలకి ఉపయోగిస్తారన్న అనుమానం తో సగమే భోదించాను….

మరి ఆ రాక్షసి సంగతి?

రుద్ర : తను నా భార్య, దేవతల ఆదేశముతోనే తనని పెళ్లి చేసుకున్నాను… అందుకే తన మీద ప్రయోగించాను… ఇక మీద కూడా ప్రయోగిస్తాను కానీ దానికి మీ సహాయం కావాలి… అని నేను లిఖిత తో ఏం చెయ్యాలనుకుంటున్నానో నా ఆలోచన మొత్తం చెప్పాను.

కష్య మహర్షి : ఈ విషయం అటు దేవుళ్ళకి తెలిసినా ఇటు రాక్షసులకి తెలిసినా ఏం జరుగుతుందో తెలుసా…

రుద్ర : తెలుసు మహా అయితే నన్ను లిఖిత ని చంపేస్తారు అంతకు మించి ఇంకేం చెయ్యలేరు.

నేను ఇప్పటి వరకు పడ్డ కష్టాలతో పోల్చుకుంటే వచ్చేవి అంతకు మించినవి అయినా తట్టుకోగలిగే శక్తి నాకున్నది….

నేను నా జీవితం లో జరిగినవి చెప్పినదంతా విని కొంచెం నా మీద జాలి పడి ఐక్య మంత్రం మొత్తాన్ని నాకు బోధించాడు….

కష్య మహర్షి : నేను ఐక్యమంత్రం మొత్తం భోదించిన రెండొవ వ్యక్తివి నువ్వు నీకు వచ్చే కష్టాలకి ఆలోచించకుండా చెడుకి వాడితే మాత్రం నా చేతిలోనే నీ అంతం.

రుద్ర : అయన చెప్పిన షరతులకి ఒప్పుకుని….

తను ఐక్య మంత్రం మొత్తం భోధించిన మొదటి వ్యక్తి ఎవరా అని ఆడుదామనుకుంటుండగా…

కష్య మహర్షి : నా కుమారుడు దుషప్రయోగం చెయ్యబోతే వధీంచాను…

అక్కడనుంచి సెలవు తీసుకుని లిఖిత అమ్మని కలుసుకుని, లిఖితని బంధించిన వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్లాను….

లిఖితని మాములుగా హింసలు పెట్టలేదు… ఒళ్ళంతా రక్తం ఇన్ని హింసలు భరిస్తున్న తన కళ్ళలో బాధ తప్ప నొప్పి తాలూకు ఆనవాళ్లే కనిపించలేదు నాకు…

అక్కడున్న వాళ్ళని అందరిని నరికి…. లిఖిత దెగ్గరికి వెళ్ళాను…

గొలుసలన్నిటిని తీశాను… నన్ను చూస్తూనే మనిషి రూపం లోకి మారి బిగ్గరగా ఏడుస్తూ కౌగిలించుకుంది…

రుద్ర : లిఖితా నాతో అనుక్షణం ప్రతి రోజు గంట నిమిషం క్షణం నాతోనే ఉండాలన్న నీ కోరికని నేను తీరుస్తాను దాని కోసం నీ రాక్షస శరీరాన్ని వదిలెయ్యాలి మరి … నాతో వస్తావా… నా ఈ శరీరంలో నేను బతికున్నంతవరకు నీకు సగ భాగం ఇస్తాను అలానే నా ప్రేమలో కూడా రాజీ తో పాటు  నీకు సగం ఇస్తాను….

లిఖిత : ఏడుస్తూ ఇంకా గట్టిగా అల్లుకుపోయి “సంతోషంగా….” అంది.

లిఖితని దూరం జరిపి కష్య మహర్షి భోధించిన పూర్తి మంత్రాన్ని ప్రయోగించాను… లిఖిత చుట్టు వెలుగు..

లిఖిత ని గాల్లోకి లేపి తన మానవ శరీరాన్ని రాక్షస శరీరాన్ని వేరు చేశాను….. ముందు తన శక్తులన్నీ తీసేద్దాం అనుకున్నాను కానీ నాకు రాబోయే కష్టాలు ఎదురకోడానికి నాకంటూ ఒక బలం కావాలి కదా… అందుకే ఎప్పటికైనా లిఖిత బతికి ఉందని ఈ లోకానికి తెలుస్తుంది అప్పుడు నా కోసం వచ్చేవాళ్ళని ఎదురుకోడానికి లిఖిత శక్తులు ఉపయోగ పడుతాయని తన శక్తులన్నిటిని అలానే ఉంచి మానవ శరీరం లో ఉన్న లిఖితని నాలో ఐక్యం చేసుకున్నాను….

ఆ తరువాత లిఖిత రాక్షస శరీరాన్ని దేవతల కత్తి తో తల నరికి తను చనిపోయిందన్న నమ్మకాన్ని కలుగ చేశాను….

అక్కడ నుంచి ఇంటికి వెళ్ళాను, రెండు రోజులుగా ఇంటికి రాకపోడంతో అందరు కంగారు పడ్డారు….  రాజీ అమ్మవాళ్లు అందరూ ఉన్నారు ఏదో నిర్ణయం తీసుకున్నట్టు వాళ్ళ మొహాలు వెలిగిపోతున్నాయి … లిఖిత చనిపోయిందన్న విషయం అందరికీ చెప్పాను….

రాజీ అమ్మ వాళ్ళు వెంటనే రాజినీ పెళ్లి చేసుకోమని చాలా గట్టిగానే చెప్పారు….ఇదా సంగతి అనుకుని అమ్మ వైపు చూసాను…అమ్మ కూడా ఓకే అనడంతో పెళ్ళికి సిద్ధమయ్యాను….

ఎందుకో నిద్ర వస్తుంది…. ఏంటా అని ఆలోచిస్తే నా శరీరం లో ఉన్న లిఖిత నిద్ర పోతుంది….

మంచం మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను….

మనసులో :

రుద్ర : ఒసేయ్ లెగవ్వే… నీ నిద్ర మొహం తగలెయ్య… రాక్షసి నుండి వేరు చేసినా లక్షణాలు మాత్రం పోలేదే నీకు.

లిఖిత : అలిసిపోయా నన్ను పడుకొని… అయినా ఇప్పుడు నీ బాడీ నీ ఒక్కడిదే కాదు నాది కూడా… వద్ధనుకుంటే నన్ను బైటికి వదిలేయ్… పోతా…

రుద్ర : నిన్ను కావాలనుకున్నందుకు నాకు ఇలా జరగాల్సిందేనే….

లిఖిత : ఆమ్మో బిర్యానీ వాసన ఆకలేస్తుంది పద పద పద..

రుద్ర : ముందే చెప్తున్నాను  టేస్ట్ కోసం నన్ను తోసేసి నా బాడీ కంట్రోల్ లోకి తీసుకుని పిచ్చి కుక్క లాగ తిన్నావంటే ఇద్దరం దొరికిపోతాం చెప్తున్నా….

లిఖిత : ఏంటి ఆర్డర్ వేస్తున్నావ్ ఇప్పుడు నేను నీ పెళ్ళాన్ని… నువ్వు దేవుడైనా సరే నా కంట్రోల్ లో ఉండాల్సిందే….

రోజు రాత్రి బైటికి వస్తాను నా కాళ్ళు పిసికి నన్ను పడుకోబెట్టు….

రుద్ర : బైటికి రావే నీ పీక పీసుకుతా…

తినడానికి బైటికి వచ్చాను లిఖిత మౌనంగా ఉంది హమ్మయ్య అనుకున్నాను లిఖిత మాట్లాడిన బైటికి వినిపించదు కానీ నా ఫేస్ లో ఎక్స్ప్రెషన్స్ వీళ్ళు గమనిస్తారేమో అన్న డౌట్….

అందరం తినడానికి కూర్చున్నాం….

లిఖిత : వాసన బాగుంది రా పక్కకి తప్పుకో…

రుద్ర : మొగుడ్ని పట్టుకుని రా అంటావా…ఆగవే తిండిబోతు మొహందాన…

లిఖిత కంట్రోల్ లోకి వచ్చింది…

అమ్మ : ఏంట్రా తినకుండా ప్లేట్ నే చూస్తున్నావ్… తినిపించినా?

రుద్ర : ఒసేయ్ పక్కకి తప్పుకో నేను మా అమ్మ చేతితో తినాలి….

లిఖిత : ఆ చేత్తో ఇప్పుడు అన్నం తింటే నా ఆకలి తీరడానికి ఇంకో జన్మ పట్టుద్ధి,. మీ అమ్మ కొడుకుల ప్రేమలు తరువాత చూసుకుందాం… అని మెక్కడం మొదలెట్టింది…

అమ్మ నేను తినడం చూసి పిల్లలిద్దరికీ తినిపిస్తుంది.

నేను తినే స్టైల్ చూసి రాజీ అనుమానంగా చూస్తుంది… “లిఖితా రాజి అనుమానం గా చూస్తుంది మెల్లగా తినవే ఎక్కడికి పోదు…. అలాగే మొగుడు గారూ” అని చిన్నగా ఎవ్వరికి డౌట్ రాకుండా తినేసి రూమ్ లోకి వచ్చి తలుపెసుకున్నాను…

అమ్మ వాళ్లంతా పెళ్లి పనులు చూస్తాం అన్నారు… “సరే” అని…. “నాకు కొంచెం పని ఉంది రెండు రోజుల్లో వస్తాను” అని నా స్థావరానికి వచ్చాను…

≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈

మహర్షి : గురువుగారు ఎందుకు రుద్రకి అబద్ధం చెప్పారు…

కష్య మహర్షి : అబద్ధం చెప్పలేదు నిజం దాచాను, సగం మాత్రమే చెప్పాను…. వాళ్ళమ్మకి ఏం కాదని చెప్పాను అంతే కానీ తన గురించి తాను అడగలేదు కదా….

మహర్షి : అంటే రుద్ర…

కష్య మహర్షి : ఈ ఆరు నెలలు వాళ్ళ అమ్మ ప్రేమని భార్యల ప్రేమని పొందని, అన్ని కష్టాలని దెగ్గరుండి కాయి ఆ తరువాత ఎలాగో….. ఇక అది ఆ విధి లిఖితం.

మహర్షి : అంటే రుద్ర చనిపోతాడా? చెప్పండి గురువర్యా…

కష్య మహర్షి కళ్ళు మూసుకుని నవ్వుతూ అదృశ్యమయ్యాడు.

≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈

ఈ రెండు రోజుల్లో లిఖిత ని నన్ను బాడీ లో సింక్ చేసేసాను…. లిఖిత కూడా రాక్షసి లా కాకుండా కొంచెం నెమ్మదించడం నేర్చుకుంది….

అయినా అస్సలు బాడీ కంట్రోల్ లిఖితకి ఎందుకు ఇవ్వాలి అన్న డౌట్ మీకు రావొచ్చు…. కింద
కామెంటర్స్ అందరూ ఎవరైనా సరే “మీ పెళ్ళాన్ని మీరు కంట్రోల్ చేస్తున్నారు, మీ భార్యకు మీ మాటే వేదం ” అనే వాళ్ళు ఒక్కళ్ళు ఉన్నా కామెంట్ చెయ్యండి నేను నా భార్యకి కంట్రోల్ ఇవ్వడం ఆపేస్తాను..

తిరిగి ఇంటికి వెళ్లేసరికి పెళ్లి పనులు స్టార్ట్ చేసారు లిఖితకి భూమి మీద పెళ్లి చూడటం మొదటి సారి కదా ఉత్సాహం తో కొంచెం సైలెంట్ గానే నా కళ్ళతో అన్ని గమనిస్తుంది….

అందరూ షాపింగ్ కి వెళ్తామని అనడంతో సరే అన్నాను పెళ్లి కూతురు రావొద్దని తోడుగా నన్నే ఉండమన్నారు, వద్దని బతిమిలాడాను, అమ్మ కాళ్ళు పట్టుకున్నాను రాజీ గడ్డం పట్టుకున్నాను… కానీ ఎవ్వరు నా మాట వినలేదు…

ఎందుకంటే గత రెండు రోజులుగా లిఖిత నా బాడీ తో పాటుగా నా మొడ్డని కూడా కంట్రోల్ లోకి తీసుకుంటుంది…. దానికి నా మొడ్డ నచ్చినట్టుంది దానికిష్టం ఒచ్చినప్పుడు లేపుతుంది నా ప్రమేయం లేకుండానే కార్చేస్తుంది లిఖిత దెబ్బకి రెండు రెండు డ్రాయర్లు వేసుకుంటున్నాను…

మంచం మీద కూర్చున్నాను  రాజీ నా రూమ్ లోకి వచ్చింది నన్ను కౌగిలించుకుని “ఇంకా చెప్పు” అంది.

లిఖిత : రుద్ర నీకు కూడా నేను కౌగిలించుకున్నప్పుడు ఇలానే ఉండేదా కింద లేచిపోయింది రా ఇవ్వాళ రాజీని నేను దెంగుతా..

రాజినీ హత్తుకుని తనకీ కనపడకుండా ఏడుస్తూ తల కొట్టుకున్నాను…

లిఖిత : కొట్టకురా….

రుద్ర : నేనే ముట్టుకోలేదే ఇంత వరకు రాజినీ ఫస్ట్ నేనే ఆ తరువాతే నువ్వు…. అయినా రాజీ నీకు సవతి నీ చెల్లెలు అవుద్ది… అలా ఆలోచించడం పాపం..

లిఖిత : ఏడిసావ్ లె మా లోకం లో అవేం ఉండవు…

అయినా తాళి కట్టేటప్పుడు ఇద్దరం కలిసి కడదాం అప్పుడు రాజీ నీకే కాదు నాక్కూడా పెళ్ళామే… అని నా చెయ్యిని కంట్రోల్ లోకి తీసుకుని రాజీ నడుము మీద వేసి పిసికింది…

రాజీ నేను ఇద్దరం చిన్నగా ఒకళ్ళ బట్టలు ఇంకొకళ్ళం తీసేసి నగ్నంగా పడుకుని కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నాం..

సడన్ గా నా మొడ్డ నీటారుగా లేచి రాజీని పొడిచింది, దానికి రాజీ చూసిన చూపుకి నాకు సిగ్గేసింది “ఒసేయ్ లిఖిత”

లిఖిత : ఎంత సేపు ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటారు ఇంక నేను ఆగలేను నా వల్ల కాదు.

లిఖిత నా బాడీ మొత్తాన్ని తన కంట్రోల్ లోకి తీసుకుని రాజీ మీదకి పులిలా కలబడింది…

నేను చూస్తూ ఉండటం తప్ప ఇంకేం చెయ్యలేకపోయాను…

కళ్ళముందు ఇంకొకడు నా పెళ్ళాన్ని దెంగినట్టుంది రాజికి నేను తప్ప ఇంకెవరు , ఉన్నారు లె ఎక్కడికి పోద్ది అని ఇన్ని రోజులు ఆగాను కానీ ఇలా అవుద్దని అనుకోలేదు……..నా పెద్ద పెళ్ళాం నా మాట అస్సలు వినట్లేదు కొంచెం ఎలా కంట్రోల్ లో పెట్టాలో మీరైనా కామెంట్స్ లో సలహా ఇవ్వండి..