KALASI VACHINA ADRUSTAM
KALASI VACHINA ADRUSTAM – 88 | కలసి వచ్చిన అదృష్టం
KALASI VACHINA ADRUSTAM - 88 | కలసి వచ్చిన అదృష్టం
KALASI VACHINA ADRUSTAM – 88 | కలసి వచ్చిన అదృష్టం | POOKU MODDA
కథ,కథనం: శివ రెడ్డి
telugu sex stories
ఓ రెండు మూడు ఏండ్ల క్రితం కట్టిన బిల్డింగ్ లాగా ఉంది , పైన ఎటువంటి ఓపెనింగ్స్ లేవు , కానీ కింద కు స్టెప్స్ ఉన్నాయి. వాటి వైపు వెళ్ళకుండా చుట్టూ ఓసారి తిరుగుతూ , గోడలకు ఏమైనా గాలి వెలుతురు కోసం గవాక్షాలు ఏమైనా పెట్టారా అని వెతక సాగాను.
నా కొరిక ఫలించినట్లు లోపల నుంచి వచ్చే లైట్ వెలుతురు క్లియర్ గా చూపించింది ఇంటి వెనుక వైపు పెట్టిన గవాక్షాలను . ఓ రెండు అడుగుల వెడల్పుతో ఓ అడుగు ఎత్తు ఉన్న ఆ గవాక్షం లోంచి లోనుకు వేల్లలేము కానీ , కొద్దిగా పైనుంచి వంగి చూస్తే లోపల ఉన్నది ఎవరైనా కనిపిస్తారు. కాళ్లతో అడ్డు గోడను సపోర్ట్ గా పట్టుకొని పూర్తిగా కింద కు వంగి , నా ఫోన్ తో లోపల అన్ని మూలలూ కవర్ అయ్యేటట్లు ఫొటోలు తీసి , కాళ్లు పట్టు జారుతుండగా వెనక్కు వచ్చేసాను.
ఓ పది నిమిషాల వ్యవధిలో అలాంటి ఇంకా రెండు రూములు లోపల వైపు న ఫొటోలు తీసి వచ్చిన కొమ్మ మీద నుంచి నీరజా , దీపాలిని చేరుకొని, ఇంటి నుంచి కొద్ది దూరం తీసుకోని వెళ్లి , ఫోన్ లోని ఫొటోలు చూడసాగాము.
మొదట రూమ్ లో తీసిన ఫోటో లో స్పష్టంగా కనబడ సాగారు అక్కడ అస్తవ్యస్తంగా పడుకొని ఉన్న అమ్మాయిలు ఓ 6 మంది దాకా కనిపించారు. వాళ్లలో గ్రీన్ కలర్ డ్రెస్ వేసుకున్న అమ్మాయిని చూపించి చెప్పింది
“రుపాలి, అదే డ్రెస్ వేసుకొని ఉంది నిన్న కాలేజీ కి వెళ్ళినప్పుడు”
“మిగిలిన ఫొటోలలో ఏమైనా తన పేస్ కనబడుతుందేమో చూడు ” అంటు మిగిలిన ఫొటోలను చూపించాను. ఓ ఫోటో లో తన ఫేస్ కొద్దిగా కనబడే సరికి
“అదే రుపాలి , పద లోపలి వెళ్లి తీసుకోని వద్దాం ” అంది
“ఉండు మిగిలిన రూమ్లలో ఏమైనా క్లూస్ దొరుకుతాయేమో ” అంటు మిగిలిన రూమ్ ల లో తీసిన ఫోటో లు చూడసాగాము అందులో ఓ కిచెన్ ఇందాకా చెట్టు కింద చుసిన ఆమె , ఓ మూల పడుకొని ఉంది. ఇంకో రూమ్ లో 2 పడుకొని ఉన్నారు.
“ఇంత మందికి ఇద్దరే కాపలా అంటే , వీల్లకు ఏదైనా మత్తు మందు ఇచ్చారా ఏంటి” అని నాలో నేను అనుకుంటూ తిరిగి అమ్మాయిలు ఉన్న రూమ్ ఫొటోస్ చూడసాగాను. వాళ్ళు పడుకున్న తీరు చూస్తుంటే వాళ్ళు నార్మల్ గా పడుకున్నట్లు లేదు. తప్పకుండా వాళ్లను మత్తులో ఉంచారు , వాళ్లను విడిపించి అక్కడ నుంచి తప్పించాలి అంటే వాళ్ళకు మెలకువ రావాలి. ఇంటి మీద ఎటాక్ చేసి మొత్తం ఇంటిని స్వాధీనం చేసుకొని అప్పుడు వాళ్లను మత్తు లోంచి బయటకు తీసుకోని రావాలి.
అటాక్ చేయాలి అంటే అందులో ఇంకెంత మంది కాపలాగా ఉన్నారో ముందు వైపు , చెట్టు కింద వాళ్ళ మాటల ప్రకారం ఇంకో బ్యాచ్ రావాలి తెల్లవారే లోపు. ఆ బ్యాచ్ వచ్చిన తరువాత రంగం లోకి దిగుతాము , లేదంటే ఆ బ్యాచ్ లో కిడ్నాప్ అయిన వాళ్ళు అక్కడ నుంచి అక్కడే మాయం చేసేస్తారు అనుకుంటూ మేము ఇంతకూ ముందు అనుకున్న ప్లాన్ నే దీపాలి కి మరో మారు వివరించాను.
నా కొరిక ఫలించినట్లు లోపల నుంచి వచ్చే లైట్ వెలుతురు క్లియర్ గా చూపించింది ఇంటి వెనుక వైపు పెట్టిన గవాక్షాలను . ఓ రెండు అడుగుల వెడల్పుతో ఓ అడుగు ఎత్తు ఉన్న ఆ గవాక్షం లోంచి లోనుకు వేల్లలేము కానీ , కొద్దిగా పైనుంచి వంగి చూస్తే లోపల ఉన్నది ఎవరైనా కనిపిస్తారు. కాళ్లతో అడ్డు గోడను సపోర్ట్ గా పట్టుకొని పూర్తిగా కింద కు వంగి , నా ఫోన్ తో లోపల అన్ని మూలలూ కవర్ అయ్యేటట్లు ఫొటోలు తీసి , కాళ్లు పట్టు జారుతుండగా వెనక్కు వచ్చేసాను.
ఓ పది నిమిషాల వ్యవధిలో అలాంటి ఇంకా రెండు రూములు లోపల వైపు న ఫొటోలు తీసి వచ్చిన కొమ్మ మీద నుంచి నీరజా , దీపాలిని చేరుకొని, ఇంటి నుంచి కొద్ది దూరం తీసుకోని వెళ్లి , ఫోన్ లోని ఫొటోలు చూడసాగాము.
మొదట రూమ్ లో తీసిన ఫోటో లో స్పష్టంగా కనబడ సాగారు అక్కడ అస్తవ్యస్తంగా పడుకొని ఉన్న అమ్మాయిలు ఓ 6 మంది దాకా కనిపించారు. వాళ్లలో గ్రీన్ కలర్ డ్రెస్ వేసుకున్న అమ్మాయిని చూపించి చెప్పింది
“రుపాలి, అదే డ్రెస్ వేసుకొని ఉంది నిన్న కాలేజీ కి వెళ్ళినప్పుడు”
“మిగిలిన ఫొటోలలో ఏమైనా తన పేస్ కనబడుతుందేమో చూడు ” అంటు మిగిలిన ఫొటోలను చూపించాను. ఓ ఫోటో లో తన ఫేస్ కొద్దిగా కనబడే సరికి
“అదే రుపాలి , పద లోపలి వెళ్లి తీసుకోని వద్దాం ” అంది
“ఉండు మిగిలిన రూమ్లలో ఏమైనా క్లూస్ దొరుకుతాయేమో ” అంటు మిగిలిన రూమ్ ల లో తీసిన ఫోటో లు చూడసాగాము అందులో ఓ కిచెన్ ఇందాకా చెట్టు కింద చుసిన ఆమె , ఓ మూల పడుకొని ఉంది. ఇంకో రూమ్ లో 2 పడుకొని ఉన్నారు.
“ఇంత మందికి ఇద్దరే కాపలా అంటే , వీల్లకు ఏదైనా మత్తు మందు ఇచ్చారా ఏంటి” అని నాలో నేను అనుకుంటూ తిరిగి అమ్మాయిలు ఉన్న రూమ్ ఫొటోస్ చూడసాగాను. వాళ్ళు పడుకున్న తీరు చూస్తుంటే వాళ్ళు నార్మల్ గా పడుకున్నట్లు లేదు. తప్పకుండా వాళ్లను మత్తులో ఉంచారు , వాళ్లను విడిపించి అక్కడ నుంచి తప్పించాలి అంటే వాళ్ళకు మెలకువ రావాలి. ఇంటి మీద ఎటాక్ చేసి మొత్తం ఇంటిని స్వాధీనం చేసుకొని అప్పుడు వాళ్లను మత్తు లోంచి బయటకు తీసుకోని రావాలి.
అటాక్ చేయాలి అంటే అందులో ఇంకెంత మంది కాపలాగా ఉన్నారో ముందు వైపు , చెట్టు కింద వాళ్ళ మాటల ప్రకారం ఇంకో బ్యాచ్ రావాలి తెల్లవారే లోపు. ఆ బ్యాచ్ వచ్చిన తరువాత రంగం లోకి దిగుతాము , లేదంటే ఆ బ్యాచ్ లో కిడ్నాప్ అయిన వాళ్ళు అక్కడ నుంచి అక్కడే మాయం చేసేస్తారు అనుకుంటూ మేము ఇంతకూ ముందు అనుకున్న ప్లాన్ నే దీపాలి కి మరో మారు వివరించాను.
మేము అక్కడ ఉండంగానే ముందు రోడ్డు వైపు నుంచి ఎదో లైట్ ఇంటి వైపు రాసాగింది. బహుశా వాళ్ళు ఇందాక చెప్పిన రెండో బ్యాచ్ అయ్యి ఉంటుంది. వాల్లను అక్కడే ఉండమని చెప్పి, మరో మారు చెట్టు మీద నుంచి మిద్దె పైకి ఎక్కి , ఫోన్ కెమరా on చేసి ఫ్రంట్ వైపున కెమెరా తిప్పి రికార్డు చేస్తూ చూడ సాగాను.
ఓ మారుతీ ఒమిని వచ్చి ఇంటి ముందు ఆగింది. డ్రైవర్ పక్కన సీట్లో ఒకడు , డ్రైవర్ , వెనుక నుంచి ఇంకోడు మొత్తం ముగ్గురు దిగారు , వాళ్ళు ముగ్గరు కలిసి కార్లో నుంచి మరో ముగ్గురు అమ్మాయిలను తీసుకోని ఇంటి లోపలికి వచ్చారు.
వాలు అమ్మాయిలను లోపలి తీసుకోని వచ్చేటప్పుడు, అమ్మాయిలో స్పృహలో లేరు. అక్కడ నుంచి వెనుక వైపు గవాక్షం వైపు జరిగి మరో మారు కెమారా తో అమ్మాయిలు ఉన్న రూమ్ లో షూట్ చేయసాగాను.
కారులో వచ్చిన వాళ్ళు ఆ అమ్మాయిలను అక్కడ దింపేసి వెళ్లి పోయారు. నా దగ్గర ఉన్న ట్రాకర్లో లోని డాట్ కారుతో పాటు కదలడం గమనించాము. ఇప్పుడు డబ్బు కాదు ముఖ్యం ఈ అమ్మాయిల్ని విడిపించడం, ఆ తరువాత ఆ కార్ డ్రైవర్ ను పట్టుకొని నాలుగు పికితే ఆ డబ్బులు ఎవ్వరికి ఇచ్చింది తెలుస్తుంది అనుకొంటూ , ఆ ట్రాకర్ ను నిరజకు ఇచ్చాను తన దగ్గరే ఉంచమని.
నేను అక్కడ నుంచి దీపాలి వాళ్ళు ఉన్న దగ్గరకు వెళ్లి ఇందాక షూట్ చేసిన క్లిప్స్ ఓపెన్ చేసాను.
ఇందాక తెచ్చిన ముగ్గరిని కుడా వీళ్ళతో కలిపేసారు. మొత్తం 9 మంది అంతా 20 , 25 మద్య వయస్సులో ఉన్నవాళ్ళే. రెండో బ్యాచ్ కుడా వచ్చింది కాబట్టి వాళ్ళు ఎక్కడికో వీళ్ళను తీసుకోని వెళతారు, ఆ ప్లేస్ లో వీళ్ళను అమ్మకానికి పెడతారు.
చూస్తుంటే ఇదంతా వీళ్ళకు చాలా రొటీన్ గా జరిగే పనిలాగా అనిపిస్తుంది. లేకుంటే ఇంతమంది అమ్మాయిలని అదీ స్పృహలో లేని అమ్మాయిలని ఎలా ట్రాన్స్పోర్ట్ చేయగలగు తున్నారు , ఎక్కడో ఎదో తిరకాసు ఉంది.
నాకు వచ్చిన డౌట్ ను వాళ్ళకు చెప్పాను.
నీరజా అంది ” వీళ్ళకు గవర్నమెంట్ నుంచి ఎవ్వరైనా సపోర్ట్ ఉందేమో శివా”
“తప్పకుండా ఉండి ఉండాలి , లేదంటే అంత సులభంగా వీళ్ళు రోడ్డు మీద ట్రావెల్ చేయలేరు.”
“ఇంకొద్ది సేపు అగుదాము, అప్పుడు వాళ్ళ ప్లాన్ ఏందో తెలుస్తుంది. ” అంది నీరజా
“ఈ లోపుల వాళ్ళు బయలు దేరితే అయితే ఎలా ” అంది దీపాలి
మేము మాట్లాడు తుండగా, రోడ్డు వైపు నుంచి ఇంకో వెహికల్ ఇంటి వైపు రాసాగింది. వాళ్ళను నాతొ పాటు గా రమ్మని ముగ్గరం ఇంటిమిదకు చేరుకొని ముందు వైపు కేమరాతో రికార్డు చేస్తూ చుడసాగాము
ఇప్పుడు వచ్చింది ఓ పెద్ద ఆయిల్ కంటైనర్ , కానీ అన్ని కంటైనర్ లాగా అది పూర్తిగా క్లోజ్ అయ్యి లేదు వెనుక వైపున దానికి మామూలు కారు డోర్ లాగా ఓపెనింగ్ ఉంది. అది ఓపెన్ చేయగానే లోపల ఓ పది మంది పడుకోవడానికి వీలుగా ఆ ట్యాంక్ ను లోపలి వైపున modify చేసారు.
ఎవ్వరి కంటా పడకుండా వీళ్ళు అమ్మాయిలను ఎలా ట్రాన్స్ పోర్ట్ చేస్తున్నారో పూర్తిగా తెలిసి పోయింది. లోపల నుంచి ఎటువంటి కదలికా లేకపోవడం వలన అర్తం అయ్యింది ఏంటి అంటే , వాళ్ళు బయలు దేరడానికి ఇంకా కొద్దిగా టైం ఉంది అని.
నిరజాను అక్కడే మిద్ది మీద ఉండమని చెప్పి , నేను దిపాలి అక్కడున్న స్టెప్స్ ద్వారా కిందకు దిగాము, ఆయిల్ ట్యాంక్ లో వచ్చిన డ్రైవర్, మరియు ఇంకో వ్యక్తీ ఇద్దరు రెస్టు తీసుకోవడానికి అన్నట్లు ఇంకో రూమ్ లోకి వెళ్ళడం మాకు కలిసి వచ్చింది.
కుక్కలను కూడా ఇంకో మూలకు కట్టేయడం తో మేము ఎటువంటి అడ్డంకి లేకుండా , అమ్మాయిలు ఉన్న రూమ్ లో చేసుకోన్నాము. రుపాలి ని చేతుల మిద ఎత్తుకొని ఆ రూమ్ కు అనుకోని ఉన్న బాత్రుం లోకి తీసుకోని వెళ్ళాము, నేను బయట నిలబడి ఉండగా , దిపాలి వాళ్ళ ఇద్దరి పై దుస్తులు మార్చేసి తలుపు తీసింది. ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా నేను రుపాలిని తీసుకోని మిద్దె పైకి చేరుకోగా , దీపాలి, రుపాలి ప్లేస్ లో పడుకోండి పోయింది స్పుహ లేని దానిలా.
అక్కడ నుంచి రుపాలి ని మోసుకొంటు మా బైక్ ఉన్న ప్లేస్ కు వచ్చి మా ఇద్దరి మద్యలో తనను పడిపోకుండా నీరజ పట్టుకోగా బైక్ ను సిటీ వైపు పరిగెత్తించాను.
ఆటోలు ఉన్న ఓ సెంటర్ చేరుకోగానే నిరజను కు రుపాలిని అప్పగించి , వాళ్ళు ఇద్దరు కూచొన్న అటో సిటీ వైపు కదల గానే , నా బైక్ ను ఇందాకా మేము వచ్చిన వైపు మళ్లించాను.
రుపాలిని, అక్కడ పట్టుబడ్డ అమ్మాయిల్ని రక్షించడం పెద్ద విషయం కాదు, మల్లి కార్జునకు ఫోన్ చేసి మేము ఉన్న లొకేషన్ చెపితే ఓ 20 నిమిషాల్లో పోలీసులు వచ్చి వాళ్ళను విడిపించి, అక్కడ ఉన్న వాళ్ళను అరెస్ట్ చేసి తీసుకోని వెళతారు , కానీ వాళ్ళ వెనుక ఉన్న పెద్ద తలకాయలు బయటకు రావు. అందుకే ఇదంతా ముందే ఆలోచించి రుపాలి ప్లేస్ లో దిపాలి ని పంపాను. దిపాలి దుస్తుల్లో ట్రాకర్ , ఓ చిన్న కెమరా నిక్షిప్తం చేసాను. తన ట్రాకర్ ను ఫాలో కావడమే చివరి వరకు.
నీరజా రుపాలిని తీసుకోని సిటీ కి వెళ్లి తను కొద్దిగా తేరుకొన్న తరువాత నా కాల్ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటుంది.
నెను ఫార్మ్ హౌస్ కు కొద్దిగా దూరం లో ఉండగానే, దీపాలీ దగ్గరున్న ట్రాకర్ లో మూవ్మెంట్ కనిపించింది. అంటే అమ్మాయిల్ని ట్రక్ లో ఎక్కించి ఉంటారు అనుకొంటూ బైక్ ను కొద్దిగా స్పీడ్ పెంచాను.
సరిగ్గా నేను ఫార్మ్ హౌస్ కు వెళ్ళే రోడ్డు దగ్గరకు చేరుకొనే టప్పటికి గేటు లోంచి ట్రక్ బయటకు వచ్చింది. నా బైక్ ను రోడ్డు పక్కకు కొద్ది దూరం దీసికొని వెళ్లి లైట్స్ ఆఫ్ చేసి నేను కూడా కొద్దిగా చాటుగా ఆ ట్రక్ ఎటువేలుతుందా అని వెయిట్ చేయసాగాను.
మెయిన్ రోడ్డు ఎక్కన ట్యాంకర్ సిటికి opposite దిశగా వెల్ల సాగింది. కొద్ది దూరం లో ట్రక్ రెడ్ లైట్ కనబడుతుండగా బైక్ ను రోడ్డు పైకి తీసి ఆ రెడ్ లైట్ ను వెంబడించ సాగాను.
కొద్ది సేపటికి ఆ ట్యాంకర్ రింగ్ రోడ్డు ఎక్కి హై వే బాట పట్టింది. చూస్తుంటే ఎక్కడికో దూర ప్రయాణం ఉన్నట్లు ఉందే అనుకొంటూ ఓపికగా దానిని వెంబడించసాగాను.
తెలవారుతుండగా ట్యాంకర్ సూర్యా పేటకు దగ్గర్లో డాబా పక్కన ఆపి వాళ్ళు టి తాగ సాగారు , వాళ్ళకు కనబడకుండా బైక్ ను కొద్దిగా వెనుకగా ఆపి , కొద్దిగా ఫ్రెష్ అయ్యి టి తాగి , కొన్ని బిస్కెట్ ప్యాకెట్, వాటర్ బాటిల్స్ తీసుకోని నా బ్యాగ్ లో సర్దుకొని వాళ్ళను ఫాలో కాసాగాను.
ఇంకో రెండు గంటలు ప్రయాణం చేసి బద్రాచలం దాటినా తరువాత, బద్రాచలం అడువులు దగ్గర అవుతుండగా మెయిన్ రోడ్డు మీద వెళుతున్న ట్యాంకర్ ఉన్నట్లు ఉండి నా కంటికి కనబడకుండా పోయింది. వెంటనే ట్రాకింగ్ దివిజ్ ఓపెన్ చేస్తే అది మెయిన్ రోడ్డు ను వదిలి కొండల వైపు కొద్ది దూరం లో ఆగిపోయింది.
ఎవ్వరి కంటా పడకుండా వీళ్ళు అమ్మాయిలను ఎలా ట్రాన్స్ పోర్ట్ చేస్తున్నారో పూర్తిగా తెలిసి పోయింది. లోపల నుంచి ఎటువంటి కదలికా లేకపోవడం వలన అర్తం అయ్యింది ఏంటి అంటే , వాళ్ళు బయలు దేరడానికి ఇంకా కొద్దిగా టైం ఉంది అని.
నిరజాను అక్కడే మిద్ది మీద ఉండమని చెప్పి , నేను దిపాలి అక్కడున్న స్టెప్స్ ద్వారా కిందకు దిగాము, ఆయిల్ ట్యాంక్ లో వచ్చిన డ్రైవర్, మరియు ఇంకో వ్యక్తీ ఇద్దరు రెస్టు తీసుకోవడానికి అన్నట్లు ఇంకో రూమ్ లోకి వెళ్ళడం మాకు కలిసి వచ్చింది.
కుక్కలను కూడా ఇంకో మూలకు కట్టేయడం తో మేము ఎటువంటి అడ్డంకి లేకుండా , అమ్మాయిలు ఉన్న రూమ్ లో చేసుకోన్నాము. రుపాలి ని చేతుల మిద ఎత్తుకొని ఆ రూమ్ కు అనుకోని ఉన్న బాత్రుం లోకి తీసుకోని వెళ్ళాము, నేను బయట నిలబడి ఉండగా , దిపాలి వాళ్ళ ఇద్దరి పై దుస్తులు మార్చేసి తలుపు తీసింది. ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా నేను రుపాలిని తీసుకోని మిద్దె పైకి చేరుకోగా , దీపాలి, రుపాలి ప్లేస్ లో పడుకోండి పోయింది స్పుహ లేని దానిలా.
అక్కడ నుంచి రుపాలి ని మోసుకొంటు మా బైక్ ఉన్న ప్లేస్ కు వచ్చి మా ఇద్దరి మద్యలో తనను పడిపోకుండా నీరజ పట్టుకోగా బైక్ ను సిటీ వైపు పరిగెత్తించాను.
ఆటోలు ఉన్న ఓ సెంటర్ చేరుకోగానే నిరజను కు రుపాలిని అప్పగించి , వాళ్ళు ఇద్దరు కూచొన్న అటో సిటీ వైపు కదల గానే , నా బైక్ ను ఇందాకా మేము వచ్చిన వైపు మళ్లించాను.
రుపాలిని, అక్కడ పట్టుబడ్డ అమ్మాయిల్ని రక్షించడం పెద్ద విషయం కాదు, మల్లి కార్జునకు ఫోన్ చేసి మేము ఉన్న లొకేషన్ చెపితే ఓ 20 నిమిషాల్లో పోలీసులు వచ్చి వాళ్ళను విడిపించి, అక్కడ ఉన్న వాళ్ళను అరెస్ట్ చేసి తీసుకోని వెళతారు , కానీ వాళ్ళ వెనుక ఉన్న పెద్ద తలకాయలు బయటకు రావు. అందుకే ఇదంతా ముందే ఆలోచించి రుపాలి ప్లేస్ లో దిపాలి ని పంపాను. దిపాలి దుస్తుల్లో ట్రాకర్ , ఓ చిన్న కెమరా నిక్షిప్తం చేసాను. తన ట్రాకర్ ను ఫాలో కావడమే చివరి వరకు.
నీరజా రుపాలిని తీసుకోని సిటీ కి వెళ్లి తను కొద్దిగా తేరుకొన్న తరువాత నా కాల్ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటుంది.
నెను ఫార్మ్ హౌస్ కు కొద్దిగా దూరం లో ఉండగానే, దీపాలీ దగ్గరున్న ట్రాకర్ లో మూవ్మెంట్ కనిపించింది. అంటే అమ్మాయిల్ని ట్రక్ లో ఎక్కించి ఉంటారు అనుకొంటూ బైక్ ను కొద్దిగా స్పీడ్ పెంచాను.
సరిగ్గా నేను ఫార్మ్ హౌస్ కు వెళ్ళే రోడ్డు దగ్గరకు చేరుకొనే టప్పటికి గేటు లోంచి ట్రక్ బయటకు వచ్చింది. నా బైక్ ను రోడ్డు పక్కకు కొద్ది దూరం దీసికొని వెళ్లి లైట్స్ ఆఫ్ చేసి నేను కూడా కొద్దిగా చాటుగా ఆ ట్రక్ ఎటువేలుతుందా అని వెయిట్ చేయసాగాను.
మెయిన్ రోడ్డు ఎక్కన ట్యాంకర్ సిటికి opposite దిశగా వెల్ల సాగింది. కొద్ది దూరం లో ట్రక్ రెడ్ లైట్ కనబడుతుండగా బైక్ ను రోడ్డు పైకి తీసి ఆ రెడ్ లైట్ ను వెంబడించ సాగాను.
కొద్ది సేపటికి ఆ ట్యాంకర్ రింగ్ రోడ్డు ఎక్కి హై వే బాట పట్టింది. చూస్తుంటే ఎక్కడికో దూర ప్రయాణం ఉన్నట్లు ఉందే అనుకొంటూ ఓపికగా దానిని వెంబడించసాగాను.
తెలవారుతుండగా ట్యాంకర్ సూర్యా పేటకు దగ్గర్లో డాబా పక్కన ఆపి వాళ్ళు టి తాగ సాగారు , వాళ్ళకు కనబడకుండా బైక్ ను కొద్దిగా వెనుకగా ఆపి , కొద్దిగా ఫ్రెష్ అయ్యి టి తాగి , కొన్ని బిస్కెట్ ప్యాకెట్, వాటర్ బాటిల్స్ తీసుకోని నా బ్యాగ్ లో సర్దుకొని వాళ్ళను ఫాలో కాసాగాను.
ఇంకో రెండు గంటలు ప్రయాణం చేసి బద్రాచలం దాటినా తరువాత, బద్రాచలం అడువులు దగ్గర అవుతుండగా మెయిన్ రోడ్డు మీద వెళుతున్న ట్యాంకర్ ఉన్నట్లు ఉండి నా కంటికి కనబడకుండా పోయింది. వెంటనే ట్రాకింగ్ దివిజ్ ఓపెన్ చేస్తే అది మెయిన్ రోడ్డు ను వదిలి కొండల వైపు కొద్ది దూరం లో ఆగిపోయింది.
నా బైక్ కు మెయిన్ రోడ్డు దింపి ట్రాకర్ లోని డాట్ కు దగ్గరగా పోనిచ్చాను. కొద్దిదూరం వెళ్ళిన తరువాత బైక్ ను ఆపేసి , ఓ చెట్టు కింద పార్క్ చేసి అక్కడున్న కొన్ని కొమ్మలు పీకి బైక్ ను దాపేట్టేసాను మరీ దగ్గరకు వచ్చి చుస్తే కానీ అక్కడ బైక్ కనబడదు.
నా బ్యాగ్ లో కావలసిన సామానులు అన్నీ ఉన్నాయి అని చూసుకొని ట్రాకర్ సాయంతో ఆ డాట్ ఉన్న ప్లేస్ కు చేరుకొని చెట్ల మాటున ట్యాంకర్ ను చూడ సాగాను.
మేము మెయిన్ రోడ్డుకు ఓ నాలుగు అయిదు మైళ్ళు దూరం వచ్చాము, అక్కడ మూడు ఎడ్ల బండ్లు ట్యాంకర్ లోని అమ్మాయిల్ని ఎక్కించు కొని ముందుకు కదిలాయి, ఆ బండ్లు కదిలిన కొద్ది సేపటికి ట్యాంకర్ వచ్చిన దారినే వెనక్కు మళ్ళింది, ట్యాంకర్ లో వచ్చిన ఇద్దరు వ్యక్తులు మాత్రం వెనక్కు వెళ్ళడం చూడ లేదు. అంటే వాళ్ళు బండ్లో వాళ్లతో పాటు వెళ్ళినట్లు ఉన్నారు.
అక్కడ అంతా నిర్మానుష్యం అయిన తరువాత చెట్టు చాటునుండి బయటకు వచ్చి బళ్ళు వెళ్ళిన దారి నుండి కాకుండా , చెట్లలో అవి వెళ్ళిన దారినే దారి పక్కన వెల్ల సాగాను. కొద్ది దూరం వెళ్ళిన తరువాత అడివి ఇంకా దట్టం కాసాగింది. బండి వెళ్ళిన దారి కాకుండా దాని పక్కనుంచి వెళ్ళాలంటే చాలా ఇబ్బందిగా ఉంది. బండ్లు వెళ్ళిన దారిలో వెళదాం అనుకోంటుండగా నాకు కొద్దిగా ఎడం గా సన్నని మూలుగు వినబడ సాగింది. అది ఎం తో సరిగ్గా తెలుసుకోందాము అని ఆ శబ్దం వచ్చిన వైపు కొద్దిగా ముందుకు వెళ్లాను. అక్కడ ఉన్న ఓ పెద్ద మాను మొదట్లో ఓ వ్యక్తిని చుట్టుకొని ఉంది ఓ పెద్ద కొండ చిలువ.
రెండు బారల పొడవు ఉన్నట్లు ఉంది. ఓ మద్య వయస్కున్ని శరీరాన్ని మొత్తం చుట్టి అతని తలను తన నోట్లోకి తీసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. అతని ఓ చెయ్యి అది చుట్టేయడం వాల్ల , రెండో చేత్తో దాన్ని నిలువరించడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు , కానీ ఆ పోరాటం చాలా సేపటి నుంచి జరుగు తున్నట్లు ఉంది , ఆ దానికి పూర్తిగా సరెండర్ అయిపోయినట్లు అనిపిస్తుంది. అతని నిరాసాన్ని అది గ్రహించి నట్లు అతని రెండో చేతిని గాయ పరిచి అతని తలను మింగేయడానికి రెడీ కాసాగింది.
బైక్ నుంచి కిందకు దిగుతూనే , మా ఫ్రెండ్ ను తెమ్మని చెప్పిన సామాన్లలో ఓ డాగర్ కుడా ఉంది , దాన్ని బ్యాగ్ లోంచి వేరుచేసి దాన్ని కవర్ చేస్తున్న తోలు పట్టాతో పాటు నా బెల్ట్ కు పెట్టుకొన్నాను. ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా దాన్ని బయటకు లాగి. చెట్టు మొదలుకు చేసుకొన్నాను.
నా కళ్ళ కింద ఎండు ఆకులు చేసే సవ్వడికి , అతని గుటకాయ స్వాహా చేయడం కొద్దిగా పోస్ట్ ఫోన్ చేసుకొని తలను కొద్దిగా పైకి ఎత్తి మిడి గుడ్లతో నా వైపు చూసింది. దాని లాగే అతడికి కూడా నేను వచ్చిన శబ్దం వినబదినట్లు ఉంది. కొద్దిగా తలను నా వైపు తిప్పి దినంగా చూసాడు రక్షించమన్నట్లు. చూస్తుంటే అతడు అడివిలో పుట్టి పెరిగినట్లు అనిపిస్తుంది , అలాంటి వాడు దీని పాలిట ఎలా పడ్డాడు అని ఆలోచిస్తూ అతడికి సైగ చేసాను వేళ్ళతో కళ్ళు చూపిస్తూ. నా ఉద్దేశం అతడికి అర్తం అయ్యిందో లేదో కానీ అప్పటి వరకూ లేని ఉత్సాహాన్ని తెచ్చుకొని దాని బంధనాన్నుంచి కొద్దిగా తన శరీరాన్ని పైకి లాగుతూ ఫ్రీ గా ఉన్న చేతిని దాని తల వైపు జరపడానికి ట్రై చేయసాగాడు.
అతడి ఉద్దేశ్యం దానికి అవగతం అయినట్లు నా వైపు చూస్తున్న దాని చూపులు అతని వైపు తిప్పి అతని చేతికి అందకుండా మెడను కొద్దిగా సాగదిసింది. అది ఎప్పుడైతే అతడివైపు తన చూపు తిప్పిందో నాకోకొద్దిగా టైం గ్యాప్ దొరికింది అక్కడ ఉన్న పరిస్తితి అర్తం చేసుకోవడానికి. సరిగ్గా ఆ చెట్టు మొదలు6 అడుగులు ఎత్తు ఉంటుంది. ఆ మొదలుకు పక్కనే ఓ కొమ్మ ఎండి పోయి మధ్యకు విరిగి పోయింది కానీ ఆ కొమ్మ మొదలు ఇంకా దానికే అతుక్కొని ఉంది. కుడి చేతులోకి డాగర్ మార్చు కొంటూ స్పీడ్ గా వెళ్లి ఎడం చేత్తో ఆ విరిగి పోయిన కొమ్మ మొదలు పట్టుకొని కుడి చేతిని ముందుకు దుసాను, అతని వైపు చూస్తున్న దల్లా నా వైపుకు తిరిగే సరికి దాని తల తెగి నేలమీదకు చేరుకొంది.
తల తెగినా దాని శరీరం తో చుట్టేసిని అతనిని దాని నుంచి విడిపించి కిందకు దింపడానికి మరో 20 నిమిషాలు పట్టింది నాకు. అతన్ని కిందకు దింపి నా దగ్గర ఉన్న వాటర్ బాటిల్ లోని నీళ్ళు తాపుతుండగా మా వెనుక వైపు పొదల్లోంచి
“ఎం జేత్తున్నావు మా నయనను అంటూ ఓ కోయపిల్ల వచ్చింది.” తను మాట్లాడేది తెలుగే అయినా యాస కొట్తోచ్చినట్లు వినిపిస్తుంది. నేను మాట్లాడితే తనకు అర్తం అవుతుందో లేదో అని చేతులతో పక్క నున్న కొండ చిలువ శరీరాన్ని చుపించాను. అది చూసి దగ్గరకు వచ్చి
“నాయనా , నాయనా ” అంటూ వాళ్ళ నాయన చెంపలు తడమ సాగింది. చావు చివరి అంచుల వరకు వెళ్లి వచ్చిన అతను తన కూతురు మాట వినగానే నీరసంగా కళ్ళు తెరిచి కూతురు వైపు చూసాడు. తన తండ్రి చూపుల లోని భావం అర్తం అయినట్లు తను నా వైపుకు తిరిగి
“నాయనను గూడెం లోకి తీసుకపోయ్యి ముసలయ్యకు చుపాల ” అంటూ వాళ్ళ నాన్నను ఎత్తడానికి ట్రై చేయ సాగింది. అలా మోసుకొని పోవడం కాని పని అనుకొంటూ ఆమెను అక్కడే కుచోమని పక్కన్నే పొదల్లో దూరి పొడవాటి రెండు కట్టెలు విరుచు కొని వచ్చి , అక్కడుగ్గా తెగలతో పాడే లాగా తయారు చేసి వాటి దాని మీద ఆకులున్న తీగలు పరిచి అతన్ని దాని మీద పడుకో బెట్టి ముందు వైపు కట్టెలను ఆమె భుజాల మీదకు ఎత్తి వెనుక వైపు నేను ఎత్తుకొని ఆమె ముందు వైపు వాళ్ళ దారి చూపుతుండగా వాళ్ళ గూడేనికి బయలు దేరాము.
అతన్ని కాపాడే హడావిడిలో ఆమెను అంతగా గమనించ లేదు, ఇప్పుడిప్పుడే వికసిస్తున్నట్లు ఉంది. శరీరం పసి ఛాయను వదిలి పరువానికి వస్తున్నట్లు ఉంది. కాయా కష్టం చేయడం శరీరం అటు నలుపు కాకుండా , ఇటు తెలుపు కాకుండా మధ్యస్థం గా ఉంది.
లంగా మీద పొడవు జాకెట్ వేసుకొని ఉంది, తను ముందు నడుస్తుంటే లయబద్దంగా కదిలే ఊరువులు , టౌన్ లో రాంప్ మీద నడిచే మోడల్ నడకకు ఏమాత్రం తిసిపోనట్లు ఉంది. బహు శా అడివి లో వాళ్ళకు సహజంగా అబ్బి ఉండవచ్చు.
వాళ్ళ నాయనా తనూ , కుంకుడు కాయలు కోసం అడివి కి వచ్చారు , గూడెం లో చాలా మంది పని అదే , అడివి లో దొరికే వాటిని సేకరించి ప్రతి ఆదివారం పక్క టౌన్ లో జరిగే వారాంతం సంతలో అమ్ముకొని ఇంటికి కావాల్సిన సరుకులు తెచ్చుకోవడం వాళ్ళ పని.
తన పేరు మంగి అని వాళ్ళ నాన్న పేరు వెంకటప్ప , వాళ్ళ అమ్మ మంగి చిన్నగా ఉన్నప్పుడే చనిపోయింది అంట. తనకు పెళ్లి చేయాలంటే 10 ఆవులు 20 గొర్రెలు ఇస్తే పెళ్లి చేసుకోవడానికి వాళ్ళ గూడెం లో అబ్బాయిలు రెడీగా ఉన్నారు అంట కానీ వాళ్ళ నాయన దగ్గర అన్ని లేవట అందుకే డబ్బులు కూడబెట్టి వచ్చే ఏడాదైనా తనకు పెళ్లి చేయాలని డబ్బులు కూడబెడుతున్నారు అంట.
వాళ్ళ గూడెం లో జరిగే అన్ని విషయాలు చెప్పసాగింది. దాదాపు రెండు గంటలు నడిచే సరికి వాళ్ళ గూడెం కనబడింది. ఓ 40 గడపలు ఉంటాయి, రాత్రిపూట జంతువులు రాకుండా గూడెం చుట్టూ కంపలతో గోడలాగా నిర్మించారు, రెండు వైపులా దారి పెట్టుకున్నారు మేము ఆ దారి గుండా లోన కు వెళ్లి వాళ్ళ నాన్నని డైరెక్ట్ గా మంగి చెపుతున్న ముసలయ్య అనే ఆ గూడెం డాక్టర్ దగ్గర కి తీసుకోని వెళ్లి అక్కడ నులక మంచం పైన పడుకోబెట్టాము.
తన ఇంటిముందు మనుషుల అలికిడి విని ఆ ముసలయ్య బయటకు వచ్చాడు 70, 75 వయస్సు ఉండే ఓ వ్యక్తీ ఎవరూ అంటు బయటకు వచ్చాడు. 6 అడుగుల పొడుగు, దృఢంగా అడివి తల్లి అనుంగ పుత్రుడు అనిపించే ట్లు చావదేరిన కలర్ తో, వడలి పోయిన కండలతో , తెల్లటి శిరోజాలు తల వెనుక ముడి పెట్టిన సన్నని పిలకతో , ఛాతీ వరకు పెరిగిన తెల్లటి గడ్డం తో చూస్తూనే గౌరవం ఉట్టిపడే ఆకారం తో అగుపించాడు.
వస్తూనే మంగి వాళ్ళ నాన్న నాడి పట్టుకొని చూసి , “ఏమైంది మంగి మీ నాన్నకు చుత్తాంటే , బాగానే కష్టపడ్డాడే” అంటు లోపలి వెళ్లి ఎదో అకురసం తెచ్చి వాళ్ళ మంచం పైన పడుకున్న మంగి వాళ్ళ నాన్న నోట్లో పోసి “ఇప్పుడు చెప్పు ఎం జరిగిందే ” అంటు నా వైపు చూసి “ఈయన ఎవరు , గూడెం లో ఎం పని ఈయనకు “అన్నాడు.
“ఆయనే , నాయన్ను కాపాడాడు , నల్ల గుండు పక్కన కాయలు ఏరుకోవడానికి నేను పోయాను, నాన్న ఆ పక్కనే చేట్టు మీద కాయలు దులప డానికి వెళ్ళినాడు, పెద్ద కొండచిలువ నాయన్ను చుట్టే సి తినేదానికి చూసింది , ఈయన ఆడికి దేని కో వచ్చి నాడంట, నాన్న మూలగడం చూసి ఒక్కేటుతో దాని తలకాయ నరికేసినాడు” అని గుక్క తిప్పుకోకుండా చెప్పింది
తన మాటలు విని ముసలయ్య వాళ్ళ నాన్న పొట్ట , పక్కల తడుముతూ , ఎముకలు ఏమైనా విరిగాయా అని చూసి , ” మీ నాయన ఆయుస్సు గట్టి ది, ఈయన బెగిన రాబట్టి , అది మీ నాయన ఎముకలు విరచలా , లేకుంటే బర్రేముక ఒక్కటి ఉండేది గాదు” అంటు మెల్లగా మంచం మీద ఉన్న అతని చెంపలు తట్టాడు.
మంగి వాళ్ళ నాన్న మెల్లగా కళ్ళు తెరిచి , ఎదురుగా ఉన్న ముసలయ్య ను చూసి “నేను బతికే ఉన్నా నా ఇంకా ” అన్నాడు
“ఆ , టయానికి ఇదిగో ఈయన రాబట్టి , కొండచిలువకు ఆహరం కాకుండా తప్పించు కొన్నావు , అయన , నీ కూతురు నిన్ను ఇక్కడికి మోసుకొని వచ్చి నారు” అని చెప్పాడు. ఆ మాట విని మంగి వాళ్ళ నాన్న పైకి లేవబోతుంటే ముసలయ్య అయన బుజం మీద చెయ్యి వేసి, “నువ్వు రేపటి వరకు లేవకూడదు, ఇక్కడే పడుకో” అంటు, నేను హెల్ప్ చేయగా మంచాన్ని ఇంట్లోకి తీసుకోని వెళ్ళాము. మంగి వైపు చూస్తూ
“మీ నాయన రేపటి వరకు ఇక్కడే ఉంటాడు” అని , నా వైపు తిరిగి “నీ సంగతి ఏంటి ” అని అడిగాడు.
లంగా మీద పొడవు జాకెట్ వేసుకొని ఉంది, తను ముందు నడుస్తుంటే లయబద్దంగా కదిలే ఊరువులు , టౌన్ లో రాంప్ మీద నడిచే మోడల్ నడకకు ఏమాత్రం తిసిపోనట్లు ఉంది. బహు శా అడివి లో వాళ్ళకు సహజంగా అబ్బి ఉండవచ్చు.
వాళ్ళ నాయనా తనూ , కుంకుడు కాయలు కోసం అడివి కి వచ్చారు , గూడెం లో చాలా మంది పని అదే , అడివి లో దొరికే వాటిని సేకరించి ప్రతి ఆదివారం పక్క టౌన్ లో జరిగే వారాంతం సంతలో అమ్ముకొని ఇంటికి కావాల్సిన సరుకులు తెచ్చుకోవడం వాళ్ళ పని.
తన పేరు మంగి అని వాళ్ళ నాన్న పేరు వెంకటప్ప , వాళ్ళ అమ్మ మంగి చిన్నగా ఉన్నప్పుడే చనిపోయింది అంట. తనకు పెళ్లి చేయాలంటే 10 ఆవులు 20 గొర్రెలు ఇస్తే పెళ్లి చేసుకోవడానికి వాళ్ళ గూడెం లో అబ్బాయిలు రెడీగా ఉన్నారు అంట కానీ వాళ్ళ నాయన దగ్గర అన్ని లేవట అందుకే డబ్బులు కూడబెట్టి వచ్చే ఏడాదైనా తనకు పెళ్లి చేయాలని డబ్బులు కూడబెడుతున్నారు అంట.
వాళ్ళ గూడెం లో జరిగే అన్ని విషయాలు చెప్పసాగింది. దాదాపు రెండు గంటలు నడిచే సరికి వాళ్ళ గూడెం కనబడింది. ఓ 40 గడపలు ఉంటాయి, రాత్రిపూట జంతువులు రాకుండా గూడెం చుట్టూ కంపలతో గోడలాగా నిర్మించారు, రెండు వైపులా దారి పెట్టుకున్నారు మేము ఆ దారి గుండా లోన కు వెళ్లి వాళ్ళ నాన్నని డైరెక్ట్ గా మంగి చెపుతున్న ముసలయ్య అనే ఆ గూడెం డాక్టర్ దగ్గర కి తీసుకోని వెళ్లి అక్కడ నులక మంచం పైన పడుకోబెట్టాము.
తన ఇంటిముందు మనుషుల అలికిడి విని ఆ ముసలయ్య బయటకు వచ్చాడు 70, 75 వయస్సు ఉండే ఓ వ్యక్తీ ఎవరూ అంటు బయటకు వచ్చాడు. 6 అడుగుల పొడుగు, దృఢంగా అడివి తల్లి అనుంగ పుత్రుడు అనిపించే ట్లు చావదేరిన కలర్ తో, వడలి పోయిన కండలతో , తెల్లటి శిరోజాలు తల వెనుక ముడి పెట్టిన సన్నని పిలకతో , ఛాతీ వరకు పెరిగిన తెల్లటి గడ్డం తో చూస్తూనే గౌరవం ఉట్టిపడే ఆకారం తో అగుపించాడు.
వస్తూనే మంగి వాళ్ళ నాన్న నాడి పట్టుకొని చూసి , “ఏమైంది మంగి మీ నాన్నకు చుత్తాంటే , బాగానే కష్టపడ్డాడే” అంటు లోపలి వెళ్లి ఎదో అకురసం తెచ్చి వాళ్ళ మంచం పైన పడుకున్న మంగి వాళ్ళ నాన్న నోట్లో పోసి “ఇప్పుడు చెప్పు ఎం జరిగిందే ” అంటు నా వైపు చూసి “ఈయన ఎవరు , గూడెం లో ఎం పని ఈయనకు “అన్నాడు.
“ఆయనే , నాయన్ను కాపాడాడు , నల్ల గుండు పక్కన కాయలు ఏరుకోవడానికి నేను పోయాను, నాన్న ఆ పక్కనే చేట్టు మీద కాయలు దులప డానికి వెళ్ళినాడు, పెద్ద కొండచిలువ నాయన్ను చుట్టే సి తినేదానికి చూసింది , ఈయన ఆడికి దేని కో వచ్చి నాడంట, నాన్న మూలగడం చూసి ఒక్కేటుతో దాని తలకాయ నరికేసినాడు” అని గుక్క తిప్పుకోకుండా చెప్పింది
తన మాటలు విని ముసలయ్య వాళ్ళ నాన్న పొట్ట , పక్కల తడుముతూ , ఎముకలు ఏమైనా విరిగాయా అని చూసి , ” మీ నాయన ఆయుస్సు గట్టి ది, ఈయన బెగిన రాబట్టి , అది మీ నాయన ఎముకలు విరచలా , లేకుంటే బర్రేముక ఒక్కటి ఉండేది గాదు” అంటు మెల్లగా మంచం మీద ఉన్న అతని చెంపలు తట్టాడు.
మంగి వాళ్ళ నాన్న మెల్లగా కళ్ళు తెరిచి , ఎదురుగా ఉన్న ముసలయ్య ను చూసి “నేను బతికే ఉన్నా నా ఇంకా ” అన్నాడు
“ఆ , టయానికి ఇదిగో ఈయన రాబట్టి , కొండచిలువకు ఆహరం కాకుండా తప్పించు కొన్నావు , అయన , నీ కూతురు నిన్ను ఇక్కడికి మోసుకొని వచ్చి నారు” అని చెప్పాడు. ఆ మాట విని మంగి వాళ్ళ నాన్న పైకి లేవబోతుంటే ముసలయ్య అయన బుజం మీద చెయ్యి వేసి, “నువ్వు రేపటి వరకు లేవకూడదు, ఇక్కడే పడుకో” అంటు, నేను హెల్ప్ చేయగా మంచాన్ని ఇంట్లోకి తీసుకోని వెళ్ళాము. మంగి వైపు చూస్తూ
“మీ నాయన రేపటి వరకు ఇక్కడే ఉంటాడు” అని , నా వైపు తిరిగి “నీ సంగతి ఏంటి ” అని అడిగాడు.
please like our new face book page
Also Read
కలసి వచ్చిన అదృష్టం
నా మాలతీ
ఉన్నది ఒక్కటే జిందగీ
నా facebook గ్రూప్ మరియు పేజి ని కింది లింక్స్ ద్వార చూడొచ్చు
https://www.facebook.com/groups/2195497877338917
