సుమిత్ర : అవును….పేరే….కాని మనిషి పేరు కాదు….ఒక ప్రదేశం పేరు….(అంటూ వాళ్ళిద్దరి వైపు చూస్తూ) అప్పట్లో ఈ ప్లేస్ ని బాహ్లికం అని పిలిచేవారు….ఎలా అంటే పురాతన కాలంలో ఇంద్రప్రస్తాన్ని ఇప్పటి కాలంలో ఢిల్లీ అని, పాటలీ పుత్రని పాట్నా ఎలా అంటారో….అలాగే దీన్ని కూడా ఏదో ఇప్పటి కాలంలో ఏదో కొత్త పేరు ఉండి ఉంటుంది….ఆ పేరు మనకు తెలియాలి…(అంటూ ఆ బుక్ లో కొన్ని పేజీలు తిరగేసి చదువుతూ) హా….దొరికింది…..ఇప్పుడు దీన్ని మహిపాల్ పూర్ అంటారు….
మహేష్ : కాని…..ఈ మహిపాల్ పూర్ ఎక్కడ ఉన్నది….
సుమిత్ర : (ఆ బుక్ ని ఇంకా చదువుతూ) ఈ మహిపాల్ పూర్ అనేది హిమాచల్ ప్రదేశ్ లో ఒక చిన్న గ్రామం పేరు….సుందర్ ఆత్మకు ఏ చెడ్డ ఆత్మ సహాయం చేస్తుందో….ఆ ఆడదాని ఆత్మ తన శరీరాన్ని తప్పకుండా అక్కడే వదిలేసి ఉంటుంది….అంటే చనిపోయిఉండొచ్చు….లేదా చంపేసి అయినా ఉండొచ్చు……మనకు ఈ ఆత్మ ఎక్కడ నుండి వచ్చింది….దాని శరీరం ఎలా విడిచింది అనేది మనం మహిపాల్ పూర్ కి వెళ్తేనే తెలుస్తుంది…కనుక రేపు పొద్దున్నే మనం బయలుదేరుదాం…..
పొద్దున్నె ముగ్గురూ రెడీ అయ్యి కారులొ బయలుదేరుతూ రంగా వాళ్ళింటికి వెళ్ళి జరిగింది అంతా చెప్పి మహిపాల్ పూర్ కి వెళ్తున్నట్టు చెప్పి కారులో ముగ్గురూ బయలుదేరి వెళ్ళిపోయారు.
*********
ఇక్కడ రాము వాళ్ల నాన్న రెండు రోజుల నుండి రాముకి ఫోన్ చేస్తుంటే లిఫ్ట్ చేయకపోయే సరికి విల్లాలొ ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాక….రాము ఎలా ఉన్నాడో అన్న టెన్షన్ తో ఏం చేయాలో తోచక విల్లాలో పనిచేసే రంగాకి ఫోన్ చేసాడు.
రాము వాళ్ల నాన్న ఫోన్ చేయడం చూసి రంగాకి ఏం చెయ్యాలో తోచలేదు….ఫోన్ ఎత్తాలా వద్దా….ఎత్తితే ఏం చెప్పాలి….అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా అనసూయ వచ్చి ఫోన్ తీసుకుని లిఫ్ట్ చేసి….
అనసూయ : హలో….అయ్యగారూ….చెప్పండయ్యా….
నాన్న : ఎవరు మాట్లాడేది….రంగా లేడా…..
అనసూయ : నేను ఆడి పెళ్లాన్నయ్యా……
నాన్న : సరె….రాము ఫోన్ ఎత్తడం లేదు….నువ్వు కాని, రంగా కాని విల్లాకు వెళ్ళారా….
అనసూయ : మేము విల్లాకు వెళ్ళి రెండు రోజులు అయిందయ్యా…..
నాన్న : ఏమయింది….ఎందుకు వెళ్లడం లేదు….రాము ఒక్కడే విల్లాలో ఉన్నాడా….ఫోన్ ఎందుకు లిఫ్ట్ చేయట్లేదు….
దాంతో అనసూయకు ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు….ఒక్కసారి ఎదురుగా ఉన్న తన మొగుడు రంగా వైపు చూసి ఏదయితే అది అయిందని….
అనసూయ : అయ్యా….రాము గారు మమ్మల్ని విల్లాలోకి వెళ్ళొద్దన్నారయ్యా…..ఆయన కూడా విల్లాలో లేరు….
నాన్న : ఎందుకు….అసలు ఏం జరుగుతుందక్కడ….(అంటూ గట్టిగా అడిగాడు).
ఆయన అలా గట్టిగా అడిగే సరికి అనసూయకు ఒక్కసారి భయపడిపోయి…..
అనసూయ : అయ్యా…విల్లాలో దెయ్యాలు ఉన్నాయయ్యా…..
నాన్న : ఏంటి నువ్వు మాట్లాడేది…..నిజంగా ఉన్నాయా…..నేను ఏదో పుకారు అనుకున్నాను….
అనసూయ : లేదయ్యా…నిజంగానే ఉన్నాయి….రాము గారు కళ్ళారా చూసారు….
ఆమె మాట వినగానే రాము వాళ్ల నాన్నకు కాళ్ళూ చేతులు ఆడలేదు…..నోట మాట రాలేదు….కాని వెంటనే తేరుకుని…
నాన్న : ఇప్పుడు రాము ఎక్కడ ఉన్నాడు….
అనసూయ : ఇక్కడకు దగ్గరలో ఒకామె….ఈ దెయ్యాల గురించి ఏదో పరిశోధనలు చేస్తుంటందంటయ్యా….ఆమె దగ్గరకు వెళ్లారు.
నాన్న : ఏం చెబుతున్నావో అర్ధం అవుతుందా….దెయ్యాలు ఉన్నప్పుడు మీ ఇద్దరూ రాముని వెనక్కు పంపించొచ్చుకదా…..
అనసూయ : మేము ఇద్దరం చాలా నచ్చచెప్పామండి….కాని రాము గారు మాట వినలేదు….మొండిగా ఆ దెయ్యాలను వదిలిస్తా అని ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళారు…..
నాన్న : వాడు మాట వినకపోతే కనీసం నాకు ఫోన్ చేసి అక్కడి పరిస్థితి చెప్పొచ్చు కదా….
అనసూయ : ఏమొ అయ్యా…..ఆ టెన్షన్ లో మా ఇద్దరికీ ఆ ఆలోచనే రాలేదు…..
నాన్న : సరె….నేను ఇప్పుడె బయలుదేరుతున్నాను…..రాము ఇప్పుడు ఆమె దగ్గరే ఉన్నాడా…..
దాంతో అనసూయ జరిగింది మొత్తం చెప్పి రాము, మహేష్, సుమిత్ర అందరూ మహిపాల్ పూర్ కి వెళ్తున్న సంగతి చెప్పేసింది.
నాన్న : వీడికి ఉండేకొద్దీ ఏం చేస్తున్నాడో అర్ధం కాకుండా పోతున్నది….నేను ఇప్పుడే అక్కడకు వెళ్తున్నాను….
అంటూ ఫోన్ కట్ చేసి తన తమ్ముడిని పిలిచి ఉన్న పళాన కారులొ మహిపాల్ పూర్ కి బయలుదేరారు.
***********
రాము కారు డ్రైవ్ చేస్తుండగా పక్కనే సుమిత్ర కూర్చున్నది….వెనక సీట్లో మహేష్ కూర్చున్నాడు.
వాళ్ళు ముగ్గురూ చాలా టెన్షన్ తో ఉన్నారు….ఏం జరగబోతుంది…..అని ఎవరి ఆలొచనలో వాళ్ళు ఉన్నారు.
రాము డ్రైవ్ చేస్తూ సుమిత్ర మొహం లోకి, మిర్రర్ లోనుండి మహేష్ మొహాన్ని చూసి వాళ్ళు కూడా టెన్షన్ పడుతున్నారని గమనించి కారులో పెన్ డ్రైవ్ పెట్టి సాంగ్స్ ప్లే చేసాడు.
దాంతో వాళ్ళిద్దరూ రాము వైపు నవ్వుతు చూసి సాంగ్స్ ఎంజాయ్ చేస్తూ మహిపాల్ పూర్ కి చేరుకునేసరికి రాత్రి అయిపోయింది.
ఊర్లోకి ఎంటర్ అవగానే అక్కడ రైల్వే స్టేషన్ కనిపించే సరికి అక్కడ కారు ఆపి రాము కారులో నుండి కిందకు దిగి అప్పుడే స్టేషన్ లోనుండి బయటకు వస్తున్న స్టేషన్ మాస్టర్ ని ఆపి….
రాము : సార్….ఇక్కడ రాత్రి స్టే చేయడానికి ఏమైనా హోటల్స్ ఉన్నాయా….
స్టేషన్ మాస్టర్ రాముని కిందనుండి పైదాకా చూసి….
స్టేషన్ మాస్టర్ : ఇక్కడ హోటల్స్ ఏవీ ఉండవండి….ఇది మారుమూలు చిన్న గ్రామం….కాకపోతే ఇక్కడ కొద్ది దూరంలో ఒక చిన్న గెస్ట్ హౌస్ ఉన్నది….అక్కడ వాచ్ మెన్ కి ఎంతో కొంత ఇస్తే మీ పని అయ్యేంత వరకు అక్కడే ఉండొచ్చు….
అంటూ తన జేబులో నుండి ఒక పేపర్ తీసి దాని మీద గెస్ట్ హౌస్ అడ్రస్ రాసి ఇచ్చాడు.
రాము ఆయనకు థాంక్స్ చెప్పి ఆ పేపర్ తీసుకుని కారులొ కూర్చుని స్టార్ట్ చేసి గెస్ట్ హౌస్ వైపు పోనిచ్చాడు.
గెస్ట్ హౌస్ పక్కనే చెరువు లాంటిది ఉన్నది….దాని పక్కగా కారుని పోనిచ్చి గెస్ట్ హౌస్ కి చేరుకున్నారు.
గెస్ట్ హౌస్ గేట్ ముందు ఆగి ముగ్గురూ దాని వైపు చూసారు.
మహేష్ : దీనెమ్మ….మన టైం ఏమొ తెలియదు కాని….నిన్నటి నుండి మనం ఎక్కడకు వెళ్ళినా అక్కడ బిల్డింగ్ లు భయంకరంగానే కనిపిస్తున్నాయి…..
ఆ మాట వినగానే సుమిత్ర, రాము ఇద్దరూ మహేష్ వైపు చూసి ఒక్కసారిగా నవ్వారు.
మహేష్ : నా మాటలు మీ ఇద్దరికీ నవ్వుగానే ఉంటుంది….ఇది అసలు గెస్ట్ హౌసేనా అని నాకు డౌట్ గా ఉన్నది….(అంటూ రాము వైపు అనుమానంగా చూస్తూ)….అరేయ్ రామూ….నువ్వు ఆ స్టేషన్ మాస్టర్ కాళ్ళు చూసావా….కరెక్ట్ గా ఉన్నాయా…లేక వెనక్కు తిరిగి ఉన్నాయా…..గమనించావా….
రాము : ఒరేయ్….మరీ ఎక్కువగా ఆలోచించకు….ఇంత రాత్రి వేళ మనకు వేరే ఆప్షన్ లేదు….పద లోపలికి వెళ్దాం
అంటూ నవ్వుతూ గెస్ట్ హౌస్ వైపు నడిచాడు….అతని వెనకాలే మహేష్, సుమిత్ర నడుస్తు లోపలికి వెళ్ళారు.
గెస్ట్ హౌస్ లోకి వెళ్ళిన తరువాత అక్కడ వాచ్ మెన్ వాళ్ళకు రెండు రూమ్ లు ఇచ్చాడు.
ఒక రూమ్ లో రాము, మహేష్ ఉంటే…..ఇంకో రూమ్ లో సుమిత్ర ఉన్నది.
ముగ్గురూ స్నానం చేసి వచ్చేసరికి వాచ్ మెన్ వంట రెడీ చేసి పెట్టాడు.
ముగ్గురికి భోజనం వడ్డిస్తూ….
వాచ్ మెన్ : ఇవ్వాళ మీ టైం బాగున్నదండి….
మహేష్ : ఎందుకు బాబు….ఎవరూ లేని ఈ గెస్ట్ హౌస్ కి నీకు తోడుగా వచ్చామనా….
ఆ మాటకు రాము, సుమిత్ర చిన్నగా నవ్వుతూ ఏం మాట్లాడకుండా భోజనం చేస్తున్నారు.
వాచ్ మెన్ : అది కాదు బాబు….ఇక్కడ వాటర్ పైప్ లీక్ అవడం….దాన్ని బాగు చేయించడం కోసం నేను ఇక్కడే ఆగిపోవాల్సి వచ్చింది….లేకపోతే నేను ఇక్కడ నుండి చీకటి పడక ముందే వెళ్ళిపోయే వాడిని….
అంటూ రాము పక్కకు వచ్చి కూర వడ్డిస్తున్నాడు.
రాము అతని వంక చూసి నవ్వుతూ….
రాము : ఎందుకు….రాత్రిళ్ళు ఇక్కడ ఎవరూ ఉండరా….(అంటూ అతని మెళ్ళో ఊగుతున్న తాయెత్తు మీదకు రాము చూపు తెలియకుండానే వెళ్ళింది.)
వాచ్ మెన్ : విషయం ఏంటంటే సార్….చుట్టూ అడవి కదా….చీకటి పడిన తరువాత ఇక్కడ పిల్లి వెళ్ళినా కూడా పులి వెళ్ళినట్టు అనిపించి….భయంగా ఉంటుంది….దానికి తోడు ఇంత పెద్ద బంగళాలో ఒక్కడినే ఉండాలంటే….ఇంత నిశబ్దంలో మన గుండె శబ్దం మనకే భయంకరంగా వినిపిస్తుంటుంది.
వాచ్ మెన్ చెప్పేది వింటున్న సుమిత్రకు వెనకాల ఏదో అలికిడి అయినట్టు అనిపించడంతో వెనక్కు తిరిగి చూసి…..అక్కడ ఏమి కనిపించక పోవడంతో మళ్ళి అన్నం తినడంలొ మునిగిపోయింది.
కాని అప్పుడే గాల్లోంచి ఏదో కాగితం ఎగురుకుంటూ వచ్చి వాళ్ళు భోజనం చేసే చోట పడేసరికి సుమిత్ర తన చైర్ లోనుండి లేచి డైనింగ్ హాల్లోంచి బయటకు వచ్చి బయటకు చూస్తుంటే…..మహేష్ ఆమె వైపు చూసి….
మహేష్ : ఏమయింది సుమిత్ర గారూ….
సుమిత్ర : ఎవరో పిలిచినట్టు అనిపిస్తున్నది….
అంటూ అక్కడ మెట్లు కనిపించేసరికి అవి ఎక్కి పైకి వచ్చేసరికి కొద్దిదూరంలో ఒక కోట కనిపించేసరికి దాన్నే చూస్తూ ఉండిపోయింది.
ఆమె వెనకాలే రాము, మహేష్….వాళ్ళిద్దరితో పాటు వాచ్ మెన్ కూడా లాంతరు పట్టుకుని పైకి వచ్చారు.
వాళ్ళు రావడం చూసి సుమిత్ర వెనక్కు తిరిగి వాచ్ మెన్ వైపు చూసి….
సుమిత్ర : ఈ కోట పేరేంటి….
వాచ్ మెన్ : ఇది పురాతమైన కోట సార్….పాతకాలం నాటి మఘా అనే పేరు మిద మిగిలి ఉన్న ఒకే ఒక్క గుర్తు….ఈ కోట సార్…. మూడు వందల ఏళ్ల క్రితం ఈ కోటను జైలు కింద వాడేవారు…
ఆ మాట వినగానే సుమిత్ర చిన్నగా గొణుగుతున్నట్టు….
సుమిత్ర : మఘా జైల్….(అంటూ వాచ్ మెన్ వైపు చూసి) నాకు తెలిసి మనిషి చనిపోవడానికి లోకంలో అత్యంత చెడ్డ ప్రదేశం జైలు మాత్రమే….మనిషి చనిపోయిన తరువాత ఆత్మ పుట్టేదీ ఇక్కడ నుండే…..(అంటూ రాము వైపు చూసి) మనం దేని గురించి వెదుకుతూ ఇంత దూరం వచ్చామో…..ఆ వివరాలన్నీ ఈ జైలు గోడల్లో దాగున్నాయని అనిపిస్తున్నది….నాకు తెలిసి మనం ఈ ఆత్మ గురించిన వివరాలు తెలుసుకోవడానికి ఈ రాత్రి గడిస్తే చాలు అనిపిస్తున్నది…..
దాంతో నలుగురూ కూర్చుని కొద్దిసేపు మాట్లాడుకున్నారు….వాచ్ మెన్ ఆ కోట గురించి తనకు తెలిసింది అంతా చెప్పుకొచ్చాడు.
తరువాత కొద్దిసేపటికి వాచ్ మెన్ నిద్ర వస్తుందని వెళ్ళిపోయాడు….మహేష్ కూడా వెళ్ళిపోయి పడుకున్నాడు.
సుమిత్ర మాత్రం ఇంకా ఆ కోట వైపే చూస్తూ ఆలోచిస్తున్నది.
అది చూసి రాము తన రూమ్ లోకి వెళ్లబోతున్నవాడల్లా ఆగిపోయాడు….చిన్నగా సుమిత్ర దగ్గరకు వచ్చి ఆమె భుజం మిద చెయ్యి వేసి….
రాము : ఏంటి సుమిత్రా….అంతలా ఆలోచిస్తున్నావు….
సుమిత్ర : (ఒక్కసారిగా ఆలోచనల్లో నుండి బయటకు వచ్చినట్టు తల విదిలించి) ఏం లేదు రాము….ఆ కోటను చూస్తుంటే….(అంటూ రాము వైపు తిరిగి) ప్రపంచంలో ప్రతి కోటకు ఒక చరిత్ర ఉంటుంది రామూ….అది మంచిదైనా చెడ్డదైనా ఒక గట్టి సంఘటనలతో దాని పూర్వ చరిత్రను దాచుకుని అంతమైపోతున్నది….
రాము : అంటె……నువ్వు చెప్పే మాటలు ఒక్కో సారి అర్ధం అవవు సుమీ…కాని ఆ మాటల్లో మాత్రం చాలా లొతైన అర్ధం ఉంటుంది…అలాగే ఇప్పుడు నువ్వు ఈ కోట గురించి అన్న మాటలు నాకు అర్ధం కాలేదు.
సుమిత్ర : ఇందులో అర్ధం కావడానికి ఏం లేదు రామూ…..ఇంత పెద్ద కోటను….నివసించడానికి ఉపయోగించకుండా….జైలు కింద ఎందుకు ఉపయోగించారు అని ఆలోచిస్తున్నాను…..
రాము : ఏదో జరగరానికి జరిగిఉంటుంది…..
సుమిత్ర : నాక్కూడా అదే అనిపిస్తుంది రామూ….అదేంటో రేపు ఆ కోటలోకి వెళ్తే గాని తెలుస్తుంది…..
రాము : సుమి…..
సుమిత్ర : ఏంటి…..
రాము : చాలా రాత్రి అయింది….ఇక పడుకుందామా….(అంటూ చిలిపిగా నవ్వాడు)
సుమిత్ర : (రాము నవ్వులో భావం అర్ధమయిన దానిలా) వెళ్ళి పడుకో….ఇప్పుడు నిన్ను ఎవరు ఆపారు…..(అంటూ ఆట పట్టిస్తున్నది)
రాము : మరి…నువ్వు పక్కలో లేకుండా ఎలా నిద్ర పట్టుద్దనుకున్నావు…..
సుమిత్ర : అబ్బా….మరీ నాకు ఐస్ పెట్టకు….నేను పరిచయమ్ అయ్యి రెండు రోజులే అయింది….కాని అవకాశం చిక్కినప్పుడల్లా అనుభవిస్తునె ఉన్నావు…..ఇంతకు ముందు ఎలా పడుకునే వాడివో అలాగె పడుకో….(అంటూ నవ్వుతున్నది.)
రాము సుమిత్ర దగ్గరకు వచ్చి ఆమెని వెనకనుండి గట్టిగా వాటేసుకుని వీపు మీద ముద్దు పెడుతూ….
రాము : మనిద్దరం బెడ్ రూమ్ లో ఉన్నప్పుడు నాకన్నా….నువ్వే బాగా ఎంజాయ్ చేసావు…..
సుమిత్ర ఆమాట వినగానే ఆమె బుగ్గలు సిగ్గుతో ఎరుపెక్కాయి….
సుమిత్ర మెదలకుండా ఉండటం చూసి రాము ఆమెని తన వైపు తిప్పుకుని గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు.
దాంతో సుమిత్ర కంగారు పడుతూ, .”హే…రాము…వదులు…..చెప్పింది విను….ఇప్పుడు వద్దు,” అంటూ మెట్ల వైపు చూస్తున్నది.
రాము కూడా మెట్ల వైపు చూసి మహేష్, వాచ్ మెన్ ఇద్దరిలో ఎవరు వచ్చే జాడ కనిపించకపోయే సరికి సుమిత్రను ఇంకా గట్టిగా వాటేసుకుని తన రెండు చేతులను ఆమె పిర్రల మీద వేసి గట్టిగా పిసుకుతుంటే…ఆ పిర్రలు రాము చేతికి ఎదురుతిరుగుతున్నాయి.
కాని సుమిత్ర మాత్రం రాము కౌగిలి నుండి తప్పించుకోవాలని ట్రై చేస్తున్నది….కాని రాము బలమైన కౌగిలి ముందు ఆమె ప్రయత్నాలు సాగడం లేదు.
సుమిత్ర : రా…..మూ….ప్లీజ్ రాము….ఏంటి ఇది మేడ పైన….ఎవరైనా వస్తారు….వదులు….ఇలా చేస్తున్నావేంటి….
రాము : ప్లీజ్ సుమి….చాలా కొరికగా ఉన్నది….మ్మ్మ్….
సుమిత్ర : ఎంత కొరికగా ఉంటే….మరీ ఇంత ఓపెన్ ప్లేస్ లోనా…..వదులూ…. ప్లీజ్…..హా…రాము నన్నొదులు…..ప్లీజ్….ఏవరైనా చూస్తారు.
సుమిత్ర బలిసిన సళ్ళు రాము ఛాతీకి గట్టిగా ఒత్తుకుంటుంటే….అతని చేతులు సుమిత్ర పిర్రల్ని గట్టిగా పిసుకుతున్నాయి.
రాము చిన్నగా తన పెదవులతో సుమిత్ర ఎర్రటి పెదవుల మీద రాపాడిస్తున్నాడు.
అంత ఆరుబయట మేడ మిద రాము అలా రెచ్చిపోతుండే సరికి సుమిత్ర అతన్ని ఆపలేక రాము వైపు కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని చూస్తూ తన పెదవులను గట్టిగా బిగించింది.
సుమిత్ర అలా పెదవులు బిగించగానే రాము తన తలను కొంచం పక్కకు వంచి సుమిత్ర రెండు పెదవులను తన పెదవులుతో మూసేసి తన నాలుకని ఆమె పెదవుల మధ్యలో దూరుస్తూ ఆమె పెదవులను విడదీయడానికి ట్రై చేస్తు చిన్నగా కొరుకుతున్నాడు.
రాము చేష్టలకు సుమిత్రలో చిన్నగా వేడి రాజుకుంటున్నది.
సుమిత్ర చిన్నగా మూలుగుతూ, “స్….రా…మూ….ఇక….చాలు…..వదులు రామూ….” అంటున్నది.
సుమిత్ర పెదవులు తెరిచేసరికి రాము వెంటనే తన నాలుకని సుమిత్ర నోట్లోకి దూర్చేసాడు.
తన నాలుకతో రాము నాలుకని బయటకు తోయడానికి ట్రై చేస్తున్నది సుమిత్ర….దాంతో ఒకరి నోట్లో ఎంగిలి ఇంకొకరి నోట్లోకి వెళ్తున్నది.
రాము తన పెదవులు తో సుమిత్ర నాలుకను చిన్నగా తన నోట్లోకి లాక్కుని చప్పరిస్తూ ఆమెను అక్కడ గోడకు ఆనించి ఊపిరి పీలుస్తున్నప్పుడు ఎగిరెగిరి పడుతున్న సుమిత్ర సళ్లను పట్టుకుని పిసుకుతూ ఆమె దొండపండ్ల లాంటి పెదవులను తన నోట్లోకి తీసుకుని చీకుతున్నాడు.
దాంతో సుమిత్ర కూడా రాముని తోయడం మానేసి తన పెదవులతో ఇంకా కసిగా రము పెదవులను చప్పరిస్తున్నది.
అలా ఇద్దరూ ఒకరి పెదవులను ఒకరు కసిగా చీక్కుంటూ రాము తన చేత్తో సుమిత్ర సళ్ళను ఆమె వేసుకున్న నైట్ షర్ట్ మీదే గట్టిగా పిసుకుతున్నాడు.
రాము తన చేతిని సుమిత్ర వేసుకున్న షర్ట్ బటన్స్ మీదకు పోనిచ్చి విప్పదీసి చేతిని షర్ట్ లోపలికి పోనిచ్చి బ్రా మీద నుండే ముచ్చికలు పట్టుకుని వేళ్ల మధ్యలో ఇరికించుకుని నలుపుతున్నాడు.
సుమిత్ర తన చేతిని రాము తల మీద వేసి జుట్టులోకి వేళ్ళు పోనిచ్చి నిమురుతూ, “రా….మూ…..నొప్పెడుతోంది…ప్లీజ్,” అంటూ మూలుగుతున్నది.
రాము తన చేతిని బయటకు లాగి రెండు చేతులతో నడుము దగ్గర షర్ట్ ని పట్టుకుని పైకి లాగడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు.
రాము ఏం చేయబోతున్నాడో గమనించిన సుమిత్ర వెంటనే అతని చేతులు పట్టుకుని ఆపుతూ, “రామూ….ఏం చేస్తున్నావో నీకు అర్ధం అవుతుందా….మహేష్ వస్తాడేమో,” అంటూ మెట్ల వైపు చూస్తున్నది.
“ప్లీజ్ సుమీ….కొద్దిసేపు….మెదలకుండా ఉండవే….” అంటూ షర్ట్ ని సుమిత్ర సళ్ల పైదాకా లాగాడు రాము.
“వద్దు రాము….చెప్పేది విను….మన ఎఫైర్ గురించి మహేష్ కి తెలియడం నాకు ఇష్టం లేదు….ఇప్పటికే చాలా రాత్రి అయింది…. పద కిందకు వెళ్దాం,” అంటూ సుమిత్ర రాముని ఆపడానికి ట్రై చేస్తున్నది.
